Kabanata 41

Yumuko ako nang maghiwalay na ang mga labi namin. Sobrang init ng mukha ko kahit nilalamig. Mariin kong ipinikit ang mga mata habang hinihingal pa rin. Hindi ko siya matignan. Nakakahiya!

Pero ang kaninang ulang binabasa ako ay natigil. Iyon pala ay hawak na niya ang payong at pinapayungan niya kaming dalawa. Parang hinaplos ang puso ko nang makita ang abot mata niyang ngiti. Sobrang ganda no’n titigan.

“S-Sorry.” yumuko ako pero agad niyang itinaas ang baba ko para matitigan niya ng maayos. Kumikislap ang kanyang mga mata. Napapikit ako nang halikan niya ang aking ilong.

“Baka magkasakit ka. Tara na.” mahinahon niyang sabi at kinuha ang kamay kong nanginginig na sa lamig. Siya mismo ang nagbukas ng pinto para sa akin. Kaagad akong pumasok. Napayakap ako sa sarili. Pinatay niya agad ang aircon sa kotse nang makapasok. Ramdam ko ang paninitig niya sa gilid.

“Rui...”

“H-Ha?” Tuliro ko siyang binalingan. Inabot niya sa akin ang puting tuwalya. Na