Chapter 21

Aiden's Point of View

He hugged me again, "Okay. Sorry, sorry. Please, don't get mad at me."

I heaved a sigh, "Fine. Fine. Umalis kana sa ibabaw ko, kailangan na natin mag-asikaso para sa school."

"Huh?!" Bigla siyang bumangon mula sa pagkakadagan sa'kin at hinawakan ang magkabilaang braso ko, "Hindi na natin ipagpapatuloy ang nasimulan natin?" Tanong nito na may pag-iling pa na kasabay.

"Hindi na," umiwas ako ng tingin sa kaniya. "May pasok pa tayo sa eskwela. Hindi tayo pwedeng ma-late alam mo 'yan."

"Totoo? Totoo bang iyan ang dahilan mo? Hindi dahil sa lalaking ni-kwento ko sa'yo?" Tanong niya. Iyong mukha niya ay halatang hindi ako pinaniniwalaan.

Bumuntong hininga ako, "Totoo nga! Bakit naman 'yung lalaki na 'yun ang magiging dahilan? Hindi naman siya nag e-exist in the first place," then I rolled my eyes.

He chuckled, "So cute..." He muttered and buried his face on my neck.

"Hey, I said we need to care about going to school," tinanggal ko ang ulo niya sa'king leeg at saktong