Tulalang nakaupo lang ako sa vanity table habang nakatitig sa salamin. Pinayagan na ako ni Rodrigo na pumunta sa sarili kong kwarto rito sa mansyon. Kanina pa siya umalis kaya pansamantalang natahimik ang buhay ko. Tsaka, binigyan na rin niya ako ng cellphone kaya nakakausap ko na rin si Mama palagi. Huminga ako nang malalim at ibinaba ang suklay na hawak ko. Pumunta ako sa may terrace. Ilang araw na akong narito ngunit hindi pa rin ako nakaaalis. Kahit na may kaunting kalayaan na ako rito ay hindi pa rin ako makalabas. Hindi na rin kasi ako binigyan ni Rodrigo ng bodyguard dahil hindi na siya nagtiwala pa sa iba. Maigi na rin iyon para sa akin dahil hindi na kaya ng konsensya ko kung may mamamatay pa nang dahil sa akin. Narinig kong bumukas ang pinto ng kwarto ko kaya napalingon ako sa loob. Natigilan ako noong makita ko si Sir Navarro na pumasok sa loob. Ang tiyuhin ni Rodrigo. Palagi ko siyang nakikita rito sa mansyon. Noong isang beses pa ay nakasabay namin siyang kumain ng hapu
“Rodrigo!” sigaw ko. Patuloy akong hinila ni Rodrigo hanggang sa makapunta kami sa isang villa. Dere-deretso kaming pumasok papunta sa kwarto. Itinulak ako ni Rodrigo sa kama. Naupo ako sa kama at tiningnan si Rodrigo. “Ano bang problema mo?!” “Ikaw ang problema!” galit na sabi ni Rodrigo at dinuro ako. “Hindi ko alam kung bakit kahit na anong kabutihang ginawa ko sa ‘yo ay ganyan ka pa rin!” Napanganga ako. “Rodrigo. Oo, nasunod ako sa ‘yo. Hinahayaan na kitang pagsamantalahan ako. Pero hindi mapapalitan ang mga kasamaang ginawa mo sa akin ng mga bulaklak at kung ano pa mang regalo na binibigay mo sa akin!” Napasigaw ako noong bigla siyang sumampa sa kama at hinawakan ang baba ko. “Really? So you want me like this, huh?” Pinandilatan niya ako. Napalunok ako at hindi nakasagot. Itinulak niya ako sa kama kaya napahiga ako habang nakalaylay pa rin sa kama ang mga paa. “This is what you want? I will give it to you.” “Rodrigo!” Hinawakan ni Rodrigo ang mga kamay ko at inilagay s
Nagising ako na may humahalik sa balikat ko at batok ko. Gulat na napaupo ako para lang makita si Rodrigo na nakangiti sa akin. Nakabihis na siya ng pormal na damit niya at maayos ang buhok. “B-Bakit?” nagtatakang tanong ko. Inayos ko ang pagkakatakip ng kumot sa katawan ko. “Be ready. Mag-almusal ka na. May party tayong pupuntahan at kailangan kita roon.”Napakunot ang noo ko. “Party? Saan? Ano'ng meron?”“We're just celebrating dahil naumpisahan na ang paggawa ng resort. Ipapakilala na rin kita ng pormal sa mga tao bilang asawa ko.”Lalo akong nagtaka. Resort? Ibig sabihin natuloy ang resort na balak nilang gawin noon? Tumango ako at mahigpit na kumapit sa kumot ko. “I will go now. May mga pupunta rito para ayusan ka kaya kumain ka na, ha?” aniya pa at hinalikan ako sa ulo. Hindi ako sumagot at tumungo lang. Hinintay kong lumabas siya bago ako muling napahiga. Aalis na naman kami? Mula noong magreklamo akong gusto ko ulit makalabas ay palagi na niya akong sinasama. Madalas kamin
Halos malula ako noong makita ko ang magarang yate na nakaparada sa may daraungan. Mukha na nga iyong barko pero hindi naman malaki. Nakababa ang bukana niyon at may nakikita akong ilang mga pumapasok na taong nakasuot ng magarang mga damit. May mga nakita pa akong media at photographer sa bukana na kinukuhaan ang mga pumapasok. Malapit ng magdapit-hapon kaya unti-unti nang napapansin ang kumikinang na mga ilaw na nagmumula sa yate. “Jane!” Napatingin ako sa may gilid ko noong may tumawag sa akin. Si Rodrigo na malapad ang mga ngiti. Naglakad siya papalapit sa akin. Agad niyang ipinulupot ang mga kamay sa baywang ko at hinalikan ako sa labi. “You’re… Dashing, Jane,” aniya habang manghang-maha na nakatingin ako sa akin. Sa unang pagkakataon ay nag-init ang mga pisngi ko dahil sa puri niya sa akin. Ngayon ko lang din kasi nakita na walang pagnanasa kung tingnan ako ni Rodrigo.“S-Salamat,” mahinang tugon ko. “Come on? Gusto ka nang makilala ng mga kaalyado ko.” Tumango ako. Kumapit
A few days agoHindi mapakali si Jane habang naghihintay na makitang umalis ang nakaparadang kotse ni Rodrigo sa tapat ng mansyon. Panay ang lakad niya sa loob ng kaniyang silid. Ilang sandali pa ang kaniyang hinintay bago siya naglakad palabas ng kwarto upang tingnan kung nakaalis na ba ang asawa. Tumigil siya noong nasa tapat na siya ng silid nito. Bahagyang inilapat ni Jane ang kaniyang tainga sa pinto at pinakiramdaman ang asawa. Noong wala siyang narinig ay pumasok siya roon at hinanap ito. Wala na ang binata. Napangiti si Jane. Nagmamadali siyang lumabas ulit at bumaba sa hagdan. Hindi na nga niya nakita pa ang sasakyan ni Rodrigo kaya hinanap na niya si Clarixto, ang tiyuhin ni Rodrigo. Nakita niya ito sa study room ni Rodrigo. “Sir Navarro,” tawag ni Jane sa matanda. Napatigil naman si Clarixto sa pag-aayos ng gamit at tumingin kay Jane. “Oh, Jane. Do you need something?” Isinara ni Jane ang pinto ng kwarto at naglakad palapit sa matanda. “Ahm. Sir–” “Uncle.” Alanganing
Dala-dala ang timba na paglalagyan ng nahuling mga isda ng kaniyang ama. Ang batang si Moymoy ay nagmamadaling naglalakad papunta sa kanilang bangka. Lumalalim na kasi ang gabi ngunit hindi pa rin sila nakakapag-asikaso para sa kanilang paglaot. Ngayon ang unang gabi na sasama siya sa paglaot ng kaniyang ama kaya mababakas ang pagkasabik sa kaniyang mukha. “Sana marami kaming huli!” masayang sabi ni Moymoy. Tumingin siya sa langit. Natatakpan ng ulap ang buwan. Saktong-sakto dahil bulag ang mga isda ngayon at mukhang makakarami sila ng huli. Lalo siyang nasabik kaya inayos na niya ang dala-dala niyang mga gamit. Pagkatapos ni Moymoy ay napatingin siya sa karagatan. Nangunot ang noo niya noong may natanaw niyang kumikintab na bagay mula sa dagat. Papalapit iyon sa dalampasigan at mukhang inaanot. Kinuha niya ang flashlight at naglakad papunta sa dulo ng bangka nila kung saan nakalutang na ang bangka. Mariin niyang sinipat ang bagay na iyon hanggang mapagtanto niyang tao ang kaniyang
Three years later“This is ridiculous, Rodrigo! Una mong inalis ang mga pasugalan natin. Tapos gusto mong isunod ang planta?!” galit na galit na tanong ni Clarixto sa pamangkin. Maaga pa lang ay sinugod na niya ito sa mansyon dahil nalaman niyang ipinapasara naman ng binata ng planta ng drugs nila. Nag-aalala siya dahil halos lahat ng mga pinagkakakitaan nila ay inaalis na nito. “Gusto mo bang maghirap tayo?!” Huminga nang malalim si Rodrigo. Walang pakealam na kumagat siya sa hotdog na kaniyang almusal ngayon. “Sit down, Uncle. Let’s eat.” “Rodrigo!” Bumuntonghininga na si Rodrigo at binitawan ang kubyertos na hawak niya. Seryosong tiningnan niya ang tiyuhin. “Ano ba ang gusto mo?” Naupo si Clarixto at tinitigan ang pamangkin. “Why are you doing this? Bakit ka nagkakaganito? Dahil pa rin ba ‘to kay Jane?” “Shut up,” mahinang sabi ni Rodrigo. Biglang nag-iba ang timpla ng kaniyang mukha. “Patay na siya, Rodrigo! It’s been five freaking years!” galit pa rin na sabi ni Clarixto.
“J-Jane… Buhay ka!” umiiyak na sabi ni Rodrigo. Akma niyang hahawakan ang dalaga ngunit bigla itong tumayo at kinarga ang bata. “Thank you,” matipid na tugon ng babae at tumalikod na kay Rodrigo. “Wait, Jane! Ako 'to. Ang asawa mo!” Pinigilan ni Rodrigo na umalis ang babae. “Let me go!” Pinandilatan ng babae si Rodrigo. “What do you think you're doing?”Nangunot ang noo ni Rodrigo. Pinahid niya ang mga luha sa kaniyang mga mata. Bigla siyang nagtaka noong makita walang emosyong mga mata ni Jane. Hinding-hindi niya ito makakalimutan. Naging blonde man ang buhok nito at kilalang-kilala niya ito. Mula sa mga titig niya at hugis ng mukha. Si Jane ang nasa harapan niya. Ang asawa niya!“A-Ako ‘to, Jane. Si Rodrigo!” Hinawakan niyang muli sa braso ang babae pero inalis lang iyon nito. “Ang tagal-tagal kitang hinanap, Jane. Hindi ako nawalan ng pag-asa.”“I'm sorry, sir. I think you are mistaken. I don't know who Jane is.”Lalong nagtaka si Rodrigo. Ibang-iba ang postura ni Jane ngayon. K