CHAPTER TWENTY

Nakarating ako sa ospital sa loob ng isang oras, at tumungo ako kaagad sa kwarto ni Papa. nagulat na lang ako na naroon silang lahat. Si Mama at sina kuya Dhino, at ang asawa nitong si Luisa. Naabutan ko silang tila may matinding pinag-uusapan.

"Ma, Kuya, Ate, anong meron bakit lahat po kayo nandito? Kamusta na po si Papa?" sunod-sunod kong tanong sa kanila.

"Hindi pa siya nagkakamalay," sagot ni Kuya Dhino sa akin. Nakaramdam naman ako ng lungkot ng makita ko si Papa na naroon pa rin at nakaratay sa higaan. 

Pinagmamasdan ko siya at nakikita kong napakaraming dinadala nito sa puso, kaya't humantong pa siya sa ganitong kalagayan. Nakakalungkot lang na naganap ito sa kanya habang wala ako sa tabi niya. Umupo ako sa tabi ng kanyang kama, at inabot ko ang kanyang kamay, pinisil ko ito. Naiiyak akong yumuko at dinikit ang kamay ni Papa sa aking pisngi. 

Nakita ko naman si Mama na parang balisa kaya nag-alala rin ako para sa kan