PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV
NAG-umpisa siyang halikan ako sa aking balikat patungos sa aking leeg kaya hindi ko mapigilan ang mapapitlag! Gusto kong umiwas kaya lang natatakot ako na baka magalit siya. "Hmmm, ang bango mo! Ang sarap mo!" mahina niyang bigkas at parang wala lang na bigla niya na lang ibinaba ang strap ng sleeveless dress ko. Sumisigaw ng pagtutol ang isip ko pero nanatili namang nakasarado ang bibig ko. "Why are you crying? Pinilt ba kita? Hindi naman diba?" naramdaman niya marahil ang mahinang hikbi na kumawala sa labi ko kaya natigilan siya! Tiim bagang niya akong tinitigan sa aking mga mata kaya naman dali-dali akong pinunasan ang luha sa aking mga mata para huwag na siyang magalit Ginusto ko ito at ano ngayun ang iniyak-iyak ko? "Sa lahat ng ayaw ko ay iyung mga babaeng maarte. Nakakawalang gana!" malakas ang boses na bigkas niya kaya kaagad kinain ng takot ang buong sistema ko. Kung kanina ay medyo kalmado siya, nagmumukha na siyang isang mabangis na leon sa harapan ko ngayun. May galit sa mga matang nakatitig siya sa akin kaya naman dali-dali akong napabangon ng kama na lalo yatang nagpainit ng ulo niya "Hubad!" malakas ang boses na sigaw niya "Huh?" takot kong bigkas. "Maghubad ka! Huwag mong kalimutan na binili kita ngayung gabi kaya dapat lang na sulitin mo ang serbisyo mo sa akin!" galit niyang bigkas! Labag man sa kalooban, wala akong choice kundi dahan-dahan na hinawakan ang laylayan ng aking dress at dahan-dahan na hinubad iyun! Pigil ko ang sarili ko na muling mapahikbi dahil natatakot akong baka mas lalo siyang magalit sa akin Pagkatapos kong mahubad ang suot kong dress kaagad na tumampad sa paningin niya ang aking katawan! Napansin ko pa ang pagalaw ng adams apple niya habang hindi inaalis ang pagkakatitig sa akin. "Now, muli kang mahiga and spread your legs." malalim ang boses na bigkas niya! Wala na akong choice kundi ang sundin ang utos niya! Alang-alang kay Mommy, susundin ko ang kung ano man ang nais niya. Muli akong nahiga sa kama habang dahan-dahan kong binuka ang hita ko hangang sa wala na akong maitago pa sa kanya! Dali-dali niya namang hinubad ang kanyang kasuotan. Wala siyang itinira na kahit isa at hindi ko mapigilan ang mapasinghap ng tuluyan nang tumampad sa paningin ko ang nagmamalaki niyang alaga! Alam kong hindi normal ang sukat noon at lagot talaga ako nito Pagkatapos niyang maghubad, basta na lang siyang pumatong sa ibabaw ko! Nakabuka ang aking hita kaya kaagad na kumiskis ang alaga niya sa bukana ng aking pagkababae! Mainit iyun at kumikislot-kislot pa na para bang may sariling buhay. "hmmm, ang bango mo! Ang lambot ng katawan mo!" narinig kong mahina niyang sambit bago walang pag-alinlangan na inangkin niya ang labi ko! Wala na kong nagawa pa kundi ang ang magpaubaya na lang! Hindi ako eksperto sa pakikipaghalikan dahil conservative akong babae at hindi ko alam kung naiinis ba siya dahil bigla niya na lang na kinagat ng marahan ang labi ko pagkatapos noon may galit sa mga matang tinunghayan niya ako "Napipilitan ka lang ba or talagang hindi ka marunong humalik?" seryosong tanong niya sa akin. Napansin niya marahil na wala akong balak na sagutin ang tanong niyang iyun kaya bumaba ang titig niya patungo sa aking magkabilaang dibdib. "It doesn't matter kung hindi ka marunong humalik dahil panalo naman ako sa dibdib mo pa lang!" mahina niyang anas at hindi ko mapigilann ang mapakagat labi nang bigla niya na lang dilaan ang nipple ko. Wala sa sariling napakapit ako sa bedsheet dahil sa kakaibang damdamin na kaagad na lumukob sa buo kong pagkatao. Nakikiliti ako na para bang nasasarapan! Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko gayung trabaho lang naman ang ipinunta ko dito. Hindi ako dapat makaramdam ng ganito lalo na at isa siyang istanghero sa paningin ko Hindi ko na mapigilan pa ang mapasinghap nang lumapat ang dila at labi niya sa tuktok ng aking nipple. Sinubo niya iyun habang marahang s********p. Damang dama ko ang init na nagmumula sa kanyang bibig na nag-uumpisang bumubuhay sa bawat himaymay ng aking ugat. Mariin kong naipikit ang aking mga mata nang paglaruan ng dila niya ang isa kong nipple habang nasa loob pa rin ito ng bibig niya. Ramdam ko ang parang kuryente na dumadaloy sa buo kong katawan at sarap ng kanyang patuloy na pagsipsip kasabay ng pagpapaikot-ikot ng kanyang dila sa paligid nito. "Ohhh!" mahina kong anas nang bigla niya na lang pakawalan ang isa kong nipple at lumipat naman ang bibig niya sa kabila. kagaya ng ginawa niya kanina, masuyo niyang sinisipsip at nilalaro ang korona noon gamit ang kanyang dila. Para tuloy bigla kong nakalimutan ang sitwasyon ko ngayun! Tuluyan ng kinain ang sistema ko ng isang istrangherong damdamin na lumulukob sa buo kong pagkatao.PRECOUS AMBER RODRIGUEZ HINDI lang ang labi niya ang naging abala sa pagkakataon na ito kundi pati na din ang kanyang palad! Naramdaman ko na lang kasi na dahan-dahan na iyung naglakbay sa buo kong katawan. Una nitong nilamas ang aking magkabilaang boobs at bumaba iyun patungo sa aking tiyan pababa sa aking pagkababae. "Ahmmm..." muli kong ungol nang mag-umpisa nang laruin ng kanyang daliri ang aking hiyas. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa akin pero nagugustuhan ko na ang ginagawa niya. First time ko ito pero feeling ko ang landi-landi ko na. Nakakaradam ako ng pinaghalong kiliti at init ng katawan sa bawat haplos na ibinigay niya sa akin. Trabaho lang dapat pero bakit nasasarapan na ako? "Lucian, My name is Lucian Motefalco Ferrero at gusto kong itatak mo sa isipan mo ang pangalan ko! Huwag na huwag mong kalimutan iyan, My Precious" mahina niyang bigkas kasabay ng paulit-ulit na paghagod ng daliri niya sa basang basa ko nang lagusan. Wari ba ay sinusukat nya ang kahan
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ."Ahmmhhh! Ahhhh! Ahhhh, Lucian!" hindi ko na mapigilan pa ang malakas na ungol na biglang kumawala sa labi ko nang maramdaman ko na lalong sumagad ang ari niya sa aking pagkababae!Hindi ko akalain na makakaramdam ako ng ganito. Sa umpisa lang pala ang sakit at hindi ako akalain na mag-eenjoy din pala ako sa pag-angkin niya sa aking katawan."Yeahhh, ganiyan nga my Precious! Ang sarap pakingan ng pangalan ko habang sinasambit ng bibig mo! Ahmmmmh! Fuck..malapit na ako My Precious! Malapit na!" sambit niya pero hindi ko maintinidihan kung ano ang ibig niyang sabihinMay nararamdaman kasi akong kakaiba sa puson ko. May gustong kumawala sa kailaliman ng aking pagkababae na hindi ko mawari. Para akong naiiihi na ewan ."Ahmmmhhh, Lucian, saglit! Saglit lang.....lalabas na! Na---naiihi ako!" hindi ko na mapigilang bigkas. Napansin ko ang seryosong mukha na pagtitig niya akin bago siya sumagot"Well, sabay tayo! Andiyan na din ako...malapit na!" bigkas niya na
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV NAGISING ako kinaumagahan na masakit ang buo kong katawan. Pakiramdam ko, para akong binugbog ng maraming tambay sa kanto dahil kahit na ang pagbangon ko sa kama ay hirap akong gawin. Hindi ko maramdaman ang balakang ko at ngalay din ang likod ko. Wala sa sariling inilibot ko ang tingin sa buong paligid ng silid at nang maalala ko ang nangyari ng nagdaang gabi, hindi ko na napigilan pa ang maluha. Tapos na! Naibenta ko na ang sarili ko sa isang lalaking hindi ko kilala at kailangan ko nang makaalis sa kwartong ito. Wala nang dahilan para magtagal ako sa silid na ito dahil tapos ang serbisyo ko. Kahit na hirap, wala akong choice kundi ang dahan-dahan na bumangon ng kama. Kahit na masakit ang buo kong katawan, hinagilap ko ang damit na suot ko kagabi at isa-isang dinampot. Ang bawat pagalaw ko ay malaking pahirap sa akin. Hindi ko mapigilan ang mapangiwi sa tuwing nararamdaman ko ang sakit sa aking pagkababae. Mataas na ang sikat ng araw at
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV KAHIT na masakit ang buo kong katawan lalong lalo na ang aking pagkababae, pinilit ko pa ring maglakad ng maayos. Mabuti nalang talaga at pagkalabas ko ng Villa, nakaabang ang taong sumundo sa amin kagabi ni Monique sa bar at mukhang hinihintay niya talaga ang paglabas ko dahil mabilis itong lumapit sa akin Sinabi nito na ihahatid niya na daw ako kung saan ako nakatira. Dahil hindi maayos ang pakiramdam ko, kaagad na din akong pumayag. Walang lugar ang pag-iinarte dahil kahit na ang paglalakad hirap ako. Walang hiya-hiya, nagpahatid ako sa gilid ng kalsada malapit sa bukana ng eskinita kung saan ako nakatira. Kaunting lakad na lang ang gugugulin ko at mararating ko na ang bahay kong saan kami nakatira ni Mommy sa loob ng halos labing limang taon. Yes, ganoon katagal. Paano ba naman kasi anim na taon pa lang ako noong pinalayas na kami ng walang hiya kong ama. May ibang babaeng dinala sa bahay namin at kaming tunay niyang pamilya ay bigla na lang
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV"HINDI NA PO kailangan! Hindi na namin kailangan ang tulong mo!" seryoso kong sagot sa tatay kong walang kwenta. Hindi ko na din hinihintay pa ang magiging sagot nito at kaagad ko nang pinatay ang tawag!Talagang hindi ko na kailangan ang tulong niya dahil wala na eh! Nakagawa na ako ng bagay na hindi ko dapat gawin! Tapos na at hindi na maibabalik pa ang mga nangyari na.Babalik sana ulit ako sa aking pagtulog nang muli na namang tumunog ang aking cellphone! Yamot kong tiningnan kung sino ang tumatawag at ganoon na lang ang salakay ng inis na naararamdaman ko nang ang walang kwenta ko na namang Tatay ang tumatawag! Sa sobrang inis ko, ini-off ko ang aking cellphone at muling nagtalukbong ng kumot at muling nakatulog.Nagising ako eksakto alas tres ng hapon at nang maalala ko si Mommy, kahit na masama pa ang aking pakiramdam, dali-dali na akong bumangon sa higaan. Kailangan ko na pala siyang puntahan sa hospital pero bago niyan dadaan muna ako ng banko. K
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV SAKTONG pagkalabas ko sa makitid ng iskinita at nag-aabang ng masasakyang jeep ng may biglang tumigil na puting van sa harapan ko. Dideadmahin ko sana iyun nang magulat na lang ako nang may biglang bumaba na mga kalalakihan na sakay noon at basta na lang akong nilapitan at hinila papasok ng van. Sisigaw sana ako para makahingi ng tulong pero hindi ko na nagawa pa nang bigla na lang nilang takpan ng panyo ang bibig ko kasabay ng biglang pagdilim ng buong paligid. Nagising ako na nakaupo na ako sa isang malambot na sofa. Takot akong iminulat ang aking mga mata at ganoon na lang ang galit na nararamdaman ng puso ko nang tumamapad sa paningin ko ang isang tao na ayaw ko na sanang makita pa habang buhay! Ang aking ama na si Gustavo Rodriguez! Katabi niya ang kanyang kerida na si Rosalinda tapos sa kabilang bahagi naman ng sofa ay ang kanyang anak-anakan na si Aurora. "Ano ang ibig sabihin nito?" kaagad kong tanong! Wala sa sariling napahawak ako sa
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Kung wala na po kayong sasabihin, pwede po bang uuwi na ako?" muling tanong ko sa ama ko na mukhang wala yata akong balak na pakawalan. Anong oras na ba? Tiyak akong sarado na lahat ng banko. Hindi na ako aabot gayung kailangang kailangan ko nang mapa-schedule ang surgery ni Mommy sa lalong madaling panahon. Hindi pwedeng ipagpaliban iyun lalo na at deilkado na ang kalagayan nito. "Hindi pwede. Bukas ng umaga ang kasal mo at hindi ka na pwedeng lumabas pa ng bahay!" seryosong sagot ni Daddy labis kong ikinagulat! Wala sa sariling mabilis akong napatayo para umalis na. Hindi niya naman ako piniigilan pero pagdating ng gate, ayaw naman akong palabasin ng mga bantay. Wala akong choice kundi ang muling bumalik sa living room para muling kumprontahin ang magaling kong ama. "Ano ba! Dad! Wala na bang kahit na katiting na konsensya ang natitira sa utak mo? Sinabi ko naman kasi sa iyo diba? Hindi kita kailangan! Hindi ka na namin kailangan!" galit kon
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV BUONG GABI na wala akong ibang ginawa kundi ang mag-isip ng paraan kung paano makatakas. Kaya lang, wala eh! Sa mismong labas ng silid ko, may dalawang lalaking nagbabantay. Hindi din ako makalabas dahil mismong pintuan ng kwarto kung saan ako naroroon ay naka-lock. Ganoon sila ka-sigurista! Ganoon ka walang kwenta si Gustavo Rodriguez dahil kahit sarili nitong anak ay kaya niyang ipagkanulo kahit na kanino. Gustuhin ko mang tawagan si Risa para ipaalam dito kung nasaan ako hindi ko din naman magagawa. Kinuha kasi nila ang cellphone ko. Mabuti na lang talaga at hindi nila pinakialaman ang bag ko kung nasaan nakalagay ang cheke na ibinayad sa akin kagabi ni Mr. Lucian. Habang pabaluktot na nakaupo sa kama, hindi ko mapigilan ang maluha. Hindi ko alam kung sadyang malas lang ba talaga ako simula noong ipinanganak ako or minalas lang din talaga ako ng sobra dahil si Gustavo ang naging ama ko. Ano man ang dahilan ay isa lang ang sigurado ako! HIndi ako
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV HINDI ko na kaya! Hindi ko kayang tapusin ang show kaya nagpasya akong umalis na. Mabilis akong tumayo pero nagulat din nang maramdaman ko na may biglang humawak sa akin. Kaagad na nanigas ang aking katawan sa sobrang nerbiyos at akmang magpupumiglas na sana ako nang bigla kong narinig ang boses ni Lucian mula sa likuran ko "Where are you going? HIndi ka ba nag-i-enjoy sa show? Ayaw mong manood?" narinig ko ang baritono niyang boses sa may tainga ko. Nakayapos siya sa akin habang hindi ko na mapigilan na maipikit ang aking mga mata. Lalo na nang marinig ko ang malakas na halinghing ng nagso-show sa intablado. Shit, talagang may microphone? Gaano ba ka-exclusive ang bar na ito at bakit sila nagpapalabas ng ganitong kabastusan. Siguro may sakit sa utak ang may ari nito "Hindi ko kaya! Gusto ko nang umuwi na." mahina kong sambit. Gusto kong takpan ang tainga at mga mata ko dahil ayaw kong marinig ang makita ang mga kaganapan sa buong paligid. Paano din n
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV MULA sa VIP room, dumirecho kaming tatlo patungo sa may stage na kasalukuyan na may nagpe-perform. Hindi ko tuloy malaman kung itutuloy ko pa ba ang pagsama sa kanila gayung parang alam ko na kung ano ang gagawin namin. Manonood kami ng isang maharot na palabas sa stage. ""Risa, sure ka ba dito? I mean...sorry pero hindi ako interesado." mahina kong sambit. Tumigil na nga ako sa paghakbang habang inililibot ko ang paningin ko sa buong paligid "Ano ka ba Amber, hindi pa tayo nag-uumpisa tapos aayaw ka na kaagad? Come on...halika na! Tiyak na matutuwa ka sa makikita mo.;" nakangiti nitong sambit. "Yes...totoo ang sinabi ni Risa, Amber. I think kilala mo ang magpe-perform ngayung gabi kaya tara na. Saglit lang naman tayo." nakangiting wika din ni Maureen. Wala na akong nagawa pa kundi ang sumama sa kanila. Wala naman sigurong mawawala kung pagbibigyan ko sila eh. Ngayung gabi lang naman at isa pa may basbas naman ni Lucian ang gagawin namin. Hyas
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV'" Amber!" kaagad na din namang tawag sa akin ni Risa nang makita niya ako. Tipid naman akong ngumiti at hinayaan ko na lang siya na makalapit sa aking kinauupuan at hinawakan niya ako sa aking kamay."Risa, kumusta ka?" masaya kong bigkas. Hindi kami nagpapang-abot nitong si Risa kahit sa iisang kumapanya kami nagtatrabaho dahil hindi ko naman alam kung saang department siya. Isa pa, palaging ang mga ka office mate ko ang kasama ko sa tuwing kumakain kami lunch. Hindi ko din naman siya nakikita sa cafeteria."Ayos lang. ikaw, kumusta ka na? Naku, bati na ba kayo ni Sir Lucian?" nakangiti nitong tanong sa akin. Hindi ko naman maiwasan na mapangiwi sabay sulyap kay Lucian na noon ay nakikipag-usap na sa dalawang lalaking kasama nitong si Risa na dumating. "No...Boss ko siya at niyaya niya akong magdinner at hindi ko naman akalain na dito niya ako dadalhin." nakangiti kong sagot." Ganoon ba? Naku, Sana magbati na kayo. Dalawang taon din iyang si Sir Lucia
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ OPV "BAKIT DITO?" nagtataka kong tanong kay Lucian nang huminto ang sasakyan niya sa harap ng isang night club. Kusa na akong sumama sa kanya kanina nang yayain niya akong magdinner pero hindi ko naman akalain na sa ganitong lugar niya ako dadalhin. Although, alam kong mamahaling night club ito pero natatakot pa rin akong pumasok sa loob. Baka kasi kung anu-ano ang makikita ng mga mata ko eh. Tsaka, kung dito pumunta itong si Lucian, ibig sabihin may balak siyang uminom ng alak "Why? Hindi mo gusto dito? Bakit?" seryosong tanong niya. "Ahmm, wala naman! Akala ko kasi kakain lang tayo eh.'" mahina kong sambit. "Believed me, Precious...mag-eenjoy ka dito." nakangiti niyang sambit. Mabilis na siyang bumaba ng sasakyan at hindi na ako nagprotesta pa nang bigla niya na lang din akong alalayan pababa. Noon pa man, sanay na sanay na akong hawakan niya kaya no big deal na sa akin ang mga ganitong bagay. Hindi niya na binitiwan ang kamay ko habang naglal
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "HINDI pa po Sir." mahina kong bigkas. Pinilit ko siyang huwag lingunin ulit dahil ayaw kong makita niya na kanina pa ako naiiyak dahil sa sama ng loob. Makikita niya. Aabsent talaga ako bukas. Bahala siya kung tangalin nya ako. Wala na akong pakialam pa. "We need to go home. You can continue your work tomorrow." narinig kong bigkas niya. Hindi ko siya pinansin bagkos lalo kong inilapit ang mukha ko sa monitor ng aking computer. Para naman ipakita sa kanya kung gaano ako ka-hardworking. "Precious, I said tama na iyan. Marami pang araw para matapos mo ang trabahong iyan.'" narinig kong muli niyang bigkas. Hindi ko naman mapigilan ang maikuyom ang kamao ko. Marami pa palang araw pero bakit ayaw niya akong pauwiin kanina? Sabi niya tapusin ko daw eh. "Sir kayo na din po ang nagsabi kanina na kailangan ko pong tapusin ito bago ako uuwi. Kung wala na po kayong importante na sasabihin pwede po bang iwan niyo na ako?" seryosong bigkas. "Tsk! Sino ba an
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV MALAKAS ang kabog ng dibdib na kumatok ako sa pintuan ng opisina ni Lucian. Dala-dala ko pa rin ang report na ni-reject niya kaninang umaga pero wala namang kahit ni isa akong nabago. Para sa akin, wala namang talagang mali kaya walang dapat na baguhin. Gusto lang talaga akong pahirapan ni Lucian. Ang mga kasamahan ko ay nagsipag-uwian na kasama si Ms. Mayette. Ako na lang ang mag-isang nandito sa labas dahil kahit na si Sapphire iniwan na din ako. Ang unfair ng babaeng iyun. Napapansin kong hindi na siya kagaya ng dati na halos ayaw akong iwan. "Come in!" narinig ko ang boses ni Lucian mula sa loob ng opisina kaya naman humugot muna ako ng malalim na buntong hininga bago ko dahan-dahan na binuksan ang pintuan. Kaagad kong napansin si Lucian na nakaupo sa kanyang swivel chair habang abala sa harap ng kanyang computer. Peke akong tumikhim para makuha ang attention niya. "Ehemmm! Sir!" tawag ko pa sa kanya! Nag-angat naman ito ng tingin at direktang
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Nandoon pa po sa cafeteria ang pagkain ko at kung hindi naman importante ang kailangan mo pwede bang bumalik ako doon?" seryosong tanong ko sa kanya. Napansin kong kaagad namang nagsalubong ang kilay niya. Hindi yata siya masaya sa sinabi ko "No! Simula ngayung araw, hindi ka na sa cafeteria kakain."Seryosong bigkas niya. Kung hindi ako pwedeng kumain sa cafeteria saan ako kakakin kapag lunch. Hindi naman ako pwedeng magbaon dahil tamad na akong magluto. Feeling ko waste of time lang dahil mag-isa lang naman ako. "Hindi kita maintindihan! Ano ba talaga ang kailangan mo sa akin?" seryosong tanong ko. Napansin ko naman ang makahulugang paguhit ng ngiti sa labi niya. "No! Nothing! Gusto lang kitang alagaan at portektahan sa lahat ng oras kaya ko ito ginagawa." seryoso niyang sambit. Hindi ko naman maiwasan na mapailing. '"Protektahan? Bakit? Nangako ka sa akin noon na hindi mo na ako pakikialaman pero ano itong ginagawa mo?" seryoso kong sambit
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV "Mr. Rodney, pwede po bang pakisabi kay Mr. CEO na tatapusin ko lang ang food ko. Sayang kasi eh." hindi pa rin ako nawawalan ng pag-asa. Makikiusap at makikiusap pa rin ako at baka mapagbigyan. Baka naman magbigay sila ng consideration since break time ko naman "I am sorry Madam pero hinihintay na kayo ni Sir. Alam niyo po kung paano sya magalit kaya sumama na po kayo sa akin." nakangiti namang sagot niya sa akin. Hindi ko tuloy mapigilan ang magulat nang tawagin niya akong Madam. HIndi ko alam kung sadya ba iyun or baka lutang lang itong Personal Secretary ni Lucian? Wala sa sariling napatingin ako kay Sapphire at nang mapansin kong nakayuko lang ito wala na akong choice kundi ang tumayo na. Umaasa kasi ako kanina na tutulungan niya ako na kumbinsihin si Mr. Quizon na kung pwede mamaya ko na pupuntahan si Lucian. Kaya lang, pati yata si Sapphire takot sa big Boss namin eh. Pati ang iba pang mga kasamahan namin dito sa table deadma din. Hindi k
PRECIOUS AMBER RODRIGUEZ POV SA lahat yata ng nagpasa ng report kay Lucian, si Sapphire lang ang hindi napagalitan. Siya lang din kasi ang bukod tangi na lumabas na nakangiti eh Sabagay, matapang si Sapphire. Malakas din ang loob nito at hindi naman talaga siguro niya kailangan ang magtrabaho since para namang may kaya ang pamilya nito kaya siguro easy-easy lang sa kanya ang makiharap kay Lucian "Ms. Rodriguez, pakiulit daw lahat ito." abala ang mga mata ko sa harap ng computer nang bigla akong lapitan ni Ms. Mayette. Inilapag niya sa ibabaw ng table ang familiar na mga dokumento. Iyun iyung reports na ipinasa ko kanina kay Lucian "Bakit daw po, Ms. Mayette?" nagtataka kong tanong "Sinabi ni Mr. CEO na marami daw mali. Reviewhin mo daw ulit at ipasa sa kanya within a day." seryoso niyang bigkas. Kaagad namang nanlaki ang mga mata ko sa gulat Seryoso? Rereviewhin ko? Titingnan ko daw ang mga mali? Paano? I mean..hindi ko gets dahil para sa akin walang mali sa ginawa kong re