PART 5 | ตกหลุมรัก

“ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องสนิทกัน ชิ!”

นาเดียจีบปากจีบคอพูดออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ เธอทำทุกอย่างเพื่อที่อยากจะได้สนิทกับเขา แต่เขากลับไม่อยากสนิทกับเธอ มันน่าน้อยใจจริงๆ หล่อซะเปล่า ใจดำชะมัด!

“ตกลงจะให้พี่ไปส่งที่ไหนครับ” คุณหมอสุดหล่อยังคงถามประโยคเดิมขึ้นมาอย่างใจเย็น

“ไปผับค่ะ หนูไม่อยากสนิทกับพี่หมอแล้ว!”

นาเดียสะบัดหน้าใส่พี่หมอแล้วมองออกไปนอกรถด้วยความน้อยใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ภายในรถถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบอีกครั้งจนกระทั่งรถยนต์คันหรูมาจอดที่หน้าผับ เจ้าของรถกำลังจะลงจากรถมาเปิดประตูให้หญิงสาวแต่เธอกลับเปิดลงไปเองด้วยท่าทางง้องอน

“ไม่สนิทกัน ไม่ต้องเปิดให้หรอก แล้วก็ไม่ต้องเดินไปส่งด้วย ชิ!”

นาเดียแกล้งประชดก่อนจะเดินตรงเข้าไปด้านใน ระหว่างทางที่เดินเข้าไปในใจก็คิดว่ายังไงพี่หมอผู้ชายที่แสนดีและเป็นสุภาพบุรุษก็ต้องตามมาส่งเธอถึงโต๊ะแน่ๆ แต่เธอกลับคิดผิดเมื่อผู้ชายที่เดินตามเธอเข้ามาไม่ใช่พี่หมอ

“คนสวยมากับใครเหรอครับ”

ชายหนุ่มรูปร่างสูงใบหน้าดุเอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆ กลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ลอยแตะจมูกจนนาเดียต้องเบือนหน้าหนี และพยายามเดินเลี่ยงไปอีกทาง ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์จะมาต่อล้อต่อเถียงกับใครหรอกนะ

หมับ!

ไม่ทันก้าวพ้นมือหนาก็รั้งแขนของเธอไว้แล้วยังพยายามฉุดกระชากให้เดินตาม

“จะรีบไปไหนล่ะครับ ยังไม่ได้ตอบผมเลย”

“ปล่อยค่ะ” นาเดียบอกเสียงเแข็งและพยายามมองหาการ์ด ความกลัวเริ่มครอบงำเมื่อตรงทางเดินไม่มีใครเลย ตอนนี้ทุกคนน่าจะสนุกกันอยู่ด้านใน

“สนใจไปต่อด้วยกันมั้ย”

คนเมาบอกด้วยน้ำเสียงชวนขนลุกและพยายามลวนลามเธออย่างหน้าไม่อาย

“ไม่ไป! ปล่อยฉันนะ!!”

นาเดียปฏิเสธเสียงแข็งพร้อมกับพยายามแกะมือหนาออกจากตัว แต่คนตัวเล็กอย่างเธอจะสู้แรงผู้ชายคนนี้ได้ยังไง ยิ่งเธอพยายามแกะออก ชายหนุ่มก็ยิ่งกระชับกอดให้แน่นขึ้นและออกแรงฉุดกระชากเธอไปยังมุมมืด

“คุยกันแป๊บเดียวนะคนสวย ไม่นานหรอก” น้ำเสียงร้ายกาจบวกกับท่าทางคุกคามทำให้นาเดียกลัวเป็นอย่างมาก

“ปล่อยนะ! ช่วยด้วย!”

นาเดียที่เห็นว่าตัวเองเริ่มจะไม่ปลอดภัยจึงดิ้นอย่างสุดแรงพร้อมกับตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างสุดเสียง เผื่อจะมีใครอยู่ใกล้ๆ และเข้ามาช่วยเธอได้ทัน

“ปล่อยเธอ”

เหมือนเสียงสวรรค์ที่ทำให้หัวใจดวงน้อยพองโต ความกลัวหายไปทันทีที่เห็นว่าคนที่มาช่วยคือพี่หมอ เขาก้าวเข้ามาเอาตัวเธอออกห่างจากชายหื่นกาม นาเดียที่ยังกลัวอยู่ก็สวมกอดเอวหนาทันที ไออุ่นจากอ้อมแขนแกร่งและกลิ่นหอมที่คุ้นเคยทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก

นาเดียเงยหน้ามองใบหน้าหล่อของพี่หมอด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน พี่หมอในโหมดโหดดูเท่ห์จนหัวใจของเธอเต้นแรงไม่หยุด

“มายุ่งอะไรด้วยวะ!” คนเมาถามขึ้นถามขึ้นมาอย่างหาเรื่อง ใบหน้าบ่งบอกว่าไม่พอใจที่มีคนเข้ามายุ่ง

“ไม่ยุ่งไม่ได้หรอกครับ เพราะผู้หญิงคนนี้เธอมากับผม” คุณหมอตอบด้วยน้ำเสียงดุดันกว่าทุกครั้ง แล้วกอดกระชับร่างเล็กให้เดินออกไปจากตรงนี้ เพื่อเลี่ยงการปะทะกับชายอีกคน ด้วยหน้าที่การงานหากไม่จำเป็นเขาจะไม่มีเรื่องกับใครเด็ดขาด

“ไม่เป็นไรแล้วครับ” หมอหนุ่มยกมือขึ้นลูบแผ่นหลังคนในอ้อมแขนเบาๆ เพื่อปลอบใจ และบอกเธอเป็นในๆ ให้เลิกกอดเขาได้แล้ว

“ขอบคุณนะคะ” นาเดียยังคงซุกใบหน้ากับหน้าอกแกร่งของพี่หมอจนเขาต้องดันไหล่เธอออก

“ไม่เป็นไรครับ แล้วเพื่อนหนูอยู่ไหน เดี๋ยวพี่ไปส่งหาเพื่อน”

“ตรงนั้นค่ะ”

นาเดียชี้ไปยังโต๊ะของเพื่อนแล้วเดินตามพี่หมอไปอย่างว่าง่าย ลืมเรื่องราวก่อนหน้าที่งอนพี่หมอไปเสียสนิท เธอรู้สึกประทับใจมากที่พี่หมอมาช่วยเธอ มันเหมือนกับเรื่องราวในละครหลังข่าวที่นางเอกถูกผู้ชายลวนลามแล้วพระเอกก็มาช่วยไว้ทัน

พอมาถึงโต๊ะของเพื่อน พี่หมอก็ขอตัวกลับไปทันที ไม่ว่าใครจะชวนให้อยู่ก็ไม่ยอมอยู่ ทุกคนเห็นว่าหมอเป็นคนดีเกินไปที่จะมาอยู่ในสถานที่แบบนี้จึงยอมให้กลับ

“เป็นอะไรอีก แล้วนี่หายไปไหนมาตั้งนาน”

ฮันน่าถามขึ้นด้วยความสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนรักมากับพี่หมอแถมยังมายืนใจลอยไม่เป็นตัวของตัวเอง

“นี่! โดนหมอจับฉีดยามาหรือไง” ฮันน่าเขย่าแขนเพื่อนเรียกสติ แต่เพื่อนรักกลับยิ้มออกมาราวกับคนละเมอ

“มึง… กูว่ากูชอบพี่หมอว่ะ” นาเดียตอบด้วยแววตาเป็นประกาย

“เหรอ?” ฮันน่าไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่เพื่อนพูดออกมาเลยสักนิด เพราะรู้นิสัยเพื่อนดี ชอบที่แปลว่าอยากได้ ไม่ได้หมายถึงรัก

“อย่าทำเสียงแบบนั้นนะ กูพูดจริงๆ กูชอบพี่หมอ”นาเดียพยายามอธิบายความรู้สึกของตัวเองให้เพื่อนเข้าใจ ถึงมันจะดูเหลือเชื่อ แต่เธอรู้สึกแบบนั้นกับพี่หมอจริงๆ เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนเลย

“มันต้องใช่ความรักแน่ๆ เลยมึง กูว่ากูรัก…” คนที่พึ่งสัมผัสถึงความรักพยายามอธิบายความรู้สึกตัวเอง แต่ยังไม่ทันได้พูดจบ เพื่อนก็ยกมือห้าม

“พอเลย! ถ้าเมาก็ไปนอน”

“กูพูดจริง! สาบาน…”

“พอ! สาบานไปก็ตายเปล่า ปล่อยพี่หมอไปมีอนาคตเถอะ มึงอย่าไปดึงพี่หมอมาลงนรกอเวจีปรอยเปรตกับเราเลย เอาไปดื่ม!”

ฮันน่าบอกด้วยความหวังดีพร้อมกับยื่นแก้วให้เพื่อน ให้รีบดื่ม รีบเมา จะได้เลิกเพ้อเจ้อสักที

…

ตอนหน้านุงเดียจะรุกหนักแล้วนะ

คอมเมนท์เป็นกำลังใจให้หน่อย