แชร์

Chapter 3

ผู้เขียน: Zairalyah_dezai
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2023-03-07 08:45:35

Nasa kalagitnaan kami ni kuya Antony sa pangangabayo nang may makita akong isang kabayo na may sakay na dalawang pares at walang iba kundi si Sebastian at ang gf niyang si Sofie. Naabutan niya kami dahil sa bilis ng pagtakbo ng kanilang kabayo dahil magaling naman si Sebastian sa pangangabayo. Simula pagkabata daw niya ay nakahiligan na niya itong sumakay sa kabayo sabi ng lolo ni Sebastian.

"Ang taba mo kasi Babs kaya nila tayo naabutan," pangungutya nito sa akin.

"Tse! tumigil ka na nga lang kuya. Hindi naman nakakatulong yang pang aasar mo sa akin eh. Saan ba sila pupunta, bakit parang tayo tuloy sumusunod sa kanila?" 

"Baka sa ilog din ang punta nila," sabi nito. 

Lumiko na nga sila at ganoon din kami. Tanaw ko na huminto na ang kabayo nila. Huminto na din kami ni kuya Antony pagkarating namin. Biglang natanggal ang suot kong salamin sa mata nang hindi masadyang napasubsob ang aking mukha sa likod ni kuya Anthony kaya ito nahulog ito sa lupa.

"Kuya ang salamin ko pakipulot."

"Sorry Marina natapakan ng kabayo kaya basag ang salamin."

"Ano? Hindi kasi ako sanay na walang suot na salamin eh."

"Ganyan ka na lang babs mas maganda ka tignan pag walang salamin sa mata," sabi nito. 

Bumulong sa akin si kuya Antony at sinabing nakatingin sa amin si Sebastian kaya napatingin ako sa direksiyon nila Sebastian.

Nagtama ang aming mga mata kahit medyo malabo ang paningin ko. Umiwas ako dahil nakatingin din sa akin yung gf niya baka sabihin niyang pinagnanasahan ko ang bf niya.

Hila ng isang kamay ko ni kuya Antony. Bitbit din niya ang isang basket na may laman na pagkain. Naglakad na kaming papuntang ilog. Habang papalapit na kami ay naririnig ko na ang lagaslas ng tubig.

"Wow ang ganda naman dito, may ilog pala dito sa lugar na ito. Ang tagal ko na dito sa hacienda ngayon ko lang alam ang lugar na ito."

"Paano kasi puro ka aral kaya yan hindi mo alam ang mga lugar na magaganda dito sa lupain ng Mobteclaro."

"Eh wala naman kasi akong kasama noon saka wala ka pa naman dito noon. Bakit sa malayo mo gustong mag aral ha kuya?" 

Biglang natahimik si kuya kaya hindi na lang ako umimik. May rason lang siya siguro kaya sa malayo siya nag aaral.

Binuksan ko na ang laman ng tupperware at nilantakan ko na ang laman nito dahil sa sobrang gutom ko naubos ko ang laman ng isang tupperware. 

Nauna na akong lumusong sa tubig dahil wala naman atang balak si kuya Antony. Nakita ko yung dalawang mag jowa na naliligo na din. Lumayo ako ng konti sa kanila dahil ayaw ko silang makita. Nang lumingon ako sa inuupuan ni kuya Antony wala na siya doon kaya hinanap ko siya at iginala ang paningin sa paligid.

"Kuya Antony, kuya Antony saan ka ba?" sigaw kong tawag. Aahon na sana ako sa ilog dahil hanggang beywang ang lalim nito, napahiyaw na lang ako dahil may humawak sa binti ko kaya nagtatatalon talon ako sa tubig kaya pati din yung magjowa ay napatingin sa direksiyon ko. Lalapitan sana ako ni Sebastian pero umahon si kuya Anthony kaya hindi na naituloy ang paglapit niya sa akin.

"Kainis ka kuya tinakot mo naman ako. Akala ko may shokoy sa ilalim ng tubig," naiinis na sabi ko.

"May shokoy bang ganito kaguwapo?" turo niya sa mukha nito.

"Neknek mo pangit mo kaya."

"Babs naman ang guwapo ko kaya. Baka maya niyan mainlove ka sa akin eh."

"Tse! never kuya dahil may nagugustuhan na ko."

"Pero yung taong gusto mo may iba namang mahal," sabi ni kuya. 

Napangiwi ako. "Bakit siya ba ang tinutukoy ko?" Umalis na ko sa harapan dahil naiinis ako.

"Babs hintay!" tawag nito.

"Hindi nga ako baboy eh, chubby lang!" sigaw ko at tumawa na naman siya. 

"Siya din yun babs, bakit ba kasi ayaw mong tawagin kitang babs. Ang cute kaya yun."

"Sige kuya asarin mo pa ako kapag ako sumeksi who you ka sa akin kuya."

"Naks naman, siguraduhin mo lang babs na seseksi ka ha, kapag nagawa mo yun papakasalan kita." biro niya. 

"Ewww kilabutan ka nga sa sinasabi mo. Hanggang friends lang tayo at parang kapatid na ang turing ko sayo." 

"Sinabi ko bang maniwala ka," at tinawanan na naman niya ko. "Sinasabi ko lang iyon para ipush mo ang sarili mo na ayusin ang sarili mo para hindi ka lait laitin ni Sebastian. Tutulungan kita." 

"Anong klaseng tulong yan kuya?" tanong ko.

"Basta hintayin mo na lang ang panahon kung kinakailangan na talaga."

Nasa may pampang na kami ni kuya Antony habang nakaakbay siya sa akin. Bumulong siya sa akin at sinabi niyang masama daw ang tingin ni Sebastian sa amin. Wala akong pakialam dahil ganoon naman siya sa akin.

Umalis na kami ni kuya sa may ilog at sumakay na ng kabayo. Iyong dalawa naman ay naiwan pa sa ilog. And so what, wala akong pakialam sa kanila.

Kasalukuyan kaming nakasakay sa kabayo ng biglang sumulpot yung dalawa. Naunahan na naman kami. Palagi na lang ba.

"Sabi ko kasi sayo magpapayat ka na babs para hindi nila tayo nauunahan."

"Pakialam ko ba kung mas nauna sila," pagtataray ko kay kuya Antony.

Malapit na sila sa may mansion samantalang kami ni kuya Antony ay medyo malayo pa. 

"Pagod na yung kabayo natin babs, ang bigat mo daw kasi," biro nito.

Sumimangot ako. "Ai ganun ba kuya, kausap mo na pala ang kabayo kaya pala kamukha mo yang kabayo mo," sabay tawa ko. Dahil sa pagtawa ko nauntog na naman ako sa likod ni kuya Antony kaya naipit na naman ilong ko sa likod nito.

"Ano ka ba kuya, magiging pango na ako niyan sa kakabangga ng ilong ko sa likod mo. Ito na nga lang ang bukod tanging maganda kong katangian papanguin mo pa."

"Ang daldal mo kasi babs eh, ayaw ng kabayo ko na madaldal ang babae lalo na kapag mataba daw baka masipa ka pa niya," sabay tawa din niya.

"Grabe ka naman kuya sa akin." Huminto na ang kabayo tanda ng nasa mansion na kami. Nauna ng bumaba si kuya Antony at inalalayan niya akong bumaba.

"Salamat kuya!"

"May bayad yan!" sabi niya. 

"Ilista mo na lang!" biro ko. "Pasok muna ako sa loob kuya, baka hinahanap na ako ni lolo at lola," paalam ko.

"Sige at ibabalik ko na lang itong kabayo sa kuwadra. Ah babs," pahabol niyang sabi. "Diba ngayong araw ang pagdiriwang para sa pagtatatapos niyong dalawa ni Sebastian?"

"Ah oo, punta ka ha. Hintayin kita kuya mayang gabi. Simpleng handaan lang naman daw kasi ayaw ni Sebastian ang bongga. Tayo tayo lang naman ang nandidito.ang magsasalo salo wala ng iba. Sige kuya pasok na ko!" tumango na lang siya bilang tugon.

Pagpasok ko pa lang nakita na ako ni lolo at lola Fermina sa may terrace kaya lumapit ako at nagmano. Buti na lang natuyo agad ang basa kong damit dahil sa init kaninang nangabayo kami pauwe.

"Saan ka ba galing Marina at hindi ka nakisabay sa amin mag almusal kaninang umaga at bakit hindi mo suot yung salamin mo? Hindi na ba malabo ang paningin mo?" tanong ni lola.

Napatingin ako kay Sebastian na kasama ang gf niyang mukhang s**o. Hindi ako puwedeng magsinungaling dahil kasama namin sila kanina sa ilog.

"Ahm nanggaling po ako kina kuya Antony lola tapos nag aya siya na pumunta kaming ilog at doon na po kami kumain ng agahan saka nahulog po yung salamin ko sa lupa ng huminto yung kabayo tapos natapakan ng kabayo yung salamin ko po." mahabang paliwanag ko.

"Aba galing ka din pala doon sa paboritong tambayan ng apo ko saka bagay mo na iyang ganiyan na walang salamin, gumanda ka lalo," puri ni lola sa akin.

Pero baboy naman ako, sabi ng isip ko.

"Balak sana namin ng lolo mo na magpatayo ng kubo doon para may pahingaan si Sebastian doon."

"Lola!" singit ni Sebastian. "Ako na po ang bahalang magpatayo ng sarili kong pahingaan dun." 

"Sige apo umpisahan mo na ang plano mong pagpapatayo ng resthouse mo doon para makapunta naman si Marina doon."

Sumimangot naman ang itsura ng gf ni Sebastian

"Oh siya sige na Marina umakyat ka na sa itaas at mamaya may konting salu salo tayo mamaya."

"Sige po lola lolo!" pagpapaalam ko at umakyat na ako sa itaas para maligo at magpalit ng damit. Hindi ko na sila nilingon at alam kong naiinis ang dalawang magjowa sa akin.

Pumasok na ko sa kuwarto ko at nagpahinga ng konti, maya't maya ay maliligo na ako. Kinuha ko ang cp ko sa may side table at Inopen ko, pumunta ako sa music para magpatugtog. Nilagay ko ang headset ko sa tenga ko at kinonect ang bluetooth then nag start na ang kanta. Sinasabayan ko ang awit habang hawak ko ang suklay bilang mike at napatayo ako habang kumakanta ng.....

At My Worst. 

Can I call you baby?

Can you be my friend?

Can you be my lover up until the very end?

Let me show you love, oh, I don't pretend

Stick by my side even when the world is givin' in, yeah

Oh, oh, oh, don't

Don't you worry

I'll be there, whenever you want me

I need somebody who can love me at my worst.

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Lyn F. Caluttong
Naku Marina pareho pla kayo ni Sebastian na paboritong puntahan Ang ilog.. thank you Author...
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 99

    LUMIPAS ANG ILANG BUWAN… Isang malakas na sigaw ang umalingawngaw sa loob ng ospital. "SANTINOOOO! HUWAG MO AKONG HAHALIKAN KAPAG LUMABAS NA 'TO! IKAW MAY KASALANAN NITO!" Sa labas ng delivery room, naglalakad-lakad si Santino, pawisan at hindi mapakali. Ilang beses na siyang napabuntong-hininga habang naghihintay. Kasama niya ang kanilang mga pamilya, lahat ay sabik pero kabado rin. "Anak, umupo ka nga. Ikaw yata ang mas kinakabahan kaysa kay Luna," natatawang sabi ng mommy niya. "Paano ako hindi kakabahan, Ma? Tatlo ‘yung lalabas!" sagot ni Santino, hawak-hawak ang dibdib na parang siya ang manganganak. Maya-maya pa, bumukas ang pinto at lumabas ang doktor. "Congratulations, Mr. Monteclaro! Tatlong malulusog na baby boys!" Nanlaki ang mata ni Santino. "T-Totoo? Tatlo talaga?" "Oo, Sir. At kamukhang-kamukha mo silang tatlo!" biro ng doktor. Sa sobrang saya, hindi napigilan ni Santino ang sarili at napayakap sa kanyang ama. "Dad! Tatay na ako! At tatlo agad! Kaya ko ba

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 98

    Sa loob ng kanilang silid, tahimik na nakahiga si Luna sa malambot na kama habang nakatingin sa kisame. Ramdam pa rin niya ang init ng selebrasyon at ang saya sa puso niya, pero higit sa lahat, ramdam niya ang presensya ni Santino—ang lalaking hindi niya inakalang magiging bahagi ng buhay niya. Biglang naramdaman niya ang paggalaw ng kama. Sumunod ay ang mainit na yakap ni Santino mula sa likuran niya. Mahigpit ang pagkakayakap nito, parang ayaw siyang pakawalan. "Hindi ko akalain na darating tayo sa puntong ‘to," bulong ni Luna, bahagyang lumilingon kay Santino. "Ako rin," sagot ni Santino habang hinahaplos ang buhok niya. "Pero alam mo bang noon pa man, ikaw na ang gusto ko? Kahit hindi mo ako pinapansin, kahit pilit mong nilalayo ang sarili mo sa akin, gusto pa rin kitang habulin." Napangiti si Luna, pero may halong lungkot sa kanyang mga mata. "Natakot kasi ako noon. Natakot akong masaktan, natakot akong umasa. Hindi ko alam na may plano ka na pala para sa atin." Hinawak

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 97

    "Inay!" halos lumipad si Luna papunta sa kanyang ina at mahigpit itong niyakap. "Nandito na ako…" Napayakap din si Aling Edna sa anak, hindi na napigilang maluha. "Anak, ang tagal mong nawala… Miss na miss na kita!" Ngunit bigla itong napatigil nang mapansin kung sino ang kasama ni Luna. Napatakip siya ng bibig nang makita ang mommy ni Santino. "M-Ma’am…" nahihiyang sabi ni Aling Edna. Halata sa mukha niya ang kaba, dahil sa nangyari noon sa pagitan nila. Ngunit ngumiti ang mommy ni Santino at marahang lumapit. "Wala na ‘yon, Edna. Hindi na tayo dapat bumalik pa sa nakaraan." Nagkatinginan sina Luna at Santino, parehong nagulat sa inasal ng kanyang ina. "Tama na ang mga alitan. Magiging lola na ako ng magiging anak ng anak ko. Ayoko nang may samaan ng loob," patuloy ng ginang, bago hinawakan ang kamay ni Aling Edna. "Patawarin mo rin ako sa naging turing ko kay Luna noon." Dahil sa narinig, hindi na napigilan ni Aling Edna ang mapaiyak. "Naku, ma’am, ako po dapat ang hum

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 96

    Hindi na nakapagpaalam pa si Luna sa mga ka office mate niya. dahil kulang sila sa oras. Habang nakasakay sila sa eroplano pauwi ng Pilipinas, nakasandal si Luna kay Santino, ramdam ang pagod at ang hindi maipaliwanag na bigat sa katawan niya. Kanina pa siya hindi mapakali, at kahit anong pilit niyang itago, hindi nakaligtas kay Santino ang paminsan-minsang pagdampi niya sa tiyan niya. “Saan tayo didiretso pagdating natin?” tanong ni Luna, pilit na inaayos ang sarili. Lumingon sa kanya si Santino, bahagyang napangiti. “Sa bahay, syempre. Gusto mo bang dumiretso muna sa inyo?” Umiling si Luna. “Hindi na siguro. Tatawag na lang ako kay Inay para ipaalam na nakabalik na ako.” Tipid na tumango si Santino, ngunit hindi niya maiwasang tingnan si Luna nang mas matagal. Alam niyang may itinatago ito—at lalo lang niyang pinagtibay ang desisyong huwag muna ipahalata na alam na niya ang tungkol sa pagbubuntis nito. Hinawakan niya ang kamay ni Luna at marahang pinisil iyon. “Pagdating n

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 95

    Matapos ang dalawang buwang pananatili ni Santino sa ibang bansa, sa wakas ay tumawag na ang kanyang ina. "Santino, anak, kailan ka babalik sa Pilipinas?" Direktang tanong ng kanyang ina sa kabilang linya. "Kailangan ka na sa kompanya. Hindi na pwedeng ipagpaliban pa." Nasa hotel suite siya nang matanggap ang tawag. Nakaupo siya sa veranda, hawak ang baso ng alak habang nakatanaw sa malawak na city lights. Ilang sandali muna siyang natahimik bago sumagot. "Ilang araw na lang, Ma," sagot niya sa mahinang tinig. "Babalik na ako." "Good. Dahil maraming kailangang ayusin sa kumpanya. Alam mo namang hindi pwedeng puro gala ka lang diyan," paalala ng kanyang ina. Napangisi si Santino, alam niyang tama ito. Pero may iba pang bumabagabag sa isip niya—si Luna. Sa dalawang buwang lumipas, hindi niya ito masyadong nakausap. Hindi niya rin alam kung paano ito haharapin pagbalik niya. "Oo na, Ma. Huwag kang mag-alala, babalik ako sa tamang oras," sagot niya bago tinapos ang tawag. Na

  • He Hates Me But He Loves Me   Chapter 94

    Sa bawat halik at haplos ni Santino, parang nawalan na ng ibang mundo si Luna. Ang tanging alam niya lang ay ang init ng katawan nilang dalawa, ang mabagal ngunit nakakapasong galaw ng mga kamay ni Santino sa balat niya. Hindi siya lumayo. Sa halip, siya pa mismo ang kusang yumakap dito, ipinadama kung gaano siya kahanda sa gabing ito. Naramdaman niyang bumuhat siya ni Santino palabas ng jacuzzi. Basang-basa ang kanilang katawan, ngunit ni hindi nila alintana ang lamig ng hangin na sumalubong sa kanila. Marahan siyang ibinaba ni Santino sa malambot na kama, habang ang titig nito ay nag-aapoy sa matinding pagnanasa. "Luna..." mahina ngunit puno ng emosyon ang tawag ni Santino sa pangalan niya. Hinaplos nito ang pisngi niya, bago muling dinala ang labi sa kanya. Hindi na nila kayang pigilan ang nararamdaman. Ang bawat galaw ay puno ng pananabik at pangungulila. Sa bawat sandaling lumilipas, tuluyan nang nawala ang natitira pang hadlang sa pagitan nila. Sa gabing iyon, sa ilalim

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status