Prologue

Ito Ngayon SI mae, nagiisip Siya sa loob ng kanyang kwarto, sa kanilang Bahay, kung saan naging Masaya Sila Ng pamilya niya,kung saan masasabi niya na, ok nalang sana Ang lahat, para sa kanyang pamilya, na ipinaglalaban Niya,pero habang nag iisip siya sa loob ng kwarto Niya, naisip Niya din, sana Hindi nalang namatay Ang kanyang mommy, siguro kung Buhay pa rin Ang mommy Niya, Hindi Siya hahayaan nito na balewalain Siya ng kanyang daddy.

"Mae"Sabi ni mark, Kay Mae

"Bakit ka nandito sa kwarto mo? Tsaka umiiyak ka ba ?"sunod sunod na tanung ni mark Kay mae

"Ha, ah, Wala, nandito lang ako Kasi, am, para kahit papaano, mawala Yung lungkot ko, tsaka Isa pa, namimiss ko na din kasi ulit SI mommy"Sagot, at Sabi ni mae Kay mark, habang pinupunasan Niya Ang kanyang mga luha

Lumapit SI mark Kay Mae, at niyakap ni mark SI mae, at nagsalita SI mark.

"Kahit Wala na SI tita, alam ko magiging ok pa rin kayo Ng daddy mo, at matatapos din ang lahat ng paghihirap mo mae"Sabi ni mark Kay mae

"Ha ah, siguro, sana nga mark"malungkot na Sabi ni mae Kay mark

"Pero Kasi, sadyang mahirap Kasi talaga pakisamahan yang maginang Yan, lagi pa Sila Ang nasusunod"inis na Sabi ni mark Kay mae

Hindi na nakasagot SI mae Kay mark, pero nagsalita ulit SI mark Kay mae.

"Alam ko mae kaya mo yan ,at nandito ako sa tabi mo,Hindi ko hahayaan na may magawang mali, o saktan ka ng maginang yan"seryosong Sabi ni mark Kay mae

At napatingin SI mae Kay mark, at napangiti SI mae sa sinabi ni mark sa kanya, at nagsalita na ulit SI mae Kay mark.

"Mark, salamat, Hindi mo ako iniiwan, salamat lagi kang nandyan para sa akin"naiiyak na Sabi ni mae Kay mark

"Oo Naman, Kasi Ikaw Yung girlfriend ko, at mahal na mahal kita mae"Sabi ni mark Kay mae

At niyakap ulit ni mark sa mae, ganun din SI mae niyakap Niya din SI mark, at tuluyan ulit siyang umiyak, at napaisip ulit Si mae, at nanalangin, na sana wag siyang pababayaan Ng Diyos, sana makayanan Niya Ang lahat ng pagsubok na nangyayari sa kanyang Buhay ngayon.

At nagsalita ulit SI mark Kay Mae.

"Naalala mo ba Nung mga Bata pa tayo, Diba, kahit anong dapa, o iyak natin nun, strong pa rin Tayo, kaya dapat kahit malalaki na Tayo, dapat ganun pa rin Tayo kastrong, kaya Mae, wag kana malungkot at umiyak, hindi ko hahayaan na mangyayari Sayo na tuluyan Kang mabura sa Buhay Ng daddy mo, sasamahan kita sa bawat laban mo ok, so don't cry na, lakasan mo Ang loob mo, na sa atin SI God always, Hindi Niya Tayo pababayaan"nakangiting Sabi ni mark Kay mae

At napangiti ulit SI mae Kay mark, kahit umiiyak pa rin Siya, at sinabi Niya sa kanyang sarili na kakayanin Niya Ang lahat, kahit Wala na Ang mommy Niya, alam niya maaayos din Ang lahat,at Ang pagsasamahan nila Ng daddy Niya.

Pero kung pwede lang ibalik Ang dati ni mae, kung sinu Ang daddy Niya sa kanya noon ,noong mas Kilala pa Siya nito noon, kung sinu Siya para sa daddy Niya, ay gagawin Niya, para bumalik lang sa dati Ang lahat sa kanila, Ng daddy Niya.