It's 2'oclock in the afternoon when we arrived at Hundred Islands National Park. Sumalubong sa amin ang sariwang hangin at tunog ng mahihinang alon, idagdag mo pa ang asul na langit. We settled every fees before starting to talk about our first activity.
We rented a boat for the three of us, we decided to go with island hopping.
"Careful," sabi ni Xavion habang tinutulungan niya akong makasampa sa bangka. He was holding my waist and arm.
Umupo ako sa sumunod na upuan mula sa likuran ni Marian. She was holding a camera and started capturing some pictures. Naupo naman sa tabi ko si Xavion.
"Ate, Kuya! Anong gusto niyong gawin sa first island?" Lumingon ito sa amin.
I shrugged my shoulders. All I know is I want to come here. Wala nga pala akong alam tungkol dito bago kami pumunta.
"How about we take a zipline ride?"
Napasinghap ako at mabilis na napailing.
"Pwedeng iba na lang?"
I'm afraid of heights! Last time I rode a zip line, I was just sixteen years old. I cried after the whole trip and puked!
"Why not? Takot ka ba? I can accompany you?"
Still though, I don't want it to happen again. Tila hinahalukay ang sikmura ko noon at sobra akong nalula.
"I don't think that's going to help me!" singhal ko.
"Kung gusto niyo, kayo na lang dalawa, I'll wait for you two!" I'd rather stay on the ground or even here, on the boat. Iniisip ko pa lamang na nakasay ako doon ay para na akong hihimatayin.
"Sama ka na, Ate! Para masanay ka na rin!"
Hindi ako sumagot. My decision is final, hindi ako sasama.
"Come with us, I'll treat you anywhere you want when we come back."
Hindi ko maitatanggi na may parte sa akin na nagustuhan ang sinabi niya. But also, his offer is not acceptable. Pwede ko namang ilibre ang sarili ko at libutin ang buong Olongapo ng mag-isa.
"No, not gonna happen," pagtanggi ko.
"I'll think of something better, basta sumama ka lang?"
Better? My eyes narrowed a bit and stared at him. Sinusuri ko kung talaga bang gagawin niya 'yon. Nang makuntento ay napabuntong hininga na lang ako at saka tumango.
"Tsk, sinabi mo na lang sana sa akin na gusto mo akong matitigan."
I bit the inside of my cheeks to prevent myself from laughing.
"Wow! Nahawaan ka yata ng kahanginan dito!"
He chuckled. "Don't worry, soon you'll lay your eyes on me everytime you wake up in the morning."
Namilog ang mata ko kasabay ang matunog na pag-ngisi ni Marian. Xavion was wearing his playful smile making myself faced the other direction.
What was that for?
Mabuti na lang at kaagad na umaandar ang bangka. Mas pinili ko na pagtuunan ng pansin ang malinaw na tubig at damhin ang hangin. I won't let him affect me so much, hindi pwede!
I opened my camera and took some shots too just to completely distract myself from him.
Nakakalma pagmasdan ang tubig dagat na siyang tila dumidikit sa langit.
Naramdaman ko na naman na payapa ang buhay ko dahil dito. Sana nga ay ganito na lang lagi, sana ay mabigyan pa ako ng pagkakataon. If that happens, I won't be thinking how will I die. Makakampate sana ako.
I suddenly remembered my older sister. Ano bang mangyayari kung hindi siya nawala? Ano bang mangyayari sa sarili ko kung hindi nagkulang ang tingin sa akin ng mga magulang ko?
"Ate! Picture kayo!" tawag sa'kin ni Marian habang ngumunguso sa kaniyang Kuya.
I directly focused my sight on his direction. He was smiling at me.
He then pulled me closer and wrapped his arm around my waist before smiling wider at the camera.
If it didn't happened, I won't meet this man.
"Isa pa!"
"Hey, smile ka naman!"
Sumilay ang ngiti labi ko at tumingin na rin sa camera. Panay naman ang hagikgik ni Marian.
Maybe, it wasn't bad after all. This man beside me taught me how to face my fear and even stand beside me.
Gusto ko tuloy magtanong sa taas kung isinugo ba siya ng Diyos? I laughed at my own thoughts, it's just that, he's like my guardian angel.
"Are you happy?" he whispered. Nakatingin na ito sa'kin ngayon.
Mabilis akong tumango sa kaniya. "I am, how about you?"
"I am too, as long as you are."
Totoo ba 'yon? Pinagmasdan ko ang mata niya, is he telling the truth?
"You're happier if she's with you, I know you're praying and begging up there to bring her back."
Hindi napawi ang ngiti niya na ipinagtaka ko. Humigpit ang hawak nito sa'kin at mas idinikit pa sa kaniyang katawan.
"Why would I wish for her to be here if I'm already beside you?"
I saw tenderness on his eyes. I could tell that he is truly sincere about it.
"Ikaw ang kasama ko ngayon, Eveone. This is enough for me, one girl is enough."
Wala sa sariling napangiti ako. He's extra sweet today, what gotten into him? It was flattering. It was also too late to prevent my heart from pounding.
"One girl is enough ka d'yan, Kuya? Hello! Kasama niyo kaya ako!" apila ni Marian.
Napabungisngis tuloy ako habang si Xavion naman ay napangisi lang.
"Kahit kailangan talaga pambansang third wheel ako." She pouted.
We spent our time before dropping of the island by taking pictures. I was happy and excited not until they told me that it's time to ride the zipline.
I watch how they slightly pushed Marian. She was holding her camera. Nainggit tuloy ako, she's brave!
After a couple of minutes, it was our turn. Sinamahan ako ni Xavion. Taimtim akong nagdadasal habang kinakabitan ako ng harness.
"You ready?"
"I am not!" wala pa man ay napapasigaw na ako. Xavion was laughing his ass out.
"I'll kill you after this!"
"We'll see."
I gasped when I felt a force on my back. I squealed because of fear. Napapikit ako at mahigpit na nakakapit.
"Open your eyes!" sigaw ni Xavion.
"No!" This was a bad idea! Bakit kasi ang bilis kong mapapayag!?
"Open your eyes! I'm sure you'll like it!"
Humugot ako ng hangin. Alam kong nanginig ang kamay ko at halos hindi ko na maramdaman ang binti.
"Trust me!"
I slowly opened my eyes and almost died when I saw how high we are from the ground. Parang gusto ko na lang mamatay!
"Don't look down!"
Hindi ko magawang punasan ang butil ng luha ko, dumagdag pa ang malakas na hangin na tumama sa aking mukha. Pero kahit na nanlalabo ang mata, nasipatan ko pa rin ang magandang view.
I won't lie, it's magnificent. Kung hindi lang sana ako takot ngayon ay ma-e-enjoy ko ang pagtitig. For now, all I want is to get off!
"Evone Allisa Benavidez!"
Nagulat ako nang biglang isinigaw ni Xavion ang pangalan ko. Anong bang trip nito?
"Hoy! Para kang tanga!" sigaw ko. Imbis na makatulong siya ay mas lalo akong nini-niyerbyos!
"Tell me why you keep on bothering my mind every night!"
What the fuck? Natulala ako saglit sa kawalan.
"Why do you have to be so perfect in my eyes!?"
-
@GrandDandelion"Eveone, malapit na birthday mo di'ba? Any plans?"Napaangat ako ng ulo. Kakadating lang ni Collete ay iyon kaagad ang ibinungad niya sa akin."I don't know? Kain na lang tayo no'n?"Sabay-sabay silang napaungot kaya naman ay napabuntong hininga na lang ako. What's special about it? Tapos naman na ang debut ko, hindi ko na kailangan pang gumastos ng malaki. Sa ngayon ay mas gusto ko silang makasama."How about a beach house party?""Sagot mo na naman ang gastusin?" ngumiwi ako kay Lyndsey. Kulang na lang ay maiisipan ko nang siya ang nanay ko. She always come up with a good plan, the problem is she always pay for the expenses. Minsan ay nagtataka na lang ako kung nauubusan ba siya ng pera."Ayaw mo 'yon? Libre ang pa-birthday?" hirit ni Devika."Kahit kailan talaga abusado ka!" tinampal ni Eleanor ang braso ni Devika."What? Biyaya kaya 'yon! Tatanggihan mo pa?""Devi
Natapos ang klase at nakauwi na rin ngunit wala akong ibang inisip kung hindi ang maaring gawin. I'm pretty sure Xavion heard everything."Call us if something bad happens, okay? susunduin ka na namin." Niyakap ako ni Collete."Pwede ka naman na huwag sumipot! Kami na lang bahala na pagtakpan ka," usal ni Ivory, umiling ako."No need, kaya ko 'to."Nakakahiya sa kanila kung ito ay hahayaan kong sila na rin ang humawak. Kailangan kong makausap si Xavion, paniguradong nagtatampo iyon.Minutes passed, I was left alone. Pinapanood ko ang pag-andar ng oras habang hinihintay ang pagsundo sa akin.Huminga muna ako nang malalim bago lumabas. Narinig ko na kasi ang busina. I was surprised, van ang dala nila. Someone opened the door for me, sa bandang likuran ako umupo. Maganda nga iyon at saka wala rin akong katabi.Ang malas nga lang. Nasa harapan ko pala si Adiel at Sara."Hey!" Nag-apir kami ni Adi
"Isang gabi lang, Eveone." Mom was raising her eyebrow as she took a sip of her coffee.Tumango ako sa kaniya at saka umiwas ng tingin. Mahigpit kong hinawakan ang laylayan ng puting t-shirt.I want to yell at them like how I did before."We'll be out then. We'll visit Evelyn. I don't want to stay here knowing that you'll bring chaos."Mapait akong napangisi. Is that how she calls a birthday party? Tumayo na lang bigla ang tatay ko at walang paalam na lumayo sa dinning area kung nasaan kami ngayon."It's just a party, Mom. Para niyo na rin sinabi na wala pa rin kayong tiwala sa'kin at hindi niyo ako tanggap," untag ko habang pinapanood ang pag-alis nito sa hapag."Really?" Umiiling itong suminghal. "Oh, dear. We never did.""Hindi mo na kami nirerespeto!"Malakas kong nailapat ang palad sa lamesa. I gave her a glare causing her to flinch."How unfair," singhal ko."T
We're heading to Manila, doon daw kami sa NAIA hihinto. He suddenly sent me a message telling me to pack my things up and bring my passport with me."Sa'n ba talaga tayo pupunta?" ani ko habang kumakain, bumaling siya saglit sa'kin bago ipinako iyon sa daan."Siargao Island."Napatango ako at ngumuso, aabutin kami ng ilang oras sa himpapawid kung gano'n. Hindi ko inaasahan na lalabas kami sa Luzon."You should eat first." He sighed and nodded."Ahhh!" palabirong sabi ko habang nakatapat sa bibig niya ang kutsara. The side of his lips rose up, I hissed and gave him glare.I was stunned after what he did. I felt his lips pressed on mine. Saka niya lang isinubo ang kutsara nang umayos na ito ng upo.Nag-init ang pisngi ako sa nangyari. He let out a chuckle and laid his sight again on the road."Do it again a
I woke up and immediately opened the door at the veranda. Sinalubong ko ang sariwang hangin at pinanood ang payapang dagat. Another peaceful moment and experience, I won't let any burden destroy this divine quietness."Morning." An arm made its way around my waist. I could feel his breath near my neck, marahan niya iyong pinapatakan ng mainit na halik.Everything is at its full speed. I just found us, doing things beyond our boundaries. We're supposed to respect each others spaces but instead we're invading it. Bakit nga ba kasi ako pumapayag sa ganito? It feels nice yet I have doubts."Are you hungry?" Tumango ako kasabay ng pagkulo ng aking tiyan. We couldn't help but to laugh."Is there an anaconda inside your stomach?"I rolled my eyes and simply removed his arm. Kumunot ang noo niya habang nakanguso.Ngumiwi ako. "What? I'm going to take a shower!""Can I come?"I groaned. What is he? A sixtee
Confirmed, may trauma si Collete. Mas pinili ng kaniyang nanay na lumipat ng tirahan, inaayos na rin ang kaso, hindi namin alam kung kailan ipapasok sa kulungan ang Papa niya. Nakakalungkot man, kailangan humiwalay ni Collete sa amin. Sandali lang naman daw iyon, if she'll get better, she can come back here.Nagpasko kami ng hindi kumpleto. That was our plan, masaya pa rin naman. Nagiging maayos na si Devika, what surprise us the most. She became their ace, muli siyang tumutok sa academic at nangibawbaw siya sa klase nila."Anong gagawin niyo this week?""Uuwi?" ani Lyndsey. Malungkot ako para sa kaniya, paniguradong wala siyang makakasama sa kanilang mansion."Sasama ako kay Xav," sagot ko kay Ivory."Shet, sana all na lang," sabi ni Eleanor."Isa ka rin kasing torpe, e," sumimangot siya, naghalakhakan kami."Kawawa ka naman," Devika teased. "Hanap ka na lang ng talong d'yan sa lidgi!""Tse!
"Yvonne.." may mahinang yumugyog sa balikat ko, tamad akong nagmulat ng mata."We're here na," Xavion caressed my cheeks, dinampian niya ako ng halik sa labi.Nang bumangon ako, napansin kong kami na lang ang natira sa loob ng van, malaya na rin na nakabukas ang pinto."Xav," I traced his face using my fingers. Pinigilan kong ipakita ang kalungkutan."Hmm?" para akong hinihila papalapit ng kaniyang mata. I can't avoid his stare, kung pwede lang na magdamag ko siyang titigan, gagawin ko. Natatakot akong pumikit, na baka pagmulat ko, wala na siya sa harap ko."Mahal mo ko di'ba?" He frowned. "Yes, Yvonne. I do."Ngumiti ako. "Me too."Bago pa tumulo ang luha ko, hinatak ko siya papalapit at siniil ng halik ang kaniyang labi. Narinig ko ang pagsara ng pinto ng van pero hindi iyon ang pumigil sa akin para mas palalimin ang halik."We can't do this thing here, baby," bulong niya. Napapapikit ako nang halikan
"What!?" nailayo ko ang cellphone mula sa aking tenga."You heard it right, Ate," I replied then sighed."It must be Phenny! Later, I'll ask Xion, baka may alam siya.""Thanks, Ate Xyrile. Hindi ko na kasi alam ang gagawin, e," tumikhim ako."Don't worry, Yvonne. I trust my brother, may dahilan siya kung bakit niya nagawa 'yon."Sana nga, sana maayos ang dahilan niya. Ilang minuto pa kaming nag usap sa cellphone, kailangan ko ng ibaba ang linya dahil malapit nang magsimula ang klase namin."Yvonne, ano ba? Focus!" napaigtad ako, mahina akong niyugyog ni Ivory."I'm sorry," bigla akong nanghina, I almost got zero on our quiz, big deal iyon sa'kin lalo na't grade conscious ako. Our teacher was kinda disappointed, madalas kasi ay ako ang may mataas na score sa lahat, mabuti na lang at hindi gano'n kabigat ang quiz namin.Natapos ang buong klase nang hindi ko nakakasama si Xavion kahit isan