Natapos ang klase at nakauwi na rin ngunit wala akong ibang inisip kung hindi ang maaring gawin. I'm pretty sure Xavion heard everything.
"Call us if something bad happens, okay? susunduin ka na namin." Niyakap ako ni Collete.
"Pwede ka naman na huwag sumipot! Kami na lang bahala na pagtakpan ka," usal ni Ivory, umiling ako.
"No need, kaya ko 'to."
Nakakahiya sa kanila kung ito ay hahayaan kong sila na rin ang humawak. Kailangan kong makausap si Xavion, paniguradong nagtatampo iyon.
Minutes passed, I was left alone. Pinapanood ko ang pag-andar ng oras habang hinihintay ang pagsundo sa akin.
Huminga muna ako nang malalim bago lumabas. Narinig ko na kasi ang busina. I was surprised, van ang dala nila. Someone opened the door for me, sa bandang likuran ako umupo. Maganda nga iyon at saka wala rin akong katabi.
Ang malas nga lang. Nasa harapan ko pala si Adiel at Sara.
"Hey!" Nag-apir kami ni Adiel, Sara gave me a sweet smile and I can't help but to smile back to her.
Kahit saan ko banda tignan, wala akong makikitang parte na hindi maaring kamuhian ni Adiel sa kaniya.
"I'm sleepy," I heard what Sara said.
"Rest, love."Adiel gently grabbed Sara's head before placing it above his shoulders.
Umiwas ako ng tingin. Hindi ko maiwasan na hindi mainggit. Kung umamin ba ako noon, ganito na rin kami? I shook my head, I'm not supposed to think about it. I don't know why but I suddenly remembered Xavion.
Paano ko siya kakausapin? I'm embarrassed. I tried texting and calling him but I received no response.
I sighed, I'll deal with him later.
Napangiwi na lang ako nang makita kung nasaan kami. SM downtown, sumunod ako sa kanila papasok.
"Arcade muna tayo!" Pag-aaya ng isa sa mga kaibigan ni Sara. They all agreed with it, I didn't bother to answer. I just came here because Adiel asked me to, I heard after this hang out, isasama niya ako sa bahay nila dahil kararating lang ng kaniyang kapatid galing sa Dubai.
Kung kani-kanino na ako sumama, I don't have plans to play that's why I decided to watch them. One of Adiel's friend treated me, kumain lamang kami habang hinihintay silang matapos. Hindi ko alam ngunit bigla akong nagsisi na sumama pa ako.
Kumain kami pagkatapos, sa aming lahat ako lang yata ang hindi maayos sa pagkain.
"Sa'n na kayo?" Tanong ni Claudia habang naglalakad. To be honest, I want to go home already. Nahihiya lang akong sabihin sa kanila. I'll visit Adiel's sister whenever I want to.
"Sasamahan ko si Sara mamili ng damit." Adiel shrugged his shoulders. Inakbayan niya si Sara pagkatapos.
"Babalik kami sa Arcade, e."
"Ikaw ba, Yvonne?"
I bit my lower lip. "Diyan lang sa tabi-tabi, I'm planning to buy some accessories and makeup."
"Alright, sa parking lot na lang tayo mag meet, 6 pm."
I lied. Gusto ko munang malayo kahit saglit. Umikot muna ako sa mall at bumili sa mga stalls. I spend my time roaming around, saka ko na lang napansin na malapit na mag-six. I immediately sent them a message before going outside.
I was stunned when I get there, alam ko naman ang itsura ng van pero hindi ko na ito makita. Wala na akong naabutan, wala na ang van na sinasakyan namin. I panicked that's why I came back inside the mall, kung saan-saan ko sila hinanap, sa arcade, sa restaurants, sa bilihin ng sapatos at damit. Trenta minutos yata ang ginugol ko para hanapin sila pero wala akong nahanap ni-isa. Wala ring sumasagot sa text at tawag ko.
"I saw them earlier, umalis na sila."
I heard a familiar voice behind me. My chest was pumping fast and almost froze on my feet. What is he doing here?
Pumunta ito sa tabi ko. Nilingon ko siya at nakita kong kaswal lamang itong nakatayo habang nasa bulsa ng jeans ang kamay.
"Good thing I found you."
I feel so betrayed, nag-text na lang sana dapat sila sa akin. Nagsimulang bumuhos ang ulan, nasapo ko na lang ang noo. Napakamalas, wala pa naman akong dalang payong.
"Halika na, ihatid na kita." He smiled. I frowned, he's not mad at me?
"You don't need to, nahihiya ako."
"You shouldn't be, I won't let you wait here for hours."
I gulped, after I rejected him? Why is he acting like this? He acts like I did nothing wrong.
"I brought my car but I don't have an umbrella."
"Lumusong na lang tayo, saglit lang naman 'yon."
Nakagat ko ang ibabang labi. May tensyon sa pagitan namin at gusto kong mawala 'yon. He talks casually and it's awkward for me. I regret everything!
"Okay." Hinubad niya ang jacket na suot at ipinandong ito sa ulo ko.
"Paano ka?"
"Don't worry about me, malakas naman ang resistensya ko." Nag-alangan ako noong una pero kalaunan ay hindi na ako umangal.
Sabay kaming lumusong sa ulan, hinila ko siya palapit sa akin at pinilit na takpan ang kaniyang ulo. He held my waist and pulled me towards his body.
"Be careful or you'll get wet."
I don't know why but my cheeks suddenly felt heat. Nagulat pa ako nang bumilis ang paglalakad niya. Malapit na kami sa parking lot kaya naman nakisabay na rin ako sa kaniya.
"Get in." He opened the door for me. I chose not to move. Nararamdaman ko na rin ang pagkabasa ng balikat ko.
"What are you waiting for?"
"I'm sorry but what if I told you that I want to stay outside?" Tumingila ako at pinagmasdan ang madilim na kalangitan.
"Okay, I see what you want to pull out." He removed his jacket and threw it inside the car. I closed my eyes when the cold rain welcomed us.
Hindi ko inaasahan na sasakay siya sa trip ko. Sumandal ito sa pintuan ng kotse at matagal na tumitig sa akin.
"What now?"
"Let's dance?" I smiled. He looked at me with amusement.
"What are we? Kids?"
Napailing ako. Tumabi na lang ako sa kaniya at pinanood ang pag-alis ng iilang kotse.
"Did you have fun?"
Mapait akong natawa. "Not really, I feel like something is missing."
Hindi ko rin maramdaman na tanggap ako kanina. I was bored and regretting my decision. Samahan mo pa ang mga binitawang salita ni Devika kahapon at idagdag na rin si Xavion.
"Why not? Kasama mo naman si Adiel."
Yet it didn't excite me. I was more paying attention and looking forward to meet his sister again. She is my sister's close friend and I became close to her too.
"I think my feelings for him is fading." Nagkibit ako ng balikat. I just know it.
"Ikaw? Are you completely moved on?" tanong ko.
"Yes."
Napaawang ang labi ko at napalingon sa kaniya. He was staring at me already, he didn't even bother to break our gaze.
"Someone made me happy as I was before."
His side of lips rose up. I blinked twice and avoid his eyes. He makes me nervous and I felt awkward towards him. Hindi ko ikakaila na naiilang ako sa kaniya na hindi naman nangyayari noon.
"Who is she?"
"You know her well, Eveone."
Sandaling nagkaroon ng katahimikan sa pagitan namin. Palihim ko siyang pinakakikiramdaman.
He doesn't look mad at me. And why is that? Am I expecting something?
"Sometimes I'm wondering what's inside of your head, I want to know what you're thinking," he uttered.
"You won't be happy if you found out."
Magulo ako minsan lalo na't hindi pa ako nakakatanggap ng treatment. And if he ever found out everything, I'm guessing that he'll go insane.
"You won't understand me," I added.
"I will because I care for you. I managed to save you everytime, Eveone. I managed to make you laugh and somehow be brave even just for a bit."
"Pagtitiisan kita, Eveone."
I was speechless. All I can do is to smile, feeling every words he said. It helped me trust him more. I trust him how I trusted my sister.
He stood straight and offered a hand. Naguguluhan akong napatingin doon.
"Let's dance."
-
@GrandDandelion"Isang gabi lang, Eveone." Mom was raising her eyebrow as she took a sip of her coffee.Tumango ako sa kaniya at saka umiwas ng tingin. Mahigpit kong hinawakan ang laylayan ng puting t-shirt.I want to yell at them like how I did before."We'll be out then. We'll visit Evelyn. I don't want to stay here knowing that you'll bring chaos."Mapait akong napangisi. Is that how she calls a birthday party? Tumayo na lang bigla ang tatay ko at walang paalam na lumayo sa dinning area kung nasaan kami ngayon."It's just a party, Mom. Para niyo na rin sinabi na wala pa rin kayong tiwala sa'kin at hindi niyo ako tanggap," untag ko habang pinapanood ang pag-alis nito sa hapag."Really?" Umiiling itong suminghal. "Oh, dear. We never did.""Hindi mo na kami nirerespeto!"Malakas kong nailapat ang palad sa lamesa. I gave her a glare causing her to flinch."How unfair," singhal ko."T
We're heading to Manila, doon daw kami sa NAIA hihinto. He suddenly sent me a message telling me to pack my things up and bring my passport with me."Sa'n ba talaga tayo pupunta?" ani ko habang kumakain, bumaling siya saglit sa'kin bago ipinako iyon sa daan."Siargao Island."Napatango ako at ngumuso, aabutin kami ng ilang oras sa himpapawid kung gano'n. Hindi ko inaasahan na lalabas kami sa Luzon."You should eat first." He sighed and nodded."Ahhh!" palabirong sabi ko habang nakatapat sa bibig niya ang kutsara. The side of his lips rose up, I hissed and gave him glare.I was stunned after what he did. I felt his lips pressed on mine. Saka niya lang isinubo ang kutsara nang umayos na ito ng upo.Nag-init ang pisngi ako sa nangyari. He let out a chuckle and laid his sight again on the road."Do it again a
I woke up and immediately opened the door at the veranda. Sinalubong ko ang sariwang hangin at pinanood ang payapang dagat. Another peaceful moment and experience, I won't let any burden destroy this divine quietness."Morning." An arm made its way around my waist. I could feel his breath near my neck, marahan niya iyong pinapatakan ng mainit na halik.Everything is at its full speed. I just found us, doing things beyond our boundaries. We're supposed to respect each others spaces but instead we're invading it. Bakit nga ba kasi ako pumapayag sa ganito? It feels nice yet I have doubts."Are you hungry?" Tumango ako kasabay ng pagkulo ng aking tiyan. We couldn't help but to laugh."Is there an anaconda inside your stomach?"I rolled my eyes and simply removed his arm. Kumunot ang noo niya habang nakanguso.Ngumiwi ako. "What? I'm going to take a shower!""Can I come?"I groaned. What is he? A sixtee
Confirmed, may trauma si Collete. Mas pinili ng kaniyang nanay na lumipat ng tirahan, inaayos na rin ang kaso, hindi namin alam kung kailan ipapasok sa kulungan ang Papa niya. Nakakalungkot man, kailangan humiwalay ni Collete sa amin. Sandali lang naman daw iyon, if she'll get better, she can come back here.Nagpasko kami ng hindi kumpleto. That was our plan, masaya pa rin naman. Nagiging maayos na si Devika, what surprise us the most. She became their ace, muli siyang tumutok sa academic at nangibawbaw siya sa klase nila."Anong gagawin niyo this week?""Uuwi?" ani Lyndsey. Malungkot ako para sa kaniya, paniguradong wala siyang makakasama sa kanilang mansion."Sasama ako kay Xav," sagot ko kay Ivory."Shet, sana all na lang," sabi ni Eleanor."Isa ka rin kasing torpe, e," sumimangot siya, naghalakhakan kami."Kawawa ka naman," Devika teased. "Hanap ka na lang ng talong d'yan sa lidgi!""Tse!
"Yvonne.." may mahinang yumugyog sa balikat ko, tamad akong nagmulat ng mata."We're here na," Xavion caressed my cheeks, dinampian niya ako ng halik sa labi.Nang bumangon ako, napansin kong kami na lang ang natira sa loob ng van, malaya na rin na nakabukas ang pinto."Xav," I traced his face using my fingers. Pinigilan kong ipakita ang kalungkutan."Hmm?" para akong hinihila papalapit ng kaniyang mata. I can't avoid his stare, kung pwede lang na magdamag ko siyang titigan, gagawin ko. Natatakot akong pumikit, na baka pagmulat ko, wala na siya sa harap ko."Mahal mo ko di'ba?" He frowned. "Yes, Yvonne. I do."Ngumiti ako. "Me too."Bago pa tumulo ang luha ko, hinatak ko siya papalapit at siniil ng halik ang kaniyang labi. Narinig ko ang pagsara ng pinto ng van pero hindi iyon ang pumigil sa akin para mas palalimin ang halik."We can't do this thing here, baby," bulong niya. Napapapikit ako nang halikan
"What!?" nailayo ko ang cellphone mula sa aking tenga."You heard it right, Ate," I replied then sighed."It must be Phenny! Later, I'll ask Xion, baka may alam siya.""Thanks, Ate Xyrile. Hindi ko na kasi alam ang gagawin, e," tumikhim ako."Don't worry, Yvonne. I trust my brother, may dahilan siya kung bakit niya nagawa 'yon."Sana nga, sana maayos ang dahilan niya. Ilang minuto pa kaming nag usap sa cellphone, kailangan ko ng ibaba ang linya dahil malapit nang magsimula ang klase namin."Yvonne, ano ba? Focus!" napaigtad ako, mahina akong niyugyog ni Ivory."I'm sorry," bigla akong nanghina, I almost got zero on our quiz, big deal iyon sa'kin lalo na't grade conscious ako. Our teacher was kinda disappointed, madalas kasi ay ako ang may mataas na score sa lahat, mabuti na lang at hindi gano'n kabigat ang quiz namin.Natapos ang buong klase nang hindi ko nakakasama si Xavion kahit isan
"Tell me more about yourself," ani Phenny matapos uminom mula sa kaniyang baso."I am planning to take med?" naiilang kong sabi, pinisil ni Xavion ang kamay ko, nakapatong iyon sa lamesa."Good for you, hindi kasi ako gano'n katalino," ngumiti siya. Tahimik kaming kumain, mas nangingibabaw ang kaba sa loob ko. Kung hindi ko kasama si Xavion, baka hindi ko kayanin."You know, I like Xavion."Nag-iwas ako ng tingin. Actually, she's not bad. Malayong malayo siya sa inaakala ko."I feel so sorry for you. Kahit ako, walang magawa para pigilan ang engagement," malungkot siyang ngumiti.Bigla na lang nadagdagan ang insecurities ko. Sa tingin ko'y tama ang ama ni Xavion, I sighed. Nagtuloy-tuloy ang pag-uusap namin."I think I have to go na, see you, Ton," she smiled at Xav, he only responded with a nod."Huwag kang magpadala sa ugali niya ngayon, Yvonne. Nakita ko na ang tuloy na kulay no'n," nakangiwing
READ AT YOUR OWN RISK. This chapter is important, just skip the....You know na! Then continue reading. Pagkagising ko'y agad akong nagbanyo, sapo ko ang ulo nang maligo, damang-dama ko ang hilo. Natutulog pa si Xavion nang magising ako, I came down to look for our breakfast, pero naunahan akong magluto ni Eleanor, naabutan ko siyang inaayos ang pagkain sa lamesa."Morning," she murmured, I replied a small smile."Huwag mo na sila hintayin, kumain ka na," sabay kaming umupo."Kumusta kayo ni Ruselle?"Napahinto siya saglit sa pagsasandok at saka mapait na ngumiti."Still friends," she shrugged her shoulders before leaving a sigh."Bakit?" tanong ko."Anong bakit? Natural, hindi kami talo, e," untag niya, natawa ako."Ginawa mo na ba ang lahat?" it's funny, I remember