I couldn't move. Masyado kong nagugustuhan ang pagdampi ng labi niya sa labi ko. Habang pikit ang mga mata ko ay dahan-dahan akong napakapit sa dibdib niya ng mariin. Sobrang riin na tila doon nanggagaling ang lakas ko.He didn't move either. Pareho kaming nanatili sa ganoong posisyon habang nakahalik sa isa't-isa. Tears started to form in my eyes."Mommy! Daddy!" Doon ako biglang nagising.Dali-dali akong tumayo mula sa pagkakadagan kay Alexander. Hot tears immediately pooled in my eyes. Napatingin ako kay Alexander na dahan-dahan ring tumayo habang seryoso ang titig sa akin. My eyes fell on his lips. It looks soft because they are really soft."I-I'm sorry, I didn't mean too," naiiyak na sabi h
I never saw Alexander again the whole day after I pushed him. Hindi siya bumisita sa condo na mabuti para sa akin pero hindi sa anak ko. I don't want to see him for now. Kung pwede lang na hindi ko na siya makita ay gagawin ko.The kiss we shared. Hindi na iyon isang aksidente. Those kisses were different. That gave me butterflies in my stomach. It sent shivers down my skin and It gave me a tingling sensation that I can't even deny.And I let him kiss me for too long. Hindi ko maipagkakaila na gusto ko iyon. Gustong-gusto ko na tipong nasasaktan ko na rin ang sarili ko. I want his kisses but it's forbidden. I want his lips on mine just like that.Pero hindi pwede. At kahit anong gawin ko ay hindi magiging pwede. So all I need to do is to forget and move forward
He kissed me passionately. Ang halik na parang dinadala ako sa alapaap. Ang halik na hindi ko kayang tiisin. When he grip my waist more I finally lost myself. Mahigpit akong kumapit sa dawalang braso niya para kumuha ng lakas at dahan-dahan na tuminghala para mahalikan niya ako lalo.Wala ng laman ang utak ko kundi ang halikan namin sa mga pagjakataong ito. All I think about is his kisses that made me crazy. His hands began to caress my waist in a sensual motion. When he bit my lower lip I groaned and opened my mouth to give him more acces.I am feeling the addictive sensation that I don't usually feel. Sabik na sabik ang katawan ko lalo na noong mas naging sabik ang halik na binibigay niya sa akin. I just found myself kissing him back with the same intensity. Hindi na ako nagdalawang isip pang ilagay ang parehong braso sa batok niya para mas lalo siyang lumapit sa akin."Uhmmm," I moaned when he bit my lower lip again.I am wanting for
I didn't know that it was possible to avoid Alexander for two weeks. After what happened I developed a certain fear of seeing him. Takot na takot akong makita siya.I moved in the mansion. Doon na kami tumira kasama si Daddy na hindi na rin gustong iwan si Andrae. Nagkita at nagkausap na sila ni Alexander dahil palagi itong dumadalaw kay Andrae. I did not opened anything to my Dad again. I need to deal with this alone. Dahil kasalanan ko ito. I am contented hiding on my room whenever Alexander is here. Kahit anong tawag ni Andrae ay nagbibingi-bingihan ako. My conscience is eating me.I can't face him again. Not when the memory of what we did is still fresh on my head. Hindi ko makakalimutan at kung sakaling makita ko siya ulit ay siguradong mas lalo akong mababaliw sa kakaisip. Sa kakaisip kung paano ko itatama ang mga nagawa ko."Are you sure you're okay?" nag-aalala na tanong ni Daddy ng naabutan niya akong nakasandal sa pader malapit sa pinto ng kwarto namin ni Andrae.I forced a
"Alice!" malakas na tawag ko sa kaibigang nakikipag tawanan sa isang lalaki na hindi pamilyar sa akin.When she saw and heard me she immediately ran towards my direction. Natatawa niya akong pinalo sa braso ng mahina kaya sinimangutan ko siya."Who's that?" tanong ko kaya mas lalo siyang tumawa na mukhang kinikilig."Crush ko! Pero tanong ba naman ng tanong tungkol sayo!" Her round eyes rolled after saying those words. Ngumiwi pa ang medyo makapal niyang mga labi.Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Wala sa sariling napatingin ako sa lalaking iniwan niya sa hindi kalayuan. I found the guy smiling at me from eat to ear. Napangiwi ako saka mabilis na hinila si Alice palabas ng building."Teka naman! Masisira ang cheap kong sapatos. Makahila naman," sabi niya kalaunan kaya napahinto ako at napatingin sa sapatos niyang makintab."Okay naman," sabi ko kaya inirapan niya ako."Okay pa," she said, so I chuckled."I really wanna go home now. I was really stressed—""Come on, biyernes ngay
I immediately rushed towards Andrae but Alice suddenly gripped my wrist so hard and that made me stop. I furiously looked at her."Hindi pa tayo tapos!"Pwersado kong binalibag ang kamay niyang nakahawak sa akin saka galit siyang pinukol ng tingin."I don't have time for your bitter rant, Alice!""Open the car!" Alexander shouted so Yaya Fe shakingly opened the backseat. May mga guards at ilang tao na ang nakapalibot kung nasaan kami pero wala na akong pakialam.I am worrying about my unconscious son. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa kanya.Mabilis ako na pumasok at ako ang nag-abot kay Andrae na walang malay. Nanginginig kong tiningnan ang sugat niya sa gilid ng noo. I cried so hard when I felt that he's a little cold now. "Go? Alexander! Go!" iyak na iyak na sigaw ko habang nakatingin sa anak na punong-puno ng dugo."Sh*t! Sh*t!"I tried to stop myself from crying hugging my son. Humarurot ang kotse papunta sa malapit sa hospital. Alexander drove fur
When I woke up the first thing I saw was the white walls. Kaagad tumulo ang masaganang luha sa mga mata ko nang maalala ang nangyari.Dahan-dahan kong hinawakan ang tiyan ko. I sobbed harder and tried to sit properly. Pero kasabay ng pag-upo ko ng maayos ay bumukas ang pinto. Niluwa noon si Daddy na namumula ang mga mata. When he saw me crying he immediately erah towards me to hug me so tight.Parang bata ako na umiyak sa balikat ng ama."I lost the baby right?" humahagulgol na tanong ko.Dad stayed silent and in that case I knew that I was right. Mas lalo akong umiyak at kumapit sa damit na suot ni Daddy.I lost Andrae and I lost my second child. Ni hindi ko man lang alam na buntis pala ako. Ni hindi ko man lang naramdaman na may buhay na pala ulit sa loob. I lost them in just a snap. I lost my life. I lost my angels."You are strong—""How can I be strong, Dad? How?" umiiyak na tanong ko kaya dahan-dahan na kumalas si Daddy sa pagkakayakap sa akin para tingnan ako ng maigi sa mga ma
Chapter 35"Gwen, are you okay?"Natigil ako sa akmang pag-inom ng sleeping pills dahil sa biglang pagpasok ni Daddy sa kwarto ko. Kaagad dumapo ang mga mata niya sa gamot kaya dali-dali ko iyong ininom saka marahan siyang nginitian."Dad," I said when I saw him sighed.He is not really in favor of me using sleeping pills everyday. But what can I do? I can't sleep without this."Masama sa katawan ang palaging dumepende sa sleeping pills—""Dad, I can't do anything. Ito lang ang nakakatulong sa akin para makatulog. If I won't use this I will stay awake all night to cry and cry," I said so he sighed once again before he nodded."Why don't you visit physiatrist—"I shook my head multiple times to cut him off."No, I don't have a problem," sabi ko habang umiiling pa rin.Kaya ko pa. Kaya ko pang kontrolin ang katawan ko. And I will be okay in a span of time. Masyado lang sariwa sa mga ala-ala ko ang mga nangyari. I will be okay soon. I don't need to go to professional to treat me. I believ