Chapter 17

CHAPER 17

Helena Kelandra's POV

Nang makababa kami ay isang pamilyar na tanawin ang aking nakita, ang bukang liwayway ng umaga. Napakapresko ng hangin, napakapayapa ng paligid, at wala gaanong mga bahay. Mag-aalas sais na ng umaga nang marating namin ang San Luis.

Marami na rin ang mga taong nakikita namin na abala sa iba't ibang gawain sa daan, tila nagbabayanihan ang mga ito o general cleaning. Nakita ko ang paradahan ng mga pedicab sa bandang kaliwa ng arko ng San Luis. Inaya ko si Michael na magtungo roon. Bitbit niya pa rin aming mga bagahe. Nang may isang lalaki ang kumaway sa akin at hindi mawala ang pagngiti. Lumapit at sinalubong niya kami. Nang makita ko siya nang malapitan ay nakilala ko na kung sino ito.

Si Ronie, ang kababata at kinakapatid ko. Ninang ko si aling Betty na mismong nanay nito. Nakasuot ito ng pangbyaheng kamiseta na nakasulat ang pangalan ng grupong pampasada roon. Mga motorsiklong may side car ang kadalasang gamit doon na transportasyon kapag papasok o