CHAPTER 3

Akala ni Selene ay handa na siyang haraping muli ang CEO ngunit hindi pala niya napaghandaan ang nakita niya.

Si Aestra, secretary at fiancée ni Damon, nakaupo sa kandungan nito habang nagtatawanan sila at bumubulong sa tenga niya. Hindi siya itinulak ni Damon. In fact, he brushed a lock of her hair behind her ear, his smile became cold and calculated nang makita si Selene na nakatayo roon.

“Oh,” sabi ni Damon, “Didn’t see you come in.”

Sumikip ang dibdib ni Selene. Pinilit niyang ngumiti nang magalang at lumapit sa mesa ng CEO.

“Pina-pinabibigay ni Mr. Garcia,” nagpipigil nitong sambit.

“Put it there.” Sambit ng binata at saka tiningnan ang center table sa di kalayuan.

Pagtalikod ng Selene ay hindi nakalampas sa pandinig niya ang giggle ng babaeng nakaupo pa rin sa lap ng CEO. “Ano ba honey. Alam mo namang namamanhid pa rin ang balakang ko dahil sa ginawa mo kanina.” 

Sinubukan ni Selene ‘yung lahat para di ito pansinin, pero ang tanawin na hawak niya ang ibang babae, winawasak nto ang puso niya.

“Ugh, naaalala ko pa when you pressed me sa pader at...”

  “A… ahmm… alis na po ako sorry sa istorbo.”

Dali-dali itong umalis sapagkat hindi na niya kinakaya ang nangyayari. Baka kapag marinig pa niya ang susunod na sasabihin ng sekretarya ay hindi niya alam ang maaaring magawa niya.

Pero natigilan siya nang may tumawag sa telepono niya. Bumagsak si Theron, ang kaniyang ama at dinala ito sa emergency room.

Selene ran through the hospital corridors hanggang sa mahanap niya ang room ng kaniyang ama. Nakita niya itong gising pero maputla at may oxygen tube sa ilong.

“Papa,” naluluha nitong sambit.

Hinawakan ng ama ang kaniyang kamay. “Selene, makinig ka. Ayos lang ako. Pagod lang... pero baka di na ako magkaroon ng maraming pagkakataon.”

“Huwag mo ‘yan sabihin.”

“Gusto kong mag-move on ka na sa gagong ‘yon. Iniwan ka niya 5 years ago kaya dapat bitawan mo na siya.”

“Papa...”

“Buti nga at hindi mo itinuloy iyang designer designer mong kalokohan noong nasa kolehiyo ka pa. Edi hindi ka naging magna cumlaude sa business ad noon diba?” 

Hindi nakasagot si Selene. Grabe ang galit sa kaniya noon ng kaniyang ama noong sinabi niyang gusto niyang mag-enroll sa art school. 

Kaya wala siyang nagawa kundi gumamit ng ibang pangalan at pagsabayin ang art school atsaka business school. Pero ngayong tapos na siya sa kolehiyo’y parang hawak pa rin siya sa leeg ng kaniyang ama.

Paano kaya kung buhay pa ang kaniyang ina? Ipagtatanggol kaya siya nito mula sa chairman?

Isang Linggo na ang lumipas at lahat ay abala sa pag-aayos ng magarang hall ng SVT. Ang exhibition hall ay maluwang at moderno, may mataas na kisame at salaming dingding na nagpapapasok ng natural na liwanag. Maayos na nakaayos ang mga design booths, bawat isa’y may mood board, renderings, at material samples. Sa isang dulo, may maliit na entablado para sa mga presenter; sa kabila, isang eleganteng refreshment area. Tahimik ang paligid, pero dama ang tensyon, nagmimistulang isang gallery ng talento at kompetisyon.

Nagsisimula nang pumasok ang mga critic na ipinadala ng may-ari ng proyekto upang tumulong sa paghahanap ng perpektong disenyo para sa kaniyang gusali. Huling dumating si Vellor,  isang kilalang interior design critic dahil sa kaniyang mga blog. Sinundan siya ng mga mata habang naglalakad sa bawat exhibition booth; tanyag siya sa pagiging matalas, at kilala rin sa pagiging malupit kapag may disenyong hindi niya nagugustuhan.

Sa kabilang banda ay nagkumpulan ang ilang mga tao sa booth kung saan nakatayo si Selene. 

“Wow,” bulong ng isa, habang pinagmamasdan ang espasyo.

Ang disenyo niya’y isang modernong oasis, malinis, maaliwalas, at punô ng karakter. Gumamit siya ng earth tones, natural textures tulad ng kahoy at linen, at malalambot na ilaw na nagbibigay ng mainit na ambiance. Ang flow ng layout ay maayos at madali sa mata, parang likas ang bawat galaw ng espasyo.

“Grabe ‘yung concept, ang linaw,” dagdag ng isa. “Ang galing ng pagkaka-balanse ng ganda at gamit.”

Ngumiti si Selene nang unang beses siyang mapuri nang harapan ng maraming tao. Pero bigla silang natahimik nang magsalita si Vellor. 

“Nangopya ka, ‘di ba?” tanong niya nang may pagdududa.

“No, Ms. Vellor, original ‘to,” matatag na sagot ni Selene. 

“Tell me your name,” utos ni Vellor.

“S- uhm, E-elene po,” sagot niya sabay pisil sa kanang kamay dahil muntik nang madulas.

“Kilala mo ba si Selene?” tanong ni Vellor na may bahagyang pang-uusisa.

Nagulat ang dalaga dahil iyon ang totoong pangalan niya. Bakit niya kaya ito tinatanong? 

Bago pa man makasagot si Selene ay ipinakita na ni Vellor ang isang social media account na pamilyar sa kaniya. 

Pinindot ni Vellor ang isang post limang taon na ang nakararaan at hindi nagkamali ang dalaga, ito nga ang dati niyang account 5 years ago.

“Parehong-pareho ang style ng designs niya rito sa presentasyon mo ngayon,” pagputol ni Vellor sa bulungan na nagsimula mula nang lumapit ito sa booth.

Bagamat kalmado ang boses ni Vellor, ramdam ng lahat ang tila galit at pagkasuklam sa tono niya. Marami na rin kasing na-expose si Vellor noon dahil sa pangongopya. At ngayon, mukhang may bago nanaman itong biktima.

“Hindi mo ba natutuhan ang code of ethics noon?!” 

Nagsimula nanamang magbulungan ang mga tao at si Marion na nasa gilid ay parang nakangiti nang matagumpay. Akala niya kanina ay maaagawan na siya ng spotlight pero tila naging savior nito si Vellor.

“Hindi ko po magagawang mangopya,” iyon na lamang ang nasambit ni Selene. Paano niya mapatutunayang original iyon gayong si Selene at Elene ay iisa?! At hindi niya pwedeng ipaalam iyon sa lahat.

“I’m sorry pero it’s either you step out of this showcase or tatawag ako ng mga awtoridad. SVT won’t tolerate this behavior. Tama ba Mr. Thorne?”

Nabaling ang atensyon ng lahat sa kapapasok lang na CEO. 

“D-damon,” bulong ni Selene. Ang binata na lamang ang makapagpapatunay na inosente siya. Ito ang palaging kasama niya habang nag-dedesign noong kolehiyo at alam na alam ng lalaki ang kaniyang istilo.

“Ang sinumang mahuli ay dapat parusahan.”

Tila pinagbagsakan ng langit si Selene sa narinig. Ano pa nga bang aasahan niya? Wala na itong pakialam sa kanya.

Tumalikod na agad ang CEO ngunit lingid sa kaalaman ng lahat ay hinugot nito ang telepono. “Investigate about this, now.”