CHAPTER 4

Matamlay na pumasok si Selene sa kanilang opisina pero hindi inasahan ang magandang balitang naghihintay sa kaniya. 

“Hindi pala talaga siya nangopya?”

“Oo, may expert na dumating kahapon pagkatapos ng showcase tapos nakompirma na pareho lang ang istilo nila pero hindi sila magkaparehong-magkapareho.”

“Pero bakit kaya biglang may dumating na eksperto? Napahiya tuloy si Ms. Vellor kahapon.”

“Attention.”

Natigil ang bulungan nang dumating si Mr. Garcia na nakangiti't may hawak na folder. 

“The client was pleased by the showcase yesterday. Although, there were some unexpected events,” sambit ng manager bago tumingin sa kinaroroonan ni Selene. 

Agad naman itong tumungo ngunit napataas agad ang ulo pagkarinig sa sumunod nitong sinabi. “Selene's HavenHue gained the client's attention and he decided to go with it. So, congratulations Selene on your first contract.”

Nagpalakpakan ang lahat dahil alam nilang deserve ng dalaga ang pagkilala. Maliban nalang kay Marion na nakatingin nang matalim sa kumpulan. 

Sa pinakataas ng gusali naman ay pumasok si Aestra sa opisina ni Damon, ang tunog ng kanyang mga takong ay malumanay na tumutunog sa makintab na marmol na sahig. Hawak niya ang isang sleek na itim na sobre with no sender information, tanging pangalan lang ni Damon ang nakasulat gamit ang gintong tinta.

“Damon, honey...”

“Huwag mong akong tawaging honey,” agad na pagputol ni Damon sa kaniyang sekretarya. “You knew I was just putting on a show.”

Ang malamig na tono ng CEO ang nagpatanggal ng ngiti sa mukha ni Aestra. Pero hindi ito naging hadlang para ipasa niya ang package kay Damon, sabay ng isang mapang-akit na tingin.

“This arrived for you. It’s… unmarked,” sabi niya, habang maingat na inilapag ang sobre sa desk ni Damon.

Itinaas ni Damon ang kilay at dahan-dahang binuksan ang sobre. Sa loob ay may mga high-resolution na larawan, mga dose-dosenang piraso. Binuksan niya ang unang ilang larawan, at unti-unting nagiging matigas ang kanyang ekspresyon sa bawat isa. 

Si Selene. Nakangiti. Tumatawa. At Nakaupo sa harap ng isang lalaking may pilak na buhok sa isang cafe. May isang larawan kung saan nakatayo ang mga ito sa harap ng isang luxury hotel. At ang braso niya ay nakayakap sa matandang lalaki nang walang pag-aalangan.

Hinaplos ni Damon ang mga larawan. Kilala niya ang lalaki, si Donatello Harven, isang respetadong politiko mula sa kalapit na lungsod. Nakita na siya ni Damon minsan sa isang summit. 

Isang matinding init ang bumangon sa dibdib ni Damon. Sinubukan niyang iwasan ito, pero ang galit ay umapaw. Baka ito ang dahilan kung bakit siya tinanggihan ng dalaga noon? Siya ba ang pinili nito imbes na ang CEO?

Tumayo siya mula sa kanyang upuan na puno ng galit, at naglakad papunta sa bar sa sulok ng silid. Habang ibinubuhos ang inumin sa baso, nilunok niya ito ng sabay, ang mga mata ay nakatuon sa mga larawan nang walang buhay na titig.

Si Elene. Always Elene.

Isang katok ang nagpatigil sa kaniyan pagmumuni.

Pumasok si Selene. Nakasuot siya ng propesyonal na beige slacks at blouse na nakatupi, may dalang tablet at mga file na inutos nanaman ni Mr. Garcia. 

“Pinabibigay ni Mr. Garcia. And if you’re free I’d like to talk about the project,” sabi ni Selene, sinusubukang maging propesyonal.

“There’s no need for that. Tanggal ka na sa project,” malamig na sambit ni Damon.

Napatigil si Selene. “Excuse me?”

“I said, the project won’t be needing you anymore. Besides, pwede bang sabihin mo kay Mr. Garcia to stop sending you here. I don’t want to see you anymore”

Iyon ang pinakamahabang sinambit ng lalaki mula noong magkita sila pero iyon din ang pinakamasakit.

“Damon—”

“It’s Mr. Thorne in this office,” mabilis na sagot ni Damon na agad na nagpatahimik sa paligid.

Lumiko si Damon at naglakad patungo sa bintana. “That’ll be all. Pwede ka nang umalis.”

Hesitant na tumalikod si Selene habang sinusubukang intidihin ang sitwasyon pero ang puso niya ay parang tinutusok ng kung anong matulis.

Sinamahan siya ni Aestra hanggang sa pinto, at bumulong, “Akala mo ba sa pag-hire niya sa’yo rito’y babalikan ka na niya? May mga bagay na hindi nagbabago, Elene.”

Kinagat ni Selene ang loob ng kanyang pisngi at umalis nang hindi nagsasalita. 

Makaraan ang ilang oras ay tumunog ang telepono ni Selene habang tinititigan niya ang hindi pa nauubos na kape. Tiningnan niya ang caller ID: Uncle Harven.

“Uncle!” sagot niya, pilit na pinapalakas ang tinig na walang kasiyahan.

“Aalis na ako 2 days from now. Bakit hindi ulit tayo maglaro ng huling round ng golf bukas? Katulad ng dati.”

Ngumiti si Selene, isang genuine na ngiti. “Gusto ko ‘yan.” Bahagyang nakalimutan ang pagkakabigo kanina.

Kinabukasan, nagkita sila sa private Stonewell Elite Golf Course. Ang sariwang hangin ng umaga at ang luntiang kabukiran ay nagbalik ng mga alaala. Ang kanyang uncle, isang mabait pero mailap na lalaki na nasa kanyang fifties, ang nagturo sa kaniya na maglaro ng golf nang siya’y 12 pa lamang. Siya ang naging pangalawang ama sa kanya noong nasa abroad pa ang chairman. 

Tawang-tawa siya sa hindi matagumpay na swing ng kanyang uncle, kaya biniruan siya nito, “Hindi ka makakahanap ng asawa kung laging talo ang mga lalaki sa golf, Selene.”

Wala silang kaalam-alam, ngunit si Damon ay naroroon, nakikipag-usap sa mga investors malapit sa kanila. Nakaupo siya sa lounge habang umiinom ng espresso nang makita niya si Selene.

Sa una, akala niya’y nananabik lang siya. Pero nang makita niyang muli ang lalaki mula sa mga larawan, muling sumabog ang galit na kinimkim niya. Tumibok ang kanyang puso sa pagkamuhi at siya’y naglakad patungo sa kanila.

 “Elene.”

“Damon?”

Naglakad si Damon patungo sa kanila. “Didn’t take long for you to run back to your sugar daddy, huh?”

Nagulat si Selene habang ang kaniyang uncle naman ay nagtataka. “Did he just call you Elene?”

“U-uh, uncle…”

“Uncle? Ha! What a joke. Nice try Elene. You thought no one would spot you habang nakikipaglandian ka sa kaniya?” Itinuturo niya ang kanyang uncle.

Naglakad paabante ang uncle ni Selene. “I think you’re mistaken ijo. Besides, she’s not Elene, she’s…”

“Uhhhhhmmmm, uncle.” Pagpigil ng dalaga sa kaniyang tiyuhin. 

Magsasalita pa sana ito ngunit nahila na siya ng binata sa isang private meeting room ng golf course. 

“D-damon!” Hindi makapaniwalang sigaw ng dalaga nang mapunit ang pang-itaas nito at lumabas ang kaniyang mga balikat. Isang maling galaw lang at makikitang muli ng binata ang kaniyang dibdib.

Marahas na hinalikan ni Damon ang kaniyang leeg pababa sa balikat ng babae.

Litong-lito si Selene kung bakit nagkakaganun ang binata ngunit nagawa niyang itulak ito palayo. 

“W-what's your problem?!”

“Problem? Wow, huwag kang magmaang-maangan Elene. Niloko mo'ko 5 years ago and now you're doing it again!”

Napalikod ang babae sa gulat. “Hindi kita niloko-” napatigil ito nang maalala ang pagtatago niya ng tunay niyang pagkatao. 

“Ha! I can't take this anymore. Ilan pa ba ang lalaking tinatago mo huh?!” Bulalas ng kanina pang nagtitimping binata bago ibalibag ang pinto ng kwarto saka umalis. 

Naiwan ang babaeng yakap-yakap ang sarili habang pilit na ibinabalik ang napunit niyang damit.