"Nyaah!" napatayo ako sa kama ng marinig ang iyak, pagtingin ko ay si Thor pala.
"Ow, bakit umiiyak ang baby?" alo ko sakaniya at dahan-dahan siyang kinarga at hinele.
Pumasok naman si Eugene sa kwarto na nakapantulog na. Tumaas ang kilay niya ng makita ang sitwasyon naming dalawa ni Thor. Napatalon siya ng biglang umiyak si Loki.
"Hey... what happen hm? Daddy is here." he sweetly said habang maingat na binuhat si Loki.
"Maya-maya linisan na natin sila." sabi ko sakaniya, tumango siya at hinele si Loki.
Magkaharap kami ngayon at sabay hinehele ang kambal. Napangiti ako nang mapansin na hindi maalis ang mata niya kay Loki, nililingon-lingon niya rin si Thor.
"I think they're hungry" Eugene said, tumango ako iniayos ang bote ng gatas ng kambal.
Pero dahil isang kamay lang ang gamit ko ay nagtulong na kaming dalawa. Kung hindi kami nagdesisyon na mag-aral kung paano mag-alaga ng baby ay siguro ngayon nangangapa kami at natataranta. Kumuha pa kami ng personal na magtuturo saamin kung paano ang gagawin sa sitwasyong ganito.
"Done!" he said happily ng matapos ang dalawang baby milk. Umupo kami sa kama at inihiga ang dalawang bulinggit sa kama na may baby pillow.
"Oh, gutom na gutom haha" sabi ko habang natatawang pinapanuod kong paano sabik na sabik na supsupin ni Thor ang chupon, nilingon ko si Loki na ganon din ang ginagawa.
"I feel bad, I think we starve them" he chuckled habang masayang pinapanuod ang dalawa.
" I hope this is enough for them. We don't have breast milk here." nag-aalala kong sabi nang maalala kong mas maganda sa mga sanggol na uminom ng gatas galing sa Mama nila.
"It'll be alright, don't worry too much." he said it's okay pero alam kong nag-aalala rin siya.
Pagkatapos nilang uminom ng gatas ay pinahinga muna namin sila saglit bago pinadighay then inihanda na namin ang paghihimasaan nilang dalawa.
"Okay na to, hindi na masakit yung init." komento ko habang nakalublub ang kamay sa palanggana.
"How?" napalingon ako kay Eugene.
"Anong how?"
"Paano natin sila papaliguan ng sabay? I think I can't do it alone, what if mabitawan ko sila? madulas yung sabon." he said with his super worried face.
"Ilagay muna natin yung isa sakanila sa crib." sabi ko at binuhat si Loki para mailapag sa crib, pero pagkalapag ko ay agad itong pumalahaw ng iyak kaya agad ko rin siyang binuhat.
"Shh.. Hindi na, hindi ka na Ibaba ni Mommy." alo ko sakaniya, naawa ako ng marinig ang hikbi niya.
"Thor, let's go." sinubukan ni Eugene ilagay si Thor sa crib pero umiyak rin ito.
Nagtinginan kami at sabay napailing. Ilang beses pa namin silang sinubukan ilapag sa crib pero pilyo talaga ang kambal kaya wala kaming nagawa kundi punasan nalang sila at linisin ng mabuti gamit ang wipes at warm water na nasa towel. Pagkatapos nilang maging fresh ay ilang minutong hele lang ay bagsak nanaman ang dalawa sa pagtulog.
"Haa~" sabay naming sabi ni Uge pagkatapos ibagsak ang katawan sa kama.
"Kaya pa?" iniharap ko ang mukha ko sa gilid para makita ang mukha niya, nakita kong tumango siya at naghikab na nakapag-pangiti saakin pero agad nawala ang ngiti ko at napalitan yon ng gulat na reaksiyon dahil sa biglaan niyang pagharap sa pwesto ko.
"Ikaw? Kaya pa?" tsk! bakit ganiyan ka magtanong? bakit ang spg ng boses mo? kailangan husky voice? nang-aakit ka ba?
"ahhem! Oo naman, kaya pa." Sagot ko at mabilis na iniiwas ang tingin sakaniya.
Kalma self. Malaking dibdib at braso lang yan na expose na expose dahil sa itim niyang sando. Labanan mo ang mata mo ba huwag mapa-tingin sa cotton short niyang halos bumakat na ang imbutido.
Napalunok ako nang mapansing lumapit bigla sa paningin ko ang dibdib niya."Ah—Ano... Uge, ano ka ba Nandiyan yung kambal." nahihiyang sabi ko at mahina pang hinampas ang dibdib niya, waa! ang tigas.
"hmm.." napatingala ako sa mukha ni Eugene at nakitang tulog na tulog na siya.
Mabilis akong napaupo at napatakip ng mukha.
"Ang kapal ng mukha mong igat ka Laura! Waaaa nakakahiya!"
Anong ginawa ko? pinagnasaan ko lang naman' yung tulog!
"Hay!" ibinagasak ko muli ang katawan ko sa kama at nagtalukbong ng kumot.
Nung nasa kasagsagan na ako ng masarap na tulog ay agad akong napatayo dahil sa malakas at desperadong iyak.
"Ano yun?" takot kong tanong habang tumitingin sa paligid. Anong meron? Ano yung umiiyak?
"What? What's that noise?" Nanlaki ang mata ko ng makita si Eugene sa tabi ko, agad akong napaatras.
Napakunot ang noo ko ng mas lalong lumakas ang iyak, napatalon ako sa kama ng maalalang ang umiiyak na yun ay ang kambal.
"Uge dali si Thor!" sabi ko sakaniya pagkatapos siyang hampasin sa braso.
"Oh shiz! Babies!" napatayo rin siya at agad pinatahan si Thor.
"Ah! Nakalimutan kong may mga baby na nga pala, I'm sorry Loki, Thor..." inaantok kong sabi sa kambal habang hinehele si Loki na unti-unti ng kumakalma.
Gumawa kami ng gatas at pinainom sila, kaya pala umiyak naghahanap ng pagkain. Pero isang oras na matapos silang magdede ay mulat na mulat parin silang dalawa.
"La~ La~ La~ Loki tulog na alas kwatro na anak." inaantok na kanta ko habang sumasayaw. Ganon rin ang sitwasyon ni Eugene kay Thor.
Napapikit ako nang pumasok ang liwanag ng araw mula sa glass window ng kwarto.
"Umaga na" natawa ako pagkatapos mailapag ang tulog na tulog na si Loki.
"These two..." naiiling nalang si Eugene nang mailapag rin si Thor na mahimbing narin ang tulog.
Lumapit ako sa glass window at binuksan ang kurtina, bumungad saamin ang view ng syudad. In the end hindi rin kami nakatulog ulit. Nakita kong humiga si Eugene si Kama kaya lumabas ako ng kwarto at naghanda ng almusal.
"Six na, kailangan nasa opisina na siya ng Eight." bulong ko habang nakatingin sa orasan.
Naghain muna ako ng sinangag, bacon and egg at ginisang cornbeef. Heavy eater si Eugene kaya madalas nagkakanin talaga siya sa umaga. Sumimsim muna ako ng kape bago bumalik sa kwarto para gisingin siya.
"Uge, gising na may pasok ka pa." bulong ko sakaniya, ingat na ingat sa ingay dahil sa oras na magising ang kambal yari."Okay..." antok na antok na sagot niya. Inalalayan ko siyang umupo.
"Pumunta ka na sa kusina, kumain ka na muna. Ihahanda ko lang yung isusuot mo." sabi ko at napapailing na iniwan siya sa kwartong nahuhulog pa ang ulo dahil sa antok.
Habang namimili ako ng susuotin ni Eugene ay bigla nalang akong napangiti, nakuha ko pang kiligin kahit puyat ako. Waking him up, preparing his breakfast and clothes... para akong asawa.
"Ang aga-aga" hinampas ko ang labi ko para pigilan ang kaharutang naiisip ko.
Lumabas ako ng kwarto ni Eugene pagkatapos kong maghanda ng damit niya, bago dumiretso sa kusina ay sinilip ko muna ang kwarto ko at napansing tulog na tulog parin ang kambal kaya napatango ako ng masaya.
"You have a meeting today at may mga warehouse kang kailangan bisitahin. May meeting ka din ng 3 pm with the investors at Dinner meeting para sa new product na napag-usapan niyo ni Mr.Sandler Mindragon nung nakaraan." tuloy-tuloy kong sabi habang nakatingin sa maliit kong notebook.
Isinara ko yun at sumimsim ng kape at nagsimula ng kumain nang makitang wala namang reaksyon ang boss ko sa mga sinabi ko, tuloy-tuloy lang ang kain niya. Sabagay hindi naman niya kailangan kabisaduhin ang schedule niya dahil trabaho yun ng secretary. Nanlaki ang mata ko ng maalala na ako nga pala ang secretary niya.
"Hoy!" sigaw ko at turo sakaniya gamit ang tinidor ko.
"W-what?" gulat na gulat na tanong niya na nagpupunas pa ng bibig dahil sa kapeng bahagyang natapon dahil sa gulat niya.
"Paano ka pala? Paano ako? I mean... diba secretary mo ako, kailangan nasa kumpaniya ako pero paano yung kambal?"
Naguguluhan kong tanong. Alam kong na-open ko na tong topic na to kahapon pero wala kaming maayos na usapan tungkol dito. Hindi ko pa alam kung anong gagawin ko.
[ Laura ]"Paano kung hindi na nila ako mapatawad?" sapo ko ang dbdib ko dahil sa pag-aalala na baka hindi nila ako pansinin.Mula sa pagkakaupo sa kama, tumayo si Eugene para lumapit saakin. Inabot ko kaagad ang bibig ni Eura na karga niya, ang dungis kumain ng biscuit.Umupo siya sa tabi ko kalong muli si Eura na hindi na niya binitawan simula ng magising."Alam mo namang mga Mama's boy yun. Huwag ka ng masydo mag-aalala, Hindi ka matitiis nung dalawa." pumikit ako nang dampian niya ng halik ang noo ko."Salamat Hon, salamat sa muli mong pangtanggap saakin." naluluha nanaman ako.Hindi parin ako makapaniwala na babalik kami sa ganito ni Eugene. Lagi kong naaalala kung gaano kasakit ang bawat tingin na binibigay niya saakin kahapon, para bang makasama niya lang ako sa iisang lugar, maiiyak na siya sa sama ng loob.Pero nang mapanuod niya ang mga video na ginawa ko para sakanila, napatunayan non na kahit malayo ako, sila parin a
"She sleep just like you""H-huh? Paano?"Tahimik at emosyonal na pinagmamasdan ni Eugene ang mukha ng bata. Masakit at puno ng pagsisisi ang puso niya kapag naiisip na, hindi manlang niya nasaksihan ang pagsilang nito, maging ang unang buwan nito sa mundo wala siya."Her lips is pouting." mahina siyang natawa bago dinampian ng daliri ang may katabaang pisngi nito.Naikuyom ni Laura ang palad nang mapansin ang emosyonal na tinging ibinibigay ni Eugene kay Eura. Ngayon sumasampal sakaniya ang pagkakamali niya na itago ang pagbubuntis dito.Kung sana, mas tinapangan niya ang loob noon..."Patawad Eugene.""Enough, masyado ng puno ng sorry ang araw natin.""Kung—kung sana sinabi ko sayo... sana nasaksihan mo rin kung paano lumaki si Eura."Namara ang lalamunan ni Laura dahil sa muling pagbabanta ng mga luha."Yeah, kung sana nalaman ko lang simula pa u
[ Eugene ]The day after my wife decided to leave us is the day I didn't even imagine that'l come.Nasanay ako na kahit anong sitwasyon at problemang dulot ko, she's always there, comforting and keep telling me na palagi lang siyang nasa tabi ko. Kaya kahit puro pasakit ang mga nangyari saamin, kinakaya ko dahil alam kong hindi ako nag iisa.I have her with me.Pero lahat may limitasyon. And I know, that night... she's at her limit. I'm in pain too, but her's is more worst. Losing something precious, blaming herself and feeling guilty, lahat isang bagsakan niyang naranasan at naramdaman. And I wasn't there,No... I
"Sarili mo lang dapat ang hahanapin mo, pero mukhang nakahanap ka rin ng kapalit ko."Hindi ko alam kung paano ako mabilis na nakalapit sakaniya para sampalin siya. Habol ko ang hininga ko, hindi dahil sa pagod, kundi dahil sa matinding galit na rumaragasa sa buong sistema ko."Pinapalabas mo bang nanlalaki ako? Nanlalaki lang ako nung umalis ako?! Ganiyan ba talaga ang tingin mo saakin? Ganiyan ba ang iniisip mong ginawa ko habang malayo sainyo?""Anong gusto mong isipin ko Laura? Wala akong alam! Hindi ko alam kung anong nangyari sayo sa loob ng dalawang taon! Wala akong alam, dalawang taon ka nawala, ngayon umaasa kang tatanggapin kita ng may ngiti? Inaasahan mong basta ko nalang maiintindihan lahat kahit walang paliwanag mula sayo?—"
"Madam.. "Ilang beses na nila akong tinawag, kinukumbinsing tumayo mula sa pagkakaluhod. Pero kahit gustuhin kong tumayo, hindi ko magawa dahil sa sobrang panghihina."Madam, pabagsak na po ang ulan, tara na po sa loob." bakas ang pagaalalang wika ni Daisy.Uulan?Napatingala ako sa langit. Kanina lang ay tirik na tirik ang araw, parang nakikiayon ang ata langit sa nararamdaman ko. Mas lalong dumilim gawa ng makakapal na ulap, nararamdaman ko na rin ang lakas ng malamig na hangin.Dahil sa malungkot na panahon, nakaramdam ako ng matinding emosyon. Nanunuot ang sakit sa puso ko nang maisip ang naging epekto nang matagal kong pag-iwan sakanila.Dalawang taon.Para saakin ay mabilis lang na lumipas ang dalawang taon, siguro dahil ako ang umalis at lumayo. Sa dalawang taon na yun naka-tuon lang ang buong pakialam at atensiyon ko kay Eura.Dahil don, kinalimutan kong may dalawan
[ Laura ]Eura Claire Ibañez, yun ang ibinigay kong pangalan sa baby girl namin ni Eugene. Nakatulala lang ako dito' sa crib niya, ilang oras ng pinapanuod ang pagtulog niya. Eleven months na siya ngayon, nakakatuwa na kamukha-kamukha niya sila Loki at Thor nung mga baby pa sila, kamukha ng kambal ang tatay nila kaya ang daya na si Eura ay babaeng version rin ni Eugene kahit na ako ang nagbuntis.Nakaayos na ang mga papeles naming dalawa at ang mga gamit na dadalhin namin pauwi ng pilipinas. Gusto kong mag-birthday si Eura na kasama ang mga Kuya niya at Daddy niya.Kinakabahan parin ako kung anong magiging reaksiyon ni Eugene at Ng kambal. Paano kung galit sila? Lalo na ang kambal, umalis ako ng walang paalam, inabanduna ko sila ng ganon-ganon nalang.