"Ano, tara na?" Time passed by so fast. Kanina lang ay kausap ko pa si Ella, convincing me to come with her. And now here I am again standing in front of her.
Hindi man buo ang loob kong sumama, I still followed my mind in the name of reward she said.
Maagang natapos ang klase ko kaya maaga rin akong pumunta sa sinabi niyang meeting place namin. I thought I will be the first to go there but bahagya nalang akong nagulat nang dumating ako'y naghihintay na pala siya sa akin.
"Matatagalan ba tayo roon? Baka hanapin ako nina Ally and mom," I asked her while we're walking papunta sa parking area ng school.
"Edi magpaalam ka. Sabihan mo mahuhuli kang uuwi dahil may importante kang gagawin. Simple as that," she answered cold dahilan para matulala na ako sa likuran niya. Nauuna siyang maglakad sa akin and she walk too fast.
Nagulat man sa tono ng sagot niya ay sinunod ko parin siya. I stopped from walking, get my phone and dialed mom's number, after just a second ay narinig ko na ang boses ni mom.
"Oh, Abie, what made you call? Is your class done na ba? Malapit na rin akong matapos dito kaya hintayin niyo nalang ako ni Ally diyan. I'll be there na rin in just a minute," mahaba niya agad na bungad sa 'kin and it made me smile ng tipid.
"Mom, baka ma-late po akong uuwi. Mauna nalang po kayo ni Ally. She's still on her room, finishing her class," I spoke after the smile fades on my face. Her voice changed the moment she heard what I said.
"Huh? Bakit? Bakit ka naman male-late? Then, we'll wait you until you finished what you'll do nalang, para sabay parin tayong uuwi," she answered, confused. I look at Ella that is now seriously looking at me. She gave me a nod bago sumenyas na aalis na raw kami.
"Gonna do group activity mom on my classmate's house. Sige na po, aalis na kami. Just don't wait me anymore and kita nalang po tayo ulit sa bahay. Bye, take care. I love you," sunod-sunod kong linya before I ended the call. Patakbo akong lumapit kay Ella na ngayon ay nakatayo na sa gilid ng isang kotse.
"Sa 'yo 'to?" I immediately asked nang makalapit sa kaniya habang nakaturo sa kulay itim na kotse.
"No, actually. Hiniram ko lang 'yan sa step dad ko. 'Yan ang gagamitin natin papunta sa the bar." Bumilog ang aking mata the moment I heard the two last words. Namimilog ang mata kong tinitigan siya. I thought sa bahay lang nila kami pupunta, just what she said?
Dahil sa pagkabigla at takot ay naisip kong kumaripas ng takbo. I was about to walk back at kumaripas ng takbo palayo sa kaniya nang mabilis na bumukas ang pinto ng kotse at dalawang lalaki ang humila sa akin papasok.
Next thing I heard is her laugh na nakakaloko. Sinundan ko nalang siya sa tingin until she sat on the driver's seat. Tiningnan niya ako sa rear mirror at nagsalita dahilan para dahan-dahan akong kumalma. Though ang kaba ko ay nandito parin.
"Don't worry, Abie. Hindi ka naman sasayaw sa gitna with just a bra and panty on. Kayang-kaya mo 'to." Her voice sounds teasing me but I help myself na kumalma muna. Hindi ko na siya sinagot pa even though inside of me tells that I should not come with them anymore.
She started driving. Unti-unti ko na ring naramdaman ang kamay ng dalawang lalaki sa gilid ko na bumibitaw sa pagkakahawak sa 'kin. There I started looking on their faces. They look at me too but I never see any expressions from their faces.
I admit they are both good looking. The guy on my left side wears color black hooded jacket, at litaw na litaw sa itim niyang suot ang maputi niyang kutis. His brown colored eyelid makes his round eyes more beautiful. Sinasabayan pa ng mahaba nitong pilikmata. Hindi katangusan ang ilong but it fits his handsome face. Mayroon itong hikaw sa right side ear niya.
The guy on my right side also wear black colored t-shirt. He's also wearing a cap with an x printed on its front. Kumpara sa isang lalaki ay hindi naman ito kaputian, but its nose is much pointed than on the guy on my left. Maganda rin ang mga mata at labi nito na bagay sa bilugan niyang mukha.
But... remembering that these guys just stopped me sa tangkang pagtakbo ko kanina makes me think that they are all bad guys.
Maamo lang ang mukha pero masama naman ang ugali.
"Abie, anong iniisip mo?" suddenly in the middle of silence Ella spoke.
"I'm thinking kung paano makatakas sa inyo," I sarcastically answered.
"Sounds sarcastic huh. Pero 'wag kang mag-alala, you're in good hands. Maybe you're thinking na masama kami, diyan ka nagkakamali. Actually ang swerte mo pa nga sa amin eh," sagot niya dahilan para mapa-irap ako sa hangin. I'm in this situation tapos swerte pa ako? Funny huh!
Hindi ko na siya sinagot pa. I never bother na mag-aksaya ng laway in these kind of people na basta-basta nalang nagyayaya. At ako naman kasi itong hindi ginagamit ang utak, sumama naman.
"'Yang lalaki sa kanan mo, siya si James. Tapos 'yang sa kaliwa si Austine. They are all singles, baka naghahanap ka," muli ay wika niya dahilan para saglit kong pasadahan ng tingin ang dalawa. Inirapan ko lang sila.
"No thank you. Not interested," walang gana kong sagot sa huli niyang sabi. I heard her softly laughing bago muling nagsalita.
"Nagbibiro lang ako ha," natatawa niyang dagdag. Hindi ko na siya sinagot. But seconds just passed by nang muli itong magsalita. "James nand'on na raw ba si Carlo?"
"Hindi pa siya nagrereply sa text ko. Pero sabi niya kanina maaga siyang makapupunta, maaga raw ang dismissal nila eh." James' voice sounds handsome matapos ko itong narinig. Tila ba musika sa taenga, but the fact that I know them bad, turn off ako.
"Mabuti na 'yong nand'un na siya bago tayo dumating. Para makilala niya agad ang tuturuan niya," Ella replied but James didn't replied anymore. Agad kong naintindihan ang ibig niyang sabihin dahilan para huminga nalang ako nang malalim. Hearing their conversation's making me nervous. Now, I regret na nagtiwala ako sa kaniya at nagpadala sa mga sinabi niya.
Minuto pa ang lumipas hanggang sa naramdaman kong huminto na ang kotse. Hindi ko naman nakikita ang labas because of the tinted glasses ng window. Ella first went outside the car, at siya rin ang nagbukas ng pinto on Austine's side. Agad akong hinawakan sa braso ng dalawa the moment my foot touched the floor. There my heart started beating so fast.
Katahimikan ang namamagitan sa aming apat habang naglalakad kami papasok ng hallway. Unti-unting nagbago ang ilaw from the light of sun outside, to the red light habang lumalapit kami sa loob.
While I was walking, sumasabay sa yapak nila, I can't explain what I am feeling deep inside. Kinakabahan, na ewan. Kumakabog ang dibdib habang unti-unti kong nakikita ang tao sa loob. And yes, we're actually inside a bar.
Tila ang bilis ng pangyayari when we're finally standing in front of the stage. And we were literally inside the bar. Labag man sa loob ko pero maliliit ang mga matang pinalibot ko ang paningin sa kabuuan ng bar. I saw hindi bababa sa sampung babaeng nakatayo sa gitna ng isang mini stage. Wearing just a bra and panty, dancing intimately sa mga audiences na halos lahat ay puro lalaki. Mayroon ding magkasintahan and group of girls and boys but they are on the back part of the bar.
Mabilis kong ibinalik sa harap ang paningin while eyes are closed, and fingers crossed, praying na sana hindi ako pagdamitin ng gaya sa mga babae sa harap at pagsayawin sa gitna.
Ngunit bigla ko ring iminulat ang mga mata ko when I felt a presence of someone in front of me. Kinabahan kong ibinaba ang paningin sa iniaabot nito sa akin.
Then she said, "wear this."
"H-ha? Why would I wear that?" I made my best na magtanong mataray. Pero sa tingin ko ay hindi ako nagtagumpay. Tinaasan lang ako ng kulay ni Ella bago kinuha ang kamay ko at pilit nang pinahawak sa akin ang mga damit. "Susuotin mo ito para magkapera ka. Kung ayaw mo then the door is free at makakauwi ka na," sagot niya that made my mouth and eyes wide. Ginaya niya rin ako but her expression is now waiting sa reklamo ko. "Ella seryuso ka? Matapos mo akong dalhin dito pauuwiin mo lang ako kung ayaw kong sumunod, ha? Do you think I know the way from here back to our house, huh?" puno ng galit kong sunod-sunod na tanong. She just gave me a teasingly smile bago tumingin sa likod ko. Malapad niya itong nginitian bago lumapit at niyakap ito. A reason upang lingunin ko rin ito. Ella is smiling but his face still remains expressionless. After seeing his whole face ay nagulat pa ako lalo na nang malalim niya akong tiningnan sa mata. "What's the problem here?" he asked that made Ella face me
"Hi sweety, kumain ka na ba?" The moment I entered the door, mom and her question welcomed me. Agad na sumulyap sa paningin ko si Ally na tulog na tulog sa sofa. Mom gave me a smile nang muli ko siyang hinarap at agad kinuha ang suot-suot kong bag. "May pagkain sa mesa. Just tell me if you're hungry ipag-iinit kita," she asked again. "Hindi pa po ako kumakain but I'm not yet hungry. Maybe I'll go to sleep--" "Hindi pwede 'yan, Abie. Kumain ka kahit kaunti lang," putol niya sa sinasabi ko. I was about to deny again nang muli siyang magsalita. "Come on, kumain ka kahit kaunti lang." She already started walking up to our kitchen kaya wala na akong nagawa kun'di sumunod sa kaniya. Isa-isa niyang nilagay sa mesa ang mga ulam at kanin mula sa kabilang mesa at huling nilagay ang plato sa harap ko. Sunod ay umupo siya sa harapan ko. "How's your group activity?" she asked in the middle ng paglalagay ko ng pagkain sa plato. I gave her a look bago muling itinuon ang paningin sa platong may
"Kumusta?" I am walking in the pathway papasok na sana sa klase nang matigilan ako sa presensiya ni Ella. She asked me a question while her face is serious. "I'm fine," tipid kong sagot. Ngumiti siya matapos marinig ang sagot ko at aktong aalis na sana nang pigilan ko siya. "Sandali, Ella!" She faced me smirking. "What?" "Anong oras mamaya?" matapang akong nagsalita. Mas lalong lumawak ang ngisi sa labi niya. "Sabi ko na nga ba, ikaw rin ang magkukusa. But, about your question, pagkatapos ng klase. Dito nalang kita hihintayin," she answered nang may ngisi parin sa labi. "Sige, darating ako. Just wait me here." "Sige," matipid na sagot niya bago ako nilagpasan. I was left alone, thinking what I heard kaninang umaga. I heaved a deep sigh remembering the motivation why I should continue this. After all, I just work as a cashier naman, there's nothing bad there. Nagpatuloy ako sa paglalakd papasok sa klase ko. I just entered the room exactly when the subject teacher arrived. Dali-d
Hindi makapaniwala kong pinutol ang paningin ko sa kanila. When I looked back to Ria, confusion is already present on her face. I just gave her a smile at umaktong bagot na sa kahihintay of my turn to order. But I can't help myself to forget what I just saw. Bigla akong naguluhan sa sarili ko. I seems like felt something I don't know and I can't explain when I saw him smiling. Tila ba kumaba ang dibdib ko na hindi ko alam. It is the reason why I faced them again. And this time, lungkot naman ang naramdaman ko. Hindi ko agad naisip noong una na maaaring may relasyon silang dalawa. The moment Ella smile while giving me the clothes I was about to wear kagabi, si Max pala ang dahilan. I never thought that those smiles have meaning pala. And now I saw it my two eyes na ngumiti si Max dahil kay Ella. Nakakatawa! I thought he's emotionless. Si Ella lang pala ang makakapagpatawa sa kaniya. "Abie, ikaw na." Gulat akong humarap sa counter when Ria whispered to my ear. Nang tingnan ko siya'y
Pamilyar na boses ang nagsalita matapos muling may kung sinong kumuha ng isa pang orange juice na hawak ko. Nilingon ko ito dahilan para tuluyan kong makita ang kabuuan niyang mukha. I saw nothing but still his emotionless face. "Oh, it's you again, my dear Maximo! Acting hero, huh?" Agad kong naibalik sa harap ang paningin ko nang sarkastikong nagsalita ang babae. Nakangisi na ito ngayon habang nakatingin ng diretso sa mata ni Max. I am still absorbing what's happening when the girl on my front widen its mouth and eyes in shock. Maging ako ay nagulat sa nangyari, nang walang ano-ano'y naliligo na ito sa orange juice na kanina lamang ay hawak ko. "Sa susunod na maghahanap ka ng kakalabanin mo, siguraduhin mo munang kakayanin mo. You're nothing but a stupid student here so don't you dare talk to me that way." Anger is present on his voice but he delivered those words without anger present on his face. Bigla akong nakaramdam ng pagkamangha. At first I thought nakakainis 'yon, but se
Maliliit ang hakbang habang kaba ay nilalamon ang aking sistema. Pilit kong winawaksi ang kaba na aking nararamdaman. "You just have to thank him, Abie. After that wala na. So lakasan mo ang iyong loob. Just thank him, then everything's okay," paulit-ulit kong binubulong sa sarili ko, habang dahan-dahang lumalapit sa kaniya. Nang malapit na ako sa gilid niya'y mabilis kong nilingon si Ria, na nahuli ko namang nakasubaybay sa ginagawa ko. Nginitian niya ako at nag-thumbs up pa dahilan para ngitian ko rin siya pabalik. I first ready myself at nagpakawala ng buntong-hininga bago ibinalik kay Max ang paningin ko ngunit nagulat nalang ako nang harapin ko siya'y nakatayo na ito habang ang cellphone ay nasa taenga. "Hello?" he spoke bago kinuha ang bag niya. "Yeah, I'm on my way. Hintayin mo nalang ako," he added that made me froze sa kinatatayuan ko. Nakangiti niyang sinabi ang mga linyang iyon bago parang hangin akong nilampasan. Nakanganga ko siyang sinundan ng tingin at the same tim
Austine invited me a sit habang nagsasalita ang mga magulang ni Ella sa gitna. Nakasunod ako sa kaniya while my eyes still on the stage. I never imagined them this rich. Their parents owned a bar, tapos silang mga anak ang nagpapatakbo, which I find cool. Nang una kong nakilala si Ella, akala ko noon hindi ganito karangya ang meron siya, and then I find out, may sarili pala silang bar. At this young age of them, they experienced a life of business man and woman, which one of my dream before. If me, mom and Ally choosed to stay with Dad on Canada, maybe I'm closed to own my own resto, but now that we're far from him and he's sick pa, marami pa akong bigas na kakain para maabot ang pangarap na 'yon. "Si Carlo ba?" Bumalik ako sa realidad when Austine spoke. "Don't you find him handsome?" Natigilan ako sa biglang tanong niya. Napatitig ako sa mukha niya bago itinuon sa harap ang paningin, kung saan natagpuan kong Max's parents na ang nagbibigay ng speech. Ito marahil ang dahilan why
Mabilis akong napahawak sa dibdib ko. I shouldn't be feeling this way pero dahil dinuro-duro niya ako ay sapat ng dahilan para kabahan ako. He talked to me like he knows me, pero kahit hindi ko siya kilala ay nanatili akong kalmado. "Anong ginagawa mo rito? Ang kapal mo namang magpakita sa akin." Patuloy niya akong dinuro at palakas na rin nang palakas ang sigaw niya. It catches the attention of people sa loob ng bar. Kasabay ng pagkagulat ko ay ang nakaiinis namang bulong sa akin no Anjo. "Sino siya? Do you know him? Please if you two have problem, 'wag kayo rito umiksena, talk this in private." Saglit ko lang siyang tiningnan, at kahit gusto nang sabihin ng bibig ko na hindi ko siya kilala ay hindi ko na nagawa. Ibinalik ko ang paningin sa lalaki na ngayon ay may hawak ng isang bote ng alak sa kamay. Ang when he looked at me again, muli siyang nagsalita. "Hey! What? Tatayo ka nalang at tititigan ako diyan? Come here and say sorry, baka mapatawad pa kita." Mas lalo lang akong kina