Hindi na pinapansin ni Esteban ang maliliit na bagay, lalo na ang hindi paniniwala ng iba sa kanya. Para sa kanya, normal lang ‘yon. Kahit siya pa mismo ang nasa kalagayan ng ibang tao, hindi rin siya agad-agad maniniwala sa mga bagay na tila imahinasyon lang."Magaling kayong dalawa," wika ni Esteban, sabay ngiti. "Ang taas na ng narating n’yo, kahit sa Miracle Place, bihira ang makapunta sa antas na ‘yan sa ganong kaikling panahon."Napakamot sa ulo si Ruben. Hindi pa rin buo sa isipan niya ang konsepto ng “realm” o antas ng lakas. Basta ang alam lang niya, mas malakas na ang katawan niya ngayon, at nakakagawa siya ng mga bagay na imposible noon.“Talaga? Ganun na ako kagaling?” tanong niya, medyo nagbibirong may halong tuwa.Napailing si Esteban, sabay turo kay Elena.“Kung ikukumpara sa kanya, medyo kulelat ka pa rin. Nasa Two-Lamp Realm ka pa lang. Pero si Elena? Umabot na sa Three-Lamp Realm.”“Ha? Mas mataas siya sa’kin?” Halata sa mukha ni Ruben ang pagkabigla at pagkalito, pa
Biglang bumagsak ang temperatura sa buong first-class cabin ng eroplano.Napansin agad ni Esteban ang kakaibang lamig. Hindi ito ordinaryong problema sa air conditioning, ito ay epekto ng hindi mapigilang killing intent ni Anna. Hindi niya pa lubusang napipigilan ang likas na lakas sa kanya, lalo na kapag emosyonal siyang naaapektuhan.“Ang lamig bigla...” bulong ng isang pasahero habang nagkukubli sa kanyang jacket.“May problema ba sa sistema ng aircon?” tanong ng isa, habang pinipindot ang emergency button.Ilang sandali lang ay lumapit ang mga flight attendants, halatang naguguluhan din.“Ma’am, sir, pasensya na po. Iche-check lang po namin ang system. Pakihintay lang po nang kaunti.” paumanhin ng isa sa kanila, habang sinusubukang itago ang panginginig.Sa gitna ng kaguluhan, marahang hinawakan ni Esteban ang kamay ni Anna. Ramdam niya ang pag-ikot ng malamig na enerhiya mula sa katawan nito. Kung hindi niya mapapakalma si Anna, maaaring tuluyan nang mamutla ang buong kabin. At a
May bahid ng pait ang ngiti sa labi ni Esteban habang nakatingin sa malayo, pilit pinagtatakpan ang pagkalugmok sa nangyari. Matagal na siyang hindi nadapa sa ganitong paraan, mula nang tawagin siyang isa sa pinakamalalakas sa Divine Realm, bihira siyang matalo o mapahiya. Ngunit sa isang iglap lang, sa isang walang kahirap-hirap na tulak mula kay Anna, halos wala siyang nagawa.“Ganito pala ang agwat namin ng isang kongtongjing…” bulong ni Esteban, may mapait na tawa sa kanyang labi.Agad namang lumapit si Anna at tinulungan siyang makatayo, bakas ang matinding pag-aalala sa kanyang mukha. Hindi niya inakala na isang simpleng tulak lang ang makakabutas ng pader at makakapatalsik kay Esteban palabas ng bahay.“Ayos ka lang ba? Nasaktan ka ba? May masakit ba sa katawan mo?” tanong niya, sabay hawak sa braso ni Esteban at pilit ininspeksyon ang katawan nito.“Mabuti na lang matibay pa rin ako. Kung hindi, baka basag na ‘ko ngayon,” biro ni Esteban, pilit na tinatawanan ang sitwasyon.Ng
Dalawang taon. Nang marinig iyon mula kay Esteban, tila napako sa kinatatayuan si Anna. Para sa kanya, parang ilang saglit lang ang lumipas mula nang huli silang nagkita. Hindi niya inakalang ganoon na pala katagal.“Dalawang taon?” ulit niya, nanlalaki ang mga mata, halatang hindi makapaniwala.“Oo naman. Kung ayaw mong maniwala, tanungin mo pa si Ace,” sabay turo ni Esteban kay Ace na nasa di-kalayuan.Tumango si Ace bilang kumpirmasyon. Ngunit hindi na lumingon pa si Anna. Para sa kanya, sapat na ang salitang binitiwan ni Esteban, hindi na ito kailangan pang patunayan ng iba.“Ano’ng nangyari sa loob ng dalawang taon?” tanong ni Anna, halos pabulong.“Uwi muna tayo,” sagot ni Esteban, sabay hakbang palayo habang buhat-buhat pa rin siya.“Kung gano’n, ibaba mo na ako,” reklamo ni Anna, kahit bahagyang namumula ang pisngi sa hiya.“Hindi pwede. Hindi kita ibababa,” matigas na tugon ni Esteban, parang batang ayaw pakawalan ang paboritong laruan.“Bitawan mo na ako. Nakakahiya, baka ma
Habang ginamit ni Esteban ang pagkakataong iyon upang humigop ng kaalaman mula kay Zarvock tungkol sa Eight Directions World, hindi rin naman nagdamot si Zarvock ng impormasyon. Sa halip, buong puso niyang isinalaysay ang lahat ng nalalaman niya. Ayaw man niyang aminin, umaasa siyang sa pagbubunyag ng lahat ay mapalambot niya ang tensyon sa pagitan nila ni Esteban. Kaya’t wala siyang tinago, wala siyang ipinagkait.Pagkatapos ng mahabang usapan at nang makuha na niya ang mga sagot na matagal nang bumabagabag sa kanya, dahan-dahang iniwan ni Esteban ang panaginip ni Zarvock.Ngunit habang naglalakad pabalik sa batong silid kung saan nakapaloob si Anna, mabigat ang kanyang dibdib—parang may batong nakapatong sa kanyang puso. Hindi siya makalma. Dahil ngayon, alam na niyang malapit na niyang maranasan muli ang mga pinagdaanan niya sa Laguna y… at marahil ay mas malala pa.Noong nasa Laguna y pa siya, kahit pa itinuturing siyang “basura” ng iba, totoo’y lahat ng iyon ay palabas lang. Isan
Sa puntong iyon, hindi pa rin matukoy ni Esteban kung totoo ba ang sinasabi ni Zarvock. Wala siyang sapat na ebidensya upang paniwalaan ito nang buo, pero sa kaibuturan ng puso niya, gusto niyang maniwala. Gusto niyang umasa. Dahil si Angel—ang kanyang anak—ay isang mahalagang bahagi ng kanyang buhay na hindi niya kailanman lubos na natanggap na nawala.Oo, sinikap niyang kumbinsihin ang sarili noon na ang pagkawala ni Angel ay dahil sa pagbaligtad ng oras at espasyo. Isang kalakarang wala siyang kapangyarihang kontrolin.Pero kahit anong pilit niyang tanggapin iyon, hindi niya magawang tuluyang bitawan si Angel. Ang kirot at pangungulila ay nananatili—palaging naroon sa puso niya, tahimik ngunit malalim.At ngayon, narinig niya ang posibilidad na si Angel ay buhay pa sa ibang mundo. Isang pag-asang muli siyang binuhay.Habang nababalot ng emosyon, isang malamig na tinig ang pumutol sa katahimikan."Bakit mo sinasabi sa akin ito?" tanong ni Han Three Thousand, na naroroon rin sa panag