Sa pinaka-mataong komersyal na kalye sa Laguna, magkahawak-kamay na naglalakad sina Anna at Esteban, nililibot ang bawat tindahan sa paligid. Habang masigla si Anna na namimili, tahimik lang si Esteban sa tabi niya, hindi bored, hindi naiirita, bagkus, masaya siya sa mga simpleng sandaling ito.Alam niyang bihira na lang ang mga ganitong katahimikang araw para sa kanila. Kaya bawat minutong kapiling niya si Anna ay tila kayamanang kailangang ingatan.Pagdating nila sa isang tindahan ng regalo, napansin ni Esteban na natigilan si Anna sa harap ng isang display window. May isang pares ng singsing na tila umagaw sa atensyon ng dalaga, ngunit imbes na ito ang banggitin, tinawag niya si Esteban at itinuro ang isang kwintas.“Tingin mo maganda ‘to?” tanong ni Anna, pilit na iniiba ang atensyon.“Maganda,” agad na sagot ni Esteban. Para sa kanya, kahit ano ang isuot ni Anna, lalong gaganda pa ito. Si Anna kasi mismo ang dekorasyon sa anumang alahas.“Try ko lang, ha,” aniya, sabay sukat ng k
Tatlong araw bago ang kaarawan ni Don Lazaro.Dahil sa bagong katayuan ng pamilya Lazaro sa Laguna, hindi na kataka-takang naging tampok ng atensyon ang matandang patriyarka. Mula sa pagiging isang tahimik na angkan, ngayon ay isa na silang haligi ng buong lalawigan. At ang matandang si Don Lazaro, ay parang naging buhay na alamat, tinitingala at sinasalubong ng mga gustong makisipsip o maki-alyansa.Tatlong araw pa bago ang kanyang kaarawan, ngunit tila pista na sa bahay nila. Sunod-sunod ang mga dumadating na regalo at bisita, mga negosyanteng may pangalan, mga politiko, at pati na rin mga kinatawan ng kilalang angkan mula sa ibang lungsod. Ang gate ng kanilang mansyon ay halos mabuwal na sa dami ng tao. Wala pa man ang selebrasyon, napuno na ng ingay, halakhak, at sipsip ang buong tahanan.Kaya naman ang matanda, halos manigas na sa kakangiti buong araw. Sa buong buhay niya, ngayon lang siya nakaramdam ng ganitong tuwa, mas madalas pa siyang ngumiti ngayon kaysa sa nagdaang sampung
Matagal na nag-alinlangan si Anna. Tahimik lamang si Esteban sa kanyang tabi, hindi siya minamadali, hindi rin nagtatanong, bagkus ay naghihintay lamang, buong pag-unawa, buong paghahanda kahit sa pinakamasakit na pwedeng marinig.Hanggang sa wakas, matapos ang mahabang katahimikan, nagsalita rin si Anna. Mahina, pero matatag ang tinig nito."May isang destiny master sa pamilya namin, sa Dike clan. Ayon sa pagbabasa niya sa mga bituin, may isang bagong True God na ipapanganak sa angkan namin balang araw. At ayon sa tadhana, ako 'yon... at ang magiging anak ko."Nagulat si Esteban. Biglang nagkaroon ng saysay ang lahat, ang sapilitang kasal, ang pagtatago ni Anna, at ang desperasyon ng Dike clan. Kung totoo man ang prediksiyong ito, hindi lang si Anna ang may malaking papel sa hinaharap, kundi pati ang magiging anak nila.Pero isang tanong ang kumurot sa kanyang puso."Wait... Totoo ba ‘to? I mean, how can they be sure?" tanong ni Esteban, puno ng pag-aalinlangan.Umiling si Anna. "Hin
Matagal na natulala si Esteban sa kinatatayuan niya. Hindi siya makagalaw. Parang biglang huminto ang mundo nang makita niyang bumalik si Anna sa dati nitong anyo, ang Anna na kilala at minahal niya. Ang biglaang pagbabagong iyon, mula sa malamig at estrangherang pagkatao tungo sa pamilyar na ngiti, ay parang liwanag sa madilim na gabi para kay Esteban. Nabunutan siya ng tinik, ngunit nanatili pa rin ang kaba.Akala niya, tapos na. Akala niya, nagbago na ang lahat.Ngunit heto si Anna, nakangiti, tila ba walang nangyaring mabigat."Ano ba? Hayaan mo na lang ba akong magutom dito?" pabirong reklamo ni Anna habang lumapit sa kanya at kinabig ang braso niya, sabay lambing.Doon lang natauhan si Esteban, biglang bumalik ang ulirat. "Sandali lang, magluluto ako agad para sa’yo," agad niyang tugon at dali-daling nagtungo sa kusina.Habang abala si Esteban sa paghahanda ng pagkain, si Anna naman ay tahimik na umupo sa sala. Bumalik muli ang seryosong ekspresyon sa kanyang mukha. Sa tuwing la
May mga bagay sa buhay na kailangang harapin, hindi kayang solusyunan ng pag-iwas o pagpapaliban. At alam ito ni Anna. Alam niya sa puso niya na darating ang araw na kailangan niyang balikan ang kanyang pinagmulan, kahit pa hindi niya alam kung anong mukha ng katotohanan ang sasalubong sa kanya.Kaya nang marinig ni Esteban ang kanyang sinabi, dama niya agad ang pasya sa loob ni Anna.Tahimik siyang ngumiti, ngunit sa kabila ng ngiting iyon ay may mabigat na buntung-hininga na hindi niya kayang itago. Sa loob-loob niya, alam niyang matatapos na ang inaasam niyang tahimik at masayang araw kasama si Anna. Masyado pang maaga."Lalabas muna ako, maglalakad-lakad," mahina niyang sabi habang nakatingin kay Anna.Tumango si Anna at mahinang tumugon, “Sige.”Hindi na siya pinigilan ni Anna, alam nitong may mabigat ding pinapasan si Esteban, kahit hindi niya sabihin.Lumakad si Esteban palabas ng villa. Napunta siya sa hardin na pinaghirapan at inayos nina Moyang at ng asawa nito. Malapit nang
Ngayon, wala nang gaanong halaga kay Esteban ang mga plano nila para sa araw na iyon. Dahil sa matinding bigat ng nararamdaman ni Anna, minabuti na lang niyang kanselahin ang lakad nila. Magkasama silang bumalik sa hillside villa upang magpahinga at pag-isipan ang mga nangyayari.Samantala, pagkababa pa lang ng burol, agad nang nakipag-ugnayan si Jamie kay Zarvock, galit na galit at parang sasabog sa inis. Pakiramdam niya’y isinubo siya ni Zarvock sa bibig ng leon. Hindi niya inasahan na ganoon kalakas si Esteban, at lalong hindi niya matanggap na hindi sinabi sa kanya ang buong katotohanan.Ngunit si Zarvock ay kalmado lang. Nang matapos si Jamie sa litanya niya ng reklamo, malamig na lamang itong sumagot, “Takot kang patayin ka ni Esteban, pero hindi mo ba naiisip na ako rin ay maaaring kumitil sa’yo anumang oras? Ganyan ka makipag-usap sa akin?”Natigilan si Jamie. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Agad siyang napayuko at nagsabing, “Pasensya na… hindi ko na uulitin.”Tuma