Sumasakit ang ulo ko, dahil ito sa hang-over. Napasarap ang inuman namin sa Bar kagabi kasama ang barkada ko. Ngayon ay late na ako sa trabaho. Nakapikit lang ako buong byahe dahil gusto ko pa talagang matulog, pero hindi pwede, dahil ako ang CEO ng company.
"Sir Jairus, nandito na po tayo."
Napadilat ako nang magsalita ang driver ko. Tumingin ako sa paligid, nakita ko naman ang mga employee na nakapila sa entrance. Heto na naman sila para bumati ng sabay-sabay, araw-araw na lang.
Binuksan ng secretary ko ang pinto ng kotse. Yumuko siya habang papalabas ako, nagsipag-yukuan din ang mga empleyado na nakapila sa entrance ng building.
"Good morning, Mr. Jairus Gael Alvarez--"
"Ano bang sabi ko? Ayoko nang nakapila pa kayo tuwing papasok ako. Hindi ba kayo nagsasawa kakabati sa akin?" irita kong sabi.
Pakiramdam ko mas lalong sasakit ang ulo ko.
"Sir, pinag-uutos po ito ng Papa ninyo. Nasa office na siya at naghihintay sa inyo," ani ng Secretary kong si Philip.
Lumakad ako sa mga napila na employees, tinuro ko sila habang naglalakad ako.
"Kayo, ah! Bukas kapag may nag-greet na naman sisipain ko na," ani ko.
"Yes, Sir!" sabay-sabay nilang sambit.
Nakita ko naman ang paborito kong employee na si Kairo, may hawak siyang kape na kakakuha niya lang sa vending machine dito sa ground floor. Nakasuot siya ng salamin, masarap siyang bwisitin dahil pikon siya pero wala naman siyang magagawa dahil boss na ako.
Lumapit ako sa kaniya, bago pa man niya mahipan ang kape ay kinuha ko iyon sa kamay niya. Nagulat naman si Philip sa ginawa ko.
"Mukhang masarap 'to, ah?" ani ko kay Kairo.
"Opo, Sir. Para po talaga sa inyo 'yan," aniya at ngumiti kahit halata sa mukha niya ang pagka-inis.
"Natapos mo na ba yung proposal?" tanong ko.
"Hindi pa po."
"Bilisan mo, tapusin mo ngayong araw. Kapag wala akong naipakita kay Papa malalagot na naman ako," ani ko sa kaniya.
"Ise-send ko na lang ang soft copy sa email ninyo," aniya at tumayo ng tuwid.
"Very good!" Tinapik ko ang balikat niya sabay higop ng kape.
Sinadya kong patunugin ang paghigop ko dito para asarin siya. Tumatawa akong naglakad papunta sa elevator.
"Sir, ang schedule mo ngayong araw ay reviewing of business proposal 'till 11 am. After lunch, may meeting po kayo with Mr. Roxas at Roxas building, exactly 1 pm dapat po nandoon na kayo. 3 pm naman ay checking ng sales--"
"Ang dami naman," reklamo ko habang umiinom ng kape.
"Sir---"
"Oo na, alam ko na. Kalma. Iisa lang ako," ani ko at tumawa.
Tila ba nawala ang sakit ng ulo ko sa kape na hawak ko. Nakangiti akong pumasok ng office ko pero nawala ang ngiti ko nang makita si Papa na pinapakialamanan ang mga papel sa lamesa ko.
"JAIRUS, YOU'RE LATE!" sigaw ni Papa.
"Pa... It's better to be late than absent--"
"Huwag mong gawing biro ang trabaho mo, Jairus. Kailan ka ba magseseryoso? Bakit may mga drawing itong mga papel mo? This is a business and not a kindergarten school!" sigaw ni Dad.
Itinaas niya ang isang papel. Mayroong drawing doon ng lalake, natatandaan ko na, kahapon ko iyon dinrawing habang may kausap akong employee. Nagdi-discuss siya habang ako ay ginuguhit ang pangit niyang mukha.
"Ah, wala lang 'yan, Pa."
"Stop making fun of everything, Jairus. You're a CEO. Act like one. Hindi yung papasok ka ng late, halos araw-araw kang late!" bulyaw niya.
Inubos ko ang kape ko. Inabot ko kay Philip ang basyo na cup saka lumakad papalapit kay Papa.
"Nakukuha mo pang magkape, sa dami ng gagawin mo?" aniya.
Napakamot ako sa batok ko.
"Pa, chill ka lang. Ako nang bahala dito---"
"Paano ako magtitiwala sa 'yo? Tignan mo 'tong ginagawa mo. Your papers aren't organized! They are mess!" reklamo niya at hinagis ang mga papel ko na nasa folder.
Tinignan ko si Philip, dapat pala araw-araw inaayos niya 'to bago kami umuwi. Si Papa naman, palagi na lang nangengealam. Para saan pa na ako ang CEO kung wala siyang tiwala na kaya ko i-handle ang company.
"I will fix this," ani ko at pinulot ang mga papel na hinagis ni Dad.
"Isa pang late na pagpasok mo, Jairus. Hindi kita papauwiin, dito ka matutulog at magtatrabaho ka lang!" ani Papa.
"I just want to have fun, hindi naman hadlang 'yon kahit na CEO ako--"
"Buti sana kung hindi ka nagpapabaya, kahit na alam mong nag-iisa ka naming anak. Can you please have a consideration? Our ancestors build this company, you inherit all of this. Ikaw, ang nag-iisa kong anak, I want you to treasure everything."
Tinitigan niya ako sa mga mata ko. Ngumiti ako sa kaniya at tumango.
"Okay, I will."
Rinig ko ang malalim niyang pagbuntong hininga bago tuluyang maglakad palabas ng office ko. Lumapit sa akin si Philip para pulutin ang mga papeles.
"Are you okay, Sir?"
"Ako pa ba? Okay na okay ako, sa gwapo kong 'to, syempre naman!" ani ko.
"Hihingi na lang ako ng bagong hard copy ng mga 'to, Sir." Tumayo siya at kinuha lahat ng mga papel.
Tumango ako at pinanood siyang lumabas ng silid. Naupo ako sa aking swivel chair, binuksan ko ang mini cabinet ng aking lamesa para kumuha ng sigarilyo, pero nakita ko ang isang bracelet doon.
Kinuha ko ito, tandang-tanda ko kung kanino galing ang bracelet na ito. Sa babaeng bigla na lang nawala na parang bula, hindi ko na rin alam kung nasaan na siya. She's the best person I ever met and sa 10 years na nagkasama kami, hindi ko akalain na aalis siya na wala man lang paalam.
"Seira, my the one that got away."
*******************
Lumabas ako ng Roxas building, kakatapos lang ng meeting. Narito ako sa tapat ng building at hinihintay si Philip na na-traffic. Akmang kukuha ako ng sigarilyo sa bulsa ko pero nakakita ako ng vendor, nagtitinda ito ng cotton candy.
Isang masayang alaala ang bumalik sa akin. Ito ang paborito naming kainin ni Seria noong mga bata pa lang kami. Bigla ko na naman siyang na-miss. Napagdesisyonan kong bumili rin noon. Habang papalapit ako sa vendor, nakarinig ako ng hikbi ng isang bata.
"Mama..."
Napahinto ako sa paglalakad, napatingin ako sa puno na nasa gilid ko, mayroong batang lalake na nakaupo doon habang nakatingin sa vendor.
"Mama ko..."
Napakunot ang noo ko, mukhang nawawala siya.
"Pst! Bata!" tawag ko sa kaniya.
Tinignan niya lang ako. Nilapitan ko siya, yumuko ako para magpantay kami.
"Nasaan ang Mama mo? Akalain mo ba namang iiwan ka niya dito? Ang daming masasamang tao rito. Anong pangalan ng Mama mo?" tanong ko.
Kinuha ko ang cellphone ko para tumawag ng pulis. Mahanap man lang nila ang Mama nito.
"Ano nga pangalan ng Mama mo?" tanong ko.
Hindi pa rin siya sumagot. Napansin kong nakatingin pa rin siya sa cotton candy. Napabuntong hining ako at nilahad ang palad ko.
"Tara, ibibili kita no'n. Gusto mo ba 'yon?"
Tumango siya at agad na tinanggap ang kamay ko.
"Putcha, akalain mo nga naman magiging baby sitter ako," bulong ko at naglabas ng wallet.
Bumili ako ng dalawang supot ng cotton candy. Tuwang-tuwa naman ang bata nang i-abot ko ito sa kaniya. Mawawala ang batang 'to. Tumatanggap sa hindi niya kakilala, parang hindi tinuruan ng magulang. Kanino kayang anak 'to?
"Salamat po, kuya."
"Bata, anong pangalan mo?" tanong ko habang kumakain siya.
"Wayne Yves po."
Napangiti ako sa ka-cute-an ng batang ito. Although hindi ako mahilig sa bata pero sa paningin ko, sobrang cute niya.
"Wayne Yves, ganda ng name mo. Pero sa susunod huwag ka sasama sa ibang tao, ha?" ani ko.
Tumango siya.
"Sabihin mo na sa akin ang pangalan ng Mama mo, para mahanap na natin siya," ani ko.
"WAYNE!"
Napatigil ako, biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Hindi ko makakalimutan ang boses na iyon. Limang taon kong hindi narinig, pero tandang-tanda ko pa rin. Napalingon ako sa likuran ko. Isang magandang babae ang tumatakbo habang may dalang mga plastic na puno ng iba't ibang produkto. Pawis na pawis itong tumakbo papalapit sa amin.
Ngunit napatigil siya nang magtama ang mga mata namin. Bakas ang gulat sa kaniyang mukha. Sa loob ng limang taon, ngayon ko na lang ulit siya nakita.
"Seira..."
************
6 years ago"Seira, ang bagal mo! Huwag ka na magpaganda, walang magkakagusto sa 'yo. Nangungulangot ka tapos pinapahid mo sa pader!" sigaw ni Jairus.Niyukom ko ang kamao ko at nagpipigil ng inis. Umagang-umaga, mamumwisit siya. Palibhasa, nag-aayos ako para magmukhang presentable sa kaniya. Siya lang naman 'tong manhid, hindi makaramdam."Seira, kanina pa sa sala si Jairus. Napakatagal mo namang gumayak, school ang pupuntahan mo, ha? Hindi mo na kailangan mag-make up." Pumasok si Mama sa kwarto ko.
SeiraAnthonette'sP.O.VDala ko ang mga libro para sa accounting, ibabalik ko na sa locker. Hindi pa man ako nakakababa ng hagdanan ay nakita ko si Jairus na kumakaripas ng takbo papalapit sa akin."Oh? Sinong humahabol sa 'yo?" tanong ko."T*ngina! Nakuha ko papel mo, nagkapalit tayo ng yellow pad kagabi! Nagalit tuloy prof. ko! Sino daw ba yung Seira Anthonette."Hawak niya ang pad paper, nakit
Seira Anthonette P.O.V.Sinarado ko ang libro ko sa accounting nang makita ang wall clock, oras na para pumunta kala Jairus. Inayos ko ang kama ko at ang gamit ko ay ibinalik ko sa aking bag. Humarap ako sa vanity mirror ko at magsuklay ng buhok. Kinuha ko rin ang paborito kong perfume para magpisik sa katawan ng pabango."Solo na ulit kita," bulong ko habang tinatanggal ang hikaw ko.Lumabas na ako ng bahay at nakita kong wala na ang kotse ng magulang ni Jairus. Pumasok ako sa bahay nila ng walang kahirap-hirap dahil bukas ito, nilo-lock lang ni Jairus ang gate kap
Seira Anthonette's P. O. V.Hawak ko ng mahigpit ang cellphone ko. Pinipigilan kong tumulo ang luha ko sa nakikita ko ngayon. Jairus posted a photo of him with Vinalyn sa mall. The caption was..."Official." Binitawan ko ang cellphone ko at bumagsak ito sa kama. Bakas ang saya sa mga mata ni Jairus. Ganoon din naman siya sa akin, pero pakiramdam ko espesyal talaga pagdating kay Vinalyn. Hindi ko siya masisisi, lahat na ng aspeto nasa babaeng 'yon. Ideal girl eka nga nila.Nagtungo ako sa kusina. Dahil magla-lunch na at sabado ngayon nasa bahay lang ako. Piprituhin ko na ang manok na minarinate ko kaninang umaga. Tulog pa si Mama at gigising 'yon ng lunch, at matutulog na naman. Mostly ang gising niya ay 3 pm para mag-ayos dito sa bahay at gumayak. Habang nagpiprito ako ng manok ay hindi ko maiwasang hindi malungkot, akala ko talaga hindi na sasagutin ni Vinalyn si Jairus. Umaasa ako na baka pwedeng kami na lang. He never had sex with anyone, just me. Paano kapag nakipag-sex din siya
Madeline's P. O. V.Hinila ni Raven ang dalawang balikat ko patayo. Napatitig ako sa mga mata niya. Bakit pakiramdam ko ay nag-aalala siya?"Huwag ka na makisali sa away ng pamilya ko," malungkot kong sambit."They will be my family too, you will become my wife soon." Napaiwas ako ng tingin, parang ang awkward naman nito. Talagang kine-claim niya na magiging asawa niya ako, wala ba siyang ibang babaeng gusto at okay lang na ikasal siya sa kagaya ko?"B-Bitawan mo na 'ko," nauutal kong sambit at tinanggal ang kaniyang kamay na nakahawak sa balikat ko."Maddy, ayokong magkaroon ng gulo. I want us to unite, we need cooperation." Napataas ang kilay ko sa kaniya."Ikaw lang naman kasi yung makikinabang sa kasal na 'to. Yayaman ka, pero ako? Mawawala yung teenage life ko dahil lang kasal ako sa 'yo?" Napa-cross arms siya at sumeryoso ang mukha nito sa akin. Hindi ako nagpatalo at mas tinarayan ko pa siya."Ano bang akala mo? I'll make you pregnant after the wedding?" Napaawang ang labi
Madeline's P. O. V. Pagsapit ng dapit-hapon, habang abala ang lahat sa pag-aayos dahil uuwi na sila at tapos na ang kasalan namin. Ako ay mag-isang naglakad patungo sa dalampasigan para panoorin ang paglubog ng araw. "Napakabilis ng araw..." bulong ko. Napahalukipkip ako nang madama ang malamig na hangin. Pinapanood ko ang mga bata na naglalaro ng buhangin sa tabi ko. Bahagya akong napangiti nang makagawa ito ng castle na gawa lamang sa sand. Pumalakpak ang batang babae sa tuwa, tila ba achievement ang kaniyang nagawa. "Kuya, tignan mo gawa 'ko!" sigaw ng bata sa lalakeng nasa tabi ng tubig at kumukuha ng tubig alat sa kaniyang cup. "Bakit nakagawa ka? Bumabagsak yung sa akin!" bakas ang inis sa boses ng lalakeng bata. "Konting tubig lang, Kuya. Igagawa kita," ani ng batang babae at naglagay ng buhangin sa kaniyang cup. "Ang daya mo!" Nanlaki ang mga mata ko nang sinadyang sipain ng lalake ang ginawa ng batang babae, bumagsak ang buhangin at nawala ang korte nitong parang cast
WARNING: NOT SUITABLE FOR MINORS! THIS CHAPTER CONTAINS MATURED CONTENTS.Seira Anthonette's P. O. V. Nakahawak sa beywang ko si Raiko habang si Gil naman ay hawak ang braso ko. Lumabas kami ng bar, dahan-dahan kaming naglalakad habang nasa harapan namin si Vinalyn at Jairus. Hindi naman ako lasing, pero nahihirapan na ako ibalanse ang katawan ko dahil inaantok na ako."Seryoso, may problema ka ba talaga?" tanong ni Raiko sa akin."Wala.""Kanina pa 'yan, ininom ba naman yung alak ko," ani Gil.Huminto kami sa kotse ni Vinalyn. Tignan mo, may kotse naman pala ang babaeng 'to tapos nagpapahatid at sundo pa kay Jairus. Mabuti na lang at hindi siya lasing, makakapag-drive pa si Vinalyn. "Ingat kayo, I'll go now. Have a good night, guys!" sigaw ni Vinalyn at kumaway sa amin bago pumasok sa kaniyang kotse.Pilit akong ngumiti. Tinanggal ko ang suot kong leather jacket at inabot kay Raiko. "Mauna na rin kami, mga 'Tol. Itong si Sammy, babagsak na," ani Luke."Sige, pre. Ingatan mo 'yang
Seira Anthonette's P. O. V.Habang naglalaba ako dito sa likod ng aming bahay kung saan karugtong ng dirty kitchen. Pakiramdam ko ay nagmamanhid na ang kamay ko kakapiga ng mga damit na galing sa washing machine na hinahagis ko sa batya na may malinis na tubig."Seira, anak?" tumayo ako para puntahan si Mama."Po?" "Hindi ka pa pala nagsa-saing? Hindi naka-bukas ang kalan pero may lamang bigas 'tong kaldero!" ani Mama.Napakagat ako sa ibabang labi ko. Sa sobrang lutang ko at sa dami ng iniisip ko, nakalimutan kong buksan ang kalan."S-Sorry po, nakalimutan ko po," ani ko."Oh siya, hayaan mo na. Mabilis namang maluto ito. Nasaan na yung pinrito mong longganisa?" tanong ni Mama."Nasa lamesa na po," ani ko."Mabuti ka pa napapakinabangan ko at nakakatulong sa akin. Samantalang ang kuya mo walang binigay kundi sakit sa ulo." Ayan na naman si Mama at nagrereklamo tungkol kay kuya. Ang akin lang, palagi pa niya binabanggit si Kuya, hindi naman maganda ang sasabihin niya."Kapag nainin