Share

Kabanata 5

Author: reeenxct
last update Last Updated: 2023-11-29 12:20:17

KABANATA 5

Shuen's POV

At my husband's behest, I embarked on a quest to find a dress that would ensnare his gaze. My efforts bore fruit when I discovered an exquisite black dress that seemed tailored for my silhouette. The hemline playfully dances just above my knees, ensuring it captures attention with every step I take. Crafted from a fabric that's the embodiment of the night sky, it catches the light with a subtle shimmer, weaving an aura of enigma and charm around me.

The dress is a masterclass in elegance, with a neckline that gracefully frames my collarbone and shoulders, highlighting the softness of my skin with understated sophistication. The back makes a statement with a demure cut-out, offering a glimpse of skin that's sure to intrigue. This garment isn't just a dress; it's a second skin that celebrates my form with every curve it follows.

To elevate this ensemble, I let my hair cascade down in waves, creating a natural frame for my face. My makeup is applied with a light touch, enhancing my features, while my lips are painted in a shade that complements the dress's chic allure. The jewelry, a memento from Yoghurt on our second anniversary, adds a personal touch of sentimentality and sparkle.

My feet are ensconced in sleek black stiletto heels, elongating my legs and adding a confident stride. A petite clutch is in my grasp, holding the evening's essentials. A final mist of perfume envelops me in a cloud of my signature scent, and as I take in my reflection in the full-body mirror, I am not just dressed, but transformed, ready to turn heads and steal hearts.

Nang masilayan ko ang aking repleksyon sa salamin, isang ngiti ang hindi ko napigilan. "Napakaganda mo, Shuen," bulong ko sa aking sarili, puno ng paghanga at kasiyahan. Sabik na sabik na akong ipakita ang aking anyo kay Yoghurt at marinig ang kanyang mga papuri.

Dahan-dahan akong lumabas mula sa walk-in closet, tinahak ang daan patungo sa living room ng aming silid. Doon ko natagpuan si Yoghurt, maginhawang nakaupo sa mahabang sofa, ang kanyang mga mata ay di-maalis sa palabas na umeere sa malaking telebisyon. Sa aking paglapit, bahagya akong gumawa ng kilos upang makuha ang kanyang pansin.

"Yoghurt," I called, my voice echoing slightly in the space between us. He turned, his movements deliberate, and his eyes met mine. A visible swallow traveled down his throat as his gaze swept over me. "Well? Does this look alright?" I asked, a playful smile dancing on my lips.

Yoghurt seemed momentarily lost for words, his usual composure replaced by a hint of awe. His lower lip caught briefly under the pressure of his teeth, a gesture of contemplation, before his hands found the sanctuary of his pockets.

"You were supposed to pick something charming," he managed to say at last, his voice a mix of amusement and approval as he closed the distance between us.

Naramdaman ko ang bahagyang bigat sa aking dibdib dahil sa kanyang komento. Marahan akong napabuntong-hininga at pilit na ngumiti. "Hindi mo ba nagustuhan ito? Sige, maghahanap na lang ako ng iba," sabi ko, habang dama ko ang pagbigat ng aking kalooban at dahan-dahang tumalikod.

Subalit, agad niyang hinapit ang aking braso at sa isang malumanay na kilos ay muling hinarap ako sa kanya. Nakatitig siya sa aking mga mata, puno ng hindi maipaliwanag na damdamin. "No, it wasn't just admiration, Cupcake. I had suggested a charming dress, but you've outdone yourself, captivating me completely," he whispered softly, his voice laced with wonder.

He drew nearer, his touch light as air, tracing the contours of my face with the utmost care. With a tender motion, he swept a loose strand of hair behind my ear, his eyes drinking in the sight of me. His gaze paused on my lips, a silent echo of a kiss that still lingered. But then, his focus rose to meet my eyes, and he let out a deep breath.

"Shuen, with each passing day, my love for you grows more profound. Seeing you right now, in this light, in this essence, I am filled with an insatiable longing to take your hand and renew our vows, to marry you once more," he declared, his voice thick with the weight of his emotions.

A sweet and broad smile spread across my lips. "I love you too, Yoghurt," I said tenderly.

He kissed me on the forehead before turning to pick up his suit, which was draped over the back of the sofa. He placed it over his arm, then came back to me and put his arm around my shoulders.

Ginabayan niya ako mula sa aming silid, at habang kami ay bumababa ng hagdan, napansin ko ang kanyang tingin na paulit-ulit na dumadako sa akin. Hindi nawala ang kanyang atensyon kahit nang kami ay dumating sa garahe; patuloy siya sa pagsulyap sa akin.

Maingat niyang binuksan ang pinto ng kotse, at inalalayan ako papasok nang may pag-aalaga. Nang ako ay komportable nang nakaupo, isinara niya ang pinto at naglakad patungo sa kabilang panig upang siya naman ang umupo sa driver seat. Pagkaupo niya, hinarap niya ako, may hindi binibitawang tanong sa kanyang mga mata na nag-udyok sa akin na tumingin pabalik sa kanya.

"Bakit?" tanong ko na kunwari'y walang alam.

Bumuntong-hininga siya nang malalim. "Shuen, hindi lang ang pamilya de Marcel ang dadalo bilang mga bisita. May iba pang makapangyarihang tao, kabilang ang mga investor at mga miyembro ng grupo ng Al Tiera," aniya sa akin.

"At? Ano ang problema?"

Matigas ang kanyang boses. "Manatili ka lang sa tabi ko sa lahat ng oras," utos niya, na nagdulot ng pagtataka sa aking mukha.

"Bakit?"

He clicked his tongue, a clear sign of his irritation, while his fingers idly brushed against his chin. "I don't want anyone, especially those from the Al Tiera group, to approach you or even spare you a glance during the event," he stated, his voice laced with a protective edge.

My eyebrow lifted in confusion at his seemingly contradictory behavior. He had made such an effort to ensure I looked impeccable, clearly wanting me to be appealing, yet now he appeared determined to keep me hidden from all prying eyes. Diovanni's actions were often a puzzle.

"Why all the fuss about dressing me up then?" I asked, my tone laced with challenge.

He let out a weary sigh, softness creeping into his voice. "I dressed you up for myself, not for them. I wanted to see you shine brighter than ever, to be the most breathtaking sight for me, not for anyone else," he admitted.

A smile gently played on my lips, touched by his sweet confession. Diovanni never missed a chance to show his affection. His romantic nature was as innate as it was evident, and he never concealed his feelings from me. When he was upset, he wouldn't hold it in. If jealousy took hold, he was open about his emotions. And whenever we had misunderstandings, he was always ready to discuss and resolve them.

Following our discussion, we embarked on our journey, which spanned roughly ninety minutes before we arrived at our intended location. The residence of Elias is located in Quezon City, accounting for the extended travel time from Batangas.

Upon nearing the imposing residence of Elias, the majestic gates swung open of their own accord, granting us admission. We spent a short while maneuvering to find an available parking space amidst the array of cars that were already stationed in front of the mansion. The sheer volume of parked vehicles led me to expect a considerable gathering of guests inside.

Kami ni Diovanni ay bumaba mula sa sasakyan at nagtungo sa malaking pinto ng mansyon. Mahigpit niyang hinawakan ang aking braso, inaalalayan ako habang kami ay papasok. Pagbukas ng pinto, sinalubong kami ng nakapagpapasiglang tugtog ng Latin mula sa isang grand piano.

Sa malawak na ground floor ng mansyon, hindi maikakaila ang presensya ng iba't ibang mamahaling pabango na lumulutang sa hangin. Ang lugar ay puno ng mga taong naggagalaan, ang bawat isa ay nakasuot ng mga damit mula sa kilalang mga designer, at ang kanilang mga alahas ay kumikinang sa ilalim ng mga ilaw. Ang kanilang kasuotan ay sumasalamin sa mataas nilang katayuan sa lipunan.

Habang kami ni Diovanni ay dahan-dahang naglalakad, ilang mga mata ang sumusunod sa aming galaw. Hindi nagtagal, isang elegante at sopistikadong babae na tila hindi nalalayo sa edad ni Mama ang lumapit sa amin. Ang kanyang ngiti ay puno ng init at kaaya-aya, at siya ay nag-alok ng isang yakap kay Diovanni bilang pagbati.

"Gratus te videre," sabi niya bago niya hinalikan sa pisngi si Diovanni.

"Et tu quoque, Lucilla amita." Hindi ko maintindihan ang kanilang usapan dahil hindi ako marunong mag-Latin.

"Sinong babae ito, nepos?" tanong niya sabay turo sa akin.

Tumingin si Yoghurt sa akin at hinigpitan ang pagkakayakap sa aking baywang para mapalapit kami sa isa't isa. "This is, Shuen and she's my wife," sagot ni Diovanni na nakangiti bago humarap sa akin. "Cupcake, ito si Lucilla Al Tiera, ang aking amita."

"Amita?"

"Ang aking Tita Lucilla." Ibig sabihin ay ang babaeng kausap namin ngayon ay isa sa mga tita niya.

Hindi ko pa nagkaroon ng pagkakataon na makilala ang buong pamilya Al Tiera, lalo na noong kasal namin. Ngunit palagi kong alam ang kanilang presensya dahil madalas silang maiugnay sa mga de Marcel. Ngayon lang ako magkakaroon ng pagkakataon na makihalubilo sa pamilya Al Tiera.

Pero hindi ko mapigilang mapansin ang kanyang reaksyon. Mukhang nagulat at naguluhan siya sa narinig mula kay Yoghurt, na nagdulot sa kanya na tingnan ako mula ulo hanggang paa. Pagkatapos ay lumingon siya kay Diovanni, habang pareho pa rin ang ekspresyon sa kanyang mukha.

Bigla akong nalito. "Ang iyong asawa? Akala ko—"

"Lucilla, soror mea minima! Kamusta ka na, mahal kong kapatid?" Biglang lumitaw si Mama sa likuran.

"Feliz! Bene te videre!" Masayang bati niya kay Mama bago sila nagbeso-beso.

"Tara na, Cupcake. Kailangan nating makihalubilo sa iba pang miyembro ng pamilya Al Tiera, pero mananatili ka lang sa tabi ko," sabi ni Yoghurt, ang kanyang mga kamay ay nakapatong na ngayon sa aking balikat.

Ngunit bago kami tuluyang lumayo, nasulyapan ko si Lucilla Amita. Nagtama ang aming mga mata, at tila nagtatanong pa rin ang kanyang mga tingin, na tila naguguluhan pa rin sa nangyari.

***

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Hiding His Mistress: Diovanni de Marcel   Wakas

    WAKASDiovanni's POVHindi ko pa rin lubos maisip na buntis na pala si Shuen ng dalawang buwan. Napuno ng ligaya ang puso ko nang ibalita ito ng doktor. Halos maiyak ako sa tuwa dahil sa wakas, magkakaroon na kami ng anak. Ang balitang ito ay nagbigay sa akin ng dagdag na tapang upang ayusin ang relasyon namin.Napakalaki ng pasasalamat ko. Naniniwala ako na ang magiging anak namin ay pupuno sa nawawalang bahagi ng puso ko mula nang mawala si Dionne. Narito ako ngayon, nakaupo sa tabi ni Shuen habang nagpapahinga siya, at sabik na nag-aantay na siya'y magising. Hindi ko maipaliwanag ang takot na naramdaman ko nang bigla siyang nawalan ng malay, kaya't agad ko siyang isinugod sa ospital.Ilang sandali pa, napansin kong gumalaw si Shuen. Unti-unti niyang idinilat ang kanyang mga mata, at nang makita niya ako, isang tinging nagtataka ang sumalubong sa akin. Bahagya akong ngumiti, umupo ng mas malapit sa kanya, at dahan-dahang hinawakan ang kanyang kamay. Banayad kong hinalikan ito at idin

  • Hiding His Mistress: Diovanni de Marcel   Kabanata 40

    KABANATA 40Shuen's POVNasa kusina ako, nakatitig sa masarap na strawberry pancakes na kakaluto ko lang. Ang mga malalambot na ito ay pinalamutian ng maasim-asim na hiwa ng mangga. Sa harap ko, may naghihintay na nakakapreskong mango at strawberry shake, isang kombinasyon na hindi ko napigilang subukan. Nakakapagtaka kung paano naakit ang aking panlasa sa partikular na lasa na ito ngayon. Kanina, habang nagba-browse ako sa isang website, may nakita akong larawan ng isang malinamnam na strawberry, na agad nagpa-udyok sa akin na mag-crave.Walang pag-aatubili, inutusan ko ang aming kasambahay na bilhin ito para sa akin sa grocery, at agad ko itong ginawang mga nakakatakam na pancakes. Halos limang pancakes na ang naubos ko at dalawang beses na rin akong uminom ng shake, pero parang hindi pa rin kontento ang aking tiyan, gusto pa ng higit. Naisip ko nga na baka kailangan ko nang magpatingin sa doktor bukas para malaman kung bakit ganito ang aking pagkain. Baka may ulcer na ako dahil sa m

  • Hiding His Mistress: Diovanni de Marcel   Kabanata 39

    KABANATA 39Shuen's POV"Ang gown mo, ang ganda-ganda, bagay na bagay sa'yo. Mukhang handang-handa ka na talagang ikasal," sabi ko sa kanya habang pinapanood ko siyang nasa fitting room.Ang napili niyang gown para sa kasal nila ni Celsius ay talaga namang nakakamangha, at sigurado akong mas higit pa ang pagkamangha ng kanyang groom. Ang hugis at anyo ng katawan ni Atasha ay saktong-sakto sa gown. Lalo pa nitong pinatingkad ang kanyang kagandahan.Habang tinitingnan ko ang wedding gown, hindi ko maiwasang maalala yung panahon na ako ang nagsusukat ng aking sariling wedding gown. At si Atasha din ang kasama ko noon sa pagpili ng disenyo. Nakakatuwa isipin na ngayon, si Atasha na ang nagsusukat at ako naman ang kasama niya.Masaya ako para sa kanya dahil natupad na ang isa sa mga pangarap niya, ang makasal sa taong gusto niyang makasama habang buhay. Yung pangarap na kasal na inakala niyang si Elias ang magbibigay sa kanya. Pero nakakalungkot isipin na iba pala ang itinadhana para sa kan

  • Hiding His Mistress: Diovanni de Marcel   Kabanata 38

    KABANATA 38Shuen's POVWARNING: MATURE CONTENT!Ang ulan ay bumubuhos nang napakalakas, tila ba walang tigil. Halos wala akong makita sa labas dahil sa bagsik ng pag-ulan. Walang ibang maririnig kundi ang tunog ng patak nito sa bubong ng kotse. Hindi ko maintindihan kung bakit bigla na lang bumuhos nang ganito kalakas ang ulan, lalo na't kanina lang ay maaraw pa habang kami ay nasa golf club.At ang mas nakakainis pa, sira ang kotse ni Diovanni kaya wala akong magawa kundi tiisin ang kanyang presensya. Bakit ba kailangan pa akong idamay sa kamalasan niya? Ngayon, kailangan ko siyang kasama buong magdamag."Paano na tayo nito? Wala pang signal ang phone ko?!" reklamo ko dahil pati ang signal ng telepono ay hindi ko magamit sa sitwasyon na ito."Subukan ko ang phone ko. Tawagan ko si Mang Roel," sabi niya habang pumapatak ang tubig mula sa kanyang basang damit.Gusto ko sana siyang pagalitan dahil sa inis ko sa kanya ngayon pero hindi ko rin maiwasang mag-alala. Baka mamaya ay lamigin s

  • Hiding His Mistress: Diovanni de Marcel   Kabanata 37

    KABANATA 37Diovanni's POVHindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko sa sandaling ito. Kasama ko si Shuen, ngunit bakit pakiramdam ko ay malayo pa rin siya? Hindi ko alam kung saan ko siya dadalhin; hindi ito kasama sa plano ko. Bigla ko na lang siyang binuhat at kinaladkad kasama ko, kaya ngayon hindi ko alam kung saan kami patungo.Habang kami ay naglalakbay, hindi siya nagsasalita, tahimik lang na nakatingin sa bintana ng kotse. Ramdam ko ang lamig ng pakikitungo niya sa akin, at wala akong magawa para baguhin ito. Inaamin ko na nasaktan ko siya, ilang beses ko na siyang nasaktan noon.Kaya hindi nakakagulat na ganito na lang ang pakikitungo niya sa akin ngayon. Inaasahan ko na magbabago ang nararamdaman niya para sa akin, ngunit hindi ko matiis na makita ito. Hindi ko matiis na makita na nakalimutan niya ako sa loob lang ng dalawang taon.Paano niya ako nakalimutan ng ganun kadali, samantalang hindi siya nawala sa isip at puso ko kahit kailan. Sa huli, kasalanan ko rin dahil sinabi

  • Hiding His Mistress: Diovanni de Marcel   Kabanata 36

    KABANATA 36Shuen's POVSa buong meeting, wala ginawa si Diovanni kundi ang titigan ako at ngumiti. Hindi ko maintindihan kung bakit niya ginagawa iyon at hindi ako natutuwa. Kaya pagkatapos ng meeting, nagpaalam ako at mabilis na lumabas ng restaurant.Sinabi ko na lang sa aking sekretarya na ipadala ang mga dokumentong kailangan kong lagdaan sa opisina at ako na ang bahala doon sa bahay. Nagpaalam na rin ako kay Ester at dali-dali akong nagtungo sa aking nakaparadang sasakyan. Pero bago pa man ako makalapit, may biglang humawak sa aking braso at marahang pinaikot ako para harapin siya.Nagulat ako nang makita ko si Diovanni, kaya agad kong hinila ang aking braso palayo sa kanya. Pinilit kong kumilos ng normal para itago ang kaba na dulot ng kanyang presensya."Mr. de Marcel? May kailangan ba kayo?" kaswal na tanong ko."Pwede ba tayong mag-usap kahit sandali lang?"Bahagya akong tumaas ang kilay at ngumiti. "Mag-usap? Tungkol saan? Tapos na ang meeting di ba? May nakalimutan ba kayon

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status