Kabanata 03: The Wedding Invitation

Tahimik na nagmamasid si Bliss sa labas ng bintana. Sobrang liwanag ng city lights sa baba. For a moment, she felt at peace. O baka sadyang niloloko niya lamang ang sarili? It’s been five years now. Limang taon na ang nagdaan ngunit wala pa rin siyang mukhang ikapapakita sa kanyang ina dahil sa pangyayaring ‘yon. She wanted to tell her mother about what happened.

“Mommy!”

But how?

She turned to the little baby who called her mother and smiled. Binaba niya ang hawak na baso ng champagne at sinalubong ang anak. Agad niya itong kinarga at hinalikan sa pisngi. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi nang halikan siya ng anak pabalik.

“How was your day?” she asked softly.

“I had a great day! Look!” Pinakita nito ang braso na punong-puno ng mga stars. “My teacher awarded me with a lot of stars!”

“Wow!” she exclaimed, matching the excitement on her daughter’s face. “What a surprise! Very good!”

Kanina pa nakauwi ang kanyang anak galing sa school. Mukhang hindi nito tinanggal ang mga stamps ng star sa braso para lang may ipakita sa kanya. And that melted her heart.

“Thank you, mommy!” Ngumiti ito.

Sabay silang napatingin sa pinto nang bumukas ito. Bumungad sa kanya ang kanyang sekretarya na may ngiti sa labi. Lumapit ito sa kanya at kinurot muna sa pisngi ang kanyang anak.

“Aw, that hurts.” Madramang hinawakan ni Miracle ang kanyang pisngi at ngumuso.

“Oops, sorry. You just look so cute, I can’t resist your cuteness!” sambit ng kanyang sekretarya at bumaling sa kanya. “Anyway, I have some good news that I know you’re going to love.”

Kumunot ang kanyang noo. “What is it?”

Kumunot ang kanyang noo. Sinenyasan niya ang kanyang sekretarya na saglit lang. Bumaling siya sa yaya ng kanyang anak at sinabihan itong paliguan muna si Miracle at nang makapag-dinner na sila. Mayroon kasi siyang pribadong silid dito sa kanyang opisina at nandito rin ang iilan sa mga damit ng kanyang anak.

“Are we going to eat lobsters tonight?” sabik na tanong ng kanyang anak.

She nodded her head and smiled. “Of course. As you wish, baby.”

Maligalig itong pumalakpak at agad na kinuyog ang yaya patungo sa pribadong silid para makaligo. Bumaling siyang muli sa kanyang sekretarya na malaki ang ngiting nakatingin sa kanyang anak.

“Miracle is so cute!” wika nito at bumaling sa kanya. Inabot ng kanyang sekretarya ang isang purple na envelope. “I’m sure you’re going to be happy to read this.”

Bliss opened the envelope and her heart… sank. Ang ngiting na sa labi niya kanina ay biglang nawala. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman kirot ang lungkot sa kanyang dibdib habang nakatingin sa letter.

‘You are Invited!’ says the letter.

And she should be happy, right? Ngunit bakit ganon? Bakit sobrang bigat ng kanyang dibdib habag nakatingin sa mga katagang ‘yon? Mukhang pansin din ng kanyang sekretarya ang pagbabago ng kanyang emosyon dahil nabura rin ang ngiti sa labi nito.

“A-are you okay, Miss Bliss? Is there something wrong?” nag-aalalang tanong ng kanyang sekretarya.

Bliss took a very deep breath and smiled. “Yeah, I’m fine. I was just… flabbergasted.”

Muling bumalik ang ngiti sa labi nito. “Shall I book you a ticket to the Philippines?”

Saglit muna siyang natahimik bago siya dahan-dahang tumango. “Yes, please.”

“For the two of you, Miss?”

“Just for me,” she replied and smiled. “And then book me a flight back too.”

Kumunot ang noo ng kanyang sekretarya habang nakatingin sa kanya. “Huh? You’re just going to visit her and then fly back here?”

“There’s no need for me to stay a little longer.” Tipid siyang ngumiti rito. “I’ll just show up for formality, and to show her that I am happy that she’s now building a new family with someone.”

“Oh.” Tumango-tango ito. “I see. I will book you a flight before I go home.”

She smiled and nodded her head. Nang makaalis ang kanyang sekretarya kusang nawalan ng lakas ang kanyang katawan at napaupo sa visitor’s chair. She bit her lower lip as she closed her eyes.

Damn. What do I do now?

--

TAHIMIK na pinagmamasdan ni Bliss ang mukha ng kanyang anak na ngayon ay payapang natutulog. Nandito siya ngayon sa bahay na binili niya para sa kanilang anak. Ngunit dalawa lamang ang silid nito. Para sa yaya at para sa kanila ng kanyang anak.

She carefully caressed her daughter’s cheek and smiled bitterly. “I’m sorry…”

Naguguluhan siya. She’s torn between being genuinely happy for her mother or feel sorry for the horrendous thing she did five years ago. Ramdam ni Bliss sa sarili na hindi siya sang-ayon sa nalalapit na kasal ng kanyang ina.

Yes, it was a wedding invitation.

At ngayon ay hindi na naman siya pinapatulog ng kanyang konsensya.

She looked at her daughter and forced a smile. “I’m so sorry for dragging you into this kind of messy life, Miracle.”

Miracle. Yan ang pinangalan niya sa kanyang anak dahil minsan nang nabanggit ng kanyang doktor na imposible siyang magkaroon ng anak dahil sa sitwasyon ng kanyang matris. Ngunit mukhang naging extra mabait sa kanya ang tadhana, binigyan pa talaga siya ng bunga dahil sa pagkakasalang kanyang nagawa.

Isang beses lang niyang nagawa, ngunit nagbunga kaagad. Hindi naman sa sinasabi niyang parusa sa kanya ang bata. Tanggap niya ito at mahal na mahal niya ito. Ngunit hindi niya maiwasang mapatanong… bakit ganito? Mas matatanggap niya pa siguro kapag ibang lalaki ang ama ni Miracle.

Ngunit hindi, e. Miracle’s father is the one that her grandmother is going to marry.

“I’m sorry if I have to keep you away from them. I just want you to be safe,” mahinang usal niya. “I can’t lose you, nor the bond I have with your grandmother.”

Hinaplos niyang muli ang pisngi nito.

Alam niyang darating ang panahon na lalabas din ang katotohanan. Ngunit sana’y hindi pa ito ang panahon na ‘yon. Hindi niya pa kaya. Kung sakali man, hindi niya alam kung ano ang gagawin.