KABADO. ‘YAN ANG nararamdaman ngayon ni Chandria habang naghihintay sa labas ng conference room ni Leon. Architect Davis is presenting her work and she’s not allowed to listen or to look at. Kaya heto siya, naghihintay sa labas ng silid kama si Kathy at isang arkitekto na panay ang ismid sa kanya.She took a very deep breath and closed her eyes.“Relax.”Wala sa sarili siyang nag-angat ng tingin sa nagsalita at nakita niya si Kathy na nakangiti sa kanya. “I haven’t seen your design but I’m pretty sure it’s a good one. You don’t have to be so nervous as if this is your first time. Just believe in yourself.”Mariing kinagat ni Ria ang kanyang ibabang labi. Biglang sumagi sa isip niya ang mga panahon kung saan sila pa… mga arkitekto ng Melan Firm ang lalapit sa mga malalaking kompanya at nagpe-present ng kanilang gawa para lang magkaroon ng offer sila at magkasahod. And then now, they’ve come this far.Kathy was right. Ngayon pa ba siya kakabahan?‘O baka hindi para sa presentation ang k
Hindi alam ni Chandria kung ano ang sasabihin niya o kung paano babasagin ang nakakarinding katahimikan sa pagitan niya at ni Mr. Farris. Pinalabas kasi nito ang kanyang sekretarya kaya sila lang dalawa rito sa silid. Kanina niya pa rin naaliw ang sarili sa pamamagitan ng paglilibot ng paningin. “Do you develop this habit of not looking at me?” Wala sa sarili siyang napatingin sa binata nang magsalita. Sinundan ng kanyang tingin kung paano hubarin ni Leon ang kanyang suot na business suit. She then saw how a smirk formed on his lips making her look away. Mariin niyang kinagat ang kanyang pang-ibabang labi sa labis na kahihiyan. “I-I’m sorry?” she asked as if she didn’t catch up what he said. “B-bakit naman ako titingin sa ‘yo?” Tinitigan ni Chandria ang sahig na parang nandoon ang pinaka-interesanteng bagay sa buhay niya. Ngunit sadyang may lahing makulit itong si Pantaleon. He took steps forward and before she could react, he’s now in front of her. Leon held her chin up making her
NIYAKAP NIYA NANG mahigpit ang kanyang unan habang nakatitig sa kisame. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang gawin. Hindi maalis sa kanyang isipan ang gwapong mukha ng binata. At lalong hindi maalis sa kanyang ilong ang mabangong amoy nito.‘Shit! What the hell exactly is going on right now?’Dahil sa totoo lang ay nahihiwagaan na siya sa mga pinaggagawa at inaakto ng binata. She’s starting to overthink. Baka talagang naalala na siya nito? Maybe he finally remembered her and that’s why he’s been acting weird.Hindi niya alam. Hindi siya sigurado. Sobrang daming haka-haka ang na sa isipan niya ngayon at hindi niya matukoy kung alin doon ang may katotohanan.Mariin niyang pinikit ang kanyang mga mata at humugot ng malalim na hininga. This is not good. Not good at all. Parang gusto na niyang umalis dito. And for pete’s sake, hindi pa nga siya nag-i-isang buwan dito. Pakiramdam niya tuloy ay sinusubok siya ng panahon at tadhana. It’s as if mocking her.At ganoon na lang ang pag-igtad
Binalot sila ng nakakabingin katahimikan. The cold wind is blowing her hair and she loves it. Lumalalim na ang gabi ngunit mukhang wala ni isa sa kanila ang gustong umuwi. They both love the silence, just listening to the waves crashing against the shore.“How are you connected to Marco?” biglang basag ni Leon sa nakakabinging katahimikan.She looked at him. Bumilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa naging tanong nito. Tumingin din sa kanya ang binata kaya naman agad siyang umiwas ng tingin at ibaling ang paningin sa karagatan.“B-bakit niyo natanong?” mahinang tanong niya.“Nothing,” he replied. “I just thought you knew him.”Mariing kinagat ni Chandria ang kanyang ibabang labi at bumuntong hininga. Hindi niya alam kung ano ang dapat na isagot sa huling sinabi ni Leon. She’s afraid that he’ll still find out the truth if she’ll lie. Walang safe na sagot sa tanong ni Leon.If she’ll say yes, e ‘di malalaman nitong siya ang babaeng naka-one night stand niya noon, ‘di ba? And if she’l
Kabanata 18“THANK YOU SO MUCH, BLADE,” nakangiting usal niya sa binata at kumaway.Blade just smiled. “I didn’t know you work for Farris.”Agad na nangunot ang kanyang noo sa sinabi nito. “Farris? Kilala niyo ang boss ko?”“Sinong hindi nakakakilala sa boss mo?” nakangiting tanong ni Blade. “He’s my business partner, too.”Chandria was too stunned to speak. She looked at him and her mind can’t process the fact that this man in front of her is a businessman. She tilted her head a bit then realized… oo nga naman. If he’s not a businessman, how will he able to have this expensive and beautiful car if he doesn’t have a job, right?‘Where’s the common sense in that, Chandria’ tanong ng maliit na tinig sa kanyang isipan.“R-really?” wala sa sariling tanong niya. “Pero bakit ang bait mo?”That question made Blade chuckle. “Leon is kind. Masungit lang talaga siya just to keep his authoritative aura.”Napatango siya. Her phone vibrated and that made her realize she’s running late kaya naman a
“Follow me,” sambit ni Leon.Mariing kinagat ni Chandria ang kanyang pang-ibabang labi at tumango. Lihim at abot-abot ang kanyang pasasalamat sa kanyang boss. Leon walked past her and she was about to turn around to follow Leon when Marco held her wrist.“No,” mariing saad ni Marco. “She’s an architect, Leon. Hawak niya ang oras niya.”Tumigil sa paglalakad ang binata at nilingon ang pinsan. Chandria’s heart is beating rapidly. Ramdam na ramdam niya ang mahigpit na pagkakahawak ni Marco sa kanyang pulso kaya hindi niya mapigilang tignan ito.“I do,” sambit ni Leon. “I decide what she should do while staying here. Now, let’s go, Chandria.”Leon held her arm and pulled her away from Marco. Kung gaano kabilis ang tibok ng puso niya habang hawak ni Marco, ngayon ay kulang na lang ay sumabog ang kanyang dibdib dahil hawak na siya ng dalawa.The hell is happening right now?“I was the one who asked you to call her.”“You said you just wanted to see her. I called her because we have a lot of
I want you to heal.Paulit-ulit itong nag-re-replay sa kanyang isipan na parang sirang plaka. Hindi niya makuha-kuha kung ano ang nais sabihin ni Mr. Farris. She’s confused. He wants her to heal from what? From her past? For what? Gustuhin niya man itong tanungin kanina ngunit mas nauna pa itong umalis sa kanya.Yes, you heard it right. Mas nauna pa itong nag-walk out sa kanya kahit siya ang naunang magpaalam na aalis kaya hindi na siya nakakuha pa ng pagkakataong makatanong kung ano ang ibig nitong sabihin.She rolled to the other side of the bed. Muli na naman niyang narinig ang pag-ring ng kanyang phone na kanina niya pa hindi pinapansin. Alam na niya kung sino ang caller at wala siya sa mood na sagutin ito. She doesn’t want to talk to the caller.‘I’ve been hiding from him for two years! Tapos magkikita pa kami?’ tanong niya sa kanyang isipan.Malaki at malawak naman ang pinas pero bakit pakiramdam niya ay sobrang liit lamang nito? Of all the people from her past that she’ll meet
“Leon?”Napaangat ang kilay ng dalaga at agad na nilingon kung saan ito nakatingin. Ngunit mas lalo lamang nangunot ang kanyang noo nang makitang wala namang Leon sa likuran niya.“I thought it was Leon,” sambit ni Marco kaya muling binaling ng dalaga ang kanyang paningin dito.Tipid na ngumiti si Chandria. Hindi niya alam kung paano patakbuhin ang usapan na dahilan kung bakit gusto niyang ngumiwi ngunit dahil nakatitig si Marco sa kanya ay hindi niya ito magagawa.“Chandria,” sambit ni Marco na mukhang naging seryoso na ang tinig. “I just wanted to say sorry.”Ang ngiting pilit niyang pinapanatili ay unti-unting nawala. She looked at him and saw guilt in his eyes. And guilt is the very last emotion she wanted to see in those eyes. Ayaw niyang makaramdam ito ng guilt dahil sa mga nangyari noon. Kasi tapos na ang lahat. Lumipas na.“For what?” she asked and then chuckled to light up the mood. “May nagawa ka bang mali sa ‘kin?”“Nothing. I just want to say sorry,” he said. “Solene keeps