TINAAS NI CHANDRIA ang hawak na baso at nagpakawala ng tila nahihibang na tawa. Walang ni isa sa mga taong na sa paligid ang pumansin sa kanya dahil tulad niya, lango na rin ang mga ito sa nakakalasing na alak at ang iba sa kanila ay umiindak na sa ritmo ng musika.“Cheers for the fuck it and fuck that!” she chanted and raised her glass once again like she’s having a toast.She’s been here after the wedding that ended at exact three in the afternoon. Hindi na nga niya naibigay ang kanyang speech para sa bagong kasal dahil hindi niya kayang makitang nakatali na ang natatanging taong pinapangarap niya sa malapit niyang kaibigang si Solene.Tinunga ni Chandria ang alak at muling tinawag ang bartender para magpasalin ulit ng alak. Wala na sa isip niya na kailangan niya pang magmaneho pauwi. Wala na rin sa isip niya na baka magagalit ang mga magulang niya sa oras na umuwi siya dahil mahigpit nilang pinagbabawal ang pag-inom niya ng nakakalasing na inumin.‘Hindi ba pwedeng kahit ngayon lan

Kabanata 2“Tulala ka na naman, bitch.”Napatingin si Chandria sa pinsan niyang parang kabute kung saan-saan sumusulpot. Inirapan niya na lang ito at muling dinilaan ang kanyang biniling dirty ice cream kanina nang dumaan ang mamang sorbetero sa parke kung saan siya nag-jo-jogging.“Umagang-umaga, ice cream pinapapak mo?” tanong ni Eris at naupo sa couch.“Umagang-umaga nandito ka?” pagtataray ng dalaga. “Ano na namang kailangan mo?”Eris sat on the couch and looked at her. “Hindi ba pwedeng magpunta ako rito? Sobrang boring sa bahay. At saka teka lang, dirty ice cream ba ‘yan? Kumakain ka na ng ganyan?”Wala sa sariling napatingin si Chandria sa kanyang kinakain na ice cream at binalik ang tingin kay Eris na nakatitig din sa kanya. Ngayon niya lamang napagtanto ang bagay na ‘yon. Ever since she was a kid, she hates dirty ice cream. Kahit ilang bata na ang nagsasabi sa kanya kung gaano kasarap ito ay hindi niya ito tinitikman.Who knows how they made it, right?Pero ngayon…“I don’t k

“Are you for real?” tila hindi makapaniwalang tanong ng kanyang ina. “Iiwan mo na ba talaga kami?” After the virtual interview with the company that responded to her application, laking tuwa ni Ria nang tanggapin agad siya nito na walang pagdadalawang-isip. Hindi naman sa nagmamalaki pero dahil na rin sa mga record niya sa school at mga magagandang designs niya kaya agad siyang na-hire. Tinigil niya ang pag-iimpake at bumaling sa kanyang mommy. She smiled at her and held her hand. “Mommy, hindi ko naman talaga kayo iiwan, e. I need to go and spread my own wings. And besides, it’s my dream. Gusto kong may mapatunayan.” Well, that one was a white lie. Gusto niya naman talagang may mapatunayan. But the main reason is… she needs to hide. Hindi pwedeng malaman ng kanyang mga magulang na mayroon ng laman ang kanyang tiyan. “I understand,” her mother said and sighed. “You’re just like your father. Palaging gustong may mapatunayan.” Ria just smiled. Laking pasalamat niya at may oportunida

Terrified. Iyon ang unang naramdaman ni Ria nang makalabas siya ng eroplano. Kinakailangan niya pang ilibot ang paningin sa takot na baka ay may nakakakilala sa kanya o namumukhaan siya. Even though she’s wearing a facemask and sunglasses, she’s still conscious about her looks. Baka may makakilala sa kanya. “Are you okay?” Wala sa sarili siyang napatingin sa nagsalita at nakita si Eris na buhat-buhat ang anak niyang si Eros na kasalukuyang tulog ngayon. Pinilit ni Ria ang sariling ngumiti at tumango. “I am.” She cleared her throat. “May susundo ba sa ‘tin dito?” Eris nodded her head. Nauuna itong maglakad kaya naman sinundan na niya ito. Medyo nahihirapan siya sa bagahe na dala ngunit hindi pa man sila nakakalayo ay may lumapit sa kanila. Nakita niyang agad na binigay ng pinsan ang dala nitong bagahe kaya naman nang may lumapit din sa kanyang lalaking nakauniporme rin ay binigay niya rito ang bagahe. “Diretso ba tayo sa new condo niyo? Hindi niyo pa nalilinisan ‘yon, ‘di ba?” tan

Hinamig ni Ria ang sarili at bumuntong hininga. She keeps roaming her eyes all over the place. Hindi siya mapakali. Pakiramdam niya kasi ay may kulang at pakiramdam niya ay hindi safe ang lugar na ito.“This is the safest place, Ria. Calm down,” sambit ni Eris at naupo sa couch. “We’ll be fine here. May mga yaya na rin naman sila, e. Hindi mo na kailangan pang mag-aalala.”They’re here in Boracay right now. At binili ni Eris ang bahay na ito para sa kanila ng mga anak niya. Eris suggested na roon muna sila sa Maynila ngunit hindi kaya ng dalagang malayo sa kanyang mga anak. They’re her strength. Kung wala sila, hindi na niya alam kung ano pa ang paghuhugutan niya at kung ano ang magiging rason niya sa paggising sa umaga.“I know,” she replied. “Pero hindi ko maiwasang mag-aalala, Eris. And you can’t blame me about that.”Kasama kasi sa usapan nila ni Leon kahapon ang tungkol sa pagtitirhan niya. Hindi naman pwedeng tumanggi siya dahil paniguradong magtataka ito kung bakit kaya naman k