006

Pinagmasdan ni Quincy ang binatang si Hiro na abala sa pagtatanim ng mga gulay sa malawak nilang bakuran. Naging maalam na tuloy sa mga pagtatanim si Hiro dahil ilang buwan na rin silang nakatira doon. Hinawakan ni Quincy ang kaniyang tiyan. Limang buwan na siyang buntis. Ilang buwan na lang, masisilayan na niya ang kaniyang anak. Hindi niya alam ngunit sa loob-loob niya, tila nasasabik na siyang masilayan ang kanilang anak. Kahit na noong una, aminado siyang ayaw niya pang makita ang kanilang anak.

"Mabait talaga na bata si Hiro. Alam mo ba noong mga bata pa sila, noong nandito sila nagbabakasyon, mabait talaga si Hiro. Hindi sa kinakampihan ko siya, nasilayan ko sila kahit sandali lang. At si Hiro talaga ang mabait sa kanilang dalawa. Si Fern kasi may ugali iyong minsan hindi nakakatuwa. At saka mas siya pa ang pasaway sa kanilang mga magulang. Mas pilyo si Fern. At madalas na walang pakialam. Hindi katulad ni Hiro na iniisip ang iba. May pakialam siya sa mga taong nakapaligid sa kaniya."

Natahimik si Quincy bago muling pinukol ang tingin kay Hiro. Totoo naman iyon. Nararamdaman niya minsan ang pagiging walang pakialam ni Fern sa paligid. At kung tutuusin, mas focus si Fern sa kompanya nila. Kaya madalas, inuunawa na lang niya ang kaniyang fiàncee. Madalas na bigla na lang itong aalis sa araw ng date nila dahil may kailangan itong asikasuhin. O 'di naman kaya... hindi na natutuloy ang date nila dahil may biglang emergency si Fern.

"Kung ako sa iyo, Quincy.... opinyon ko lamang ito. Nasa sa iyo kung susundin mo o hindi, hayaan mo na lamang si Hiro na mahalin ka. Hayaan mo na lamang si Hiro na ipakita sa iyo ang totoo niyang pagmamahal. Nakokita ko kasi sa mga mata ni Hiro na mahal ka niya. Dahil kung hindi ka niya mahal, wala siyang pakialam sa magiging anak ninyo. Wala siyang pakialam sa iyo. Pero hindi naman ganoon 'di ba? Talagang nagawa ka niyang dalhin dito at itago dahil ayaw niyang maikasal kayong dalawa ng kambal niya. At alam kong handa siya sa puwedeng maging mangyari," mahinahon ang tinig ni aling Susan kaya naman napangiti ng tipid si Quincy.

"Susubukan ko pong gawin para sa anak namin. Pero syempre, hindi ko po masasabi kung kailan dahil mahal ko po ang kambal niya. Mahal ko si Fern at hindi naman siya basta na lang maaalis sa puso't isipan ko. Lalo na't ikakasal na sana kami at nangyari pa ang hindi inaasahan."

Mahinang tumawa si aling Susan. "Mapaglaro talaga ang tadhana. Hindi mo kaagad aasahan kung paano kayo magkakatagpo ng lalaking nararapat sa iyo. Magaling talaga. Kaya walang makakapigil sa tadhana kung sino ang gusto niyang pagtagpuin."

Ilang sandali pa, nagpaalam saglit si aling Susan. Tumikhim naman si Quincy at saka naglakad patungo sa kinaroroonan ng binatang si Hiro. Pawisan na ang mukha nito at naglalagkit na rin ang katawan dahil sa pagbubungkal ng lupa. Napansin niya si Quincy sa kaniyang tabi kaya nahinto siya sa pagbubungkal.

"Bakit ka nandito? May... may kailangan ka ba? May iuutos ka ba sa akin? Magsabi ka," kalmado ang kaniyang tinig bago ngumiti ng alanganin.

Walang emosyong tumingin sa kaniya si Quincy. "Wala naman akong kailangan. Gusto ko lang pagmasdan kung ano ang ginagawa mo. Bawal ba?"

Mabilis na umiling si Hiro. "Hindi bawal. Ang sa akin lang baka kasi may kailangan ka o gustong iutos sa akin. Baka nagugutom ka. Puwede kitang ipaghanda ng pagkain."

Tinitigan ni Quincy ang binata. Sa isip niya, masuwerte na siya kung maasikasong lalaki ang mapapangasawa niya. Dahil wala na siyang masyadong iintindihin pa. Hindi na sasakit ang ulo niya sa pag-aasikaso ng mga bagay-bagay kung masipag at maasikaso ang lalaking makakasama niya sa buhay.

"Bakit nagtatanim ka pa ng mga gulay dito? Wala ka na bang pera pambili? Nasaan iyong mga negosyo mo? Ang alam ko mayroon kang sariling negosyo 'di ba? At doon ka kumukuha ng malaking pera?"

Tumango si Hiro bago tipid na ngumiti. "Mayroon nga akong mga negosyo pero kaya ko ito ginagawa, para sariwang gulay ang kakainin mo. Iyong talagang pinitas ko mismo mo. Mas masustansya kaya iyon kaysa sa matagal ng pinitas."

Humalukipkip si Quincy. "Anong plano mo kapag nanganak ako? Ibabalik mo na ba ako sa kapatid mo?"

Bumuntong hininga si Hiro bago napayuko. Wala sa plano niya na ibalik pa si Quincy sa kaniyang kakambal. Ang gusto niya nga, magsama na sila ng tuluyan. Tutal, may anak na rin naman sila. Iyon ang nais ni Hiro dahil hindi naman nagbago ang pagmamahal niya kay Quincy.

"Hindi ko gagawin iyon. Aalagaan ko kayo ng anak natin. At isa pa, hindi ko alam kung matatanggap ka pa ni Fern gayong may anak na tayo. Malabong mangyari iyon. Alam ko ang ugali ni Fern. At isa pa, naniniwala akong tayo ang itinadhana sa isa't isa kaya nga isang hindi inaasahang pangyayari ang nagpabago sa buhay natin ngayon. Tanggapin mo na lang sana iyon, Quincy. Tanggapin mo na lang na ako ang lalaking nararapat sa iyo at hindi ang kakambal ko."

Naningkit ang mga mata ni Quincy. "At talagang feel na feel mo rin na tayo ang itinadhana sa isa't isa, ha? Ibang klase ka rin. Talagang sinadya mo akong buntisin 'no? Para hindi ko na magawang bumalik sa kapatid mo. Tandaan mo ito, Hiro... sinira mo ang kung anong mayroon kami ng kapatid mo. Ikaw ang sumira nito dahil hindi ka man lang nagsabi sa akin nang gabing iyon na hindi ikaw si Fern. Hindi ka man lang umiwas. Puwede mo naman akong itulak o sampalin para matanggal sana ang tama

ng alak sa akin pero hindi mo ginawa."

Bumuga ng hangin si Hiro kasabay ng pagtiim ng kaniyang bagang bago ngumiti ng kaunti. "Tama ka. Sinadya ko ngang mabuntis ka para sa akin ka na. At sobrang saya ko nang malaman kong nabuntis kita, Quincy. Matagal kitang minamahal ng palihim at kahit alam kong masama at hindi tama, talagang napapadasal ako na sana... dumating ang araw na magkagulo kayo ni Fern at maghiwalay kayo."

Nanlaki ang mata ni Quincy dahil sa labis na pagkabigla.