Hinahanap Ng Puso

KINABUKASAN, masakit ang ulo ni Quincy nang magising siya. Marahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata at napangiti siya nang maalala ang nangyari sa kanila kagabi ng inaakala niyang si Fern. Pagkatingin niya sa kaniyang tabi, laking gulat niya nang mapagtantong hindi si Fern ang nakatalik niya kagabi kundi ang kakambal nito! Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Naibigay niya kay Hiro ang pinakaiingatan niyang virginity! "Shít!" mahinang mura ni Quincy at saka dali-daling umalis sa kamang iyon. Mabilis niyang isinuot ang pinulot niyang damit sa lapag. Kahit na masakit at mahapdi ang pagitan ng kaniyang hita, pinilit niyang maglakad patungo sa elevator. Tulala siya nang makauwi siya sa bahay nila. Hanggang sa napaiyak na lamang siya. Muntik pa siyang mapasigaw nang tumunog ang kaniyang cellphone. Tumatawag si Fern. Pinahid niya ang kaniyang mga luha at saka tumikhim ng ilang beses. "Hello, love?" wika niya sa normal na tono. "Good morning, love! Nasaan ka na? Nandyan ka

DUMATING ANG ARAW ng kasal nina Fern at Quincy. Habang nakasakay na siya ng bridal car, napapadasal siya na sana walang maging aberya. Sana walang maging problema at matuloy ang kanilang kasal. Malapit na sana silang makarating sa simbahan nang biglang harangin sila ng isang van. "Manong? Anong nangyayari?" kinakabahang wika ni Quincy. "Hindi ko po alam, ma'am! Basta humarang na lang sila!" sagot ng driver. Ang hindi alam ni Quincy, nakausap na ni Hiro si manong driver at binigyan niya ito ng malaking halaga. Kunwaring sinaktan ni Hiro ang driver at saka binuksan ang sasakyan para ilabas si Quincy. "Bitawan mo ako! Ano ba?! Tigilan niyo ako!" sigaw ni Quincy habang nagpupumiglas. Nakasuot ng face mask ang binata at hoodie kaya hindi niya nalamang iyon si Hiro. May kung anong pampatulog itong itinurok sa braso ni Quincy kaya unti-unti siyang nanghina hanggang sa mawalan ng malay. Nagmamadaling ipinasok ni Hiro sa van si Quincy at saka umalis. "Hiro, sigurado ka na ba talaga dito?

Pinagmasdan ni Quincy ang binatang si Hiro na abala sa pagtatanim ng mga gulay sa malawak nilang bakuran. Naging maalam na tuloy sa mga pagtatanim si Hiro dahil ilang buwan na rin silang nakatira doon. Hinawakan ni Quincy ang kaniyang tiyan. Limang buwan na siyang buntis. Ilang buwan na lang, masisilayan na niya ang kaniyang anak. Hindi niya alam ngunit sa loob-loob niya, tila nasasabik na siyang masilayan ang kanilang anak. Kahit na noong una, aminado siyang ayaw niya pang makita ang kanilang anak. "Mabait talaga na bata si Hiro. Alam mo ba noong mga bata pa sila, noong nandito sila nagbabakasyon, mabait talaga si Hiro. Hindi sa kinakampihan ko siya, nasilayan ko sila kahit sandali lang. At si Hiro talaga ang mabait sa kanilang dalawa. Si Fern kasi may ugali iyong minsan hindi nakakatuwa. At saka mas siya pa ang pasaway sa kanilang mga magulang. Mas pilyo si Fern. At madalas na walang pakialam. Hindi katulad ni Hiro na iniisip ang iba. May pakialam siya sa mga taong nakapaligid sa k

"Quincy, gusto mo bang maglakad-lakad? Sasamahan kita. Ang sabi kasi nila, kapag malapit nang manganak ang isang buntis, dapat naglalakad-lakad na ito para mabilis lang manganak. Iyong matagtag daw?" wika ni Hiro. "Tinatamad ako eh," simpleng sagot ni Quincy. Bumuntong hininga si Hiro. "Ganoon ba? Ang sa akin lang, ayoko lang na mahirapan kang manganak. Baka ilang ire pa ang gagawin mo para mailabas si baby. Mas maigi na kasi iyong naglalakad-lakad ka. Kung sakaling magbago ang isip mo, sabihan mo lang ako. Dito lang ako sa kuwarto." Sinundan ng tingin ni Quincy ang binata hanggang sa makapasok ito sa kaniyang silid. Bumuga siya ng hangin at saka naupo sa isang tabi. Nakatingin lang siya sa pinto ng kuwarto ni Hiro. Magulo ang isip niya. Hindi niya alam kung ano ang gusto niyang gawin. Pero mas nananaig sa kaniyang sarili na dapat na siyang makiapg-ayos sa binata. Lalo na't ito ang ama ng kaniyang dinadala. Humugot siya ng malalim na paghinga bago tumayo. Naglakad siya patung

MABILIS NA LUMIPAS ang mga araw, kaunting panahon na lang, manganganak na si Quincy. At lalaki ang magiging anak nila. Sobrang saya ni Hiro. Mas lalo siyang ginanahang alagaan si Quincy kahit na magaspang ang pakikitungo nito sa kaniya. Nasanay na lang siya sa palaging nakasimangot at mataas ang boses ni Quincy kapag kausap siya. "Saan ka ba galing? Bakit ang tagal mo?" mataray na tanong ni Quincy sa kaniya. "Pasensya ka na. Nanguha ako ng isda sa dagat. Sumama ako sa kaibigan ni aling Susan. Mamaya, dadalhin nila ang isda dito. Nakakatuwa pa lang mangisda kahit nakakapagod. Ikaw? Kumain ka na ba? Anong gusto mo? Ipaghahanda kita," ani Hiro bago nagtungo sa kusina. "Hindi na kailangan. Tapos na akong kumain. Ikaw, kumain ka na ba?" Napangiwi si Hiro sabay kamot sa ulo. "Hindi pa. Kakain pa lang." Inirapan siya ni Quincy bago nagtungo sa kusina. Ipinagsandok siya ng pagkain. Nakatitig lamang siya kay Quincy habang inihahanda ang pagkain niya. Sa loob-loob niya, sobrang saya niya.