chapter 5- Beg Her

Pinili ni Aella magbulag-bulagan kesa mag-away ulit sila.

Dumiretso ito sa gawi niya. Naamoy niya ang pamilyar na perfume nito. "What on earth are you trying to do, Aella? Bakit mo pinagtabuyan si Dra. Jensen?"

Binuka niya ang bibig. "Ang totoo hindi epektibo ang therapy ni Angelica. At for your info, hindi ko siya pinagtabuyan, may sinabi lang ako tungkol sa panggagamot niya at ewan kung bakit biglang nagalit at nag-walk out. Sino ba ang sisihin ko?"

"Minsan ipreno mo 'yang bibig mo. Now, you're doubting her ability, which is recognized by the industry? Akala ko ba gusto mong pagalingin ang anak mo?" Sinapo nito ang noo at pinanlisikan siya ng tingin. "Go, call Dra. Jensen immediately to apologize and invite her here!"

Mistulang tinusok ng karayom ang puso niya. Simula't sapol ay wala itong pakialam sa anak nila. Ni hindi tinanong ang rason kung bakit hindi epektibo ang therapy.

"I can't apologize to her. Ina ako ni Angelica at may karapatan akong pumili kung sino ang gagamot sa anak ko!" matapang niyang bwelta.

He raised his hands in mocked surrender. "Okay, okay, okay! Gumagana na naman ang kadramahan mo! Palagi mong sinasabi na para ito kay Angelica, pero tignan mo ang ginawa mo! Ayusin mo 'to bago maubos ang pasensya ko!"

Malamig siya nitong tinalikuran. Malungkot niyang pinagmasdan ang naglalahong bulto nito sa malayo. Ni hindi niya pinuna ang hindi nito pag-uwi kagabi. Labas-masok ito sa mansyon na para bang hotel. Marahil mas matatawag nitong tahanan ang nasa labas.

Napawi ang kalungkutan niya nang kinalabit siya ng anak. Inaabot nito ang isang pirasong cookie. Yumukod siya't kinuha 'yon.

"Cookies... sarap, mommy...eat na..."

"Okay, mommy will eat... Thank you my baby." Pinigilan niya ang paparating na mga luha.

Lumiwanag ang mata ni Angelica at pumaskil ang ngiti sa maliit nitong labi. Ang marupok at maganda nitong mukha ay bigla nagkaroon ng sigla.

Lumambot ang puso ni Aella sa hilatsa ng anak. Sandali nilang kinain ang cookies at pagkatapos ay plano niya itong bihisan.

Tyempong pag-apak niya sa sala ay nasalubong niya si Theodore, hindi niya inaasahan na agad itong babalik, at ngayon ay kasama si Dra. Ursula Jensen.

Magalang itong nakikipag-usap sa asawa niya. "I examined the child this morning and confirmed that the previous diagnosis was correct. Your daughter needs to continue with the treatment. Otherwise, the condition will continue to worsen..."

Nagpatuloy sa pag-uusap ang dalawa tungkol sa kalagayan ni Angelic pero binalewala siya ng mga ito. He felt disgusted, but she tried her best to ignore it.

Dismayado pa rin si Theodore sa pananaboy ng kanyang asawa sa doktor kanina. Bumaling siya kanyang asawa. "Alam kong narinig mo ang sinabi ng doktor. Aakyat muna ako sa itaas para asikasuhin ang trabaho ko. I remind you to cooperate with your daughter's treatment. I hope you won't make the same mistake again."

Matapos niyang sabihin iyon ay pumunta na siya sa kanyang study room na walang lingon.

As soon as Theodore left, nagbago ang ekspresyon ni Ursula at naging arogante ulit. "Oh, Mrs. Larson, bumalik ako para sa asawa niyo. Kung hindi niya 'yon ginawa kahit lumuhod ka at magmakaawa sa harap ko ay hindi na ulit ako aapak dito."

Hindi niya ito pinansin.

Sino ba siya para magpakaawa ako? Mamatay siya! Sabi niya sa isip.

Inirapan siya nito na tila ba nanalo sa lotto, bago umupo sa sofa at tinawag ang anak niya. Naging malambing ito ngayon. Pero ramdam niya na naiinis pa rin si Angelica rito. Kitang-kita niya sa paninilim ng mukha nito.

Ngunit bigla siyang nakaramdam ng kakaiba kaya minabuti niyang obserbahan ito ng maigi. Ursula only recorded Angelica's condition, provided emotional guidance, and finally prescribed medicine. Wala naman kakaiba doon.

Saktong natapos ni Theodore ang trabaho nang matapos din ng doktora ang treatment. Agad itong nagsalita nang makita ito.

"Mr. Larson, your daughter's treatment ends today. These medicines must be taken everyday, otherwise she will easily get sick and make a fuss."

"Thank you for your hard work, Dr. Jensen." Kalmado itong tumango.

She smiled charmingly and said, " aba, dapat lang. Since you trust me so much, I must go all out... That's all for today, Sir. I'm going back first."

Tumango ito, mayamaya'y bumaling ang malalamig nitong mata sa kanya. "Please send Dr. Jensen off."

Lumabi si Aella. Nagkunwari siyang hindi ito narinig at kinuha ang gamot ng kanyang anak. "Baby, tutulungan ka ni Mommy inumin ito."

Lalong tumindi ang lihim nitong pagkamuhi sa kanya. Pero bago ito magsalita ay tumunog ang cellphone nito. Sinipat nito ang caller ID at walang atubiling sinagot.

Ilang sandali ang lumipas, bumalik ito para sabihin, "may emergency sa kompanya. Aalis muna ako."

Nagmamadali ulit itong umalis. Tinatamad na siyang isipin kung saan ito pupunta.

Pagkaalis ng dalawang tao ay dinala niya ulit si Angelica sa kusina. Nag-init siya ng tubig para painumin muna ng gamot ito.

Gayunpaman, pagkuha niya ng pills ay tinubuan siya ng matinding kutob na parang may mali.

Inamoy niya 'yon.

Why does it smell so much sedative?

Nalito siya at dinikit ng mabuti ang ilong sa gamot. Parang sedative nga 'yon. Kung sedative nga 'yon ay maaari ito ang dahilan kaya kalmado, matamlay at mabilis maantok ang anak niya. Kaya pala sinasabi ng bruhang doktor na effective ang treatment nito dahil may pampatulog iyon.

Her daughter's condition is not even at the stage where psychiatric drugs are needed! This medicine has serious side effects on the body!

Bagamat kilala at sikat na doktor si Ursula Jensen ay ni minsan di siya naniwala rito. Kahit anong mangyari ay dapat makahanap siya ng bagong doktor ng anak niya.

Dinampot niya ang nakatambay na laptop sa kusina para humanap sa Internet ng maaasahang doktor.

Hindi 'yon naging madali.

Na-diagnose na may autism si Angelica Marie noong isang taon gulang ito. Halos dalawang taon na rin na naghahanap ang pamilya Larson ng mga sikat na doktor sa buong bansa na umabot sa Estados Unidos para magamot ito pero wala pa rin nangyayari.

Matagal siyang naghanap hanggang sa makatulog ang anak niya sa kandungan niya.

Bigla siyang ginulo nang tumunog ang cellphone niya. Tumatawag ang best friend niyang si Sandra Laxamana. Tumungo ito sa ibang bansa para isang business trip last week at nalaman nito na mamatay ang grandmother in-law niya kaya umuwi para tulungan siyang makabangon ulit.

"Kamusta ka na, Ella? 'Wag kang malungkot ha. Ayaw na ayaw ka pa naman makita umiiyak ng lola mo!"

Ngumuso siya nang maalalang tinaboy siya sa libing nito. Pinigilan niyang umiyak. "Okay lang ako at pangako hindi ako iiyak."

"Siguraduhin mo lang. Tandaan mo andito pa kami ni Baby Angel kahit wala na ang lola mo..."

Gumaan ang loob niya.