chapter 4–Regret

Noong gabing iyon ay hindi umuwi si Theodore. Sanay na si Aella sa ganitong gawain ng asawa pero masama ang loob niya ngayon.

Tinabihan niya si Angelica sa pagtulog buong gabi, at naging malamig siya ng sandaling iyon. Tila nakalimutan ng asawa na may lagnat ang kanilang anak.

Kinabukasan, nagiging hyper si Angelica buhat noong nagising kaninang umaga dahil hindi ito nakatulog ng maayos kagabi. Labis siyang nag-alala na baka lumala ang autism nito kaya pinasya niyang magpa-appointment sa katiwala nilang psychologist na si Dra. Ursula Jensen.

She was personally hired by Theodore at a high salary rate. She's a returned overseas student with a PhD. in psychology. Her abilities have been recognized by many authoritative organisations in the industry.

Napag-usapan nila na alas dyes ng umaga sila magkikita. Maaga silang dumating sa clinic nito pero hindi ito dumating ng tamang oras.

Nang oras na para pumasok sa silid nito, ay naging iritable at arogante si Ursula. "Didn't I tell you not to let the child too stimulated? Ano ka klaseng ina, palagi mo siyang pinababayaan at puro ka takbo rito tuwing nagkakasakit ang anak mo? Maging responsible ka naman!" sikmat nito.

Nalaglag ang panga niya, hindi pa rin sanay sa pagiging maldita nito. Ganito ito palagi pero tinitiis niya lang dahil sa kalagayan ng anak niya at nagpanggap siya na hindi iyon naririnig.

Kapagkuwan'y pumasok sila sa silid nito. Tiningnan ni Dra. Ursula si Angelica—nakayuko ito na tila hindi nakikinig.

Naubusan ng pasensya si Dra. Ursula, at inangat ang boses. "Angel, sagutin mo ang lahat ng tanong ko. Bilisan mo!"

Sumimangot siya nang nanginig ang anak niya dahil sa gulat. Ito ang unang beses na nasaksihan niyang pinipwersa ng psychologist ang pasyente nito.

"Doktora, hindi stable ang anak ko. Nakikiusap sana ako na huwag niyo siyang takutin?" aniya.

Ngumiwi ito. Arogante siyang inirapan. "Mrs. Larson, please don't interrupt me or ask me while I'm treating your daughter. Do you get it?"

Agad nitong binalik ang atensyon sa kanyang anak. "Angelica Marie, answer me immediately!"

Lalong lumukot ang mukha niya. "Doktora, matagal na ang ginagawa mong therapy sa kanya pero napansin ko na hindi epektibo," panggugulo niya ulit.

Sumiklab ang apoy sa mga mata nito pero bahagyang pinigilan ang inis. "Are you a psychologist, or am I a psychologist? Nakalimutan mong personal mismo akong kinuha ni Mr. Larson para gamutin ang anak mo? Sino ka ba para kwistyunin ako?"

Tinago niya ang inis. "Hindi kita kinikwistyon, gusto ko lang sabihin na hindi pa rin bumubuti ang kondisyon ni Angelica. Wala ba akong karapatan mag-usisa bilang ina niya? Akala ko ba professional ka?"

Naputol ang litid ng pasensiya nito at dagling tumayo. "Mrs. Aella Larson, kung wala kang tiwala sa trabaho at pagiging professional ko, pwes humanap ka ng iba na pwede kang tulungan. Hindi ko na gagamutin ang anak mo."

"H-Hindi ganoon ang ibig kong sabihin."

"Hindi ako nagsasayang ng oras sa ganitong bagay. Busy akong tao at kung ayaw niyo sa akin ay pwede kayong humanap ng iba." Pagkatapos nitong sabihin ay wala itong modong iniwan sila. Padabog na pumapagting ang heels nito sa sahig.

Pumalatak siya't kinabig ang anak niya. Hindi niya akalain na ganoon ka-immature ang prominenteng doktor. Napapansin din niya na hindi ito seryoso sa paggamot sa anak niya. Kung ganitong uri ng doktor ang mag-aalaga sa anak niya, baka malagay lang ito sa panganib.

Nagtataka siya sa pagiging hostile nito sa kanya kahit na wala naman siyang ginawa o sinabing masama. Winaksi niya 'yon sa isipan at kiniling ang ulo sa anak. Huli niyang natanto na nanginginig ang maliit nitong katawan at namumutla ang mga labi. Tila may kinatatakutan ito.

Kinabahan siya't mas niyakap ito ng mahigpit. "Anak, nandito si Mommy. Promise, poprotektahan kita sa lahat ng monsters na lalapit sa'yo." Pinupog niya ito ng halik. "At hindi na rin tayo pupunta sa doktor. Gusto mo ipag-bake kita ng paborito mong chocolate chips cookies?"

Lumiwanag ang mukha nito, marahan na sumandal sa kanyang balikat at tumango. Humugot siya ng malalim na hininga bago lumabas ng clinic nito.

Sinimulan niya ang paggawa ng cookies nang umuwi sila. Sinusulyapan niya si Angelica na nakaupo sa kitchen table habang gumuguhit sa sketch pad nito.

Hinahain niya sa anak ang bagong lutong cookies nang mapuna si Theodore na naglalakad papasok ng sala. Hindi ito umuwi ng buong gabi subalit iba na ang suot na damit.

He’s wearing a handmade black shirt and trousers that accentuate his tall, slender frame—broad shoulders, narrow waist. His sharply defined, three-dimensional features are so striking, so flawless, that he seems carved from perfection itself. He radiates the quiet, magnetic charm of a mature man. And every time she looks at him like this, she finds herself falling all over again—just like the very first time they met.

Logically speaking, ibang-iba ang suot nitong outfit gaya ng nakasanayan nitong outfit. Saka niya natanto na wala ganoong na damit ang asawa niya.