Chapter 12

Kiara's POV

We dine in an expensive restaurant. At kami lang ang tao. I appreciate it so much. I appreciate him so much. No one ever did that for me. I mean, I don't celebrate my birthday.

I can't help but smile genuinely when I get home.

At dala-dala ko ang ngiting iyon hanggang sa pagtulog ko. I slept for about eight hours. Nagising ako pasado alas nuebe na ng umaga dahil wala rin naman akong duty ngayon.

Tamad akong bumangon at kaagad kong hinagilap ang phone ko. Biglang nawala lahat ng antok ko nang makita na may message si Captain Gonzaga. It was sent five minutes ago.

Captain Gonzaga:

Lieutenant, come here. Sa pasig river, we found someone that you'll be very interested in.

That was the message. Hindi na ako nagdalawang-isip pang mag-ayos para makapunta na ako kaagad. Kilala ko si Captain Gonzaga. And he is not bluffing, he will never be. I wonder kung tungkol saan ang bagay na iyon. At sino ang natagpuan nila?

Hindi ko na inisip pa ang ibang mga bagay. Mabilis akong nag‐driv