Mr. Agoncillo's bodyguard opened the car's door for us. Naunang sumakay si Mr. Agoncillo at sumunod naman ako. Nasa left side siya ng kotse habang ako naman ang nasa right side. I thanked his bodyguard at siya naman ang umupo sa harap ng sasakyan kasama ang driver. Hindi ko alam kung saan kami papunta ngayon basta't dala ko lang ang wallet ko pati na rin ang cellphone ko. I didn't bother asking Mr. Agoncillo dahil panatag naman ang loob ko na magiging ligtas ako kapag kasama ko siya. "Anong oras ka nga pala umuwi kahapon?" biglang tanong ni Mr. Agoncillo. I decided to tell the truth kaysa naman magsinungaling ako. "Halos alas kwatro na po." He nodded. "You finished your work yesterday?" he asked again. "Yes, sir." then I lied. Ang totoo niyan ay kahapon ko pa talaga dapat tapusin 'yung mga trabahong ginawa ko kanina. He nodded again as an answer. Hindi ko alam kung dapat ba 'kong kabahan dahil mukhang hindi ito naniniwala sa akin.. Maya-maya lang ay pumasok ang kotse na sinasa
"Why don't we take a walk? Para bumaba 'yung kinain natin." aya nito sa akin.Tumango naman ako. "Sige po." pagsang-ayon ko sa kanya.Tumayo kami mula sa kinauupuan namin at sinundan ko siya. Natatandaan ko itong dinaanan namin, ito 'yung daan papunta sa race course kung saan kami nangabayo ni Lucian.Maya-maya lang ay natanaw na namin ang race course. Saglit na huminto si Mr. Agoncillo at sinabayan ako sa paglalakad."Marunong ka bang mangabayo?" tanong nito.Umiling ako. "Isang beses pa lang po akong nakakasubok ng ganiyan."Sinulyapan ako nito.. "Seryoso ka ba?" tanong ulit nito.Tumango naman ako. Hindi naman kasi mahilig na umalis ang pamilya namin noon at simula naman noong kinuha sa amin si mama, sa iba na nag-focus si papa."Gusto mo bang subukan ulit?" tanong nito.I was speechless. Katulad ni Lucian, mabait rin ito. Pero masyado nang nakakahiya sa kaniya. Sa kanila ng kapatid niya."Nako, huwag na po.. Hindi rin naman po ako marunong mangabayo." I said, declining his offer.
Nabulabog kami ni Mr. Agoncillo nang marahas na bumukas ang pintuan. There he is, staring blankly at us.Sumulyap ako kay Mr. Agoncillo.. He's currently wearing his serious face."Anong nangyari?" tanong ni Lucian at lumapit hanggang sa makarating siya sa harap namin.Nagkatinginan kami nang sumulyap ito sa akin. He was worried, also tired according to his face."You have an explaining to do, Lucian." usap ni Mr. Agoncillo sa kanya.Naguguluhan itong tumingin kay Mr. Agoncillo."Anong explaining?"Sumulyap sa akin si Mr. Agoncillo.. "For God's sake, Lucian.. Bakit sa opisina ko?"Mr. Agoncillo laughed. Ramdam ko ang hiya sa buong pagkatao ko tuwing tumatawa ito."Cloud!" inis na sambit ni Lucian sa pangalan ng kapatid niya. "I'm sorry if we did that here. So what? What do you want me to do?" aniya pa.I stayed silent. Para bang audience lang ako sa bangayan nila."Buy me a new sofa, that's what I want. Dinumihan mo ang sofa ko." tugon ni Mr. Agoncillo.Hindi ako makapaniwalang pinapun
Inalalayan ako ni Lucian sa pagbaba mula sa sinakyan naming aircraft. I thanked him as soon as I got out of there. Sunod na bumaba mula roon sina Mr. Velasco at Erin."Do you guys want to have dinner with us?" alok ni Lucian sa kanila."Why not? Para rin makilala namin itong si Maxine." sagot ni Mr. Velasco sa kanya.Nang-aasar itong tumingin sa akin. Halos itago ko ang mukha ko sa hiya. Bakit parang may alam sila tungkol sa amin ni Lucian? As if I am his girlfriend."Unfortunately, I will not be able to joing you guys. May kikitain pa kasi ako." pagtanggi ni Erin.She looked sorry. Mukhang importante ang taong kikitain nito."Ah, gano'n ba?" malungkot na tugon ni Mr. Velasco rito.Mapait itong ngumiti. "Next time." sabi nito. "I hope you had fun, Lucian and Maxine. Don't worry, I'll be at the party." dagdag pa nito.Sa tingin ko ay ang party na tinutukoy nito ay ang party sa isang araw, 'yung sinabi ni Mr. Agoncillo kanina sa akin.Erin waved goodbye and left us there with Mr. Velasc
"Oh, una na 'ko." paalam ni Terrence. "Baka hinahanap na 'ko ng misis ko." halatang pang-aasar nito kay Daniel."Kami rin, iuuwi ko pa si Maxine." paalam ni Lucian.Nandidiring tumingin sa amin si Daniel. "Patuklaw ko kayo sa Belgian Malinois ko eh, tamis n'yo!"Tumawa na lang kami sa sinabi nito. Hindi ko alam kung bitter ba siya o sadyang gano'n lang talaga siya makitungo tuwing iniinggit siya."Ingat kayo!" ani Terrence at umalis din agad nang sumampa ito sa motor niya.Hindi lang basta motor.. Mamahaling motor.The three of us waved goodbye at him. Sumakay na kami ni Lucian sa kotse niya habang si Daniel naman ay inuubos pa ang sigarilyong sinindihan niya kanina.Ibinaba ko ang bintana at sumigaw para magpasalamat kay Daniel."Thank you nga pala ulit, ingat!" sigaw ko bago pa kami tuluyang makaalis.He just waved at me and he threw the cigarette that he was holding.Muli kong isinara ang bintana ng sasakyan at huminga nang malalim.Lucian held my hand. He's now at ease.."Had fun
Ibang kotse ang gamit namin ngayon, isang mamahaling SUV. Wala rin kaming kasama a driver o bodyguard.. Sadyang kaming apat lang nina Sunny, Mr. Agoncillo at Lucian.Si Mr. Agoncillo ang nagmamaneho habang katabi niya naman si Lucian at kami naman ni Sunny ang magkatabi rito sa likod.Halos mabingi ako sa katahimikan na bumabalot sa amin.. Nanitili akong nakatingin sa labas at sinusundan ng tingin ang mga nakikita ko. Ang weird pala sa pakiramdam kung tatlong mayaman ang kasama mo."Ate Maxine, what if magpagupit tayo? biglang usap sa akin ni Sunny.Napatingin ako sa sinabi nito.. "Puwede naman." matipid na sagot ko sa kanya.Mahaba na rin ang buhok ko at matagal na rin akong hindi nagpapagupit ng buhok."What if bob cut?" she asked.Bago pa 'ko makapag-react ay nagsalita na si Lucian."Too short." aniya.Tumaray naman ang mukha ni Sunny sa sinabi ng kapatid. "Not your decision."Bumalik rin agad ang maamong tingin nito sa akin kaya naman natawa ako sa inasal niya. "As I was saying..
The manicurist easily finished my pedicure. They looked pretty unlike before. Ilang minuto na rin ang nakakalipas nang masimulan ang manicure ko. I chose the matte coffee nail color for my manicure and pedicure dahil mas gusto ko kung simple lang. "Ate Maxine, you're almost finish?" tanong sa akin ni Sunny nang makita niya na nilalagyan na no'ng manicurist ko ng nails polish ang mga kuko ko. "Oo, ayoko naman ng maraming design." sagot ko rito. She nodded because of my answer. "Hindi ko alam na gusto mo rin pala ng simple lang." usap ni Ms. Arazela sa akin. I smiled awkwardly at her. Hindi ko pa rin alam kung paano siya kakausapin. "Ah, opo. Para sa'kin kasi mas maayos tignan kung simple lang." sagot ko sa kanya. Her calm face was different from yesterday, she's more approachable today. "Teka, paano nga kayo nagkita at kailan?" singit ni Sunny. "Ah, pumunta kasi kami kahapon ng Kuya Cloud mo sa kanila. May pinag-usapan lang sila ni Mr. Manuel." sagot ko sa kanya. Ms. Arazela
I felt comfortable when we got the chance to sit inside the restaurant. Inilapag ni Lucian at Mr. Agoncillo ang mga bitbit nilang paper bag sa dalawang upuan na katabi nila. Tig-iisang paper bag lang naman ang meron kami kaya hindi gano'n ka-hassle bitbitin."Nakakapagod maglakad." angal ni Mr. Agoncillo. "Hawak ko pa man din 'yung paper bag mo!" aniya pero kay Sunny naman ito umangal.Sunny smiled at her brother. "Minsan lang naman 'to kuya."Mr. Agoncillo rolled his eyes.Lumapit sa amin ang isang waiter.. Ibinigay niya sa amin ang copy ng menu at itinanong nito kung anong order namin.I flipped over the pages.. Lagi na lang steak ang pagkain ko tuwing sila ang nakakasama ko kaya naisipan kong iba naman ang kainin."I'll have the Premium Steak and Coke." pangunguna ni Mr. Agoncillo. "I'll have the High Fiber Meal and Pineapple Juice." sumunod naman na order ni Sunny.Sinundan ni Lucian ang pag-order.. "Burger Steak and Pineapple juice sa akin."I looked for something light. Ayoko na