Share
Chapter 33
Related chapters
His Name Chapter 34
Pagdating sa bahay ay masaya kaming sinalubong ni Sunny. Mas nauna pala siyang umuwi kaysa sa amin. "Kuya Cloud, Ate Maxine!" aniya habang nakaupo sa sofa. Nginitian ko siya nang tawagin niya ako. "Ang aga mo umuwi ngayon, ah?" "Oo, ate. Last week ko na bukas tapos wala na 'kong pasok," tugon niya sa akin. That's good for her. Mukhang excited na rin naman siyang magtrabaho. "Talaga? Kailan ang graduation mo?" kuryosong tanong ko. "Sa April 8 pa naman, ate. Sumama ka, ha!" she said with a big smile on her face. Natawa ako sa itsura niya dahil halatang determinado siyang maka-graduate. Halatang pinaghirapan niya ang school year na ito. Tumango ako bilang sagot. Hindi ko palalampasin ang araw na 'yon. "Sunny, hayaan mo munang magpahinga si Maxine. Masyado 'yang nagpagod sa trabaho," singit ni Cloud sa usapan namin. Agad naman na sinunod ni Sunny ang kapatid niya. "Sige na ate, bumaba ka na lang mamaya para sa hapunan." I smiled at her. "Sige, sa kuwarto lang naman ako." Naun
His Name Chapter 35
I decided not to leave Lucian's room. I locked the door so no one would just walk in and see me pacing in here. Nang mapagod ako sa kalalakad ay ibinagsak ko ang katawan ko sa kama. I am so confused about everything... Anong headquarters ang sinasabi nila? Saan ko naman kaya 'yon matatagpuan? Nabulabog ako nang tumunog ang cellphone ko. Agad ko iyong kinuha sa side table at tinignan kung tungkol saan ang notification na 'yon. Lucian: Good morning, love. Sorry, I'm really busy right now. I'll make it up to you. Sa sobrang inis ay hindi ako nag-reply, bagkus ay ibinalik ko ang cellphone ko sa side table at nagpahinga. I need rest. I should sleep instead of stressing myself. Sa tingin ko ay mas mabuti na hayaan kong magpaliwanag sa akin si Lucian sa susunod na magkita kami. I badly need an explanation... Lucian's Point Of View I'm panting really hard right now, wala na rin akong bala. I have to get a new gun... Itinapon ko ang baril na hawak ko at kinuha ang baril ng kalaban nam
His Name Chapter 36
"Max?" I heard a familiar voice call my name, but I didn't believed that it was true. I covered myself with a blanket and tried to sleep again... It was just a dream, Maxine. Pero muling nagising ang diwa ko nang may tumabi sa akin si kama. Is it him? Is he finally home again? Nanatili akong tahimik habang ipinatong niya ang kamay niya sa baywang ko. "I missed you," usap niya sa akin. Ikinalma ko ang sarili ko at napagpasyahang humarap sa kanya. I met his face when I turned. Nakita ko ang pagod niyang itsura, ngumit nagawa niya pa rin na ngitian ako. Did he even rest? "Saan ka galing?" I asked. "Cebu..." Nagsinungaling siya. "Alam ko na hindi ka galing sa Cebu," tugon ko. Tinanggal ko ang kamay niya sa baywang ko at saka lumayo ng higa sa kanya. "Sinong nagsabi sa'yo?" kuryosong tanong niya. "Narinig ko lang kina Arazela noong nag-uusap sila." Hindi ko mabasa ang reaksyon sa mukha niya. We were just there staring at each other. "I'm sorry, akala ko kasi mas mapapabuti ku
His Name Chapter 37
Maxine's Point Of View I have never been this exhausted before, but despite of that, I felt happy. "Do you want to clean first?" Lucian asked. "You go first, I feel sore." Instead of leaving me, he hugged me. "Gusto mo bang tulungan kita na mag-ayos?" he asked. I chuckled. He's worried again. "Huwag na, ayos lang ako. You take care of yourself," I said. Bago niya 'ko iwan sa kama ay hinalikan niya ang pisngi ko. Kung ganito lang sana kami araw-araw, I thought. Napalingon ako sa kabilang gilid ng kama at napatingin sa drawer ng side table. Naalala ko na nakalimutan ko nga palang itanong kay Lucian ang dahilan kung bakit may baril na nakatago doon, sa dami ba naman ng bantay sa labas ng bahay nila ay kailangan pa ba niya ng baril? Nakuha ng cellphone ko ang atensiyon ko nang tumunog 'yon. Naaninag ko na message lang ang notification dahil bumukas ang screen no'n. Kinuha ko 'yon mula sa side table at binuksan. I frowned when I saw the message. Cyrillic script na naman ang mes
His Name Chapter 38
When I opened my condo unit's door, I felt anxious... I expected it to be messy — pero mali ako ng akala. Iginala ko ang tingin ko sa loob ng unit ko at maayos naman ang lahat. Lahat ng gamit doon ay nasa maayos na puwesto at mukhang wala namang nagalaw. "Tara, pasok." Terrence came inside too. Pinagmasdan niya muna ang condo unit ko at saka umupo sa sofa. My bedroom, I have to check it. "Saglit lang, titignan ko lang kung may nagalaw din ba dito sa unit ko." Terrence just nodded so I did my thing. Una kong tinignan ang kusina at wala namang kakaiba doon. Ganoon pa rin ang itsura ng kusina. Sunod kong pinuntahan ang banyo. Tinignan ko kung may mga nawawala ba o kung may nag-iba ba sa puwesto ng mga gamit ko. I was relieved when everything is still the same. Nasa tamang puwesto rin ang mga gamit ko kaya I naisip ko na baka hindi naman nadamay ang unit ko sa gulo. Kuwarto ko na lang ang kailangan kong tignan, and I will be satisfied. Kung walang nagalaw sa kuwarto ko, siguradong
His Name Chapter 39
Hindi ko maiwasang maalis ang isipan ko sa pangyayari kanina. Xed makes me want to kill him, pero pinangako ko kay Armando na ibabalik kong buhay sa kanya ang anak niya kung kakayanin ko. Pasimple kong sinulyapan si Sunny, she's still devastated with what happened earlier. "Sunny." Hindi pa rin siya kumikibo. I feel bad for everything... for everyone. Kung napatay ko lang sana si Xed kanina ay tapos na sana ang lahat ng 'to. "Sunny, kasalanan ko 'yon. I should've finished him the moment I saw him facing me." Tumingin siya sa akin. Wala akong makitang emosyon sa mukha niya, sadyang nakatingin lang siya sa akin nang walang emosyon. "Hindi mo kasalanan. I was careless, kuya." Agad niya ring ibinaling ang mga tingin niya sa daan. Napabuntong-hininga na lang ako. Inaako niya na naman ang nangyari. When we got home, Sunny just went out of my car. Agad siyang pumasok sa loob ng bahay. I took a deep breath before leaving my car. Nakita kong lumabas si Lucian mula sa kotse niya kaya nagm
His Name Chapter 40
Matapos ang halos tatlong oras na byahe ay nakarating kami ni Lucian sa sinasabi niyang park. Ang layo ng pinuntahan namin at halos mahiga na 'ko sakanina sa kotse niya dahil sa pagkairita."Bakit ba dinala mo 'ko rito sa Laguna?" Inis akong bumaba sa kotse niya. Nagmadali naman din siyang bumaba at sumunod sa akin."Bakit hindi? Wala akong pasok ngayon kaya walang iistorbo sa atin."Napabuntong-hininga ako nang sagutin niya ang tanong ko. Ano pa nga ba ang magagawa ko?Agad na hinawakan ni Lucian ang kamay ko. Puno ng mga ngiti ang mga mukha ng mga tao rito. Sa tingin ko ay isa itong mall pero may malaking open area ito sa labas, kaya masasabi kong malaki ang lugar na ito.Hinayaan ko siyang hilahin ako sa direksiyon na gusto niyang puntahan. Tumambad sa akin ang isang kilalang store... Gusto na naman niya ba akong ibili ng mga damit?"Oh, ano namang gagawin natin dito?" Nagtataka akong tumingin sa kanya dahil sa pagkalito. Kailan niya lang ako ibinili ng mga damit — hindi ko magagam
His Name Chapter 41
Maxine's Point Of ViewPaggising ko ay agad akong tumingin sa paligid ko, hoping that I will be seeing Lucian — but I was wrong. Wala siya rito.Kumilos na lang ako at nag-ayos. Maybe he's already downstairs, I thought. Ang sabi niya lang ay huwag ko na siyang hintayin, baka naman maaga lang siyang nagising.Pagtapos kong mag-ayos ay sumakto na tumunog ang cellphone ko. Agad ko 'yong kinuha sa side table ng kama at sinagot nang hindi tinitignan kung sino 'yon."Hi, Max. I'm sorry, hindi pa 'ko makauwi."His voice sound tired. Mukhang simula kagabi pa siya nagtatrabaho at wala pang tulog."It's fine. Nagpahinga ka na ba?" I replied.I heard him sigh from the other line. "Nagpahinga na 'ko. How's your sleep? You want anything?"Ako pa talaga ang inalala niya kahit siya ang dapat na alalahanin ngayon."I'm good, Lucian. Nasaan ka ba ngayon? Are you with Cloud?" I asked.Naupo ako sa kama niya kasabay ng pagsagot niya sa tanong ko. "Nasa opisina ako ngayon at oo, kasama ko si Cloud."I no
Latest chapter
