Chapter 7- Memories

Biyernes nang gabi ng ipaalam sa kaniya ng kaniyang lolo at lola na kailangan nilang lumuwas sa lungsod upang bisitahin ang kaibigan ng mga ito. Kailangan nilang bumiyahe kaumagahan upang makarating sila ng maaga sa lungsod at makapag pahinga.

Maaga siyang natulog at inihanda ang sarili sa ingay na sasalubong sa kaniya pagdating roon. Inabisuhan rin siyang wag nang mag impake sapagkat ani nila ay pagod na siya sa paglilibot sa buong hacienda.

“Sa wakas! Makakapag hinga na rin ng mas mahaba.” Nakangiti niyang kinausap ang sarili.

Tapos na ang anihan at laking pasalamat nila nang tumaas pa ang kita ng buong hacienda. Dumoble ang kanilang ani at mas dumadagdag pa ang kanilang mga sinusuplayan.

Bumalik na rin uli ang kulay papel na kulay ng kaniyang kutis. Bagay na labis kainggitan at hangaan ng mga dalagita sa kanilang lugar.

Humiga siya sa kaniyang kama at wala sa sariling tumingin sa kisame. Iniisip ang lalaking paulit- ulit na nagpapakita sa kaniyang balintataw sa tuwing siya ay p