"Sir," magalang na bati ni Sylvia nang makapasok sa malamig na opisina ng amo.
"Coffee," seryosong utos nito habang iniikot-ikot ang swivel chair at may hawak na papel na tila binabasa.
"Iyong Starbucks po ba?"
Binato lamang siya nito ng tingin agad naman siyang ngumiti. Alam naman niyang Starbucks ang lagi nitong iniinom. Gusto niya lang umasang magpapatimpla na lang ito sa kaniya, kasi naman napakalayo pa ng bilihan ng sosyal na kapeng paborito nito.
"Faster," maawtoridad nitong ulit.
Napapikit si Sylvia dahil sa inis. Kailan ba ito makakadama ng awa o kahit pakisama man lang sa kaniya?
Napatingin si Troye nang ibagsak ng sekretarya niya ang pinto. Dahil nakalabas na ito ay wala siyang nagawa kung 'di kagatin ang ibabang bahagi ng labi.
"Bwisit talaga," kausap niya sa sarili habang patamad na naglalakad palabas ng office.
"Kung alam niya lang kung gaano kalayo ang lintek na bilihan ng kape niya na iyon," reklamo niya.
"Good morning!" bati ni Patrick.
Matuling napadako ang mga mata ni Sylvia sa hawak nitong Starbucks. Napangiti siya ng maluwag bago sinalubong ang tingin nito.
"Nainuman mo na ito?" tanong niya.
"Kaunti pa lang," nagtatakang sagot ni Patrick.
Walang sinayang na oras si Sylvia agad niyang kinuha ang hawak nito.
"Hoy!" bayolenteng reaksyon ng kaniyang workmate.
"Babayaran ko na lang! Mamili ka na lang ng bago!" Agad siyang kumuha sa bulsa ng pera at pilit na inilagay sa kamay ni Patrick.
Tumalikod na si Sylvia habang dala ang 'second hand' na kape. Kung noon, nakikipagsiksikan pa siya sa mga tao sa coffee shop para lang mauna. Ngayon ay easy na lang para sa kaniya.
Wala namang makaaalam na kinuha niya iyon kay Patrick.
"You're early," halatang nagulat si Troye sa mabilis na pagbalik ng kaniyang sekretarya.
Mayabang na nakangiti si Sylvia habang marahang ibinaba sa mesa nito ang kape.
Sinilip pa ng boss niya ang kape, tila naniniguro kung tama ba ang binili niya.
"Anything, Sir?" buong kumpiyansang tanong niya.
"You're 30 minutes early, huh?" Nakangiting bigkas nito at sandaling sinulyapan ang branded na wrist watch.
Mayabang na nagkibit-balikat si Sylvia. Lihim na nagdiwang ang isip niya dahil naisahan niya kahit papaano ang gwapo niyang boss.
"Mukhang sa lahat ng tumatanda, ikaw ang malakas!"
"May iuutos pa po ba kayo?" pag-iiba niya dahil alam niya kung saan tutungo ang usapang ito.
"Yeah. Can you do some push-ups?" nakalolokong request ni Troye habang prenteng nakasandal sa upuan.
Awtomatikong tumaas ang kilay ni Sylvia na nagpangiti sa binata.
"What?" pigil na tawang dagdag pa ni Troye.
"You have a strong body despite of your age."
"Pwede ba, Sir?" napipikon niyang sagot.
Agad na tumalikod si Sylvia, alam na niya ang kailangan pa nito. Ang bwisitin at sirain na agad ang umaga niya sa panlalait sa edad niya.
Habang nakasimangot at nakaupo, muli niyang tinanaw si Troye. Busy na ito at nagbabasa ng kung anu-anong papel. Itinaas niya ang ballpen at akmang ibabato rito.
Kahit makakapal ang kilay nito, kahit na matangos ang ilong, manipis at mapulang labi ay hindi niya magawang humanga sa batang ito.
Ubod kasi ito ng yabang at malakas mang-asar. Palibhasa na sa 20's pa, kaya hindi pa masyadong nagseseryoso sa buhay. Hindi katulad ng kuya nito na si Trevor, ang dating nakaupong CEO
Ang original niyang boss!
Kaso nag-asawa na at namuhay na sa America. Kaya ang sumunod na tagapagmana ng Ledesma Company na si Troye ang namamahala.
Isang tawag ang nagpabalik sa wisyo ni Sylvia.
"Yes, hello?"
"Oh, yes, Ma'am!"
"Alright, I'll get back to you. Thank you and bye!"
Binaba niya agad ang tawag at mabilis na lumapit sa pinto at kumatok.
"Come in!"
"Sir, nagpapa-set po ng meeting si Miss Bianca Danilo. Lunch po sa restaurant niya."
"Tell her, I can't."
Hindi man lang nag-angat ng mukha si Troye nang sagutin si Sylvia at patuloy lang sa tila pagpirma ng hawak na folder.
"Ala'y, bakit po? Last week pa po nanghihingi ng meeting si Miss Danilo sa inyo para mag-invest sa company."
"Just follow me, can you?" iritableng sagot nito habang lukot na lukot ang noo.
"Hindi n'yo ba naisip na malaki siyang investor sa kumpanya? Isa siyang kilalang businesswoman up to this day," katwiran ni Sylvia.
Malakas na isinarado ni Troye ang folder at matalim na tingin ang lumipad sa kaniya.
"Miss Dimaculangan, your job is to take care of my schedule. Thats it, don't try to ask my decision. You don't have any right to do that, understand?" masungit nitong litanya.
"Understand?" pangagaya ni Sylvia habang nakatirik ang mga mata.
"Now, get out. And tell to your co-old maid to get lost."
Padabog niyang ibinaba ang mga kubyertos matapos kumain ng lunch. Makahulugang nagkatinginan sina Gabe, Patrick at Lorie na kaharap niya.
"Ikaw na magtanong," Siniko ni Gabe si Lorie.
"Sis, anyare? Bakit beast mode ka na naman?" may takot na tanong ng bestfriend niya.
"Alam na namin kung sino ha? Ang gusto naming malaman, kung ano na naman ang ginawa niya para bwisitin ka ng ganiyan?" singit naman ni Gabe.
Halos mapatingin ang lahat ng mga ka-trabaho nila nang ubod na lakas niyang sinarado ang takip ng plastic tupperware niyang baunan.
"Iyong boss natin, nire-reject si Miss Danilo?" asik niya.
"Nag-offer na naman ba?" tanong ni Patrick habang ngumunguya.
"Hindi ba't no'ng isang araw ay nagsadya pa 'yong matanda para lang makapag-set ng meeting kay boss?" sambit naman ni Gabe na kaakbay si Patrick.
"Kaya nga umiiwas si Boss at nire-reject 'yong offer. Feel niyang type siya no'ng matanda," Humalakhak na saad ni Lorie at nakipag-apir pa sa katabing si Gabe.
Napakurap si Sylvia, noong una pa lang na nagpunta ang matandang business woman ay mukhang natipuhan agad ang boss niya. Kahit na nasa edad na 50's, ay mukhang magaling pa rin mamili ng jojowain.
Kaya naman si Troye ay todo iwas sa matanda. Dahil na sense siguro nito ang paghanga ng matanda sa kaniya.
"Napaka-arte naman niya! Bakit hindi na lang niya sakyan o kaya pagpasensiyahan? Pati tuloy opportunities para sa kumpanya, nadadamay!" galit na pahayag ni Sylvia.
"Don't worry, Miss Dimaculangan. if you are worried about investors, I've talked a lot. Huwag kang manghinayang sa isang matandang dalagang kagaya mo."
Pigil ang hiningang sabay-sabay silang napalingon sa binata na nakatayo at magka-krus ang braso sa dibdib.
"Sir, kanina pa ba kayo riyan?"
"Sir?" ulit ng boses.Umatras yata ang luha ni Troye nang mas malinaw na marinig ang pamilyar na boses. Marahan siyang nagtaas ng mukha, at kulang na lamang ay mahulog ang puso niya nang makita ang sekretarya."Kape niyo po. May iuutos pa po ba kayo?"Ilang beses niyang kinurap ang mga hindi naniniwalang mga mata. Baka dahil sa pangungulila ay namamalik-mata lamang siya, at nakikita ito ngayon sa kaniyang harapan.Sa loob mismo ng kaniyang opisina!Gumuhit ang ngiti sa labi ni Sylvia habang may luhang hindi napigilang bumagsak habang nakatitig sa nabiglang si Troye."Mag-pu-push up pa po ba ako?" biro niya habang naiiyak.Nang mapagtanto, at masiguradong nasa harapan nga niya ang sekretarya ay matulin siyang tumayo sa kinauupuan. At nang makalapit sa harapan nito ay nag-usap muna ang kanilang mga mata."Sylvia Dimaculangan, reporting as your Executive secretary. Hindi niyo pa naman po tinatanggap ang resignation letter ko, 'di ba?"Maagap na hinawakan ni Troye ang kanang braso niya, h
"I'm sorry."Nagising si Troye nang mapagtantong nakapikit na dahil sa gulat ang kaharap na sekretarya. Hinawakan niya iyon sa braso habang nahihiya ang hitsura.Marahang binuksna ni Sylvia ang mga mata. Naroon ang binata, at hinahaplos ang kaniyang balat."I'm sorry, hindi ko gustong sigawan ka," kalmado nitong aniya."Wala na akong nararamdaman kay Trevor, maniwala ka."Nag-angat ng tingin si Troye, ngumiti siya rito ng tipid para mapanatag na tungkol sa isyu nito sa kapatid."At huwag mong ikumpara ang sarili mo sa kaniya. Magkaiba kayo, at para sa akin, mas espesyal ka.""If you say so, then be with me.""Hindi sapat na dahilan 'yon para makasama ka," naging masakit na naman ang tono ni Sylvia."Tell me, ano ba'ng puwedeng maging sapat na rason para magpakatotoo ka rin, katulad ko," determinadong tanong nito.Umiling si Sylvia, at ibinaba ang mukha.Natatakot siya, iyon ang totoo.Natatakot siya sa puwedeng kahinatnan ng kanilang pagtitinginan. Mapanghusga ang mundo, lalo na ang m
"Sylvia!"Matapang ang mukha ni Sylvia nang humarap sa patayong si Jarell. Kung puwede niya lamang ito lapitan at saktan, gagawin na niya.Pero alam niyang magsasayang lamang siya ng oras, at lakas. Wala na rin siyang pinagkaiba kay Jarell.Binalingan niya ang asawa nitong masama pa rin ang tingin sa kaniya."I'm sorry, hindi ko alam na may asawa na siya. Maniwala ka man o hindi, kung alam kung mayroon, hindi ako magkakaroon ng relasyon sa gagong iyan!""Patawarin mo ako. Hindi ko alam," pagpapakumbaba ni Sylvia.Nabanaag naman niya ang pagkalma ng babae, na tingin niya ay na kumbinsi niya dahil sa totoong paliwanag.Itinuon niya ang mga mata kay Jarell."Hindi ako nagpakantanda para lamang paglaruan, at gaguhin mo. Jarrel, mas pipiliin kong mag-isa habang buhay kaysa maging kabit.""Sylvia-""Stop it, Jarell. Hindi na gagana 'yang rason mo. Kung tingin mo, tanga ako na basta na lamang maniniwala sa iyo.""Pwes, mali ka.""Let's go," naramdaman niya ang paghila ni Troye sa kaniyang mg
"Dude?"Nagtungo sa kalayuan si Troye, at saglit na iniwan ang mga kaharap na negosyante."Bakit, Benzon?""Sasabihin ko ng personal sa iyo ang nalaman ko tungkol kay Jarell."Sinakmal agad siya ng kaba. Lumingon siya sa mga kasama bago inisip kung ano'ng dapat unahin."Sorry, late ako."Pinagmasdan ni Sylvia ang pakamot-kamot na si Jarell. Hinihingal ito dahil palagay niya tumakbo ang binata."Kanina ka pa?" tanong nito kasabay nang paghaplos sa kaniyang braso."Hindi naman. Pero, saan ka ba galing?" pasimpleng niyang usisa nang magsimula silang maglakad sa loob ng mall."A, meeting.""Meeting?" Bahagya pa siyang lumingon kay Jarell."Oo.""Akala ko ba sa kaibigan mo?"Pagkakatanda ni Sylvia ay ang paalam ni Jarell sa kaibigan nitong kauuwi lang daw ng bansa. Kaya ano'ng sinasabi nitong galing sa meeting?"Oo, pagkagaling ko sa meeting doon na ako dumiretso," patuloy na palusot ng binata."Talaga?" kailangan niyang sabihin iyon na para bang naniniwala siya kahit hindi.Habang naglala
Narating nila ang labas ng gate. Humarap si Troye sa kaniya habang hawak pa rin ang kaniyang kamay."May problema ba?" usisa ni Sylvia dahil balisa ang binata.Sinalubong nito ang mga mata niya. Matiyaga niyang hinintay ang lalabas sa bibig nito."A-about your date," panimula ng binata."Date? Sino? Si Jarell ba?" nalilito anang niya."Yes, that damn shit!" singhal ni Troye kasabay nang pagbitaw sa kamay niya.Mukhang alam na ni Sylvia kung saan tutungo ang usapang ito. Huminga siya nang malalim."Mr. Ledesma-""No, hear me first, Miss Dimaculangan!"Napaamang siya sa bulyaw nito, at nang lumapit. Hinawakan siya sa magkabilang braso, at tinapatan sa mukha."Makipag-break ka na sa kaniya.""H-ha?" utal niyang bigkas habang kumurap-kurap ang mga mata nilang magkahinang."End your relationship with him, hangga't maaga pa.""Te-teka nga," pwersahang iwanagwag ni Sylvia ang magkabilang braso.Nang magtagumpay ay nagbigay siya ng espasyo sa pagitan nilang dalawa."Ano ba 'yang pinagsasabi m
"Sagutin mo na 'yan, kanina pa natunog ang cellphone mo."Sinilip pa ni Sylvia ang phone ni Jarell pero maagap iyong kinuha nito na nakapagpa-arko ng kaniyang mga kilay."Si, si mama lang 'to. Nangungulit."Napahilig ang mukha niya, habang pinagmamasdan ito na animo'y kinakabahan, at may itinatago.Ilang beses na niyang napapansin ang laging pagtunog ng cellphone ni Jarell sa tuwing magkasama silang dalawa.Kapag naman tinatanong niya kung sino 'yon ay kung sino-sino ang dinadahilan nito.Mama niya, kapatid, pinsan, kaibigan at kung anu-ano pa.May umuusbong na kutob sa kaniya.O mas dapat sabihing isang hinala!"Kumain ka na," untag ni Jarell kay Sylvia."Sige. Nga pala, birthday ni Spike bukas, punta ka?" alok niya para na rin mapakilala niya ito ng pormal sa pamilya."Bukas?" tila nag-isip ito sa gagawin."Oo, bukas. May lakad ka ba?""Sorry, Syl."Hinawakan siya nito sa kamay na nasa ibabaw ng mesa. Napatingin siya roon bago sa mukha nitong sumisigaw ng pakiusap."Can't make it."