Chapter 12

"Sama ako," I almost begged. Nginuso niya mayamaya ang glass door, para makita ko na madilim na pala ang paligid! Ngayon ko lang na-realise na gumagabi na pala!

"It's already dark," pangangaral niya sa 'kin. Akma pa nga sana siyang hahakbang nang kaagad akong tumayo para mapigilan siya.

Yes, it's obvious that it's already dark, pero 'di ko naman maintindihan kung bakit kailangan niya pa akong iwan dito nang mag-isa. 

"Pagod ka pa," he stated in a calming voice.

"'Di ba mas maganda kung sabay nating hanapin ang kapatid mo para maging mas madali ang lahat? Come on, isama mo na lang ako."

"Babalik din naman ako 'agad. 'Di ako magtatagal, I promise."

Bumuntong-hininga ako sa kawalan ng maisasagot. Masyadong magaling si Rynierre para malamangan ko ang mga reasons niya. Dagdagan pa na nakakatigalgal ang mga mata niya lalo na ngayong gabi. Muli akong bumuga ng hininga habang pinagmamasdan ang pag-alis niya.

Wala akong ibang nagawa kundi