"'Bat ang bilis mong gumalaw?" reklamo ko, pero hindi pa rin niya ako nililingon. Parang may issue 'ata siyang binabasa sa note ni Ken. 'Di ko nga lang alam kung ano.
"Lover boy," nagtaka ako nang binulong-bulong niya 'yon habang dahan-dahan nang nilalapag sa lamesa ang note. As if he was surrendering.
"Ha?" tanong ko saka inabot ang note. Napahalakhak ako nang mabasa ang nakasulat sa isang papel.
Walk by faith, not by sight.
"Hindi ako ang faith na tinutukoy!" Hindi pa rin nawawala ang tawa sa bibig ko. Laughtrip na laughtrip. "Bible quote kasi 'yan, Ry."
"You're right," he stated, "but why did he highlight the faith then?"
Tinitigan ko ang faith na word saka napansing naka-lettering ito at pinakapal ng signpen. Napailing na lang ako at pinigilan pa ang tawa. "Kasi malaki ang tiwala niya kay God. He has the strong faith, kumbaga."
Days had passed, and Jacob was so confident that he would get excellent grades. Inggit na inggit tuloy a
I was always wondering.What's beyond the clouds?According to Science, a cloud is a massive collection of tiny droplets of water.The droplets are so small and light that they can float in the air.When warm air rises, it expands and cools down. Cool air can't hold as much water vapor as warm air, so some of the vapor condenses into tiny pieces of dust and creates a tiny droplet around each dust particle. Once these billions of droplets come together, they become a visible cloud.Napabuntong-hininga ako. Walang araw na hindi ko naitatanong sa sarili kung ano nga ba talaga ang nakatago sa ibabaw ng ulap. Was there a black hole there? Was there a way towards other dimensions?Muli kong pinukpok ang sariling ulo. Gusto ko na tuloy sumigaw nang kahit paulit-ulit kong tina-type sa search bar ang tanong na matagal ko nang gustong masagot ay iisa lang ang nakukuha kong mga sagot.
Halos tumulo na ang mga pawis ko habang hinihintay ang resulta. Napatingin din naman ako sa paligid, para makita ang iba na kagaya kong may importante ring hinihintay. "Kawawa ka naman," panunuya ni Jacob sa 'kin at binigyan ako ng panyo. Sarkastiko na lang akong ngumiti, nararamdaman pa rin ang kaba sa sariling dibdib. "The result has been posted online. Pero kung gusto niyong makita personally, nasa likod ng multi-purpose room ang list," sabi ng isang prof. Nanlaki ang mga mata ko sa pananabik. Kaagad kong hinila si Jacob at tinungo ang daan patungo sa multi-purpose room. At syempre, dahil sa dalawang beses pa lang akong nakapasok sa university na 'to, hindi ko pa totally kabisado ang pasikot-sikot dito. "'Bat ka excited? 'Di ka rin naman kasali for sure," Jacob again mocked me. Napanguso ako at sinamaan siya ng tingin. Nang makita ang reaksyon ko ay sinuko niya ang dalawa niyang kamay sa ere.
"Rynierre is always busy," I murmured, "kaya malabong makita ko siya ngayon." Mas lalong lumubo ang mga pisngi ko nang mas lalong lumakas ang nanunuyang tawa niya. I tried my best to calm myself down. Pero wala pa rin. Sa huli ay ngumiti na lang ako nang matamis kay Manang. Bago pa ako tuluyang makalabas ng kusina ay muli niya akong inasar. "Nakauwi ka na?" tanong ni Jacob mula sa kabilang linya. "Are you okay?" Mas lalo akong natawa. Nakakatawa ang lalaki na 'to. Parang sa 'ming dalawa ay siya 'tong hindi pinili kanina. Though masakit talaga sa 'kin na 'di makasali sa program, pero ano pa bang magagawa ko? "Mr. and Mrs. Cattaneo are coming," balita ko, may ngiti sa mga labi. I could hear him sighing in contentment. Akala niya siguro ay naglukuksa pa rin ako hanggang ngayon. "And Rynierre will be here, too." Humalakhak siya sa narinig mula sa 'kin. Umalis na nga ako sa kusina kasi aya
Para akong natigalgal sa paraan ng tingin niya sa 'kin. Sa katanuyan ay nakasanayan niya nang tingnan ako ng ganiyan. Hindi ko mawari kung ganiyan lang talaga siya tumingin sa kahit na sino o ako lang talaga 'tong masyadong asyumera. Kagaya nga ng sinabi ko, minsan lang kami kung magkita, kasi bukod sa palagi siyang busy ay medyo mailap din siya sa mga tao. Sabihin na nating hindi siya socialable na tao. Napansin ko sa kaniya na ang mga taong ka-close niya lang ang kinakausap niya. And that attitude of him was the reason why many girls applauded him. Hindi ko rin naman sila masisi. Rynierre had the charm that even the word 'exquisite' wasn't enough to describe him. Dagdagan pa na matalino siya. The looks. The brain. The kind attitude. Nasa kaniya na ang lahat. "Hindi pala ako magtatagal ngayon," Rynierre interrupted my thoughts. Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang nakita na hindi siya nakatingin sa 'kin. Kina
Natahimik lang ang lahat nang tumunog ang phone ni Rynierre. Sinagot niya ang caller, at talagang narinig namin ang buong pag-uusap nilang dalawa. Kailangan niya nang umalis dahil kailangan niya pang makipagkita sa mga ka-grupo niya. Hindi pwedeng ipasa lahat through email dahil kailangan talaga ang presinsya ng bawat isa. Dahan-dahan na silang tini-train sa gusto nilang maging profession someday. Nalungkot ako syempre. Sa pagtatantya ko ay kalahating oras ko lang siyang nakasama. Ang mag-asawa ay kaagad ding nagpaalam na magpapahinga muna, at ang dalawa namang magkakapatid ay nagpaalam na rin dahil may kaniya-kaniya pa silang lakad. And now, I decided to visit my father. I wanted to have a long conversation with him before the opening of classes. Tinahak ko ang masukal na daan. Kahit saan ka man lumingon ay mapapansin mo talaga na kakaunti lang ang nakakaalam sa lugar na 'to. When in fact, this place was the hideout of some Rizalistas.
Parang nawalan ng enerhiya ang mga balikat ko. Hindi maproseso ng sistema ko na si Rynierre nga ang natatanaw ko ngayon. He's just. . . having a moment with someone else.'Di ko alam kung dapat ba akong matuwa o ano, kasi matagal ko na siyang gustong makita na masaya sa isang babae, pero ngayon ko lang na-realise na ako rin pala ang mas kawawa.Well, I didn't have the right to feel this building jealousy within me. I must teach myself how to know my place. Magkaiba kami. For me, he's still the man who seemed unreachable. Yes, I could observe his supremacy, I could adore him. Pero kahit kailan ay hindi maaabot ang mga ulap. Yes, they would make you feel so special, pero hanggang diyan lang. No one could literally touch them. No one could embrace them."You looked wasted, baby," Jacob teased me as he jokingly observed my reaction. Gusto kong umangal, pero alam ko sa sarili ko na tama siya. Emotionally, I was wasted. Jacob
"Jacob, you almost hurt him!" I yelled at my best friend when my conscious came back to normal. I found myself panting. "Wala namang kasalanan ang tao, e'! Wala siyang kasalanan na nasasaktan niya ako, which means no one has the right to hurt him in any way. Mabuti na lang talaga at mabait 'yong tao kundi hindi ka talaga noon aatrasan 'pag si Adrian ang nakaharap mo.""Kung 'di mo naitatanong, black belter ako, Faith," Jacob giggled. "At saka, alam mo na ayaw kitang nakikitang nasasaktan. Alam mo 'yan.""I know, but you should have controlled--""Alam mo na kapag nasasaktan ka, 'di ko na rin nakokontrol ang sarili ko.""I know. But next time, habaan mo na ang pasensya mo. Kapag nasaktan si Rynierre, ako ang mas lalong masasaktan.""I-I know. I am sorry--""Wala ka namang kasalanan!" I laughed at his seriousness. "You protected me again. Thank you, Jacob."Nawala ang kalungkutan ko nang inirapan niya ang hangin. I forgot to mention tha
Speaking of that man, 'di pa rin naaalis ang pagtatampo ko sa kaniya kanina! 'Yong paraan ng pagtingin niya sa 'kin ay 'di ko talaga makalimutan. Was he trying to play with me? Was he trying to mock me by acting like he forgot my name?At kung oo, edi panalo siya. He made me feel so down. Pero. . . Maaari ring hindi siya umaakto. Remember the time when I saw them watching a documentary. . . At that time he asked my name, so it meant that even though I had known him for so long, he still couldn't recognize me. Tama ba?"Anong balita, Faith? Narinig ko ang sinabi ni Sir Rynierre na willing siyang maging tutor mo. Naku. Sigurado akong mas lalo kang gaganahan sa pag-aaral.""P-po?" Sa 'di inaasahan ay biglaang pumait ang tono ng pananalita ko. "Baka nagbibiro lang po 'yon, Manang. At isa pa, ano naman ang mapapala niya sa pagtuturo sa 'kin? Wala naman akong pera pambayad. At sa kabilang banda, 'di niya rin naman kailangan ng p