บทที่ 3

“ครับๆ ผมยอมแล้วครับบอส ไปครับ เดี๋ยวผมลงไปส่งที่รถ”

ในขณะที่สุทธิรักษ์เดินผ่านมุมหนึ่งของโซนวีไอพี ดวงตาคมกริบก็เบิกขึ้นเมื่อสายตาดันไปปะทะกับสาวสวยสุดเซ็กซี่ในชุดสายเดี่ยวสีแดง กำลังนั่งพูดคุยกับกลุ่มเพื่อนอย่างออกรส ทั้งเนื้อทั้งตัวสวยเย้ายวนชวนใจสั่น จนไม่สามารถละสายตาไปจากเธอคนนั้นได้เลย

เมื่อเจ้านายหนุ่มหยุดชะงักมองไปยังกลุ่มสาวสวยสุดแซ่บทั้งสี่คน ลูกน้องที่รู้ใจกันดีอย่างภิภพก็รู้ได้ในทันทีว่าเจ้านายของเขาถูกใจผู้หญิงคนไหน แม้ทั้งสี่สาวจะสวยสง่าจนแทบจะกินกันไม่ลงก็ตาม

“ชอบหรือครับบอส”

“อะไร”

“ผู้หญิงชุดแดง”

“แสนรู้ทุกเรื่อง”

“แหม ผมรับใช้บอสมานานนี่ครับ ว่าไงครับ ชุดแดงใช่ไหม”

“อืม แขกเหรอ”

“ครับ โต๊ะของคุณอรกมลชุดสีเหลืองครับ จัดปาร์ตี้สละโสดให้เพื่อน แต่ไม่รู้คนไหนเป็นว่าที่เจ้าสาวนะครับ เพราะสวยแซ่บเหมือนกันทั้งหมดเลย”

สุทธิรักษ์พยักหน้ารับรู้ ในใจภาวนาขอให้ว่าที่เจ้าสาวไม่ใช่ผู้หญิงชุดแดงที่เขาถูกใจ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นคงเสียดายแย่

“เรียกเด็กของเราหรือเปล่า”

“เรียกครับ สี่คนเลย แต่เรียกแบบไม่ได้พาไปข้างนอกนะครับ แต่เห็นว่ามีคนเดียวที่โสด ก็ขอเด็กที่อาจจะพาไปข้างนอกได้ เป็นเซอร์ไพรส์ของเพื่อนน่ะครับ”

“แล้วคนไหนล่ะ ที่โสด ที่อาจจะพาเด็กเราออกไป”

“อันนี้ก็ไม่รู้ครับ ที่จริงเด็กเราก็พร้อมออกไปกับแขกทุกคนอยู่แล้ว ผมเลยจัดให้ตามที่เธอเลือกมา กะให้ไปตกลงกับแขกเอาเองว่าออกไปไหนกันหรือเปล่า เลยไม่รู้จริงๆ ครับ ว่าแขกคนไหนที่อาจจะพาเด็กเราออกไป”

“ใครต้องไปดูแลผู้หญิงชุดแดง”

“ออกัสครับ”

ออกัส ตัวท็อปอันดับหนึ่งของบาร์แห่งนี้ ที่สาวๆ มักจะเลือกมาดูแลและหลงคารมจนต้องพาออกไปข้างนอกเสมอ ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาจนหาตัวจับยาก และสกิลการออดอ้อนที่สาวๆ คนไหนที่ได้พูดคุยด้วยก็เป็นอันต้องหลง

“เอาออกัสไปดูแลแขกกลุ่มอื่น ชดเชยเงินให้ไปเป็นค่าตัวคืนนี้”

“ได้อยู่แล้วครับ ลูกค้าประจำเราทักหาผมเมื่อสักครู่ ผมเพิ่งปฏิเสธไปว่าออกัสติดงาน แต่เดี๋ยวผมไปบอกใหม่ครับ”

“อืม ดี”

“แล้วผู้หญิงชุดแดง ให้ผมส่งใครไปแทนออกัสครับ”

“ฉันจะไปดูแลเอง บอกเด็กเราทุกคนให้หุบปาก อย่ามีพิรุธเด็ดขาด”

ภิภพอ้าปากค้าง นี่เจ้านายเขาเอาจริงหรือ ท่าทางจะถูกใจผู้หญิงชุดแดงคนนี้จริงๆ ถึงขั้นจะยอมเข้าไปดูแลในฐานะโฮสต์ ทั้งที่ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน

“เอาจริงหรือครับบอส ถ้าชอบให้ผมไปดีลให้ก็ได้ ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย ระดับบอส สาวที่ไหนก็อยากมาเป็นคู่เดตทั้งนั้น”

“เออ เอาตามนี้แหละ”

“ครับๆ”

ในเมื่อไม่สามารถเปลี่ยนใจเจ้านายหนุ่มได้ ทางเดียวที่เขาต้องทำคือ จัดการอุดปากเด็กทุกคนในร้าน และส่งเจ้านายลงไปดูแลแขกพิเศษพร้อมกับเด็กๆ ตัวท็อปอีกสามคน

หนุ่มๆ เดินเข้ามานั่งเคียงข้างผู้หญิงที่ตัวเองต้องดูแล และกล่าวทักทายอย่างออดอ้อนน่ารัก โดยคนสุดท้ายที่เดินเข้ามาแล้วนั่งลงเคียงข้างสาวสวยในชุดสีแดงคือสุทธิรักษ์

ทันทีที่หนุ่มหล่อกับสาวสวยชุดแดงหันมาประสานสายตา โลกทั้งใบเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ

เขากวาดตามองใบหน้าสวยหวานซ่อนเปรี้ยว ดวงตากลมโต ริมฝีปากอวบอิ่ม ผิวพรรณขาวผ่อง หุ่นบอบบางสะโอดสะองแต่แฝงไปด้วยความเย้ายวนเพราะดอกบัวตูมขาวผ่องเบียดกันจนชิดแทบล้นทะลักเสื้อผ้าออกมา

ชายหนุ่มรูปหล่อเบิกตากว้างขึ้น หัวใจเต้นกระหน่ำรัวแรงราวกับกลองศึก จึงข่มความประหม่าด้วยการกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

ในขณะเดียวกัน ดวงตากลมโตก็เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อประสานสายตากับชายหนุ่มรูปงามตรงหน้า ที่มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพเจ้าปั้นแต่ง คิ้วเข้มดกดำ ดวงตาคมกริบแสนมีเสน่ห์ ดึงดูดจนเธอแทบไม่อยากจะละสายตาไปจากเขา จมูกโด่งจัดรับกับริมฝีปากหยักได้รูป เรือนกายสูงใหญ่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อขนาดกำลังดี ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นไปถึงข้อศอก แถมปลดกระดุมลงมาหลายเม็ด โชว์แผงอกแกร่งรำไร

หัวใจดวงน้อยเต้นกระตุกคร่อมจังหวะจนแทบกระเด็นออกมานอกอก จึงต้องข่มอาการประหม่าด้วยการกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่และสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกความมั่นใจกลับคืนมา

“สวัสดีครับ คืนนี้ให้ผมดูแลคุณนะครับ คุณ..”

ในที่สุด เขาก็สามารถหาเสียงของตนเองเจอเสียที

“ปั้นหยาค่ะ”

คนรูปหล่อยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ นอกจากใบหน้าจะสวยงามไร้ที่ติแล้ว ชื่อของเธอยังน่ารักเหมาะสมกับตัวอีกต่างหาก

“ครับ คุณปั้นหยา คุณดื่มแบบไหนครับ เดี๋ยวผมชงให้”

สุทธิรักษ์คว้าแก้วเครื่องดื่มที่พร่องไปจนเกือบหมดขึ้นมารินเหล้าสีอำพันลงไปในปริมาณพอเหมาะสำหรับสาวๆ ทั้งที่ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยบริการผู้หญิงคนไหนมาก่อน แม้แต่อดีตคู่หมั้นที่ไม่ได้มีความรักให้นั่นก็ตาม

“โซดาค่ะ”

ปัณยตามองนิ้วเรียวและข้อมือใหญ่ที่ใส่เครื่องประดับราคาแพง โดยเฉพาะนาฬิกาข้อมือสุดหรูเรือนนั้น ราคาของมันสามารถซื้อบ้านหลังใหญ่แบบที่อยู่กันได้เป็นสิบคนทีเดียว

ก่อนจะไล่สายตาขึ้นมามองใบหน้าหล่อเหลาในมุมด้านข้าง หน้าผากกว้างกำลังดีรับกับจมูกโด่งจัดนั่น ไหนจะริมฝีปากหยักได้รูป ช่างรับกันอย่างพอเหมาะพอเจาะราวกับลูกรักของพระเจ้าก็ไม่ปาน

เพราะเขาหล่อเหลาคมเข้มกร้าวใจถึงเพียงนี้ สาวๆ คงจะติดเขาน่าดู ทำให้คืนๆ หนึ่ง เขาคงมีรายได้มหาศาล ถึงได้มีปัญญาซื้อนาฬิกาข้อมือแพงแสนแพงขนาดนั้นได้

“ผมหล่อมากเหรอครับ”

คนหล่ออมยิ้มมีเสน่ห์ พร้อมจ้องมองเธอด้วยสายตาแพรวพราวที่ใช้สะกดเหยื่อทุกรายจนอยู่หมัดมาแล้ว

ปัณยตากระแอมแก้เก้อเล็กน้อยแล้วยื่นมือไปรับเครื่องดื่มสีอำพันนั้นมากรอกปากจนแทบหมดแก้ว ข่มความประหม่าและความอาย ที่จ้องมองใบหน้าเขาอย่างเผลอไผลจนเขาจับอาการของเธอได้แบบนั้น

“ฮึ่ม เปล่าค่ะ แค่คุณชงช้า”

“คอแห้งหรือครับ ปั้นหยา”

เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเรียกชื่อเธอแบบที่ไม่เคยได้ยินจากใครมาก่อน ทำเอาขนอ่อนในกายสาวลุกซู่ หัวใจเต้นรัวแบบแปลกๆ ราวกับเพิ่งแตกเนื้อสาวแล้วมีผู้ชายมาขายขนมจีบไม่มีผิด

“เอ่อ ค่ะ คุณก็ดื่มบ้างสิคะ”

“ที่รัก ครับ”

ปัณยตาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ดวงตาคมกริบยังคงจ้องมองสบตากับเธอไม่เลี่ยงหลบ ต้องยอมรับจากใจเลยว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์มาก ทั้งยังหล่ออย่างร้ายกาจอีกต่างหาก หัวใจดวงน้อยของเธอแทบจะต้านทานไม่ไหวอยู่แล้ว

“เรียกผมว่า..ที่รัก”

ดวงตาที่เบิกกว้างอยู่แล้ว เบิกโตขึ้นอีกเท่าตัว เมื่อคิดว่าเขาอยากให้เธอเรียกเขาแบบนั้น จะบ้าหรือเปล่า ไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตน จะให้มาเรียกเขาว่าที่รักได้อย่างไร กระดากปากตายเลย

“ผมชื่อ..ที่รัก จริงๆ ครับ”

“เอ่อ คุณ..ที่รัก ไม่มีชื่ออื่นให้เรียกหรือคะ”

“ไม่อยากเรียกที่รัก เรียก..สุดที่รัก..ก็ได้ครับ”

สุทธิรักษ์ ออกเสียงคล้ายกับ สุดที่รัก และเขามักจะโดนเพื่อนล้อเป็นประจำ แต่เขาไม่เคยอาย เพราะพ่อกับแม่ตั้งใจตั้งชื่อเขาให้เล่นเสียงแบบนั้นอยู่แล้ว ออกจะภูมิใจด้วยซ้ำว่าเขาเป็นสุดยอดดวงใจของพ่อและแม่

แม้ว่าครอบครัวของเขาจะมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งระหว่างพ่อกับแม่ในเรื่องละเอียดอ่อนต่างๆ แต่สำหรับเขา ไม่เคยกังขาในความรักที่พ่อกับแม่มีให้เขาซึ่งเป็นลูกชายคนเดียวเลยแม้แต่น้อย

แต่สำหรับคนฟังนี่สิ แทบจะสำลักเครื่องดื่มที่กำลังยกกระดกดับความอาย

หนักกว่าเดิมอีก แค่ชื่อ “ที่รัก” ก็รู้สึกกระดากปากแล้ว ให้มาเรียก “สุดที่รัก” จะบ้าหรือเปล่า

“ใช้มุกแบบนี้จีบสาวบ่อยหรือคะ”

“เปล่าเลยครับ ผมไม่เคยจีบใคร”

คนสวยอมยิ้ม ก็คงจะจริง คนหล่อขนาดเขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปจีบผู้หญิงที่ไหนก่อนเลย แค่นั่งทำหน้าหล่อๆ ปรายตามองสาวสวยพวกนั้น ต่างก็คงวิ่งกรูกันเข้ามาถวายตัวให้เขาแล้ว ไหนจะอาชีพแบบนี้อีก ถ้าไม่จำเป็น เขาคงไม่คิดผูกมัดกับใครให้เป็นอุปสรรคของการหาเงินหรอก

“มีแต่ผู้หญิงเข้ามาจีบหรือคะ ก็น่าอยู่หรอกนะ”

“ผมจะถือว่าเป็นคำชมนะครับ ปั้นหยา”

เขายกแก้วเครื่องดื่มสีอำพันชนแก้วของเธอที่เขาเพิ่งชงให้ใหม่เบาๆ ก่อนจะยกขึ้นดื่มอึกใหญ่ ทั้งที่สายตายังไม่ยอมละไปจากดวงตากลมโตแสนหวานคู่นี้เลย