Novels by ณดารินทร์

เขาจับเธอให้ลุกขึ้นจากกายเขา แล้วจูงมือพาคนตัวน้อยลงไปเล่นน้ำกันในสระโดยที่ไม่ยอมให้เธอใส่ชุดว่ายน้ำสีหวานนั่นอีกสักชิ้น หนุ่มสาวหยอกล้อกันอยู่ในน้ำอีกไม่นาน คนตัวโตที่หื่นกระหายก็แผลงฤทธิ์ใส่เมียสาวอีกครั้ง “พี่พีท” “เรียกพี่ทำไมครับ” “ก็พี่ เอ่อ มัน..” เธอรู้สึกถึงสิ่งที่ดุนดันอยู่ที่หน้าท้องของเธอ ก็ให้หวั่นใจ สามีที่มีความต้องการที่มากล้น กำลังจะจับเธอกินอีกแล้วแน่ๆ “มันต้องการพั้นช์อีกแล้ว ขอกินอีกรอบนะครับ แล้วจะให้ไปนอนกลางวัน” “อือออ พี่พีทเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนเยอะแยะคะ” เขากอดกระชับคนตัวบางแล้วดันเธอไปจนถึงริมขอบสระอย่างที่เขาเคยทำเมื่อนานมาแล้ว แต่ครั้งนี้มันเต็มไปด้วยความสมยอมและยินดีของเธอ “อยู่กับพั้นช์ พี่หิวตลอดเวลาเลย ยิ่งพั้นช์ท้อง พี่ยิ่งหิว ไม่รู้เป็นอะไร ตัวพั้นช์มันหอมกว่าปกติ” เขาช้อนอุ้มที่สะโพกเธอขึ้นมา ก่อนจดจ่อตัวตนที่แข็งเขม็งที่ปากทางรักของเธอ คนตัวบางกอดรัดรอบคอเขาแน่น แล้วกดร่องรักฉ่ำน้ำของเธอให้ครอบครองตัวตนใหญ่โตของเ

สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันต่อมา เมื่อคืนเข้าหอ เขาปล่อยให้เธอนอนหลับพักผ่อนหลายชั่วโมง ก่อนปลุกเธอมาทานข้าวเย็นแล้วอาบน้ำเตรียมตัวนอน ซึ่งเขาก็จับเธอกินด้วยความหิวกระหายอีกแค่สองครั้งเท่านั้น เพราะภรรยาป้ายแดงที่พ่วงด้วยตำแหน่งว่าที่คุณแม่ยังสาวค่อนข้างอ่อนเพลียจนเห็นได้ชัด เขาจึงเอาแต่ใจกับเธอไม่ลง จึงปล่อยให้เธอนอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่ สายวันนี้ทั้งเธอและเขาจึงสดชื่น ไม่ได้หลงเหลืออาการอ่อนเพลียแต่อย่างใด “พั้นช์ อาบน้ำแล้วออกไปหาข้าวทานกันนะครับ ป่านนี้ลูกเราหิวแย่แล้ว” “ค่ะ” เขาอุ้มเธอเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพากันออกไปหาร้านอาหารอร่อยๆ ทานกัน แต่โลกก็ดันกลมเหลือเกินเมื่อเขาและเธอบังเอิญเจอกับคู่สามีภรรยาที่เคยมีประเด็นกับพวกเขาทั้งคู่ “เอ่อ สวัสดีครับ คุณพีท คุณพั้นช์” มานเมตต์และภรรยา เดินตรงเข้ามาทักทายพิรัชย์และพาขวัญถึงที่โต๊ะอาหาร ตั้งแต่ที่พ่อเขาถูกตำรวจวิสามัญไปเมื่อเดือนก่อน หลังจากงานศพของพ่อเขาที่คนทั้งคู่อุตส่าห์มาร่วมงานเพื่ออโหสิกรรมใ

ไหนว่าตามใจเธอไง งานแต่งงานในโบสถ์ง่ายๆ ของเขา คือการเชิญแขกมาร่วมงานจนเต็มโบสถ์ขนาดใหญ่ที่บรรจุคนได้นับพัน ไหนจะตกแต่งสถานที่ด้วยดอกกุหลาบนำเข้าสีขาวและดอกลิลลี่แห่งหุบเขา หรือ Lily of the Valley สีขาวน่ารักเต็มโบสถ์ไปหมด ทั้งยังจัดสถานที่สำหรับถ่ายรูปที่สวนข้างโบสถ์เสียหรูหรา ประดับประดาด้วยดอกไม้เมืองนอกสีขาวนานาพันธุ์ ดั่งสวนในฝันของเจ้าหญิงก็ไม่ปาน บ่าวสาวที่งดงามราวเจ้าชายเจ้าหญิง กำลังกล่าวคำปฏิญาณและสวมแหวนแต่งงานให้แก่กัน ก่อนจะมอบจุมพิตที่หวานล้ำต่อหน้าสักขีพยานนับพัน แล้วพากันมาโยนช่อดอกลิลลี่แห่งหุบเขา ให้กับสาวๆที่มายืนรอกันอยู่ที่บันไดหน้าโบสถ์ โดยสาวผู้โชคดีที่รับช่อดอกไม้นั้นได้ก็ไม่ใช่ใครอื่น เป็นจริญญา เพื่อนรักของเจ้าสาวนั่นเอง บ่าวสาวจับจูงมือกันไปขึ้นรถสปอร์ตเปิดประทุนคันหรู แล้วพากันขับออกไป ท่ามกลางเสียงปรบมือและโห่ร้องยินดีของสักขีพยานทั้งหลาย เจ้าสาวคนสวยเอนศีรษะพิงบ่าบึกบึนของเจ้าบ่าวสุดหล่อเอาไว้ แล้วเงยหน้าขึ้นมองสบตากับเขา แล้วก็เป็นเขาที่อดใจไม่ไหว ก้มหน้าลงมาจุ๊บปากของเธอเบาๆ หนึ่งครั้ง เพราะวันนี้

พาขวัญหลับไปหนึ่งคืนเต็มๆ เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงเช้าของอีกวัน สิ่งแรกที่เธอเห็นนอกจากเพดานสีขาวของโรงยาบาลคือคนตัวโตที่ฟุบหน้านอนหลับอยู่ที่ข้างเตียงของเธอ มือใหญ่จับมือของเธอแน่นจนรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งหัวใจ “พี่พีท” พิรัยช์สะดุ้งตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงหวานที่แสนคุ้นเคย แม้มันจะแหบพร่ากว่าเดิมก็ตามที “ที่รัก ตื่นแล้วหรอครับ ขอบคุณพระเจ้า” ร่างใหญ่ลุกขึ้นโอบกระชับร่างบางขึ้นมากอดแนบอก เขาลูบหลังลูบไหล่เพื่อเรียกขวัญให้คนตัวน้อยที่อาจจะยังไม่หายตกใจดี ซึ่งเธอก็กอดเขาตอบเสียแน่นเหมือนกัน “พี่พีท พี่ปลอดภัยดีใช่ไหมคะ มันไม่ได้ทำอะไรพี่ใช่ไหม” “ครับ เราสามคนปลอดภัยดี” คนตัวเล็กขยับตัวออกจากอ้อมอกอันอบอุ่น มองเขาตาแป๋วด้วยไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร ในเมื่อเธอกับเขาเสี่ยงอันตรายกันอยู่ในโกดังนั้นแค่สองคน หรือเธออาจจะฟังผิดไป จึงเอ่ยทวนคำของเขาอีกครั้ง “เราสามคน หรือคะ” “ครับ เราสามคน พี่ พั้นช์ และอีกคนในนี้” มือใหญ่อบอุ่น ลูบหน้าท

พิรัชย์เหยียบคันเร่งแทบมิดเพื่ออยากไปถึงที่หมายให้เร็วที่สุด ทีมบอดี้การ์ดขับตามมาติดๆ แต่เมื่อใกล้ถึงที่หมายก็ต้องขับตามเจ้านายให้ห่างเข้าไว้ เพื่อความปลอดภัยของพาขวัญ พิรัชย์ถึงที่หมายในไม่นาน ตรงหน้าเขาคือโกดังร้างกลางป่า ที่มีคนของนิมมานต์ยืนเฝ้ายามอยู่รอบบริเวณ พวกมันตรงเข้าค้นตัวของเขาแล้วปลดอาวุธที่เขาพกมาทั้งหมด แล้วพาเขาเข้าไปในโกดังนั้นทันที “พั้นช์” เขารีบวิ่งไปหาคนรักสาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้กลางโกดังที่ทั้งมืดและเหม็นอับนั้น ดีหน่อยที่มันไม่ได้มัดเธอเอาไว้ เพราะคิดว่าสาวน้อยตัวบางอย่างเธอไม่มีพิษมีภัยอะไร “พี่พีท” สาวน้อยโผเข้ากอดเขาแน่น น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอกลัวจริงๆ ไม่ใช่กลัวแค่พวกมันจะทำอะไรเธอ แต่เธอกลัวพวกมันจะล่อเขามาฆ่า เหมือนตอนนี้ที่เขาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว ไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าคนชั่วอย่างไอ้นิมมานต์มันจะทำอะไรกับเขาบ้าง “พี่พีทมาทำไมคะ มันจะฆ่าพี่นะ” “พี่รู้ แต่จะให้พี่ทิ้งพั้นช์ไว้ได้ไง ถ้าพั้นช์เป็นอะไรไป พี่จะอยู่ได้ยังไง” “แล้วถ้าพี่พีทเป็น

หลังจากวันนั้น คลื่นลมก็สงบมาโดยตลอด นิมมานต์ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร และคนของเขาก็พยายามหาหลักฐานมาจนได้นั่นคือคลิปเสียงที่ไอ้คนที่รับจ้างมาฆ่าเขาแอบอัดไว้ทุกครั้งที่มีการนัดเจอกันและพูดคุยรายละเอียดงานทุกอย่าง มีเสียงของมันและนิมมานต์ชัดเจน มันคงรู้ตัวว่ามันคงอาจถูกเก็บได้ทุกเมื่อ จึงรวบรวมหลักฐานเอาผิดนิมมานต์เอาไว้ แล้วฝากเอาไว้ที่เมียของมันเอง โชคดีที่ไอ้นิมมานต์มันพอมีความเป็นคนอยู่บ้าง จึงไม่ได้ตามฆ่าลูกเมียของไอ้สองตัวนั้น จริงๆก็ไม่รู้ว่ามีความเป็นคนหรือประมาท คิดไม่ถึงกันแน่ว่าคนที่มันใช้งานมาหลายครั้ง จะกล้าหักหลังมันแบบนี้ และเขาก็พอมีคนรู้จักที่เป็นตำรวจน้ำดีอยู่บ้าง จึงทำสำเนาหลักฐานเหล่านั้นส่งให้ตำรวจไปชุดหนึ่งเอาไว้เป็นหลักฐานเอาผิดมัน ผ่านมาแล้วหนึ่งเดือนเต็มๆ จนลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของนิมมานต์แต่งงานกับลูกสาวรัฐมนตรีชื่อดัง หลังจากนั้นมันก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง เพราะมันเองก็สืบรู้มาว่าทางเขาได้หลักฐานมาจากเมียไอ้สองตัวนั้นแล้ว ดีที่เขาส่งลูกเมียของไอ้สองตัวนั้นไปอยู่ในที่ปลอดภัยเสียก่อน ไม่อย่างนั้นคงได้มีคนตายตามกันไปอีกหลายศพ

กว่าที่เขาจะสอนเธอทำเมนูโปรดของตัวเองได้ก็ลุ้นเกือบตาย เห็นทีคุณหนูของขวัญคงเหมาะกับการชี้นิ้วสั่งและนั่งรอกินข้าวแบบสวยๆ มากกว่าจะเข้าครัวแบบนี้ แต่ถ้าเขายกเลิกคอร์สทำอาหารไปก็จะไม่มีโอกาสใกล้ชิดเธออีก“ไฟยังไม่มาอีกเหรอ”หลังจากที่แทบจะทำไฟไหม้ครัวของเขา คุณหนูของขวัญก็มานั่งชะเง้อคอจนแทบจะเป็นยีราฟรอคอยอัคคีกลับมาชิมอาหารฝีมือเธอ“ฉันว่ามันไม่กลับมาง่ายๆ แล้วล่ะ น่าจะดึก อย่ารอเลย เรากินข้าวกันก่อนเถอะ”“ฉันอยากรอไฟมากกว่า เหม็นตัวเองด้วย มีแต่กลิ่นกะเพรา”เธอยกแขนขึ้นมาดม มีแต่กลิ่นฉุนๆ ของใบกะเพราและเครื่องปรุงกลิ่นเค็มๆ การทำอาหารมันไม่เหมาะกับเธอจริงๆ แต่ก็อยากแสดงความสามารถให้อัคคีเห็น เผื่อเขาจะปลื้มเธอในอีกเวอร์ชั่นหนึ่ง“มันจะดึก ไม่หิวหรือไง”“ไม่หิว ดึกแค่ไหนก็รอได้ งั้นฉันไปอาบน้ำสระผมก่อนนะ เดี๋ยวจะรีบมา”“ตามใจ งั้นเอาคีย์การ์ดไป เผื่อฉันยังอาบน้ำไม่เสร็จก็เปิดเข้ามานั่งรอแล้วกัน”“ขอบใจนะ”หลังจากที่เธอกลับไปอาบน้ำสระผม ทาโลชันกลิ่นดอกไม้จนหอมฟุ้งก็กลับมาที่ห้องของเขาอีกครั้ง เมื่อเดินเข้ามาก็สบตากับชายหนุ่มที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขายาวผ้านุ่มสีเทาเข้มซึ่งกำ

“อีของขวัญ อีของขวัญอีกแล้ว มันออกไปจากบ้านแล้วทำไมยังตามมาเป็นมารของฉันอยู่ได้”กระเป๋าแบรนด์เนมไฮเอนด์ถูกทุ่มลงบนโต๊ะม้าหินข้างตึกคณะอักษรศาสตร์อย่างไม่ไยดี ทำเอาเพื่อนรักทั้งสองถลาเข้าไปกอดประคองปัดฝุ่นมันด้วยความทะนุถนอมแทบไม่ทัน“แกใจเย็นสิวะลัน แล้วของขวัญนี่มันเป็นใคร ใช่ดาวคณะบริหารอินเตอร์หรือเปล่า”ต้องตา เพื่อนรักที่เป็นลูกไล่ถามขึ้นมาอย่างสงสัย เพราะคนที่สามารถปาดหน้าหนุ่มที่ชลันดาหมายปองไปก็ต้องเป็นคนระดับเดียวกันเท่านั้นถึงจะทำได้หลังจากที่ชีวิตของชลันดาดีขึ้นแบบ 300% ได้ใช้ชีวิตแบบลูกคุณหนูมานานร่วมสองปี เธอไม่เคยเอาเรื่องของขวัญชนกมาเล่าให้เพื่อนฟัง เพราะเจ้าหล่อนกระเด็นออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ไปนานแล้ว“ใช่ มันนั่นแหละ มันเป็นลูกสาวแท้ๆ ของคุณลุง”“อ้าว งั้นก็แปลว่าแกสองคนเป็นพี่น้องกันน่ะสิ”โซดา โพล่งออกมาประสาซื่อ ในเมื่อพ่อกับแม่มาแต่งงานกัน ลูกจากทั้งสองฝั่งก็ต้องเป็นพี่น้องกันไปโดยปริยาย แต่กลับถูกชลันดาตวัดสายตามองอย่างคาดโทษที่พูดจาไม่เข้าหู“โซดา ถ้าแกไม่รู้จะพูดอะไรก็ไม่ต้องพูดออกมาให้ฉันอารมณ์เสีย นังนั่นมันไม่ใช่พี่น้องของฉัน เพราะมันเองก็ไม่เคยมองฉันกับพี่เ

ระหว่างที่ชายหนุ่มทั้งสี่คนกำลังพูดถึงสาวบริหารอินเตอร์ที่ทั้งสวยทั้งหอม สาวอักษรที่กำลังโด่งดังมากในหมู่ผู้ชายก็เดินเข้ามาในโรงอาหารของคณะวิศวะสาวสวยผิวขาวในชุดนักศึกษารัดรูปท่ามกลางเหล่าหนุ่มวิศวะเสื้อช็อปสีเลือดหมูที่นั่งอยู่เต็มโรงอาหาร จึงดูโดดเด่นเป็นพิเศษ ดึงดูดสายตาทุกคู่ให้จับจ้องไปยังเธอเพียงผู้เดียวแม้ด้านหลังของเธอจะมีเพื่อนสนิทเดินตามมาด้วยอีกสองคนก็ตามเมธาใช้ศอกกระทุ้งชนาธิปที่นั่งอยู่ด้านข้างให้เงยหน้าขึ้นมามองสาวอักษรคนนั้น ทำให้ชายหนุ่มทั้งกลุ่มหันไปมองด้วยความอยากรู้“ไอ้ธิป กูตาฝาดไปหรือเปล่าวะ ลัน สาวอักษร มาเดินอยู่ในดงวิศวะ”เมธาเอ่ยออกมาราวกับกำลังตกอยู่ในภวังค์ฝันอีกครั้งเมื่อเจอสาวสวยคนดังของมหาวิทยาลัยสองคนติดๆ“มึงไม่ได้ตาฝาดไปหรอกไอ้ม่อน กูก็เห็น”ชนาธิปช่วยยืนยันในสิ่งที่เมธาเห็น ว่าทั้งหมดคือเรื่องจริง“เดี๋ยว นี่พวกมึงจะรู้จักสาวๆ ทุกคณะเลยหรือไงวะ”นริศรา สาวห้าวคนเดียวในหมู่หนุ่มห่ามพูดออกมาด้วยความหมั่นไส้ ถ้าพวกนี้หัดสนใจและทุ่มเทเรื่องการเรียนให้เหมือนเรื่องสาวๆ ป่านนี้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งคงมารออยู่ตรงหน้า นี่กว่าจะเคี่ยวเข็ญกันให้เรียนผ่านมาจนถ

เสียงโหวกเหวกที่เหล่าลูกคุณหนูชนชั้นไฮโซของหนุ่มสาวคณะบริหารธุรกิจภาคอินเตอร์ไม่คุ้นเคย ดังมาจากกลุ่มของหนุ่มสาวเสื้อช็อปสีแดงเลือดหมูที่ยืนอยู่ไม่ไกลขวัญชนกมองสบตากลับชายหนุ่มรูปหล่อที่โดดเด่นที่สุดนั้นกลุ่มนั้นแล้วลอบเบะปาก แม้ใบหน้าจะเหมือนกับผู้ชายที่นั่งตรงข้ามกับเธอทุกกระเบียดนิ้ว แต่เธอบอกแล้ว ว่าแววตาและมารยาทของเขามันไม่ใช่“อุ๊ย นั่นฟืนนี่นา หน้าเหมือนแกโคตรๆ อะไฟ แต่ฉันว่าเขาดูกร้าวใจชะมัด”อัจจิมา เพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคนของขวัญชนกทำหน้าเคลิ้มฝัน เธอรู้ว่าเพื่อนของเธอหล่อ แต่บุคลิกคุณชายที่เธอคุ้นเคยกับผู้ชายในคณะนี้มันทำให้เธอชินชา พอเจอสายตากร้าวดุของผู้ชายอีกคนที่หน้าเหมือนคนหล่อๆ ตรงนี้ มันทำให้หัวใจเธอสั่นอย่างไรชอบกลทั้งที่ปกติไม่เคยชอบผู้ชายคณะวิศวะเลยสักนิด“ชอบหรือไง หมอนั่นไม่ได้น่ารักเหมือนไฟหรอกนะยัยอ้อน ปากเสียจะตาย”ที่จริงขวัญชนกก็อยากจะใช้คำอื่นมากกว่าคำนี้ แต่แฝดผู้น้องของเขานั่งอยู่ทั้งคน และเธอจำเป็นต้องรักษาภาพลักษณ์ให้ดูน่ารักเสมอในสายตาเขา จึงไม่กล้าพูดจาแรงๆ ออกมา แม้ผู้ชายปากเสียคนนั้นจะคู่ควรก็ตาม“ก็คงไม่เถื่อนขนาดนั้นมั้ง เขาเป็นแฝดกับไฟนี่นา”อัจ

“ไอ้ฟืน กูขอโทษที่เอาแฟนมึง ปอยมาอ่อย ลากกูเข้าห้องน้ำ กูเลยทนไม่ไหว”ชนาธิปเอ่ยขอโทษทันทีที่อัคราเดินเข้ามาในห้องเรียน เรื่องที่เขากับคนรักของเพื่อนแอบแซ่บกันในห้องน้ำล่วงรู้ไปถึงหู เขาโทรหาเท่าไรอัคราก็ไม่ยอมรับสาย เดือดร้อนวันนี้เลยรีบมาแต่เช้าเพื่อดักรอในคลาสเรียนเสียเลย“กูไม่ได้หวงผู้หญิงคนนั้น แต่ไม่ชอบให้มึงมาทำอะไรลับหลัง ถ้ามึงอยากได้ทำไมไม่มาขอกันตรงๆ”แม้จะไม่เคยขอนอนกับผู้หญิงที่มีสถานะเป็นแฟนเพื่อน แต่กับผู้หญิงชั่วคืนคนอื่นที่มีสถานะเป็นแค่ของเล่น พวกเขาเองก็เคยผลัดกันใช้ออกบ่อยไป“กูก็ไม่ได้อยากได้แฟนมึง ไม่ได้อยากนอนด้วย แต่มันอดใจไม่ไหวจริงๆ เล่นลากกูเข้าห้องน้ำแล้วถลกกระโปรงโชว์กู กูเลย..”ชนาธิปอึกอัก พูดไม่ได้เต็มปากนักว่าไม่อยากได้แฟนของเพื่อน เพราะน้องปอยคนนั้นก็ทั้งขาวทั้งอึ๋ม แถมพอได้ลองเข้าจริงๆ ก็โคตรเด็ดสมคำร่ำลือ“เออๆ ช่างแม่ง ทีหลังมึงต้องบอกกูสิวะ อย่าให้กูไปรู้จากคนอื่น มึงอยากได้ผู้หญิงคนไหนของกูมึงก็บอก เราสลับผู้หญิงกันใช้ออกบ่อย เรื่องแค่นี้อย่าให้มันมาทำลายความเป็นเพื่อนของเรา”“กูขอโทษ แต่นั่นแฟนมึงไง กูก็เลยกลัว..”“ที่จริงมึงแม่งก็ไม่ควรเอาแฟนก

“ว้าย..โอ๊ย..อ๊าย..”คือเสียงที่ดังออกมาจากห้องครัวเป็นระยะ นริศรามองไปยังหนุ่มสาวที่แทบจะหยุมหัวกันตลอดเวลา แต่แววตาของเพื่อนรักเธอที่ใช้มองไปยังผู้หญิงคนนั้นกลับอ่อนโยนอย่างที่เธอไม่เคยเห็นเขาใช้มองใครมาก่อน..แม้แต่เธอริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มแน่น หัวใจดวงน้อยปวดหน่วงแปลกๆ เธอรู้ว่าเขาไม่เคยมองเธอเป็นอย่างอื่นนอกจากเพื่อนสนิท ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเคยมองเธอเป็นผู้หญิงบ้างหรือเปล่า แต่เธอกลับแอบชอบเขาจนเต็มพื้นที่ของหัวใจ“ไอ้ฟืนมันชอบผู้หญิงสวย”เสียงทุ้มของคนที่กำลังรัวนิ้วบนแป้นพิมพ์ดังขึ้น สายตาของเขาไม่ได้ละจากหน้าจอมามองเธอเลยแม้แต่น้อย แต่กลับรู้ว่าเธอกำลังทำและกำลังคิดอะไรอยู่“แล้ว..”“คนไม่สวยแถมยังกระโดกกระเดกเหมือนทอมก็ต้องทำใจนะ”“หุบปาก ฟืนมันจะชอบใครไม่ชอบใครก็เรื่องของมัน ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”“หึ มองพี่ชายฉันซะตาปรอยขนาดนั้น อันที่จริงถ้าชอบคนหล่อๆ อย่างไอ้ฟืน ฉันก็พอแทนได้นะ เพราะหน้าเราเหมือนกัน ฉันจะหลับหูหลับตาทำให้ก็แล้วกัน ที่ห้องฉันหรือที่ห้องเธอดีล่ะ ยัยทอม”“ไอ้ทุเรศ ของขวัญน่าจะได้เห็นนะ ว่านายมันทุเรศ ไม่เหมือนภาพลักษณ์สุภาพบุรุษที่สร้างขึ้นมาบังหน้าเอาไว้ตกผู้หญิ