CHAPTER 47

CHAPTER 47

ZHEN GUI FEI

"Niangniang," wika ni Ying Gugu. "Handa na po ang lahat ng pinahanda n'yo."

Lumapit sa'kin si Yue at binigay ang lalagyan na may lamang kandila, panindi, at papel na may nakasulat na Shen Sheng Ling. Napatingin ako sa bintana. Bilog na bilog ang buwan.

"Magsuot ka nito, Niangniang," muling wika ni Ying Gugu bago ako suotan ng balabal. "Para 'di ka lamigin, Niangniang."

"'Di ba talaga kami maaaring sumama, Niangniang?" Tanong naman ni Yue.

Ngumiti ako. "Walang mangyayari sa'kin. 'Wag kayong mag-alala."

"Sinong tao ba ang pupuntahan n'yo, Niangniang?" Tanong naman ni Ying Gugu. "Matagal na 'ko rito sa palasyo. Baka kilala ko siya."

"Sundin n'yo na lang ang utos ko at manatili rito sa palasyo," tugon ko. "Mahalagang bagay 'to. 'Wag n'yong subukan na sumunod."

Tumungo sila. "Naiintindihan namin, Niangniang."

Umalis na 'ko sa palasyo at nagtungo sa may hardin. Habang naglalakad ay sinisiguro kong walang taong sumusunod o makakakita sa'kin. Mabuti na lang at binigyan