Chapter 2

"Baby ko, halika na bumagon ka na nak"

"Hmmmpp, maayong buntag mama"

 "Magandang umaga anak, ang galing may alam na bisaya words ang anak ko ah,"

"Mama, kahit galing ka po sa Manila dapat alam natin minsan kahit kaunting words ng mga bisaya, baka pinag-uusapan na tayo hindi natin alam."

 Kaunti lang ang alam ko na bisaya dahil hindi nman ako lumaki dito sa Cebu, sa Manila talaga ako lumaki.

Nagpag-pasyahan namin na lumayo muna dahil galit sina mama sa akin dahil pinili ko si Brent nabuntis niya ako, ayaw sa kanya ng nila mama dahil nagtatrabaho lang sa Resto si Brent bilang waiter sa umaga at singer sa gabi, malapit lang ang resto sa school namin kaya doon kami nagkita

."Hmm, marunog kaya ang mama mo nak," pagmamalaki ko sa kanya.

"Sge nga, e-translate mo sa sa bisaya ang sasabihin ko. " Bumangon siya at nag Indian sit.

"Aba! naman hinahamon mo ako anak ah, sge go dalian lang natin dahil paliliguan kita at kakain na tayo."

"Sus, ang dali ko lang maligo ma, dali translate mo ang "I LOVE YOU"

"hmm, ang dali naman gihiguma ko ikaw." Nakangiti kong saad sa kanya.

"Ang lalim naman ma. " Tumawa siya ng malakas matapos sabihin iyon.

"Ang astig ng mama mo no? " pagmamalaki ko sa kanya at kinidhatan siya.

"Sus, Nalaman mo lang yan galing sa ka-trabaho mo. Lagi ko yan naririnig sasabihin ni uncle Sam kai tita Fe"

Sinasama ko kasi si Andro sa trabaho minsan pag aalis si Manang Sisil kaya naging malapit na rin ng anak ko sa mga katrabaho ko

"Oo na, halika na ang baho na ng maliit na prinsipe ko." Binuhat ko siya at pumunta na kami sa maliit na cr dito sa bahay

"Ma, ang ginaw naman," reklamo niya habang pinapaliguan ko siya

"Aba! Andro, baka gusto mo na susunod-sunod sayo ang langgaw dahil ang baho mo gusto mo yun?" Pananakot ko sa kanya.

"No, ayaw ko ma hindi ako papansinin ni Brea pag-mabaho ako"

"Sinong Brea ha? Andro,"

"Ehe, yung bata sa may kanto po ang bahay. "

"Crush mo? Ay este friend mo?" Seryosong tanong ko sa kanya.

"Friend ko po, mama pinapasyal ako ni Nanay Sisil sa park at doon ko po siya nakilala," pagpapaliwanag niya.

"Hindi mo siya inaaway? good boy ka ba?" Tanong ko sa kanya dahil minsan kasi maypagka pilyo ang anak ko

"Hindi mama, good boy Andro mama"

" Good, Wait ka lang dito ha, kukuha ako ng towel."

" Yes maam," saad niya at may pa salute² pa na parang pulis kinuha ko towel at binalut sa kanya

 "Mama, puwdeng sumama sa iyo ngayon?"

"Hindi puwde anak, alam mo naman na busy si mama, hindi kita mababantayan ng maayos."

"Next time mama, sama ako please." Pagmamakaawa niya sa akin.

"Yep. anak. Hands up ka muna isusuot ko na tung damit mo." Pagkatapos kung bihisan at sinuklayan ang mataas niyang buhok ay bigla na lang syang bumaba sa kama.

"Saan ka pupunta?"

"Sa salamin mama," saad niya at pumunta sa maliit na table dito sa kwarto namin na may nakalagay na medyo basag na salamin pero klaro nmn kahit papano

"Tingin ka sa akin mama, ang gwapo ko nohh?"

Napangiti na lang ako sa anak ko gwapo nga siya manang mana sa papa niya magkapareho silang may matanggos na Ilong, mataas rin ang anak ko, singkit ang kanyang mga mata na parang may lahing korean mana talaga kay brent parang koreano rin yung mokong na 'yun.

"Mama ano na gwapo ako nuh."

"Hmmmmm. Hindi," saad ko sa kanya sabay tawa. Ayan na naman ang anak ko nagiging mahangin na naman.

"Ngeee, ang gwapo ko kaya ma."

"Gwapo ka sana,"

 "Bakit sana lang ma?"

"Dahil maganda ka sa paningin. Ang taas na kasi ng buhok mo hanggang balikat mo na." Hinawakan ko ang mataas niyang buhok.

"Chuuyy kaya nito." Nilugay lugay niya ang basa buhok niya. Sobrang bibo talaga ng anak ko ayaw niyang pagupitan ang buhok niya. Tinatali niya ang buhok niya pag hindi na ito basa

"Gupitan na natin buhok mo nak,"

"Sa susunod po pag umuwi na si papa dito siya na lang gugupit sa buhok ko," malungkot niyang saad

"Ok sge babalik si papa mo. Hali ka na kakain na tayo para naman makaalis na tayo baka ma late si mama nak."

Na una na siyang naglakad patunggo sa kusina, naawa ako anak ko umaasa siyang uuwi ang papa niya, kasalanan ko naman kasi iyon eh.

Van Andrew POV

Busy ako sa paperworks na aking ginagawa nang may kumatok.

"Come in,"

"Excuse me Doc, tumawag po sa telephono po ang mommy niyo po sabi niya hindi mo daw sinasagot tawag niya," saad ng personal assistant ko

 "Okay thank you." Kinuha ko ang phone ko sa bag at tiningnan may 10 missed calls si mama kaya tinawagan ko na lang siya

Ring! Ring!

"Hoy Van Andrew! Bakit hindi mo sinasagot ang tawag ko ha! Ikaw talagang bata ka! Hindi mo sinagot ha lunch break mo ngayon kaya alam ko wla kang pang trabaho "

"Chill ka lang dyan mommy, nagbabasa kasi ako at bakit ka ba natapatawag ha na miss mo na ang gwapo mong anak?" Pang-aasar ko sa mommy ko

"Kalukuhan mo! Aba nagmamaang-maangan ka pa, hindi mo raw sinipot ang date niyo kahapon ng magandang anak ng amega ko day off mo naman kahapon." Ayan na naman si mommy nagagalit na naman dahil hindi ko sinipot ang date.

" Nakaka-bored makipag date and also I told you already I don't want to get married yet."

"Van, ang sabi ng daddy mo hindi mo makukuha ang mana mo pag hindi ka pa nag-asawa."Pananakot sa akin ni mommy.

"I don't care may trabaho naman ako."

"Anak just follow our want Van, alam mo naman na may sakit ang daddy mo yan lang naman ang hiling niya sayo, ang makita ka namin na ikasal. Makita namin na magkaroon ka ng sariling pamilya ang magkaroon ka ng anak. Van 28 years old kana nasa tamang edad ka na para mag-asawa."

"Let's just talk next time mom, I love you." Gusto ko ng ibaba ang tawag na ito dahil alam ko na naman kung saan mapupunta ang usapan na ito.

"Pumunta ka dito sa bahay when your free mag-uusap tayo ng masinsinan."

"Yes, mom bye."

Ibinaba ko na ang tawag, ganyan parati si mama lagi akong kinukulit na mag-asawa na. Ayaw kong magpakasal dagdag suliranin lang iyan. May hinahanap pa ako sa ngayon at saka i want to focus on my career, this makes me happy.

 Ako si Van Andrew Harper 28 years old at isa ng sikat na Doctor dito sa pilipinas, sabi ng iilan gwapo daw ako, marami kasing naghahabol sa akin, pero ni isa sa kanila wala akong gusto.

"Emergency! Emergency! Doc. Van kailangan ka po sa Room 217! Masama po ang lagay ng bata."Narinig kong saad sa Intercom

Dali-dali kong sinuot ang labgown ko at kumaripas ng takbo patungo sa kwarto ng bata

"Anong nangyari sa kanya?" tanong ko sa mama ng bata.

"Doc... Bigla na lng po siya nagsuka at tila nagkukumbulsyon po sya doc." Nakikita ko sa mata niya na sobrang nag-alala sya para sa anak at halatang kinakabahan.