Armea POV
“Mama, kwento ka po about kay papa."
Tumingin siya sa akin at niyakap ang ako nito.
"Do you really want to know more about your Papa?”
"Yes po, Mama," tumanggo lang siya at sumiksik kay sa akin.
Ako si Armea Stewart, Twenty-six years old, matangkad, maganda. Sabi ng karamihan para daw akong may lahing British, kasi nga matangos ang ilong niya at medyo kulot at blonde na buhok. Ako ay isang Single mom, mag-isa kong tinataguyod ang cute at bibo kong anak.
"Your papa was handsome, kagaya mo." Pinisil ko ang cute na mukha ng anak ko sobrang nangigigil ako sa kanya.
"Mama, naman. Mashakit. continue po."
"Okay, Masayahin ang Papa mo, anak. Sobrang maalaga, naalala ko pa noong pinagbubuntis pa kita, anak. Ayaw niyang maglinis ako ng bahay. Gusto niya siya lang at saka uuwi siya ng maaga para ipagluto ako.”
"Really, Mama?"
Nakita ko sa mga mata niya na he admires his father so much kaya hindi ko siya sisiraan sa anak niya.
"Yes, anak, i miss your papa so much anak."
Hindi ko na napigilan ang aking mga luha, hindi biro ang maging isang single mom. Hindi biro ang walang katuwang sa buhay lalo na galit sa akin ang mga magulang ko.
"Mama, wag na kayo iyak please, hindi na po ako magtatanong about papa po." Hinaplos niya ang aking pisngi na may luha pinunasan ko ito at hinawakan ang maliit niyang kamay.
"Wag mo kung iiwan baby ha kahit mahirap tayo lalaban parin ha.”
"Yes Mama, payting tayo." Inaantok na ang anak ko kaya inayos ko ang kumot niya.
"Ang baby ko talaga, matulog na nga tayo inaantok ka na."
Six years old na ang anak ko ang bilis lang ng panahon parang kahapon lang nasa sinapupunan ko lang sya at kasama ang ama niya. Tumayo ako at pumunta sa drawer kinuha ko ang nag-iisang Picture namin ng ama niya. Itinago ko na kasi ang iba at ang iilan naman ay nasa album.
"I missed you so much Brent, bakit mo kami iniwan ng ganito lang."
Galit ako sa kanya sabi niya babalikan niya kami pero hindi niya nagawa. Walong buwan akong buntis noon ng nagpaalam siya sa amin na pupuntahan niya daw ang mga magulang niya.
Ibinalik ko sa drawer ang larawan namin at humiga sa tabi ng anak ko, naalala ko ang panahon kung saan huli ko siyang nakasama.
Flashback
Nasa higaan ako noon ng pumasok siya sa kwarto namin at umupo siya sa kama.
"Hon, dito ka lang ha pupuntahan ko sila Mama hihingi lang ako ng pera kasi malapit ka ng manganak."
"Pero hon, diba galit sila sa iyo? Hon, baka hindi ka na nila papabalikin dito. Baka mas lalo silang magalit sayo hon, naman.”
Kinuha niya ang dalawang kamay ko saka hinawakan.
"Hon, wag kang mag-alala kaya ko ang sarili ko, susubukan ko lang naman hon, mabait naman ang mga yon"
"Pwedeng sumama?"
"Wag na hon. Tinawagan ko na ang bestfriend mong si Madeline para samahan ka muna, mga tatlong araw kasi ako doon alam mo na malayo ang Manila dito sa Cebu."
“Sama na lang ako, hon. Sige na please,” pagmamakaawa ko sa kanya baka sakaling isama niya ako.
"Ano ka ba naman hon, Malapit ka ng manganak bawal sayo ang mag byahe."
"Okay."
"Wag kang malungkot, malulungkot din si Andro niyan."
Iba ang nararamdaman ko, parang kinakabahan ako sa pag-uwi niya sa kanila. Hindi ko pa nakikilala ang mga magulang niya ang sabi niya pagkatapos ko daw na manganak pupunta kami sa Manila at magpapakilala sa kanila baka sakali tanggapin nila kami pagmakita nila ang apo nila.
"Mag-iimpake lang ako ha, mauna ka ng matulog."
Kinuha niya ang iilang damit at pinasok sa maliit niyang bag. Tiningnan ko lang ang bawat galaw niya. Matapos niyang gawin iyon ay nilagay niya sa upuan ang bag biya at lumapit sa akin.
"I told you, Hon, na matulog ka na,” saad niya sa akin.
"Mami-miss kita, Hon."
Naiiyak ako nang hindi ko alam. Dahil siguro sa hindi ako sanay na mawalay siya sa tabi ko o malayo man lang nang iilang araw.
"Ano ka ba, Hon? Halika nga.” Niyakap niya ako at hinalikan ang noo ko.
"Ito ang tatandaan mo, Hon. Mahal na mahal ko kayo ni Baby, ha." Hinaplos niya ang tiyan ko.
"I told you hon na matulog ka na,” saad niya sa akin.
"Mamimis kita hon."
Naiiyak ako ng hindi ko alam na dahil sguro sa hindi ako sanay na mawalay siya sa tabi ko o malayo man lang ng iilang araw.
"Ano ka ba hon, halika nga.” niyakap niya ako at hinalikan ang noo ko.
"Ito ang tatandaan mo hon, mahal na mahal ko kayo ni baby ha, " Hinaplos niya ang tiyan ko.
"Oo naman hon." Ngumiti ako sa kanya ng napakalapad"
“Ang peke ng tawa mo hon,” saad nya at tumawa.
"Ito naman nag dadrama ang tao eh."
"Huwag ka ng malungkot hon.”
"Babalik ka diba?" Malungkot kung tanong sa kanya.
"Ofcource hon babalik ako ano ka ba. Aalagaan ko pa kayo ni baby Andro." Ningitian ko na lang siya gustong-gusto niya na Andro ang ipapangalan sa baby namin eh gusto ko Brent Darwin, brent ang name niya ang darwin naman eh gusto ko lang
"Matulog na tayo hon, I love you."
"I love you to brent."
Kinabukasan noon maaga daw siyang gumising para ipaghanda ako ng pagkain kahit na aalis na siya sabi ng bestfriend ko, tulog pa ako ng umalis siya. Nagising lang ako na si Madeline ang nasa kusina pinaghanda niya ako ng almusal na niluto ni brent.
Lumipas ang dalawang araw noon wala paring text si brent sa akin kaya mas lalong kinabahan ako. Lumipas ang linggo hanggang sa malapit na akong manganak eh wla pa rin siya parang gusto ko ng mabaliw non pero naalala ko ang anak ko. Ang tangi ko lang pinanghahawakan ang kanyang kataga na babalik siya ngunit araw-araw akong umaasa.
End of The Flashback
Kinabukasan, Gumising ako ng maaga para maghanda ng almusal ng anak ko at baon ko na rin sa trabaho. Sobrang hirap ng pinagdadaanan ko ngayon gustuhin ko man na magpahinga hindi ko magawa, kakayod ako para matustusan ang kinakailangan ng anak ko at mga gastusin namin sa araw araw.
"Anak, gumising ka na dyan."
"Andro, anak woohh gising na," Inilagay ko muna sa bag ang baon ko habang ang isang baunan naman ay sa maliit ba bag ng anak ko at dinala ito sa sala bago pumunta sa kwarto
"Hey, Andro, gising na halika na." Umupo ako sa gilid ng kama at pinagmasdan ko siya
" Hmmmm ma, 3 minutes please."
"Okay."
Naaawa na ako sa anak ko napipilitan siyang gumising dahil walang magbabantay sa kanya dito sa bahay, dahil nga summer pa ngayon wala pa syang pasok. Pinaaral ko kasi siya ng nursery Iniiwan ko lang siya sa kapitbahay namin na si Manang Sisil malaki na kasi ang mga anak niya ang dalawang anak niya ay may sarili ng pamilya kaya gustong-gusto niyang alagaan si Andro.
"Baby ko, halika na bumagon ka na nak""Hmmmpp, maayong buntag mama" "Magandang umaga anak, ang galing may alam na bisaya words ang anak ko ah,""Mama, kahit galing ka po sa Manila dapat alam natin minsan kahit kaunting words ng mga bisaya, baka pinag-uusapan na tayo hindi natin alam." Kaunti lang ang alam ko na bisaya dahil hindi nman ako lumaki dito sa Cebu, sa Manila talaga ako lumaki.Nagpag-pasyahan namin na lumayo muna dahil galit sina mama sa akin dahil pinili ko si Brent nabuntis niya ako, ayaw sa kanya ng nila mama dahil nagtatrabaho lang sa Resto si Brent bilang waiter sa umaga at singer sa gabi, malapit lang ang resto sa school namin kaya doon kami nagkita."Hmm, marunog kaya ang mama mo nak," pagmamalaki ko sa kanya."Sge nga, e-translate mo sa sa bisaya ang sasabihin ko. " Bumangon siya at nag Indian sit."Aba! naman hinahamon mo ako anak ah, sge go dalian lang natin dahil paliliguan kita at kakain na tayo.""Sus, ang dali ko lang maligo ma, dali translate mo ang "I LOV
"Doc, ito na po ang kailangan nyo," saad ng assistant nurse ko ganyan talaga ka handa ang staff sa hospital ko.Agad ko naman kinuha iyong at tinusok sa dextrox ng bata para mapakalma ito.Ilang minuto lang kumalma ang bata at bumalik sa normal."Maraming salamat po doc," pinuntahan ang anak niya at niyakap ang anak."You’re welcome ma'am, kung may kailangan kayo tumawag lang po kayo sa intercom."Lumabas ako at pumunta sa office upang kunin ang iilang files ng pasyente dahil e-check ko lang sila.Naging abala ako sa trabaho buong maghapon 5pm ako nag out. Lumabas ako at pumunta na sa parking lot nandoon na kasi ang driver kung si Manong Permen.Nang makita niya ako lumabas siya sa kotse at pinagbuksan ako ng pinto. Pumasok siya sa kotse pero bago iyon may sinabi siya sa akin."Sir Van pumunta po ang Mommy mo kanina may ibinilin na letter daw galing sa Daddy mo pinapabigay sayo," sabi nya at pinaandar ang kotse."Nasaan po ang letter manong?""Nasa office ng bahay niyo po sir, basahin
Chapter 4Armea Pov "Mea .... Mea teka lang " lumingon ako sa lalaking tumawag sa akin "Bakit kalt ?" Kunot noong tanong ko sa kanya. Mangungulit na namn itong lalaking ito na ihatid ako for sure. 5:30 na kasi tapos na ang trabaho ko dito sa A.R bakeShop bilang Cashier."Ihatud, I mean ihahatid na kita sa inyo.""Hayy nko Kalt! 'wag na. Kaya ko na sarili ko. Malaki na ako at tsaka kukunin ko na ang anak ko" Siya si Kalt Gonzalez Katrabaho ko matagal na panahon na rin itong nangungulit sa akin na liligawan nya daw ako."Sabay na lang tayo, " pa cute niyang sabi at na may pa kidhat-kidhat pa ang mukong"Nako, naman Kalt ang manhid mo talaga ayaw nga sayo ni Armea hindi mo pa nahahalata," saad ng katrabaho ko na si Fe at sinapaak nya ito sa ulo "Aray naman Fe, mas masakit pa ang sinabi mo kaysa sa sapak mo ha tagus sa puso patungong Atay."Reklamo nito.Natatawa na lng ako sa kalokohan ng lalaking ito kinuha ko na lang ang bag ko sa maliit na locker dito sa bakeshop ngunit naririn
Chapter 5 "Dito na lang kayo kumain mamaya Meah," suhesyon ni nanay Sisil"Nakakahiya naman, nay,"mahina kung sabi kay nanay."Sge na anak, samahan nyo ako. Alas otso pa yun uuwi si Recardo."Si tatay Recardo ay ang asawa ni nanay isang jeepney driver yun habang si nanay naman dito lang sa bahay .Pinadalhan namn sila ng pera ng mga anak nila pero ayaw umasa ni tatay sa kanila dahil may sariling pamilya ang mga ito kaya nagtatrabaho si tatay."Sge po nay," sagot ko sa kanya dahil siya lang mag-isa ang kakain kung hindi ako papayag."Mea, may napapansin ako kay Andro parati pang nabububungo ang batang iyan?" tanong ni nanay."Po? Hindi namn ata nay bakit?""Tingnan mo ang hita niya anak may pasa." Agad ko naman tiningnan at may maliit nga na pasa kaya tinanong ko ang anak ko na nakikinig lang sa amin"Andro parati ka bang nabanga ka ba ?bakit may pasa ka?"Hindi po ma, maingat po si Andro"Hinawakan Ko ang hita nya at tinanong siya"Masakit ba ?" Nag-alala kong tanong sa kanya."Hind
Chapter 6Pagkatapos namin sa meeting nagsibalik na kami sa kanya-kanya trabaho . Pagkatapos kung puntahan ang mga pasyente ko bumalik ako sa office nadatnan ko ang aking kaibigan na si Larry Wesley at Nicks Burton they are my childhood friend sila ang naging barkada ko ."Doc, pwdeng magpa check-up nababaliw na ata ako." Yan si Nicks Burton ang pinakapasaway at babaero sa amin tatlo. Gwapo, Matangkad at habulin ng babae. Playboy na nga Fuckboy pa pero kahit ganyan iyan isa yang Ceo ng companya nila mayaman 'yan."Tangina mo Nicks, hindi ako Physiologist Nicks.""Ito naman, nagbibiro lang ako.""Ang ingay mo talaga nicks tahiin ko 'yang bibig mo kanina ka pa ah ang kulit," saad ni Larry Wesley ito ang pinaka-seryoso sa amin at isa siyang Engineer."What are you two doing here? Wala ba kayong mga trabaho?" tanong ko sa mga ito madalang lang to pumupunta dito. Pumupunta nga pero nanggugulo."Ahmm, meron na bored kami eh at chaka we know your having trouble finding a girl so we decid
Van POVIlang Oras kaming nagpakalasing. I hope this time makita na kita Ading.Tumayo ako at nagpaalam sa dalawa na lalabs muna ako.Pagkalabas ko galing sa VIP room at pumunta sa Gilid na may upuan pinagmasdan ko lang ang bawat galaw ng tao dito sa Bar may iilan na sumasayaw , may naghahalikan sa gilid may iilan naman na nagkakasiyahan kasama ang barkadaa .Maraming tao ang nandito sikat kasi ang bar natu at marami ang dumadayo. Maya-maya may lumapit sa akin na babae at umupo sa tabi ko"Hey doc," malandi niyang saad. Hinawakan niya ang balikat ko at tumitig sa aking mga mata."What?" Tanong ko sa babae. Ito yung babae kanina."Can I have you tonight?" Straight to the point niyang sabi."Lakas ng fighting spirit mo ah," malamig kong saad sa kanya."Hindi naman. Hinawakan niya Ang buhok ko at nagulo ang pagkatali nito. Bumalik naman ang kanyang kamay sa aking balikat."So? what's your decision doc?" Hinawakan niya ako sa kamay ."No. alam mo ba,ayaw na ayaw ko sa lahat ay yung babaeng
Chapter 8 Dalawang araw ang nakalipas mula noong natanggal ako sa trabaho. Tini-tipid ko lang ang perang nasa akin ngayon para magkasya ang pera ko sa kainlangan namin ng anak ko. Maghahanap ako ngayon ng bagong trabaho pero ang problema wala akung mapag-iwanan kay Andro. Busy kasi si Madeline ayaw kung maka disturbo sa kanya. Kasalukuyan akong nagbibihis dahil maghahanap ako ng trabaho kahit dadalhin ko na lang si Andro. Kahit nga dishwasher lang muna ok na ako basta may trabaho lang ako."Mama, ma.... Maa," sigaw ng sigaw ng anak ko at umiyak pa Nataranta ako bigla dahil umiyak ang anak ko. Nasa sala kasi siya. Pinahintay ko muna kasi siya dahil tapos ko na syang bihisan."Oh my god! anong nangyari sayo bakit dumudugo ang ilong mo andro?""Hindi ko po alam mama," wika ng anak ko."Wait ka lang nak ha? kukuha lang ng panyo si mama. Wag ka ng umiyak magiging ok ka." Dali-dali akong bumalik sa anak ko tapos pinunasan ko ang ilong niya at Pina-upo siya ng tuwid at pina
Chapter 9 Lumakad lang ako dahil tatlong store lang ang pagitan ng building na pupuntahan dito. Nang makita ko ang guard nagtanong ako sa kanya. "Magandang umaga Manong guard may Job hiring pa po ba dito?" "Ahh, saktong-sakto maam kasalukuyan pa ang interview kaya pumasok na po kayo may table po sa kaliwang banda dyan doon po kayo magtanong." Tinuro niya ang table na may nag-babantay na babae. "Maraming salamat po manong," Sinunod ko ang sinabi ni manong may nakita ako babaeng doon kaya nagtanong ako. "Excuse me po saan po ba dito ang nagpapa- interview? Mag-aaply sana ako ng trabaho," "Nako Ma'am , tapos na po kasi may nakuha na po," "Baka naman pwde pang humabol miss" "Hindi na po talaga maam pasensya na po kayo naubos na po ang slot dahil may na hired na maghanap na lang po kayo sa ibang building baka may job hiring sila pasensya na po talaga" "Ganun ba salamat po" Uuwi na naman akong sawi hindi sawi sa pag-ibig kundi sawi sa trabaho aba naman kay malas ko naman yung a