Chapter 2

Lia's POV:

I never once mentioned about that man, wearing a groom's outfit but I just feel I had to earlier. But seriously, how did I developed this kind of feeling with my bestfriend? 

Haeil Ethan Lee or Ethan for short is my childhood bestfriend. Given the fact that our Moms are bestfriends too and we live next to each other’s' houses in the neighborhood, so yun pati kami friends na rin. Nagkakasundo kami sa mga bagay bagay and we knew each other too well. Hindi naman ako super introvert but aside from Kendra who became my bff since highschool, I had Ethan since our diaper days. 

Speaking of him, dahil siya rin naman talaga ang topic. I like him because of so many reasons. Bunos na yung itsura niya na hindi naman maipagkakailang ang gwapo talaga, mana kay Auntie at Uncle. To make it short, Ethan is a man every girl dreams to be with in our campus. From sports, talent, grades, leadership at bunos na yung gwapo at yaman ng pamilya niya. But I like him more because he treats me like a Princess, even my brother can't be as good as him.

"So nasaan na yung Prince charming mo? Ba't 'di natin kasamang kumain? Himala ahh!" Saad ni Kendra habang kumakain kami sa cafeteria ng campus. 

"Hoy! Baka may makarinig sayo. Hayaan mo na yun, sabi niya may pupuntahan lang daw siya." Saad ko. 

"Girl ba't 'di mo pa aminin kay Ethan na gusto mo siya? Sige ka baka maunahan ka." Sabi pa niya.

Napalunok ako ng 'di oras di pa man ako nakakasubo ng pagkain. 

"Sa tingin mo, magugustohan kaya niya ako? I am good for nothing." I said in dismay. 

"Lia, who is good for nothing? You came from a wealthy family too. Maganda ka naman." She said. 

"But he is beyond. I hardly can pass our subjects. I don't even have a single talent. I always am so dependent that can't do things independently even once. You think he will like me?" Hopeless kong tanong. 

"Paano natin malalaman kung hindi mo susubokan? Girl, third year college na tayo. Magkakakilala kayo since naka-ded* pa kayo sa Mommy niyo." Maligalig niyang sabi. 

"Wag mo akong igaya sayo na malakas ang loob." Sabi ko. 

"Oh diba? Edi masayang girlfriend ako ngayon." Nakangiti niyang sabi.

Napangiti rin ako dahil sa sinabi niya. Eh ang lakas ng loob nitong umamin sa crush niya. 

"Ayaw kong masira yung pagkakaibigan namin." Saad ko.

Napayuko ako habang tinusok tusok ng tinidor ang ulam. Napaismid lang si Kendra sa sinabi ko.

******

Ilang araw makalipas, iniisip ko parin kung sasabihin ko ba kay Ethan o hindi gay ana lang ng sinabi sa akin ni Kendra. Sabay sabay kaming kumain ng pamilya ko habang yun parin yung iniisip ko. Natauhan ako nang tumunog bigla yung plato ko. Nakita kong pinukpok ng kapatid ko gamit ang tinidor niya ang dulo ng plato ko.  

"Hello? Back to Earth Lia Aerabelle." He said.

Napatingin ako sa kanya saka ko tinaas yung kilay ko. 

"Hey! Don't do that, alam mong tumataas blood pressure ko pag tinataasan mo ako ng kilay." Inis niyang sabi.

Hindi ko siya pinansin, instead kumain na lang ako. 

"Son, stop that." Sinita ni Dad si Kuya.

Hindi ko man alam kung may gagawin ito since naka focus ako sa food ko, but I know he is plotting something to annoy me again.

*****

Lumabas ako ng bahay nang magtext sa akin si Ethan na makipagkita sa kanya sa mini park ng subdivision. Habang naglalakad ako patungo doon, iniisip ko parin kung sasabihin ko nga ba talaga sa kanya. Ilang taon ko na rin 'tong kinikimkim. Wala naman sigurong masama kung sasabihin ko. Hindi rin naman ako nag e-expect na he will like me in return. I just want to be honest. Minsan kasi pakiramdam ko ang obvious ko na. Napahinga ako ng malalim. 

"Sige Lia, sasabihin mo. Hindi naman importante yung pareho kayo ng maramdaman eh. Sasabihin mo lang baka sakali 'pag sinabi mo gagaan yung pakiramdam mo. Yung hindi mo na dadamdamin na may gusto kang sabihin sa kanya."

I tried to validate the action that I am about to do.

*****

"Here!" Saad ni Ethan sabay abot ng canned drink sa akin. Nakaupo ako sa katabing swing kung saan siya nakaupo. Tinanggap ko naman ito at sinuri kung anong klaseng inumin ito. Hindi naman ito soda. 

"OH! HEY!" Reaksyon ko.

Nagulat kasi ako nang malaman ko na canned alcohol yung binigay niya sa akin. 

"Shhh!!" He uttered. 

"Ethan kailan ka pa natutong uminom? Isasali mo pa ako sa kagaguhan mo?" Tanong ko.

Hindi niya ako pinansin, isang inuman niya yung hawak niyang can na kapareho ng binigay niya sa akin. 

"May problema ka ba?" Nag-aalala kong tanong.

Tumango naman siya kaya mas lalo akong nag-alala. 

"Kind of." Sagot niya.

"I'm confused." Dagdag pa niya.

I sighed. Pareho pala kami.

"Ako rin." Saad ko in whispePabulong kong saad. 

"What?" Tanong niya. 

"Huh? Ah wala." I said. 

"Go on. You texted me that you have to say something to me." Naalala pala niya.

Binalot ako ng kaba dahil sa sinabi niya.

"Uhmm--Ahh--Uhhhmm" I stuttered again.

Ba’t di ko maayos ang sarili ko tuwing may gusto akong sabihin sa kanya.

"Ikaw na lang mauna diba sabi mo may sasabihin ka rin." I said. 

"No ladies first." Sabi pa niya.

Nasobrahan talaga siya sa pagka gentleman.

"I'm waiting." Dagdag pa niya. 

I breathe heavily before bago ako naglakas loob.

"I like you!" Sabi ko.

Nakapikit kong sinabi yun habang parang nahiwalay yung kaluluwa ko nang ilang segundo. 

"You like me?" Tanong niya.

Tumango ako bilang sagot. It went silent for a while but seconds after.... 

 "HAHAHAHAHAHA....." He's now laughing.

Napatingin ako sa kanya at napakunot noo ako. Teka ba't parang 'di ito tama? He didn’t stop laughing. Parang mamamatay na siya kakatawa. I was stunned by his behavior. Na-glued ako sa kinauupoan ko. Is he insane? Deserve ko ba na makatanggap nang halakhak sa kanya after I seriously confessed? My blood pressure went up I guess, ramdam ko ang init ng aking pisngi.