Chapter 9

Matapos i-served ng waiter ang pagkain ay tinikman kaagad ni Farrah at halata sa kaniyang mukha na nasarapan sa lasa habang pinagmamasdan siya ni Damon.

‘Pagdating sa pagkain nakakalimutan ang problema,’ sambit ni Damon sa kaniya isipan.

“Hindi ka ba kakain?” tanong ni Farrah.

Iniabot ni Damon ang kaniya plato may pagkain kay Farrah.

“Busog ako, kuhanin mo na ito dahil mukha ‘di ka kumain mula kagabi,” natatawa wika nito.

“Sure ka?” paniniguro ni Farrah.

Tumango naman si Damon sabay sabi ng isipan, ‘Ang siba! ‘Di man tumanggi para pilitin kahit pakitang tao lang.”

Tinititigan lang niya kung paano kumain si Farrah pati ang mga kilos nito, malayong-malayo kay Elaine na mommy ni Heaven.

Masyado mahinhin si Elaine at sopistikada, kung kumain ay mabagal hindi tulad ni Farrah sobra bilis ngumuya na para ba naghahabol ng oras. Ganoon pa man, hindi tamang ikumpara ang dalawa dahil magkaiba tao ang mga ito.

“Ano nga ba ‘yong naalala mo kanina?” tanong ni Farrah matapos maubos ang pagkain.

“Akala ko nakalimutan mo na ‘yon,” sagot ni Damon.

“Kumain lang ako, hindi ibig sabihin ay nakalimutan ko na ang pinag-uusapan kanina. Matindi kaya ang memories ko,” sambit ni Farrah.

Umayos naman si Damon sa pagkakaupo matapos uminom ng isang baso tubig.

“Naalala ko noong nag-aaral tayo lagi mo sinasabutahe ang date ko, papansin lang?” natatawa tanong nito.

“Papansin mo mukha mo, ano kinalaman naman sa kabaliwan?” balik na tanong ni Farrah.

“Ikaw ang dahilan kung bakit nakikipag-break ang mga naging girlfriend ko noon. Ang dami mo kabaliwan ginawa tulad ng pagsampay sa underwear ko sa flag pole, alam ko ikaw ‘yon at hindi ko lang ni-report sa faculty niyo,” paliwanag ni Damon.

Halata guilty si Farrah dahil alam niya ang kalokohan ginawa nang panahon ‘yon dahil sa sobra asar kay Damon.

“A-ano kasi i-iyon,” nauutal nito sambit sabay inom ng tubig sa baso.

Nakatingin lamang ng diretso si Damon sa kaniya at hinihintay ang paliwanag nito.

“Ganito ‘yon, kasalanan mo kaya isinampay ang underwear mo sa flag pole,” hirit pa niya.

“Paano naging kasalanan ko?” seryoso tanong ni Damon.

“Sinabi mo sa manliligaw ko na amoy anghit ako!” gigil na sagot nito.

Tumawa ng malakas si Damon na nakaagaw pansin sa ibang kumakain naroro’n.

Tumahimik siya sa pagtawa upang hindi makaagaw muli ng pansin at bumulong kay Farrah, “Para ‘yon lang gumanti ka ng below the belt.”

“Hindi mo naintindihan na matagal ko ng crush si Jay, sasagutin ko na siya dapat ngunit bigla umiiwas na sa ‘kin,” inis na sabi ni Farrah.

“Wala kuwenta ang Jay na ‘yon, nagkainuman lang kami at biniro may anghit ang nililigawan ay bigla sineryoso,” ‘di mapigilan matawa ni Damon sa sinabi.

“At saka may anghit ka nga ba talaga?” tanong pa ni Damon.

Napatayo bigla si Farrah at patakbo iniwan si Damon sa mesa.

Nahabol naman siya ni Damon bago makalabas ng pintuan at hinatak ang braso pabalik sa kanilang mesa.

“Hey! Maupo ka nga muna at masyado ka pikon,” sambit ni Damon.

Padabog na naupo si Farrah.

“Umaalis ka kaagad hindi mo pa nga nababayaran ang kinain mo,” wika pa ni Damon.

“Ano?!” nabigla tanong ni Farrah na hindi akalain na siya pala ang magbabayad ng mga pagkain in-order nila na siya rin umubos.

“Nagbibiro lang ako,” sagot ni Damon at tinawag ang waiter upang magbayad.

Ipinaliwanag ni Damon ang mga naganap sa pakikipag-inuman sa dati manliligaw ni Farrah na talaga nagkaasaran lamang at wala naman personalan naganap. Sadya pikon din si Jay kahit siya ang una nang-asar sa kaniya.

Sa umpisa ay ayaw maniwala ni Farrah ngunit binanggit muli ni Damon ang underwear na isinampay sa flag pole na talaga naman nakakahiya. Kung tutuusin ay nagpatuloy pa ang paghihiganti ni Farrah kay Damon dahil gumawa ito ng paraan upang masira ang lalaki sa mga naging karelasyon nang college.

“Naisipan ko asarin ka sa araw-araw na nagkakatagpo tayo dahil sa mga kalokohan ginawa mo at marahil nababaliw ka nang mga panahon ‘yon sapagkat may gusto ka sa ‘kin,” wika ni Damon na palagi ang pagtawa.

“Wow! Ang kapal ng face, paghihiganti lang lahat ng ‘yon at dahil inumpisahan mo kaya nakasanayan na,” buwelta ni Farrah.

“Tanong ko lang, paano mo nakuha ang underwear ko?” tanong ni Damon na kinapula ng mukha ni Farrah.

“Si Sandra ang nakaisip na kunin ang underwear mo at isampay sa flagpole. Nakuha niya ‘yon dahil may kaibigan ka patay na patay sa kaniya,” sagot ni Farrah.

“Sino?” tanong muli ni Damon.

“Secret lang ‘yon na ‘di puwede sabihin, nangako ako kay Sandra. Kung gusto mo, ikaw na magtanong sa kaniya kapag nagkita kayo,” sagot muli ni Farrah.

“Oh siya, para makabawi sa ‘yo. Ako na ang magpapanggap na baliw,” dagdag pa nito.

Nagkasundo na rin sila na kalimutan ang anu man hindi pagkakaunawaan sa nakaraan at makakabuti kung maging magkaibigan sila upang maging madali ang lahat sa kanila.

Nagpasya sila pumunta sa Mental Health Organization kung saan nagtatrabaho ang kakilala Psychiatrist ni Damon.

“Sure ka rito talaga?” pagdududa tanong ni Farrah.

“Oo, mainam rito sa kakilala ko at baka dalhin mo na naman ako sa isang Doctor Quack Quack,” pabiro sagot ni Damon.

Hinanap ni Damon ang opisina ni Dra. Saison at naghintay na harapin sila ng doktora.

“What a surprise, Damon. What can I do?” tanong ng doctor pagkakita sa kanila.

“We need your help,” sagot ni Damon.

Napansin naman ni Dra. Saison ang kasama nito.

“Who is she?” muli tanong.

“My wife Farrah,” pakilala niya na kinagulat ng doktora.

“Nag-asawa ka na pala, hindi ka man lang nag-imbita,” may tampo turan ni Dra. Saison at pinaupo sila.

Ipinagtapat ni Damon kay Dra. Saison ang sitwasyon nila ni Farrah na kinamangha nito, sinabi na rin niya ang kailangan tulong ngunit nagdadalawang-isip ang doktora.

“What do you think?” tanong ni Damon.

“Mahirap na alanganin ang gusto ninyo mangyari,” sagot ni Dra. Saison.

Ipinaliwanag ni doktora ang mga posibilidad na maari mangyari sakali pagbigyan niya ang mga ito. Puwede madamay ang kaniyang profession sakali magkaroon ng hindi inaasahan sitwasyon at sakali man na maging matagumpay ang paggamit ng mental health bilang ground sa annulment ay makakasama sa pagkatao ng isa sa kanila mag-asawa.

“Handa ka ba magkaroon ng hindi patas na pagtingin ang iba tao sa ‘yo Farrah?” tanong ni Dra. Saison.

Napaisip naman si Farrah sa tanong at hindi makasagot.

Pinayuhan sila ni Dra. Saison na pag-isipan mabuti ang magiging desisyon at isaalang-alang din ang mga tao nakapaligid sa kanila. Maari sila bumalik kapag nakapagdesisyon na at handa siya tulungan ang mga ito.

Nagpaalam na sila sa doktora. Nasa labas na sila ng pasilidad ngunit wala pa rin kibo si Farrah.

“Are you alright?” tanong ni Damon.

“Ang hirap pala, akala ko ay madali lang makakuha ng grounds gamit ang health problems,” sagot ni Farrah.

Dinala siya ni Damon sa isang pamilyar na park at binilhan ng milk tea, ngunit para ba wala pa rin ito sa sarili na nag-iisip ng kung anu-ano.

Samantala, busy si Damon makipag-usap sa kniya cellphone na lumayo ng kaunti kay Farrah.

Nakatanga si Farrah sa kaniya kinauupuan.

“Ang hirap mabuhay,” bulong pa sa sarili.

“Mahirap talaga ang mabuhay lalo na at nakikita mo mawawala pa sa ‘yo ang tao pinakamamahal mo, ngunit mas masakit na mawala ang tao lagi nasa ‘yo tabi at hindi pinag-aalayan ng pagmamahal,” seryoso wika ng isa ‘di kilala boses.

Nagulat na napalingon si Farrah sa pinanggalingan ng boses, ang tao grasa na nakaupo sa kaniya tabi na nakatagpo noong una siya magawi sa park at muli sila nagkatitigan nito.

Bigla na lamang ngumiti sa kaniya ang tao grasa na kita ang gilagid nito at maiitim na bungi ngipin.

“Penge pera,” wika pa nito na inilahad ang palad.

Binigyan niya ulit ito ng pera at masaya tumakbo papalayo ang tao grasa na siya naman paglapit ni Damon.

“May ginawa ba siya masama sa ‘yo?” nag-aalala nito tanong.

Umiling lamang si Farrah.

“Kilala ko siya at talaga gumagala ang tao ‘yon dito upang manlimos,” wika ni Farrah.

Nakampante naman ang kalooban ni Damon sa narinig at wala dapat ipag-alala.

“Tumawag ang secretary ko at nakumpirma niya babalik sa bansa si Mayor Morena sa susunod na linggo,” pagbabalita ni Damon.

Bigla umaliwalas ang mukha ni Farrah sa narinig at nayakap si Damon.

“Salamat naman at may maganda balita sa wakas,” sambit nito at napansin ang pagkakayakap kay Damon na kaniya kinahiya.

“Sorry,” paumanhin nito at inalis ang pagkakayakap sa lalaki.

“It’s alright,” ani Damon.

Pagkaraan ng isang linggo ay nagpasya sila bumalik sa San Pablo upang salubungin si Mayor Morena.

“Sure ka ngayong araw ang dating ni mayor?” masaya tanong ni Farrah habang ‘di mapakali sa passenger seat.

“Yes,” sagot ni Damon.

Halata excited si Farrah na makaharap muli ang dati alkalde at makuha ang kinakailangan dokumento upang mapawalang bisa ang kanila kasal.

Sa kaibuturan ng puso ni Damon ay nakakarandam siya ng lungkot dahil mapapabilis ang pagkawala ni Farrah sa buhay nila ng anak. Nanghihinayang siya na kulang pa ang nagagawa pagkilos upang mapaibig si Farrah.

Habang binabagtas ang daan na may kalayuan pa sa San Pablo ay napansin ni Damon ang mga nagkalat na mga tuyong kahoy sa daan, kaya naman itinigil ang sasakyan upang bumaba at alisin ang mga ito.

“Huwag ka bababa ng sasakyan,” utos nito kay Farrah.

Bago pa man siya makalapit sa mga nakaharang na kahoy ay bigla siya sinunggaban ng dalawa hindi kilala tao at narandaman niya may matigas na bagay na ipinukpok sa kaniya ulo dahilan upang mawalan ng malay.

Nagsisigaw si Farrah sa nakita, hindi niya namalayan bigla may marahas na lalaki nagbukas ng pinto at kinaladkad siya palabas. Tinatawag niya ang pangalan ni Damon ngunit hindi ito kumikilos na kaniya kinatakot na baka patay na ang kasama.

“Please, huwag niyo kami sasaktan. Sa inyo na ang lahat ng pera namin dala pati na ang sasakyan, pakawalan niyo lamang kami,” pagmamakaawa ni Farrah at ‘di napigilan ang umiyak.

Tawanan lamang ang mga lalaki na nasa lima ang bilang at mukha halang ang mga kaluluwa.

Piniringan ang kaniya mga mata at itinali ang mga kamay, kinaladkad siya muli papasok sa sasakyan.