บทที่ 9

-หนึ่งอาทิตยต่อมา-

“พัดโล้ม”

“เออมีไรตุ๊ดดัดจริตที่อุตริเปลี่ยนชื่อจากสุเมธเป็นอีอิมเมท”

“โอ๊ย! ไม่เลิกกระแนะกระแหนกูสักที” มันตะโกนเรียกชื่อฉันมาแต่ไกลพอมาถึงโต๊ะในโรงอาหารที่ฉันนั่งอยู่ฉันก็เลยแขวะมันไปนิดหน่อยด้วยความรำคาญ

“หมั่นไส้มึง เรียกเมธมันห้วน ๆ เรียกอิมเมทก็ได้นะคะฟังดูอ่อนหวานกว่า แหวะ!” ฉันแกล้งดัดเสียงทำสำเนียงดัดจริตเหมือนที่มันแนะนำตัวกับอีตานั่น

“เออขี้อิจฉาค่ะชะนี แต่ช่างมัน ๆ เข้าเรื่องสำคัญก่อนดีกว่า” มันโบกมือปัดเพื่อให้ฉันจบเรื่องนี้แล้วก็นั่งลงตรงข้ามฉันพร้อมกับทำหน้าตาจริงจัง

“มีไร?”

“คืนนี้ไปสนามพี่เตอร์กัน”​

“ไม่!” ฉันตอบมันทันควันทำให้อีตุ๊ดที่เสนอหน้าและยิ้มแฉ่งใส่รีบหุบยิ้ม

“กูไม่ให้สิทธิมึงปฏิเสธเช่นเคยค่ะ ยังไงมึงก็ต้องไปกับกู”

“ไม่เอา อีเมธมึงไม่เสียดายเงินรึไงไปดูติดกันขนาดนี้ เอากูไปด้วยคือต้องซื้อบัตรให้กูนะเพราะกูไม่จ่ายแน่นอน แต่! ถึงมึงจะจ่ายให้กูก็ไม่ไป” ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง ต่อให้เอาพี่มิกซ์มาล่อพัดลมก็จะไม่ใจอ่อน เพราะฉันว่าฉันมีปัญญาหาทางเข้าหาพี่มิกซ์ได้โดยที่ไม่ต้องพึ่งสถานที่ของอีตานั่น

“ครั้งนี้ไม่เสียเงินค่ะ แล้ววันนี้มึงก็จะได้นั่งในโซนซุปเปอร์วีไอพีแบบเชิด ๆ ด้วยค่า~” อีเมธบอกเสียงดังฟังชัด น้ำเสียงชื่นมื่นเหมือนไม่ได้สนใจคำปฏิเสธของฉันแต่อย่างใด

“หมายความว่าไง”

“ก็พี่เตอร์ของกูเขาโทนมาชวนเองโดยตรงจ้า!” อีเมธประกาศออกมาเสียงดังฟังชัดแถมยังผายมือทั้งสองข้างออกเหมือนอยากจะรับลมร้อนยังไงยังงั้น

“นั่นยิ่งทำให้กูไม่มีทางไป!” ฉันรีบปฏิเสธเสียงแข็ง ให้ไปเพาะอีตานั่นชวนงั้นเหรอ ไม่มีทาง!

“ทำไม? ไหนบอกมาซิมึงมีปัญหาอะไรกับพี่เตอร์นักหนา กูเห็นมึงทำท่าแอนตี้พี่เขาตั้งแต่วันนั้นแล้ว”​ อีเมธเท้าสะเอวถามฉันด้วยเสียงเอาเรื่องทันที นี่มันองครักษ์พิทักษ์ชัตเตอร์รึเปล่าคะ

“เปล่า แค่ไม่ชอบขี้หน้า ช่างมันเหอะขี้เกียจพูดถึง” ฉันบอกปัดแล้วก็ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ต่อ

“ไม่รู้แหละยังไงมึงก็ต้องไป!”

“กูหาวิธีเข้าหาพี่มิกซ์ด้วยวิธีอื่นก็ได้อีเมธ ยังมีที่ ๆ กูจะเจอพี่เขาได้ตั้งเยอะแยะ”

“โนววว กูไม่ได้พามึงไปที่นั่นเพื่อไปหาพี่มิกซ์แต่กูให้มึงไปสนุกแค่นั้น โอเคนะชะนี”

“อะไรวะ กูไม่ได้อยากไปสนุกสักหน่อยไม่เอาหรอก”

“”โอ๊ย! ก็แค่ไปสนุกเหมือนไปเที่ยวผับคืนวันศุกร์นั่นแหละ ลบ ๆ เหตุผลเรื่องพี่มิกซ์ไปก่อน นี่กูชวนไปเที่ยวแค่นั้นจริง ๆ”

“ไม่ไป~” ฉันส่ายหน้าปฏิเสธอีกรอบ คราวนี้อีเมธก็เลยเลิกสะดิ้งแล้วนั่งนิ่งมองหน้าฉันแทน

“...”

“อย่ามางอน”

“...”

“อีเมธ”

“...”

“เมธ”

“...”

“เออ ๆ ไปก็ไป” เวลามันทำท่าแบบนี้ฉันต้องยอมมันทุกครั้ง เพราะตุ๊ดไม่ได้งอนง่าย ๆ แต่ถ้าได้งอนแต่ละครั้งฉันต้องใช้พลังและความพยายามอย่างมากในการง้อมัน

“เลิศ! ถ้างั้นแต่งตัวเลิศ ๆ นะคะหนูนีของเจ้!” อีตุ๊ดหลากอารมณ์! พอตกปากรับคำแล้วฉันรู้สึกเหมือนตกหลุมตอแหลของอีเมธที่กำลังจะกลายร่างเป็นอีอิมเมทในคืนนี้ยังไงก็ไม่รู้ เฮ้อ!

-20.30 น.-

“พี่เตอร์ขาเมธเอ้ย! อิมเมทกับพัดลมมาถึงแล้วค่ะ” พอมาถึงประตูทางเข้าสนามอีเมธก็ต่อสายหาผู้ชายด้วยท่าทางระริกระรี้ ดัดจริต!

“ได้ค่าขอบบคุณมากนะคะ อิอิ” อีตุ๊ดยักษ์วางสายแล้วก็ยืนทำหน้าเลิศ ก่อนที่จะปลายตามามองที่ฉัน

“เดี๋ยวผู้มารับ”

“ย่ะ!” ฉันหมั่นไส้มันสุด ๆ เลย ทำหน้าเหมือนจะเปิดตัวผัวแล้วก็เดินเข้าไปในพิธีส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวยังไงยังงั้น

“รอนานไหมครับสาว ๆ” ยืนรอประมาณ 10 นีอีตาหัวทองก็เดินเข้ามาทัก และการมาของเขาก็ทำให้คนบริเวณรอบ ๆ ทางเข้ามองตามกันเป็นแถบ

“ไม่นานค่า สวัสดีค่ะพี่เตอร์” อีสุเมธรีบถลาไปซบแขนเขาซึ่งเขาก็อมยิ้มขำท่าทางของมัน ดูเข้ากั้นเข้ากัน เหมาะแก่การเป็นผัวเมียดี

“ถ้างั้นไปเลยไหมพวกเพื่อนพี่รอเมธกับพัดลมอยู่ข้างบนแล้ว”

“ว้าย! อิมเมทสิคะพี่เตอร์” เฮ้อ! กลับมาเป็นสุเมธเถอะค่ะชื่ออิมเมทขนาดกูเป็นเพื่อนกูยังรู้สึกกระดากหูเลยเวลาได้ยิน

“อ่า ๆ ๆ โอเคจ้ะอิมเมท เชิญเลยครับ” เขาภายมือให้มันและนั่นก็ทำให้มันหันมามองหน้าฉันแล้วก็พยักหน้าเรียก

“ตามมาค่ะชะนี อิมเมทไม่เกรงใจแล้วนะคะพี่เตอร์ขา ผู้ชายมากมายรออิมเมทอยู่ อิอิ” พอมันเรียกฉันเสร็จก็หันหน้ากลับไปคุยกับเขาเสียงร่าเริงแล้วเดินเลิศ ๆ เชิด ๆ เข้าไปด้วยสเต็ปนางแบบทันที ไม่สนใจแม้แต่จะรออีตานี่เลยด้วยซ้ำ

“เพื่อนพัดลมน่ารักดีนะ” เขาหันกลับมาคุยกับฉันด้วยรอยยิ้ม แต่ฉันมองเขาแล้วก็เดินผ่านหน้าเขาไป ไม่อยากคุยด้วยแล้วก็ไม่อยากอยู่ตรงนี้นาน ๆ เพราะยัยพวกผู้หญิงที่มาเที่ยวเริ่มมองมาทางเขามากขึ้น แถมยังส่งสายตาไม่เป็นมิตรมาทางฉันด้วย นี่พวกหล่อนมีเวลาคิดน้อยจนคิดว่าผู้หญิงสวย ๆ อย่างฉันจะต้องเป็นอะไรกับผู้ชายหล่อ ๆ อย่างเขาเท่านั้นเหรอ โนวย่ะ ว่าที่ผู้ของฉันก็งานดีเช่นกัน ได้โปรดอย่าริษยาผิดคน!

“เอ้า! รอพี่ด้วยสิคะแฟน”

กึก!

...แฟน?

ขาฉันหยุดขยับอัตโนมัติทันทีที่ได้ยินเขาเรียกฉันด้วยมุกชื่อภาษาอังกฤษที่ฉันโดนคนล้อเล่นกับมุกนี้มาประจำ แต่ครั้งนี้พัดลมไม่ขำ

“อย่ามาเล่นมุกนี้เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจผิด” ฉันหนขวับบบกลับไปแล้วพูดกับเขาทันที อุตส่าห์จะไม่ลดคุณค่าของริมฝีปากไปปะทะกับเขาอยู่แล้วเชียว

“เล่นที่ไหนพี่ไม่ได้ตั้งใจจะเรียกชื่อพัดลมเป็นศัพท์ภาษาอังกฤษสักหน่อย” เขาเดินล้วงกระเป๋าเข้ามาหาฉันเกือบดูดีแล้วเชียวถ้าไม่มีสายตาวอนตีนคู่นั้นที่มองมาที่ฉัน

“หมายความว่ายังไง?” ฉันถามเอาเรื่องเพราะไม่อยากเปลืองน้ำลายเยอะ หมั่นไส้! ไม่น่าตกหลุมพลางตอแหลของอีตุ๊ดเลยจริง ๆ

“ฮึ ๆ เข้าไปข้างในดีกว่าค่ะ คนเริ่มเยอะแล้ว” เขายิ้มพร้อมกับหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะเลี่ยงตอบคำถามของฉันแล้วก็บอกให้ฉันเข้าไปข้างใน นี่มันกวนประสาทกันชัด ๆ

“ทีหลังถ้าจะชวนอีเมธอีกก็ช่วยระบุกับมันชัด ๆ ได้ไหมว่าชวนแค่มันคนเดียว รู้ไหมว่าฉันต้องฝืนใจมากับมันแค่ไหน” ฉันยอมสะบัดหน้ากลับไปทางเดิมแล้วเดินนำหน้าเขา พอมาถึงโซนทางเดินที่ดูเป็นส่วนตัวฉันก็เอ่ยปากพูดกับเขาทันที

“ไม่ได้หรอกเพราะพี่ตั้งใจชวนทั้งเมธแล้วก็พัดลม” เขายิ้มแล้วก็ยักคิ้วส่งมาให้พร้อมคำตอบ เมื่อไหร่เขาจะเลิกกวนประสาทฉันสักทีนะ!

“แต่ฉันไม่ได้อยากมา”

“มาเถอะเพราะวันนี้พัดลมได้เจอไอ้มิกซ์แน่ ๆ” เขายังพูดไปยิ้มสบาย ๆ ไปด้วย แต่ชื่อและประโยคที่เขาพูดออกมามันทำให้ฉันหูผึ่งขึ้นมาได้เหมือนกัน ทั้งที่ก่อนตกลงจะมาฉันเพิ่งบอกอีเมธว่าฉันมีปัญญาเจอพี่มิกซ์ได้โดยที่ไม่ต้องพึ่งที่นี่ แต่ก็นะสุดท้ายไม่ว่าจะยังไงจุดอ่อนของพัดลมก็ยังคงเป็นพี่มิกซ์อยู่ดี >///<

“พี่มิกซ์มาเหรอ”

“ฮึ ๆ ๆ ทีแบบนี้รีบคุยกับพี่เลยนะคะ แสดงว่ารักจริง” เขาพูดไปพยักหน้าไปเบา ๆ ไม่ได้เหมือนถามฉันหรอก เหมือนกำลังคุยและตอกย้ำความมั่นใจของตัวเองมากกว่า

“ตกลงว่าพี่มิกซ์มารึเปล่า”

“คุยกับผู้ใหญ่พูดจาให้น่ารักไม่เป็นเหรอเราน่ะ ถ้าอยากรู้ว่ามันมาไหมก็ลองถามพี่ดี ๆ ใหม่ซิพัดลม” เขาทำหน้าเอือมระอาใส่ฉันนิดหน่อยแต่ฉันไม่สนหรอก ผู้ใหญ่กว่าตรงไหนเขาอยู่ปี 4ฉันอยู่ปี 3 บางทีถ้าเอาวันเกิดมาเทียบหรือนับจริง ๆ อาจจะอายุห่างกันไม่กี่เดือนก็ได้

“ไม่อยากรู้แล้ว เดี๋ยวเข้าไปก็เห็นเองว่ามาหรือไม่มา” ฉันยักไหล่แล้วก็ตั้งใจจะเดินนำไปก่อน แต่เขาก็เดินมาขวางหน้าเอาไว้

“ตกลงจะไม่ยอมคุยกับพี่ดี ๆ เลยสักครั้ง?” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างไม่พอใจเหมือนกันมั้งคะ

“ก็ไม่ได้อยากคุยด้วยตั้งแต่แรกนี่คะ หลีก!”

“ฮึ ๆ ที่จริงเราก็น่าจะใช้โอกาสนี้ตีสนิทกับพี่มากกว่านะ จะได้เข้าหาไอ้มิกซ์ได้ง่าย ๆ ไง” นี่เขาคิดว่าฉันสิ้นไร้ไม้ตอกไม่มีปัญญาอ่อยผู้ชายเองรึไงวะ! สวยสะพลั่งดั่งอรุณเบิกฟ้านกกาโบยบินอย่างพัดลมเนี่ยนะ!

“ฉันมีปัญญาเข้าหาพี่มิกซ์เองได้ ไม่จำเป็นต้องเข้าทางเพื่อนของเขา โดยเฉพาะเพื่อนอย่างนายจำไว้!”

“อ่า~ เดี๋ยวพี่จะคอยดูนะคะ” เขาลากเสียงแบบกวนตีน! กวนตีนสุด ๆ และตบท้ายด้วยคำพูดเสียงหวานและรอยยิ้มน่ารักน่าถีบก่อนที่จะขยับตัวหลีกทางให้ฉัน

“คอยดูให้ดีก็แล้วกันวันนี้แหละ!” เพราะอารมณ์ทำให้ฉันท้าทายเขาไปโดยไม่คิด ไม่คิดเลยสักนิดว่าปกติมึงก็ชวดฉลูขาล นกแล้วนกอีกเป็นชีวิตจิตใจแต่นี่ไปท้าเขาให้คอยดูทั้งที่ยังไม่รู้ว่าจะเอาปัญญาที่ไหนให้พี่มิกซ์หันมามองเลยนี่นะ พัดโล้ม~

“อา~ ได้ค่ะเดี๋ยวพี่จะคอยดู แต่ว่าแน่ใจนะว่าจะไม่ใช้พี่เป็นเครื่องมือเข้าหาไอ้มิกซ์” นี่เขาจะไม่จบใช่ไหม อะไรทำให้เขามั่นใจว่าสวยระดับไฮคลาสอย่างพัดลมต้องพึ่งตัวช่วย? นี่มันจะหยามกันไปถึงไหนฮะหัวทอง!

“ไม่จำเป็น!”

“โอเคค่ะ งั้นเอาเป็นว่าถ้าไม่ใช้พี่เป็นเครื่องมือพี่ก็ไม่เกรงใจแล้วนะ” WTF! เขาพูดอะไรของเขา?

“งง?” คือว่าฉันงงจริง ๆ ก็เลยมีรีแอ็คชั่นกลับไปแค่สั้น ๆ ว่า งง?

“ฮึ ๆ เชิญดีกว่าครับทุกคนรออยู่” เขาไม่ตอบแต่ผายมือให้ฉันเดินนำอีกแล้ว เออในเมื่ออยากกวนประสาทด้วยการพูดไม่เคลียร์ฉันก็ไม่เซ้าซี้อยากรู้ต่อให้เพลียปากก็ได้วะ

ฉันเดินนำหน้าเขามาด้วยความไม่สบอารมณ์ ส่วนอีเมธน่าจะวิ่ง 100x100 ไปถึงโซนซุปเปอร์วีไอพีตั้งนานแล้วมั้ง พอไปถึงประตูทางเข้าสนามก็มีผู้ชายเปิดประตูออกมาพอดี และคน ๆ นั้นก็หยุดยืนอยู่ตรงข้ามกับฉันที่กำลังจะเปิดประตูเข้าไปพอดีเช่นกัน

เขา...ทำฉันใจเต้นจนแทบหยุดหายใจ เพราะนี่คือครั้งแรกที่เราสองคนได้มีโอกาสใกล้กันขนาดนี้ และมันก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มีโอกาสสบตากับเขาตรง ๆ สักที

...พี่มิกซ์~ >///<

พี่มิกซ์ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน เขายืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้วจริง ๆ และกำลังมองมาที่ฉันด้วย ฉันตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว จนกระทั้งได้ยินเสียงคุ้นหูพูดขึ้นมานั่นแหละถึงได้ดึงสติตัวเองกลับมาได้

“อ้าวไอ้มิกซ์ มึงจะไปไหนวะ”

“กูจะไปเอาของที่รถ” เขาละสายตาจากฉันแล้วมองไปด้านหลังของฉันจากนั้นก็ตอบคำถามของอีกคนที่ถามเขา

“อ้อ ให้คนของกูไปเอาให้ก็ได้นี่หว่าการแข่งจะเริ่มแล้วด้วย”

“เออขอบใจมาก” พี่มิกซ์พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้อีตานั่น ยิ้มสวยจังหวานใจขา~ น้องขาสั่นเพราะรอยยิ้มของพี่แล้วนะ >///<

“เอ่อ แล้วนี่...” พี่มิกซ์มองมาที่ฉันแล้วยิ้มให้ก่อนที่จะเบนสายตาไปมองอีตานั่น

....พี่มิกซ์ยิ้มให้ฉันค่ะ กรี๊ด! ถือเป็นนิมิตรหมายอันดีที่ดีมาก~ >///<

“อ้อนี่น้องพัดลม” อีตานั่น ไม่สิไม่ใช่ พี่ชัตเตอร์ต่างหาก ต่อไปนี้จะยอมเรียกดี ๆ ก็ได้เพราะเขารู้งาน ตอนนี้พี่มิกซ์ได้รู้แล้วว่ามีสาวสวยชื่อพัดลมอยู่บนโลก และมันก็เป็นเพราะพี่ชัตเตอร์~ ถึงจะค่อนข้างปากตอแหลและกวนประสาทไปบ้างแต่ตอนนี้พี่ชัตเตอร์คือผู้มีพระคุณของหนู~ อิอิ

“น้องพัดลม” พี่มิกซ์ทวนชื่อฉันด้วยท่าทางเหมือนแปลกใจ ก็แหมใครจะไปคาดถึงว่าจะมีใครมีชื่อน่ารักน่าหยิกซะขนาดนี้จริงไหมคะ

“อื้ม น้องพัดลม...ว่าที่แฟนกูเอง”