3. REMEMBER 1

Orvieto, Italy

July 2021

YUMI

Ang sabi ni Sir Rex ay huwag na huwag kong iiwan ang anak niyang si Reign, na Reianna naman kapag sa mama niya. Kainis! Mabuti na lang at hindi nalilito ang bata sa magkaibang tawag ng mga magulang niya sa kaniya. 

Tatlong taon pa lang si Reign at ang ganda-gandang bata, kamukha ng mama niya kasi sobrang ganda naman talaga ni Madam Julianna, kagandahan na balewala kay Sir Rex kaya sorry na lang siya. Pero naunawaan ko naman ang boss kong pogi, sadyang pangit kasi ang ugali ni Madam Julianna. Palasigaw iyon at nagiging malambing lang ang boses kapag nakikita si Sir Rex. 

Kawawa rin, asawang naturingan pero kinukulang sa atensyon. Kadalasan papansin na lang.

Halatang-halata rin naman kasi na paimbabaw lang ang pagiging nanay niya kay Baby Reign, mabuti nga at hindi ko siya sinusumbong kay Sir Rex… 

Paano naman kasi kapag nasa palasyo ng mga Agosti si Sir Rex ay kunwari hands-on mommy si madam, pero kapag wala na si Sir Rex ay puro utos lang din sa akin ang ginagawa at hindi na nga halos pansinin ang maganda kong alaga. 

At pakiramdam ko nga rin ay si Sir Rex lang ang dahilan kaya kunwari mahal niya ang bata. Ewan ko lang kung totoo pero ang sabi noong kapapanganak ni Baby Reign ay inaalagaan naman ng maayos ni Madam Julianna pero nagbago itong taon na ito. Lagi na kasi umaalis ng Italy si Madam. 

Ayoko na lang magsalita ng kung ano-ano pero pansin ko lang talaga na si Madam Julianna ay mukhang kulang sa aruga na ginagawa ang lahat para magpapansin kay Sir Rex, mahal na mahal niya naman ang asawa niya ay ang gwapo ba naman ni Sir Rex at mukhang masarap. Kaso ang boss ko na gwapo na mukhang masarap ay wala naman yatang ibang gustong gawin sa buhay kung hindi ang titigan ang babae na nasa painting sa mansion nito… si Mirabella. Ang ex ni Sir Rex. 

Maganda talaga si Madam Julianna pero si Mira… kahit hindi ko pa nakikita ay grabe… walang laban si madam sa pagka-anghel na ganda ng babae na iyon sa mga pictures niya at painting. Para siyang pinaghalong diwata at diyosa sa mga kwento.  

Hindi ko kilala ng personal ang babaeng Mirabella ang pangalan pero kung pakikinggan ko ang naririnig ko kay Miss Izzy, na pinsan ni Sir Rex, ay sobrang bait daw ni Mira. Kung gaano raw kaganda si Mira ay ganoon din ang ugali nito. And I defer conclude na sorry na lang kay Madam J… dahil sa pangit ng ugali niya ay talagang kahit maganda pa siya ay negative one hundred ang score niya kay Sir Rex.

“Yumi!” napalingon ako sa tumawag sa pangalan ko. Ay, ang crush ko pala! Si Alessandro. 

“Sì?” kinikilig na tanong ko. Ano kaya ang dahilan na tinatawag niya ako? 

“Rex wants to talk to you,” wika niya na parang robot. Sobrang gwapo nito eh pero mukhang ewan sa pagka-robot. Walang emosyon lagi makipag-usap. 

“Dov'è il Signor Rex?” tanong ko. Sinadya ko naman mag-Italian kahit nag-i-English siya kasi gusto ko magpabida-bida. Baka naman mapansin niya na ako at matuto naman siyang ngumiti. 

Masyadong mayaman ang mga magulang ng alaga ko na si Reign, parehong bigtime ang mag-asawa na hindi ko alam if mag-asawa ba talaga o nag-sex lang at nabuo si Reign. Ay, ewan! Basta pareho silang may mga negosyo. Hindi ko na gustong alamin kung ano at hindi ko trabaho ang umusisa, ang trabaho ko ay alagaan ang nag-iisa nilang anak. 

“Rex is in his study,” Alessandro informed me and then left me. Gano’n lang. Sinundan ko na lang siya ng tingin. Ano bang problema nito at kung ano ang ugali ni Sir Rex ay parang ginagaya din niya? 

Pero nakikita ko naman siya na nakikipagtawanan kina Giovanni, Stefano, Leandro at Flavio. Kahit naman kay Lorraine na pareho kong Pilipina ay maayos siyang nakikipag-usap, pero sa akin… why it seems they… they don’t trust me? Weird…

Hindi ko na siya inintindi at tinungo ko na ang study ni Sir Rex. Si Reign ay kinuha ni Miss Izzy at Miss Greta sa akin kanina kaya okay lang iyon. Nahihiya rin ako na binabantayan ang bata kapag kasama si Miss Izzy, baka isipin na atribida na ako masyado. 

Nasa tapat na ako ng pinto ng study ni Sir Rex at aaminin ko na kinabahan akong bigla. Baka galit kasi nakita na iniwan ko si Baby Reign kay Miss Izzy... Pero sana hindi iyon ang dahilan. Nakakakaba naman kasi. Ayoko mawalan ng trabaho sa kanila at mababait sina Miss Izzy at Miss Greta sa akin.

Masyado kasing suplado si Sir Rex at parang nakakatakot kung makatingin kapag nakikipag-usap sa akin. Hindi ko alam pero iyon ang pakiramdam ko, na tuwing kinakausap niya ako ay may gusto siyang malaman, parang mas inoobserbahan niya ako kaysa kausapin.

Si Sir Rex ang kumuha sa akin sa agency para magtrabaho bilang nanny ni Baby Reign. He was the one actually who introduced me to his wife, na hindi niya mahal kasi mahal niya ay ang ex niya. 

At paano ba ako nakilala ni Sir Rex? Ang sagot ay hindi ko rin talaga siya kilala. Basta sa agency kung saan ako nag-apply para maging kasambahay ay bigla na lang… pagkalipas ng isang oras pa lang ay tinawagan ako at sinabing mag-report sa opisina. Iyon na, nakaharap ko pa si Flavio na akala ko pa noong una ay ang magiging boss ko pero hindi pala, si Sir Rex pala, tauhan niya lang pala si Flavio. 

At iyon na nga, after no’ng araw na iyon ay dinala na niya ako sa mala-palasyong bahay ng asawa niya na si Madam Julianna. Gusto ko man magtaka bakit magkaiba ang bahay ni Sir Rex at Madam Julianna ay hindi na ako nagtanong. Gano’n siguro kasi pareho silang sobrang yaman. 

Napakamot ako. Huminga muna ako ng malalim. Iniisip ko kung kakatok na ba ako habang nasa harap ng pinto, ng study, ni Sir Rex. 

Inhale. Exhale. Inhale. Exhale. 

Kumatok na ako. ‘Kaya mo ‘yan, Mayumi!’ I encouraged myself while smiling stupidly.

Bakit naman kasi nakakatakot talaga ang Rafaello Exodus Pellegrini na boss ko? Ang gwapo pa naman sana… crush ko nga sana noong una pero may asawa na at may Mirabella pa na lagi ko nakikita na tinititigan niya ang painting. Nakakaawa din sa part na patitig-titig siya sa mukha ng ex niya… Iyon yata ang dahilan kaya masungit lagi. Masyado niya ininda pagkawala ni Mira, namatay raw kasi sa pagsabog ng eroplano na sinasakyan, iyon ang sabi ni Miss Izzy. Hindi naman ako tsismosa, sadyang nakwento lang sa akin.

Kakatok pa sana ako ulit nang biglang binuksan ni Sir Rex ang pinto at nagulat ako na biglang napayuko dahil muntik ako masubsob sa kaniya. Shit! Nakakahiya! 

“Pasok.” 

Nanlaki ang mga mata ko sa pagta-Tagalog niya. Si Sir Rex kasi ay bihira lang mag-Tagalog. Ano kayang mayro’n? Baka happy siya today.

Sumunod ako sa kaniya at napatingin agad ang mga mata ko sa painting ni Mirabella na nasa likod ng swivel chair ni Sir Rex. Sana all maganda kagaya ni Mirabella… At ang mga mata niyang maaamo ay nakakahalina… parang dinadala ako sa ibang dimension kapag tinititigan ko siya…

“Mayumi!” 

Napapitlag naman ako sa medyo nakakagulat na pagbanggit ni Sir Rex sa pangalan ko. Ano bang problema nito at nanggugulat? Teka…hala… baka may kasalanan nga ako… Baka nalaman niya na pinapapak ko ang gatas ng anak niya…

“S-sir?!”

“I am talking to you about something important, and you are not listening!”

Napalunok ako, sinulyapan ko na naman ang larawan ni Mirabella. Nakakainis ang ganda ng babae na ito at parang natotomboy na ako, tapos mapapagalitan pa ako ng lalaking baliw na baliw sa kaniya at hindi maka-move on na deads na siya. 

“Stop staring at her!” 

Napatingin ako kay Sir Rex. Seloso naman masyado, lagay-lagay niya rito sa office niya tapos bawal tingnan? Ano na rin?!

“S-sorry po. Bawal po pala.” 

Napabuga ng hangin si Sir Rex. Badtrip lang? Gatas lang naman iyong pinapak ko. 

“I wanna know if you remember this man…” He showed me a photo of a gorgeous man. 

“Ay, ang gwapo! Sino ‘to?!” nakangiti na tanong ko nang kuhain ko ang picture na nasa mesa niya at ilapit sa mga mata ko. 

I smiled. Wala bang hindi gwapo sa mga kakilala ni Sir Rex? Kahit mga tauhan niya ay ang popogi eh. 

“Titigan mo at baka may maalala ka.” 

Ginawa ko naman ang sinabi niya at tinitigan ko ang larawan, napailing ako at wala talaga akong maalala pero ang gwapo naman talaga at parang ang sarap yakapin, amuyin, halikan at… mahalin. Ayiee… ang landi ko! 

Nang mapatingin ako kay Sir Rex ay muli akong umiling.

“Are you sure?” 

“Yes, sir.”

“Where were you two years ago?” he asked me with his stern look. 

A creased form in my forehead. Bigla akong natigilan sa tanong niya. Two years ago? Nasaan ba ako noon? I am trying my best to remember pero wala akong maalala. Hindi ko naman pwedeng sabihin na wala akong maalala at baka isipin ni Sir Rex na may sikreto ako sa buhay. 

“I was… I was working…” butil-butil na ang pawis ko sa kakaisip ng sasabihin ko dahil wala talaga akong maidahilan. “Yes! I was working in the market!” 

“Where?”

Muli akong napalunok. Saan ba ako two years ago kasi. Sigurado na nagtatrabaho ako two years ago dahil hindi na ako menor de edad sa mga panahon na iyon pero kung ano ang trabaho at saan ang hindi ko maalala. 

Ang huli kong natatandaan ay nagising ako sa isang ospital at wala akong maalala maliban sa  pangalan na Mayumi Lumacad. Kung bakit iyon ang nasa isip ko at ang petsa ng kapanganakan ko ay hindi ko na alam.

Ang sabi ng doktor na kausap ko, nang magising ako, ay nadala ako sa ospital na iyon na may mga tama ng bala at himalang buhay pa ako. Marami akong mga sugat sa katawan na parang nagmula sa mga patalim. May malaki rin akong bukol sa ulo nang matagpuan ako na halatang may pumukpok sa ulo ko. 

Nang alamin sa akin kung ano ang nangyari ay iling lang ang isinagot ko, wala akong maalala. Nang tanungin ang pangalan ko at ibang detalye ay sinabi ko lang kung ano ang natatanging natatandaan ng utak ko. 

“Wisconsin. I was working in Wisconsin at that time, sir.” I am not lying dahil sa Wisconsin talaga ako nagkamalay. Kung paano akong napunta sa Italy ay dahil nang magkamalay ako ay may kumuha sa akin sa ospital at nagpakilala na kapatid ko. 

My instinct told me na hindi ko siya kapatid pero napilitan akong sumama dahil wala akong maalala. Nang malaman ko na sa Pilipinas niya ako dadalhin ay hindi ko alam kung paano kong nagawa pero… nakatakas ako. 

Hindi ko rin alam kung bakit ayokong bumalik sa Pilipinas kagaya ng sabi niya. Marunong ako mag-Tagalog at kumbinsido ako na Pilipina ako pero mayroong rason na matakot ako kaya tinakasan ko siya. Pagtakas na naisip ko pumunta sa Italian embassy at doon magpatulong. Nagpanggap ako na Italian at wala akong maalala dahil naaksidente ako, na kailangan kong bumalik sa bansang pinagmulan ko. Hindi ko alam paano ko sila nakumbinsi pero nagawa ko. Nagawa ko kasi marunong ako mag-Italian at ang bansang iyon ang nasa isip ko.

“Wisconsin? You remember Wisconsin but you can’t remember him?” muli ay tanong ni Sir Rex sa akin. 

Umiling ako. Hindi ko talaga kilala ang lalaki na nasa larawan. Teka! Napatingin ako kay Sir Rex at parang may bigla akong naalala…

“Parang naalala ko na siya… parang…” pabulong kong sabi. 

Sir Rex didn’t say anything, hinihintay niya ang kasunod kong sasabihin. Then…

‘Oh, fuck! He’s hot!’

Nanlaki ang mga mata ko. Oo, sinabi ko iyon at may gwapong lalaki akong tinitingnan sa telescope na hawak ko. Medyo blurred ang alaala ko pero parang kamukha ng lalaki na iyon ang lalaki na narito sa larawan. 

“Naalala mo na?”

Umiling ako. Tumango. Umiling ulit. Tumango na naman.

“Do you remember him or not, Mayumi?!” parang galit na tanong ni Sir Rex na nagpapitlag na naman sa akin. Ang sungit talaga nito… tsk!

“Asawa ko yata.” Kumakamot sa leeg na sagot ko.

“What the—?!” Sir Rex frowned at me. 

I smiled sheepishly. Hindi ko maalala ang lalaki pero may naalala ako na may binabasa ako na may nakasulat na ‘husband’ kaya naisip ko na baka asawa ko pero bakit parang ayaw maniwala ni Sir Rex. Tatanong-tanong tapos nagbibigay ako posibleng sagot ay nagagalit

“Is he not my husband, sir?” I asked. Sana sabihin niya na asawa ko at hahanapin ko talaga agad. 

“He is not your husband!” yamot na sabi ni Sir Rex. 

Ahw, hindi pala. Sayang naman! 

Napakamot na lang ako sa leeg ko ulit. Dismayado.

“He's a Brazilian, cousin of my associates. His name is Isid—”

“Ice!” bigla kong sabi. “I remember him now, Sir Rex. His name is Ice!”