Kinabukasan, walang klase, kaya pumunta si Alex sa library para magbasa.
Habang paakyat siya ng hagdan papuntang library, may narinig siyang tumatawag sa pangalan niya.
“Alex”
Kilalang-kilala niya ang boses na iyon. Paglingon niya ay nakita niya si Cathy na nakatayo sa paanan ng hagdan. Suot niya ang puting damit na binili niya noong nakaraang taon.
Nang makita ang kanyang ekspresyon, nakaramdam si Cathy ng tagumpay. Nangyayari ito nang eksakto tulad ng inaasahan niya.
Naglakad ito palapit sa kanya at binigyan siya ng matamis na ngiti. "Maganda ba ako sa damit na ito?"
Natigilan siya sandali, at pagkatapos ay sumagot siya, “Ano ang gusto mo?”
She pouted, hindi nagustuhan ang tono nito. “Ano?” tanong niya. “Maganda naman tayong magkasama, di ba? Kaya bakit ang cold mo ngayon?"
Tumingin siya sa mga mata nito, na parang nalulungkot, habang inabot niya ang suot nitong jacket. Ito ay palaging gumagana sa kanya sa nakaraan. Sa tuwing
Paikot-ikot si Alex sa school nang tumawag si Zara.“Zara,” sagot niya sa telepono. "May kailangan ka ba sa tulong ko?"Wala siyang kinalaman kay Zara, kaya bakit pa siya tatawag?“Hindi, siyempre hindi. Holy shit, hindi ko akalain na may ibang nag-o-overthink sa mga bagay-bagay gaya mo." Puno ng paghamak ang tono ni Zara. "Tumawag ako dahil kailangan kitang pumunta sa Coffee Palace sa labas lang ng campus."With that, biglang pinatay ni Zara ang tawag.Naguguluhan si Alex. Ano ang gusto ni Zara sa akin? pagtataka niya.Umalis siya sa unibersidad at tinungo ang Coffee Palace, isang high-end na coffee shop na binisita ng mas mayayamang estudyante.Pumasok siya sa coffee shop at nakita niya ang makulay na buhok ni Zara. Nakasuot siya ng maong at flat shoes, at nakasuot siya ng light makeup."Uy, Zara. Mag-isa ka lang ba dito?" gulat na tanong niya sa paligid.“Oo. Obvious naman," she snapped. "May nakikita ka bang iba dito
“Talaga?” Napansin ni Alex ang ibang bagay sa mga mata ni Karen sa tuwing tumitingin ito sa kanya.“Hindi ako magsisinungaling sa iyo. pangako ko. Tumawid sa aking puso at umaasa na mamatay." Nag-sketch siya ng krus sa kanyang puso."Hmm..." Tiningnan niya ito ng matalim. "Ngunit alam mo na ang aking pagkatao, kaya sa palagay ko ay hindi ako bagay para sa iyo." Masasabi niyang may gusto siya, kaya mas mabuting layuan siya hangga't maaari.Maliban sa hindi handang talikuran ni Karen ang napakagandang pagkakataon. Kahit anong pilit niyang makawala, determinado itong hulihin siya."Mr Ambrose, to be perfectly honest, may isa pang dahilan kung bakit sabik na sabik akong makahanap ng boyfriend ngayon." Lumapit siya ng kaunti. “Pinipilit ako ng pamilya ko na magpakasal sa isang lalaking tinatawag na Robert, pero hindi ko siya gusto. Kung may nililigawan na ako, iiwan nila ako. Mangyaring, Mr Ambrose, tulungan mo ako."Nang pumasok si Karen sa coffee shop
Tinakpan ni Zara ang mukha at hindi makapaniwalang tumingin kay Karen. “Hindi ako makapaniwala na sinaktan mo ako dahil sa talunan na iyon? Obvious naman na nagtitimpi ako sayo."Ang mga salita ni Zara ngayon ay madaling naging dahilan upang mawalan siya ng kapalaran ni Alex. Kung maaari lang niyang makuha si Alex, ang kanyang buhay ay magbabago nang husto para sa mas mahusay. Para kay Karen, na nahuhumaling sa pag-aasawa sa isang mayamang pamilya, ang pagkawala ng pagkakataong ito ay hindi katanggap-tanggap.Nagpatuloy si Zara, "May pabor ako sa iyo ngayon, alam mo."“Ano bang pinagsasabi mo? Boyfriend ko na si Alex. Zara, pakitunguhan mo siya nang may paggalang." Sabi ni Karen habang naglalakad papunta kay Alex. Napasubsob siya sa dibdib ni Alex at pinandilatan si Zara.Hindi rin inaasahan ni Alex na tatayo si Karen para sa kanya laban kay Zara.Kung mananatili siya rito, alam niyang lalala ang sitwasyon, kaya kinumbinsi niya ang dala
Tumakbo si Alex papunta sa lawa nang makita niyang tumalon si Debbie at sinundan siya sa tubig nang walang pagdadalawang isip.Mabuti na lang at magaling lumangoy si Alex kaya hinawakan niya si Debbie sa kanyang damit at sinubukan niyang lumangoy patungo sa dalampasigan.“Anong ginagawa mo? Hayaan mo akong mamatay!” sigaw ni Debbie. Pilit siyang kumawala mula sa pagkakahawak ni Alex, ngunit mahigpit itong kumapit at hindi bumitaw. Sa kalaunan, sa matinding pagsisikap, nagawa ni Alex na mahila si Debbie nang ligtas pabalik sa dalampasigan.Umupo si Debbie sa damuhan sa tabi ng lawa at nagtanong sa malungkot na boses, “Bakit mo ako iniligtas? Bakit hindi mo ako hinayaang mamatay?"Basang-basa ang buong katawan ni Debbie. Ang kanyang mga damit ay nakakapit nang mahigpit sa kanyang katawan, na binabalangkas ang kanyang maselang pigura at ginagawa siyang lubhang nakakaawa."Bakit kita niligtas?" Napabuntong hininga si Alex. Hindi niya talaga maintindiha
“Anong nangyari?” tanong ni Alex. Umakyat ang bola ng galit sa kanyang dibdib.“Wala naman. Ikaw—bakit ka nandito?" sagot ni Debbie. Nakatuon siya sa pagpupunas ng mga sugat gamit ang cotton swab at alcohol, kaya hindi niya napansin nang dumating si Alex. Ibinaba niya ang kanyang ulo at tinakpan ang kanyang mukha gamit ang kanyang mga kamay."Hayaan mo akong makita." Sabi ni Alex sabay upo sa tabi niya. Hinawakan niya ang kamay niya at dahan-dahang hinila pababa. Sa malapitan, ang mga sugat sa mukha ni Debbie ay mas nakakagulat. Dumudugo pa ang isa sa mga hiwa."Sabihin mo sa akin, sino ang gumawa nito sa iyo?" Sumakit ang puso ni Alex nang makita ang mukha nito.“Okay. Ito ay si Maddison Robbins at ang kanyang mga kaibigan. But it's okay, they just nudged me a little—” nahihiyang sabi ni Debbie.“Yung tatlong babae na nang-aasar sayo nung araw na yun sa Beautiful Cuisine diba? Hahanapin ko sila ngayo
Napabuntong-hininga si Alex. Habang naglalakad siya papunta sa desk, aksidente niyang nabangga ang isang babae na kakapasok lang sa opisina.“Ahh. Ingat kayo. Tingnan mo ang ginawa mo. Muntik mo nang matapakan ang bago kong sapatos. Maaari ka bang bumili ng ari-arian mula rito? Seryoso?” Ang babae ay may maikling brown na buhok. Nakasuot siya ng salaming pang-araw, mahabang damit na nakayakap sa katawan, at isang pares ng kristal na sandals na may mataas na takong. Bagama't mukhang nasa mid-thirties na siya, kasing puti ng niyebe ang kanyang nakalantad na mga braso.Sa likod ng babae, may lalaking naka-jeans, white vest, brown na leather sandals, at may bitbit na bag sa ilalim ng braso. Aniya, “Huwag mong sayangin ang iyong oras na makipag-usap sa isang tao na ganoon, baby. Halika at tingnan natin.”Mabilis na lumapit si Darla at masiglang binati ang mag-asawa. Then she glanced at Alex, looking irritated with him."Paumanhin, nagka
Pagkaalis ni Alex, napagtanto ng babaeng naka shades na kabibili pa lang ng paborito niyang villa.Hindi niya napigilang malungkot at napaiyak sa tindahan.Ang pagmamay-ari ng villa sa distrito ng Green Island Garden ay isang simbolo ng katayuan. Ngayon, nawala niya ang pagkakataong iyon.Ang kanyang asawang si Jack Sanders, ay may sakit ding ekspresyon sa mukha. Nasasaktan siya, ngunit alam niyang hindi niya kayang makipagkumpitensya sa kayamanan ni Alex. Alam niyang nanalo si Alex.Noon lang, isa pang babaeng nakasuot ng propesyonal ang pumasok sa opisina ng pagbebenta. Siya ay walang iba kundi ang tiyahin ni Rose Scott, si Sue Bradley."Claire, bakit ka umiiyak?" nag-aalalang tanong niya habang naglalakad papunta sa babaeng naka-daring glasses.Muling napahikbi si Claire nang marinig ang boses ng kanyang hipag. Noong una, ang intensyon niya ay magpakitang-gilas sa harap ni Sue at maliitin siya, ngunit ngayong binili na ni Alex ang villa,
Maya-maya, pinalibutan ni Zara at ng iba pa si Alex na may mapanuksong ngiti sa mga labi.Nag-usap ang grupo sa kanilang mga sarili.“Meron kasing business head ang batang ito. Alam niya na ang mga pumupunta dito ay pawang mga white-collar worker, kaya makakakuha siya ng pera dito."“Mukhang nakahingi siya ng dalawang dolyar ngayon lang. Dalawang dolyar para sa isang tao. Hindi iyon maliit na halaga. Alex, sabihin mo sa akin—magkano ang pera mo ngayon?”Nagpatuloy ang grupo sa mga insulto. Itinuring nilang lahat si Alex na parang pulubi.Tumingin si Zara kay Alex, na kumukuha ng pera na may nahulog sa sahig at naisip, hindi ako nagkamali ng paghusga kay Alex. Lalo siyang lumalala sa mga araw na ito. Naisipan pa niyang humingi ng pera sa ganitong paraan!Sa pag-iisip ng pagsasabwatan sa pagitan niya at ng kanyang pinsan, ang sulok ng bibig ni Zara ay gumulong sa isang malamig na ngiti.Kung ang aking pinsan ay u
Itinabi ni David ang kanyang cell phone, tumingin kay Leona, at nagtanong, “Leona, anong ginagawa mo rito?”Bahagyang napabuntong-hininga si Leona, umupo sa tabi ni David, at sinabing, “Mag-asawa tayo. Bakit hindi ako pumunta para makita ka?”Tulad ni David, nadama ni Leona na ang kanilang kasal ay pinal na para bang ang seremonya ay natapos nang walang pagkagambala. Sa nakalipas na tatlong araw, nag-aalala siya tungkol sa katotohanan na sila ni David ay natutulog nang magkahiwalay. Naisip niya na tila napaka-cold at awkward nito sa kanya at inakala niyang may kinalaman ito sa sinabi sa kanya ng kanyang ama na si Reginald.Ayaw humarap ni Leona sa pamamagitan ng pag-anyaya kay David na pumunta sa kanyang silid, ngunit nakaramdam siya ng labis na pagkabalisa at pagkabalisa sa sitwasyon.Nang gabing iyon, matagal na siyang nag-iisip tungkol dito sa kanyang silid, at sa wakas ay napagpasyahan niyang kailangan niyang pag-usapan ang lahat sa ka
Niyakap ni Alex sina Gideon at Flora. Pitong taon na silang hindi nagkita. Sa wakas, muli silang nagkita.Niyakap ni Flora si Alex, ipinatong ang ulo sa balikat nito, at umiyak ng tahimik.Puno ng kagalakan si Gideon at sobrang emosyonal din. Ipinatong niya ang isang kamay sa likod ng anak, at sa kabilang kamay naman, marahan niyang tinapik ang likod ni Flora. Mahina niyang sinabi, “Bakit ka umiiyak ng ganito? Sa wakas, nakasama mo na ulit ang anak mo, dapat masaya ka. Tumigil ka na sa pag-iyak.”Tumingin si Alex sa kanyang mga magulang na may pulang mata at mahinang sinabi kay Flora, “Nay.”“Oh, ang aking kahanga-hangang anak,” sabi ni Flora. Mas mahalaga sa kanya na marinig ang pagtawag sa kanya ng kanyang anak na "Nanay" kaysa sa lahat ng pera sa mundo.“Dad,” sabi ni Alex habang nakatingin kay Gideon.“Ah, anak,” sagot ni Gideon at napuno ng pagmamahal ang kanyang dibdib. Maging siya ay nak
“Anong ginagawa mo?” Galit na tumingin si Marcus kay Nathan. Paano siya kakausapin ng anak niya ng ganoon?“Huwag kang magalit sa kanya. We must let our son have his own opinions,” Marion said as she tried to keep the peace between her husband and son. “Nathan, dapat maging magalang ka sa tatay mo. Hindi mo siya dapat pagsalitaan ng ganyan sa hinaharap.”Bahagyang ngumisi si Nathan. Hindi niya masyadong pinansin ang sinabi ng kanyang ina."Nathan, anong iniisip mo? Mukhang hindi ka nag-aalala kay Alex. May plano ka bang harapin siya?" Medyo pamilyar si Marion sa karakter ni Nathan.Sinulyapan ni Nathan si Marcus at sinabing, “Ma, matalino ka, hindi tulad ng ilang taong napakakitid ng pag-iisip.”Hindi man lang nag-alala si Nathan nang makita niyang nakatitig sa kanya si Marcus. Tumingin siya kay Marion at nagtanong, “Nay, bumalik na ba ang mga magulang ni Alex?”“Hindi pa, pero sigurado a
Napansin agad ni Alex na nabahala si Nelly sa mga panlalait ni Nathan. Inilagay niya ang isang magiliw na kamay sa kanyang balikat at ngumiti sa kanya. “Huwag kang mag-alala sa kanya.”Tapos lumingon siya kay Nathan. “Binalaan ko kayo na ipakita sa aking mga kaibigan ang tamang paggalang. Insultuhin mo ulit sila at magsisisi ka.”Tumawa si Nathan. “Naku, natatakot ako! Talagang matagal ka nang wala. Alam kong isa kang malaking mandirigma ngayon. Nice job against that guy sa kasal, by the way! Ngunit nakalimutan mo kung paano gumagana ang mga bagay sa bahay. Kung atakihin mo ako, parurusahan ka ng buong pamilya. Walang away, remember? Talaga, sa palagay ko humihingi ka ng gulo sa pagsasama nitong limang babaeng ito—”Ngunit habang nagsasalita siya ay may naramdaman siyang parang malakas na hangin sa likuran niya. Sa harap ng kanyang mga mata, tila kumikislap si Alex.Maya-maya, naramdaman niyang may tumama sa likod niya. A
Pagkaalis ni Nathan, walang sinuman sa kasal ang sigurado kung ano ang susunod nilang gagawin. Nakahiga pa rin sa lupa ang mga security guard ni Reginald Drake, duguan at nakalimutan.Hindi pa ito ang oras para tapusin ang kasal. Sumang-ayon ang lahat na kailangang ipagpaliban ang seremonya.Pinangunahan ni Reginald at ng kanyang asawa ang maliit na grupo pabalik sa mga pribadong silid ni David. Nang makarating na sila, hinawakan niya si David at itinabi sa kanyang pag-aaral.Nagalit si Reginald sa inasal ng kanyang anak sa komprontasyon. “Paano ako nagkaanak ng ganyang katangang duwag? Hindi kita dapat pinilit na humingi ng tawad! Ano yan sa pantalon mo? Binasa mo ba ang sarili mo?"Napayuko si David sa hiya. Tuluyan na siyang nawalan ng kontrol sa sarili. Nanginginig pa rin siya sa takot.Nang makahinga siya, itinaas niya ang kanyang ulo at sinabing, “Hindi ko maintindihan. Sino ba talaga si Alex? Bakit takot na takot ka sa kanya?"Kumunot
Sa pag-anunsyo na sumusuko na siya kay Debbie, parang humingi ng tawad si Alex sa buong pamilya. Ngayong tinanggap na niya ang kanilang kondisyon, aalisin na ang pagbabawal sa kanya.Nabigo si Nathan. Ngayong inalis na ang pagbabawal, makakabalik na si Alex sa pamilya Ambrose. Magiging totoong magkaribal na naman sila.Umiling si Nathan. Hindi man niya gusto si Alex, pakiramdam niya ay wala na ito sa kanya."Alex, ano bang sinasabi mo? Pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan mo sa kanya, sumusuko ka na?”Walang magawa si Alex. Ginamit niya ang kanyang mga kamay para itulak ang sarili, nahihirapang tumayo ng tuwid. Gusto niyang humiga at umiyak. “Nakahanap na siya ng bagong buhay. Kung magpapatuloy ako sa ganito, gagawin ko lang na kamuhian niya ako. mahal ko sya. Gusto kong maging masaya siya. Kaya aatras ako.”“Alex! Ano ang pinagsasabi mo? Nagdadahilan ka lang. Napakalaking bagay ang ginawa mo tungkol sa paninindigan para sa kung ano ang
Niyakap ng mahigpit ni Lindsey si Alex. Umaasa siyang mapoprotektahan niya si Alex mula sa pagpatay ng security team ni Reginald. Ngunit kahit na ang kanyang interbensyon ay hindi matagumpay, naisip niya na hindi bababa sa magagawa niyang mamatay sa kanyang mga bisig dahil alam niyang ginawa niya ang kanyang makakaya.Ngunit bigla siyang nakaramdam ng malakas na puwersang tumutulak sa kanya, pilit siyang hinihiwalay sa kanya. Binuksan niya ang kanyang mga mata at napagtantong si Alex pala ang nagtatangkang itulak siya palayo.Nakaramdam ng matinding takot si Lindsey. Alam niyang uutusan ni Reginald ang kanyang security team na barilin sa sandaling makalayo siya. Napakapit siya kay Alex.Ngunit pagkatapos ay tumingin ito sa kanya at umirap. “Lumayo ka sa akin. Noong nag-usap tayo sa phone kanina, sabi mo ikaw ang ikakasal ngayon kay David. Ngunit ngayon ay si Leona na sa isang damit-pangkasal? Nagsinungaling ka sa akin."Talagang galit si Alex kay Lindsey. K
Naiwasan ni Alex ang atake ni Cliff. Ngunit alam niyang kailangan niyang bilhin ang kanyang sarili ng mas maraming oras upang tipunin ang kanyang pagtuon at gumawa ng pag-atake gamit ang kanyang panloob na puwersa.“Hoy, maganda iyon!” Humihingal siya, sinusubukang maging kaswal. “Pero gusto kong hampasin mo ako ng tunay mong lakas. Ibinibigay mo sa akin ang lahat ng malalambot na hit na ito! Akala ko ay isang taong kasing galing mo ang makakatapos sa akin ngayon. Tumigil ka sa paglalaro!"Habang sinasabi niya ito, nakatuon siya sa pag-iipon ng sariling lakas.Laking gulat ni Cliff na mayroon pa ring lakas ng loob at kapangahasan si Alex na magsalita nang mayabang matapos na tamaan ng maraming beses.Ngunit narinig din niya ang pangungutya sa kanyang boses at alam niyang narinig din ng lahat mula sa kasal na nanonood pa rin sa kanila. Hindi niya hahayaang hindi masagot ang ganoong klase ng insulto."Sa tingin mo ako lang ang naglalaro?" Ung
Tumayo si Alex kay Rick at pinandilatan siya. “So, tumatakas ka? Sige, sige. Pero nabali lang ang braso ng kaibigan mo. Baka gusto mong ibahagi ang sakit niya bago ka umalis?"Nanginginig si Rick sa takot. “Please, huwag mo akong saktan. Hindi kita mapipigilan. Pwede ka na lang pumasok sa loob."Napuno ng paghamak si Alex kay Rick. Bumaba siya, hinawakan siya muli sa kwelyo, at ibinaon ang mukha sa alikabok. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kanang braso gamit ang dalawang kamay at pinilipit ito ng husto hanggang sa maputol ito.Iniwan siya ni Alex doon, gumulong-gulong sa lupa at umiiyak sa sakit. Ang karamihan ng mga nanonood ay halos hindi nangahas na kumilos, at marami sa kanila ang umiwas para makalayo kay Alex.Nakontrol ng mga dalagang Moon ang kanilang mga kalaban, ngunit tila nahihirapan si Nelly.Nauubos ang oras, naisip ni Alex.“Celeste, tulungan mo si Nelly,” utos niya. "Kailangan nating tapusin ito."Walang tigi