"What happen? Bakit narito ako? Where are the others?" Sunod sunod na tanong ni Blue sa akin.
Kahit akoy nagulat ng makita ko siyang gising na, na para bang walang nangyari. Kaya nga lang parang may kakaiba sa kaniya."Naaksidente ka. Hindi mo ba maalala?" Balik tanong ko naman sa kaniha.
Na pansin ko pa ang bahagyang pagkunot ng noo niya bago biglang may naalala. "Lenny! Nasaan si Lenny? Did she, I mean umalis na ba siya?" Muli niyang tanong.
Sakto naman na pumasok si Lenny kasabay ang doktor na sumusuri kay Blue.
"Blue! My goodness! Sa wakas nagising ka na. Pinag-alala mo kaming lahat." Sunod sunod na saad niya.
Niyakap niya ng mahigpit si Lenny na para bang mawawala ito. Ayos lang naman dahil magkaibigan sila at normal lang 'yon. Ngunit ang hindi normal ay ang uri ng pakikitungo niya kay Pauline. Kung umakto siya ay parang wala ang isaMakalipas ang ilang linggong pamamalagi namin sa ospital, upang samahan sina Blue at Pauline ay nakauwi na rin kami rito sa Rancho.Ngayo'y heto, masaya at kompleto na naman ang magkakaibigang maluluwang ang turnilyo, maliban kay Nico. Bihira na lang siyang makasama kila Justine, at hindi ko na rin siya halos nakakausap.Wala rin naman akong balita kung ano na ba ang nangyayari sa isang' yon, dahil hindi na rin naman siya nababanggit sa amin ni Lenny. Ngunit ang mas nakakagulat, ay ang kaalamang may relasyon na sina Lenny at Blue. Like what the hell?!"Lenny pinsan kita, ayaw kong masaktan ka at wala rin naman akong kinakampihan sa inyo ni Pauline." sunod-sunod kong sambit habang mabilis na sumusunod kay Lenny. "Si Pauline ang girlfriend ni Blue at alam mo yan!" giit ko pa na ikinahinto niya."Lagi na lang bang si Pauline Zafy? Siya na lang ba dapat ang laging iintindihin? Paano naman ako
"Zafy, sometimes it's okay not to mingle in others problem. Sometimes its okay not to voice out your opinion." Inakbayan ako ni Justine habang inihilig ko naman ang ulo ko sa balikat niya. "Minsan kasi sa kagustuhan nating makatulong sa iba, tayo pa ang napapasama." giit niya pa.May punto naman siya, ang sa akin lang ay hindi ko maiwasang hindi mag alala. Kung ako rin naman siguro ang nasa sitwasyon ni Lenny ngayon ay mag aalala rin siya para sa akin. Baka nga sabunutan pa ako ng gagang iyon pag nagkataon."Nga pala, may sasabihin ako." Napaupo ako ng tuwid at kuryosong tumingin sa kaniya. Mukha kasing seryoso siya at napakahalaga ng sasabihin niya."Spill it. Huwag horror please lang!" pagbibiro ko. Ganyan kasi siya, akala mo seryoso pero may kabaliwan ding itinatago. Not until he start telling me things that caught my full attention."The private investigator that I hired said, s
Ilang oras matapos asikasuhin ni Justine ang anak namin ay muli naming ibinilin si Jaira kay Blue. Wala naman kaming ibang pag pipilian kun'di siya lang talaga. Dahil ang bruha kong pinsan na si Lenny ay mukhang wala akong balak na kausapin.Ngayo'y heto, sakay ng kotse ni Justine ay bumyahe kami patungo sa palengke. Tingin ko naman ay mayroong mga shop doon na gumagawa ng invitation cards."Love, alam mo ba kung saan nakatira si Pauline?" maya-maya ay tanong ko kay Justine. Hindi siya lumingon sa akin pero sumagot naman siya ng oo."Pwede ba tayong pumunta sa kaniya? I mean, sa bahay nila?" muli kong tanong. Alam kong tagarito rin sa Mariveles ang pamilya ni Pauline dahil na kwento sa akin ni Justine iyon noong nasa ospital kami."Pwede naman. Kaya lang may gagawi
Nang makita ko na ang gate ng bahay nila Pauline ay inihinto ko na rin kaagad. Malaki na pala ang tindahan ng Mama niya ngayon? Dati kasi ay simpleng tindahan lang ito. Lagi rin kaming tumatambay sa tindahan nila dati, kapag nagbabakasyon kami dito."Tao po." Kinatok ko rin ang bintana ng tindahan nila. Malamang na hindi kami maririnig kapag sa gate ako kakatok."Ano 'yon?" baliwalang tanong naman ni ate Debby, ang pangalawa sa panganay na kapatid ni Pau. "Hala Justine ikaw na ba yan?" giit niya pa. Nginitian ko naman siya na gumanti rin ng ngiti."Nariyan ba si Pauline ate Debby?" tanong ko naman. Sumenyas siya ng sandali at lumabas ng tindahan."Whos that?" Zafy asked curiously."Ate ni Pau, si ate Debby." Tumango tango lang siya bago lumapit sa akin. Sakto naman
Pakiramdam ko'y nabunutan ako ng tinik sa dibdib ng marinig ko ang mga katagang sinabi ni Justine. Nakakataas ng kompyansa sa sarili. Para bang ako lang talaga ang nag-iisang babae sa paningin niya. Napaka swerte ko talaga."Gusto mo bang pumasyal muna sa Grotto?" tanong niya na ikinalingon ko.Hindi pa kasi ako nakakapunta sa Grotto. Maraming nagsasabi dati na dinadayo raw ang Grotto dito sa Mariveles. Ngunit ni minsan ay hindi pa ako nakarating doon. Ni hindi ko nga alam kung ano ang itsura no'n. Kaya naman ito na siguro ang pagkakataon kong makita 'yon ngayon."Gusto ko. Pero hindi ko alam kung saan 'yon. Hindi ko rin sigurado kung napuntahan ko na ba iyon. Pero sa palagay ko... " Napayuko pa ako at nahihiya sa kaniya. Lahat na lang kasi hindi ko alam, parang lahat bago sa akin. "Hindi pa ako nakakapun
Lahat ng sinabi ko kay Zafy ay totoo. Wala akong nilihim sa kaniya. Hindi ko hahayaang madama niya na hindi ko siya mahal. Ayaw kong madama niya na hindi sapat ang pag-ibig na kaya kong ibigay para sa kaniya.I want her to be happy always. To love her as long as we stay together. Ayaw kong pag hinalaan niya ako ng kung ano-ano. Because just like what I said a while ago, she's my life without her... I'll be gone."Are you okay now?" kuryosong tanong ko sa kaniya. Nakangiting tumanaw naman siya sa karagatan, na para bang pinapanood ang mga masasayang ala-ala na mayroon siya noon. "Hindi ko kayang pantayan ang pagmamahal na binigay sa'yo ni Pauline. Hindi ko kayang suklian lahat ng kabutihang ipinapakita niya. Hindi ko masasabi kung hanggang kailan kita mapapasaya at kung kailan kita mapapaluha." She holds my cheek and gently caress it. "Pero isa lang ang sigurado a
Nang sumapit ang Linggo lahat kami ay naging abala. Kinalimutan na muna namin ang mga problemang mayroon kami at masayang sinalubong ang binyag ng aming anak. Matapos sa simbahan ay dumiretso na kami sa Rancho na siyang main venue. Hawak ko si Jaira habang si Justine ang nag mamaneho. Daig pa namin ang nag paparada ng sasakyan, dahil ang anim niyang kaibigan kasama si Blue ay may kani-kaniyang sasakyang dala na minamaneho rin nila. Kaya naman halos lahat ng mga nasa daan ay napapatingin sa amin. Lalo na at agaw pansin ang mga sasakyang sinasakyan namin ngayon. "Pupunta ba si Nico?" kuryosong tanong ko kay Justine. Kumunot naman ang noo niya at nag iba ang timpla ng mukha. "Bakit mo naman hinahanap 'yong baliw na 'yon?!" pagalit niyang tanong na ikinairap ko. Mangali-ngali ko na rin siyang bigwasan dahil sa sinabi niya.
"I'll tell you something." Pakiramdam ko ay bumilis ang tibok ng dibdib ko dahil sa sasabihin niya.Dumagdag pa ang pagiging seryoso ng mukha niya. Ni hindi ko rin mabasa kung ano ang iniisip niya at wala rin akong makitang emosyon sa mga mata niya."All my life... I was living in the dark." pag-uumpisa niya na ikinalaki ng mata ko.Pareho kami halos ng kinalakihan at pamumuhay ni Lenny. We live in the same place. Kapareho kami ng kinagisnan at kinaugalian. Daig din namin ang mga preso dahil ilang taon kaming nabuhay na tanging nasa Hacienda lang."What do you mean?" I asked curiously. Tumitig siya sa akin bago nagpatuloy."Makinig kang mabuti dahil hindi ko na muling uulitin ang mga sasabihin ko." Tumango lang ako bilang sagot sa kaniya, at nakinig tulad ng sinabi niya."When I was five years old, m