CHAPTER 3: NOSTALGIC

PALABAS NA ng kuwarto si Will nang lapitan siya ni manang Delia, dala-dala ng matanda ang cellphone niyang kasalukuyan pang nag-riring.

"Kanina pa ito tumutunog, e. Sumilip ako sa kwarto mo, wala namang tao kaya kinuha ko na lang." Inabot nito kay Will ang nag-iingay niyang telepono. "Mukhang mahalaga yata iyan?"

Sinilip ni Will ang screen at kaagad na napa-ismid. "Si Hiro lang manang, mukhang mangungulit na naman tungkol sa night out nila." Ini-slide muna iyon ni Will para sagutin bago bumaling sa nakatayo pa rin sa harap niyang matanda, "salamat po, Manang. Magpahinga kana rin, gumagabi na."

Pagtango ang sagot ng matanda at nagtungo na rin sa kaniyang silid, habang tuluyan namang sinarado ni Will ang pinto ng silid ni Sunny bago magmartsa patungo sa balkonahe ng ikalawang palapag.

"What is it?" Ang maingay na stereo kaagad ng bar ang sumalubong sa tainga ni Will paglapat ng cellphone sa kaniyang tainga dahilan para ilayo nito iyon sandali. Iba't ibang tilian, murahan at kung anu-ano pang ingay. "Hey, Hiro?"

Ilang segundo at medyo tumahimik sa kabilang linya, nabawasan ang ingay ng background music. Marahil ay lumayo ang loko sa stereo para mas ma-ipagyabang nito ang tungkol sa mga babaeng kasama niya ngayon, this guy and his damn boastfulness!

"Hi, is this Vaughn?" tinig 'yon ng isang babae. Hindi ito bago sa kaniyang pandinig subalit hindi niya mahagilap sa kailaliman ng kaniyang isip kung sino nga ang kausap nito. "Hiro's friend?"

What happened to Hiro? Bakit babae ang may hawak sa phone nito? At sa lahat talaga ng iistorbohin nila ay si Will pa ang kanilang napili? Siya na may hinahabol na deadline, lucky him!

"Yeah, who is this anyway? Where's Hiro?"

Ilang singhap ang nadinig niya mula sa babae sa kabilang linya. "I'm Alex, one of his friends. Ikaw ang tinawagan ko kasi ikaw ang huli niyang kinausap sa call history nitong phone niya, I assumed na malapit kayo and you confirmed it."

"We're friends. Ano ba ang nangyari kay Hiro, Miss?"

"This asshole passed out dahil sa sobrang kalasingan, ayaw makinig sa  akin. Now, I can't wake him up. Hindi ko naman alam kung saan dadalhin 'tong baliw na'to at hindi ko rin siya kayang dalhin. Damn this freaking fat idiot—"

"Hey, what fat are you talking about? I have six pack abs, babe," tinig iyon ng lasing na si Hiro. "Do you wanna see it? Common, I know you want to."

"Stop it, Hiro! Sasapakin na talaga kita," Alex fired. Impit itong tumili dala ng inis, ilang segundo'y binalikan nito si Will. "Obviously, I called you for a help. I can't take this bobo in my house, my parents will kill me the next day but I can't leave him here alone too. Puwede ko bang malaman kung saan ang address niya or if may time ka ngayon, can you just pick him up?"

Okay, great!

Iritadong napahilamos ng palad si Will sa kaniyang mukha after the call. The heck, Hiro! You're really an ass! Hindi pa naman  nagpadala si Will sa pamimilit nito kanina dahil nga sa mga papeles na kailangang tapusin para bukas. Will needs to sleep early and hope that he'd have his freaking focus by tomorrow. Sumasakit na ang ulo niya sa lahat ng ito at heto pa si Hiro... Just great!

"Just send me the location, Miss. Lalabas na'ko."

Saglit niyang dinalaw ang silid para sa susi ng kaniyang kotse, pagkatapos ay nagmadali na rin siyang magtungo sa garahe. He's starting the car's engine when his phone beeped for a text message. Numero pa rin ni Hiro ang gamit ng babae, si Alexis na kaibigan lang daw pero may access sa cellphone ni Hiro.

That man is a little secretive, marami siyang babae kaya naman kailangan talaga nitong mag-ingat kung ayaw nitong marating ang dulo ng kalangitan niya. For the past six years, he never heard about this girl Alexis. Pero tila 'ata malakas ang tama ng kaibigan dito para hayaan siyang magbuting-ting sa telepono nito. He must have two or three phones to be that assured.

Nag-ring muli ang cellphone ni Will pagkarating sa lugar. Maraming tao sa labas, marami ring kotse sa parking space. He's been here for few times already, bilang lang dahil hindi naman siya mahilig sa mga ganitong bagay. Call him old fashion but bar has never been his thing, although he drink. His body needs that, he needs alcohol for his heart.

Patungo sa bench na tinutukoy ni Alex ay hindi maiwasang tingnan ni Will ang mga taong nasa paligid, nagtatawanan at gumagawa ng kalaswaan ang ilan. Ganitong mga bagay ang trip ni Hiro, ang madalas nitong hinahanap-hanap sa mga bar na pinupuntahan nito. Hindi rin naiwasang dumaan sa isipan ni Will ang pagka-hilig ni Sapphire sa ganitong lugar noon, she's a party animal. She drink alcohol, he caught her once smoking with Rovic. She's really wild and free to do the bad things she wanna do. Ngayon kaya?

A lot of questions are raining down in his head again, such as did she party so much in states? Did she kiss another man? Found a new man to love? Ngayon kaya ay may boyfriend siya?

Kalaunan ay napabaling siya sa babaeng naka-black dress sa di-kalayuang parte ng parking lot. Kumakaway ito kay Will na para bang tinatawag siya nito sa kanilang banda, luminga-linga muna siya para manigurado. Pagka-kumpirmang siya nga ang tinatawag nito ay tsaka siya lumapit.

"Vaughn?"

Madilim sa parte kung nasaan sila subalit nababakas pa rin niya ang inis sa mukha ng dalaga.

"Yes. Miss. Alex?" he asked her too.

"Ako nga, and your great friend is there..." Pumihit siya para sulyapan at maituro si Hiro na halos humandusay na sa sahig ng parking lot, actually naka-handusay na ito at tila hinang-hina sa kaniyang itsura

"What the heck, man!"

Kapwa sila Lumapit ni Alex dito. Nahihiya man si Will sa inaasal ng kaibigan ay lumuhod pa rin siya para ibangon si Hiro at tulungang tumayo.

"Nakakahiya ka, Hiro. You really drunk like you are too thirsty of alcohol in front of a lady. E, hindi mo naman pala kaya?"

Hiro gave Will an alright-I-am-wrong-you-are-right-again kind of stare. Honestly, pigil na pigil si Will na matawa sa kalagayan ng kaibigan. Kitang-kita niyang gusto siyang murahin nito sa mga pinagsasabi niya, but he can't cause he might puke again once he opened his damn mouth.

"He seem problematic," singit ni Alex sa kanilang gilid. "Nag-aaya siyang uminom dahil masaya raw siya pero iniiyakan ako kanina. Iyang kaibigan mo, nababaliw na 'ata?"

Will chuckled, "baliw na'to pagka-silang pa lang."

"Shut up, Will! Gising pa rin ako."

Tumatawang nagtulong sina Alex at Will sa pagdadala kay Hiro sa kotse, hindi maiwasang pagtulungan ng dalawa ang walang lakas na si Hiro. He sometimes try to defend himself and make excuse for his bad drinking. Kahit gaano pa niya ipagtanggol ang sarili ay hindi pa rin ito nanalo sa dalawa lalo kay Alex na hindi lang amasona, medyo sadista rin kay Hiro.

"Ikaw dapat ang maghahatid sa babae,  hindi ikaw ang ihahatid," minsan pang bilin ni Will dito habang inaayos ang kaniyang seatbelt.

Thumbs up nalang ang isinagot ni Hiro bago hayaan ang sariling dalhin ng kaniyang antok at pagod sa mundo ng panaginip. Pabirong sinampal ni Will ang pisngi nito bago lumabas para harapin ang binibining kasama ni Hiro.

"What about you, Miss Alex?" Nang maisara na nito ang pinto ng kotse ay siyang pagbaling niya sa naghihintay na dalaga. Kapwa sila natigilan nang mas malinaw na maaninag ang mukha ng isa't isa, she looks familiar!

Namilog din ang mata ni Alex na tila pareho sila ni Will ng reaksyon, para bang may multo. "Sir. Will?!"

"Kilala mo ako?" Kumunot ng bahagya ang noo nito.

"Ammm, yeah." Matagal itong natahimik, hindi pa rin makapaniwala at biglaang dumaan ang takot sa kaniyang magandang mga mata. She suddenly acted uneasy, "I think so."

"Ako rin, e. You look familiar to me, I just can't recall where did we met."

"Teacher ka ng pinsan ko dati sa University na pinapasukan niya," sagot nito pero ang mga mata niya'y panay naman ang ilag kay Will. Kapansin-pansin ang tila nabanyosan nitong tapang. "Nakita ko lang 'yong mukha mo sa yearbook niya kaya nakilala kita. By the way, nice to meet you, Sir. I need to go."

"Pero pwede kitang isak-"

"Thank you, Sir. But I'll be fine, malapit lang ang unit ko. Gotta go!"

Naging mariin ang pagtanggi nito at kaagad na nagmadali sa pag-alis na tila napapasong bigla sa mga mata ni Will. She suddenly acted so weird and Will has no idea why? Mukhang timang din ang kaibigan ni Hiro, birds of the same feather. Tsss!

   *        *        *         *

EVERYTHING went smooth this morning, finally Will found his goddamn mind and had all of his works done. Matapos ayusin ang sarili ay dinalaw niya si Sunny sa silid nito, he helped her in combing her long straight her. She asked her dad to braid her hair like how Sophie's mom do her hair, but he has no talent about that thing. He tried to watch some videos online before, nagpaturo rin siya kay manang Delia pero sadyang hindi niya forte ang pagtirintas.

"Let's go downstairs, si manang Delia ang mag-aayos sa'yo."

"Daddy..."

Huminto si Will sa pagpulot ng mga gamit ni Sunny sa kama para lingunin ito.

"Kahit hindi ka marunong mag-braid, you are still and will forever be the best daddy in the entire world."

"Really?"

Sunny showed him her cute little palm, "I promised."

"Ayaw mo lang ata maghanap ng bagong mommy ang daddy mo, e?" biro ni Manang Delia nang madatnan silang dalawa sa kanilang pag-uusap. Tumawa ito bago kinuha kay Will ang mga gamit ni Sunny.

"Hindi po, ah. I'm telling truth here," Sunny insisted. "But I don't want mommy. Okay na'ko kahit si daddy lang, no need for a mommy."

Nagkatinginan nalang sina Will at Manang Delia dahil sa mga tinuran ni Sunny. Noon pa man ay hindi talaga naghahanap ng ina si Sunny, alam nito ang tungkol sa kaniyang ina at hangang-hanga ito kay Ruth. Mahal niya ang kaniyang mommy kahit hindi sila nagkita and for her she only want one mommy in this life time. No need for a second one or for a replacement, she loves Ruth and she wants his dad to love only one girl.

Bumaba sila sa dining matapos ang biruan sa taas, maayos na rin ang braided na buhok ni Sunny. May event sila sa school para sa araw kaya naman maaga niyang ihinatid ang bata sa paaralan nito. Kumpara nitong mga nakaraang araw ay sandali lang siyang nag-stay sa lugar, hinintay niya lamang na masulyapang muli si Sapphire na madalas abala sa mga estudyante niya. Pagkatapos ay ganado na muli siyang pumasok sa trabaho, walang-wala ang stress niya dahil sa ngiti ni Sapphire.

Tatlong oras ang presentation nila ni Derek sa mga data na ipinaayos sa kanila, hindi naman iyon naging mahirap kay Will dahil anim na taon na iyon lang ang kaniyang ginagawa. Mas hindi iyon mahirap ngayon lalo pa't inspirado siya.

Pinatay nila ang kanilang mga laptop pagkatapos ng meeting, sumindi ang mga ilaw sa conference room at nagtayuan ang mga miyembro ng board of directors para palakpakan sila at kung hindi nama'y kamayan.

"Another successful job for you, gentlemen," bati ni Mr. Alfonso.

"Thank you, Sir," Will and Derek said in chorus.

"I really admire your team work. Ayaw talaga kitang bitiwan dito sa kumpaniya, pero ang Auntie Bettina mo, masyadong makulit at palaging nanghihingi ng tulong para kumbinsihin kang bumalik sa pagtuturo. Alam naman niyang hindi iyon gano'n kadali." Sandaling pinanood ni Mr. Alfonso ang ekspresyon ni Will, ngumiti ito kapagkuwan. "Huwag kang mahiyang tumanggi sa susunod na mag-usap kayo, tell her you want to work with me more than with her."

Nagtawanan nalang ang tatlo dahil sa biro ni Mr. Alfonso. Hinarap pang muli nina Will ang ilang nais maki-pagkamay sa kanila, sandali silang naki-pagpalitan ng impormarsyon sa ilang kalalakihan bago magpaalam si Will na tutungo sa pantry para uminom ng tubig.

Ang bangag na bangag na si Hiro ang dinatnan ni Will sa loob ng kusina, naka-dukdok ito sa may lamesa at may hawak itong yelo na idinampi-dampi niya sa kaniyang ulo.

"Oh hey. I thought hindi ka papasok today?" Dumiretso si Will sa fridge at nagsalin ng tubig sa kaniyang baso. "You look almost dying last night. Halos halikan mo pa nga 'yung lupa, really?"

Tinitigan siya nito sandali gamit ang mga mata niyang puyat na puyat. "I have more files to double-check today, may mga mali raw sabi ni Kurt."

"Eh, bakit ka nagpakalunod sa alak kagabi kung may aayusin ka pala ngayon? Idinamay mo pa sa stress iyong kaibigan mo."

"Wala naman talaga akong plano na uminom kagabi. You declined my offer, remember? But Alexis called me and ask me to go with me her, sabi niya kailangan niya ng kausap."

"At mabilis kapa sa alas quarto?"

"It's Alexis." Umirap ito na para bang ang laki ng pagkakamali ni Will para kuwestyunin ang ginawa ni Hiro.

"Yeah, it's Alexis," ginaya ni Will ang tono nito. Dumiretso siya sa tabi ni Hiro, subalit sumandal lang siya sa may counter at mapang-asar na tiningnan si Hiro sa kaniyang kumplikadong kalagayan. "The girl who saved your ass last night. Kung hindi dahil sa kaniya, baka sa malamig na sahig ng parking lot ka natulog? Alam mo ba iyon?"

"That's so uncool. Nakakahiya talaga but I apologized already for that"

"Is she your girlfriend?"

He rolled his eyes tsaka bumuga nang malalim na hininga." I hope so, dude"

"So, hindi? Nililigawan mo?"

"How can I court her? She doesn't want me to but whenever she needs someone to talk to ako ang tinatawagan niya." Idinampi nitong muli ang yelong hawak niya sa kaniyang ulo, sa irita'y napadiin 'yun kaya't napa-ngiwi siyang muli. "Too weird."

"Napansin ko nga."

"Huh?" Napa-dilat ito para pagkunutan ng noo si Will. "Ang alin?"

"That she's weird." Si Will naman ang napa-ngiwi dahil sa fact na magkasing-weird lamang si Hiro at Alex, they actually fit for each other.

 *     *       *        *

SA NATITIRANG mga araw ng linggo ay mas pinag-igihan ni Will ang kaniyang pagtatrabaho dahil sa plano niyang pagliban sa Sabado dahil iyon ay death anniversary ni Ruth. May galit man siyang kinikimkim para sa dalaga ay hindi pa rin niya magawang kaligtaan ang bisitahin ito at ipagtulos ng kandila sa kaniyang puntod every year or everytime he feels like visiting his dearest friend before.

Patapos na siya sa huling document na kailangan niyang i-encode nang banatin nito ang likuran, titig pa siya sa laptop habang papikit-pikit ang pagod niyang mga mata. Sa kaniyang gilid ay nasulyapan nito ang picture frame kung saan nakalagay ang larawan niya kasama si Sunny noong baby pa ito, dahan-dahang gumuhit ang maliit na ngiti sa kaniyang labi.

He sudden remembered about what she used to tell him about the best daddy in the entire world. Alam ni Will na hindi iyon totoo, marami siyang pagkukulang sa anak. Kung hindi siya naging mahina noon at pabaya, hindi siguro nawala si Ruth. Baka may mommy ang anak nito? Baka kompleto ang pamilya nila?

He can't helped but to feel bad about that. Hindi niya iyon maamin sa bata, naduduwag siya at baka bigla itong lumayo sa kaniya, baka kamuhian siya ni Sunny? Ayaw niya iyong mangyari, kaya naman sa bawat pagkakataon ay nais niyang maramdaman ng bata kung gaanu niya ito kamahal. He always wants to express his love and joy towards her, palagi niya itong gustong pasayahin.

Katunayan ay parte ng plano niyang mag-absent this weekend ay ang plano niyang ipasyal si Sunny sa kahit saan nito gustuhin. Wala pa siyang desisyon kung saan, pero may mga ideya na siya. Mall is very common, but his daughter enjoys all the things in there. Puwede ring manood sila ng movie, mahilig naman sa gano'n ang anak niya. Sunny isn't a spoiled brat, she understand things and he's lucky about that.

Nagbukas siyang muli ng laptop pagkatapos niyang mag-lunch break. Hindi para magtrabaho kun'di para mag-research sa mga theme park o kahit anong lugar na malapit at puwede nilang pasyalan ni Sunny. Isang click at lumabas kaagad ang mga lugar na kabilang sa result, may mga larawan doon na nakapag-stir sa atensyon ni Will. There are amusement parks, mga ilog na pweding pag-picnic-kan, mga bundok na ilang kilometro lamang ang layo at iba pa.

He scrolled it down for more, may ilan na siyang nagugustuhan doon ngunit biglang napukaw ang attensyon niya nang lumabas sa results ang University kung saan siy nagtapos at nag-umpisang magturo ng ilang mga taon. What's with the photo? Anong kaugnayan nito sa mga pasyalang ni-reresearch niya?

Walang sabi-sabi'y ni-click niya ang litrato para mas lumaki ito at mas luminaw, it was the University's facade. Kitang-kita roon ang malawak at matayog na konkretong ding-ding ng paaralan. It was painted with mixed white and dark beige, sa gitna nito'y nakatitik ang malalaking letra ng pangalan ng paaralan habang ang mga palamuti nito'y masyadong komplikado at hindi niya maunawaan ang ibig sabihan subalit masarap ito sa mata. May malalaking puno sa magkabilang dulo at mga halaman naman sa ilalim na nagpapaganda pa rito.

It feels nostalgic seeing it again. He heard it changes a lot after 6 years, hindi na rin kasi siya nagawi roon matapos niyang mag-resign isang araw dahil sa kawalan ng inspirasyong magturo pa.

Palibhasa iba na ang nagpapa-takbo roon, may panibagong board of directors at marami na sa dating mga member ng faculty ang nag-resigned o 'di kaya ay nangibangbansa na para sa mas mataas na sahod. Kasabay ng pag-click niya sa picture ay lumabas 'din ang ilan sa mga class pictures ng mga dating estudyante roon. Merong access si Will sa website ng university noon, but he lost it since he left. Lahat-lahat at iniwan niya dahil napakalungkot ang bumalik-balik pa sa lugar na 'yon.

At natuon na nga sa mga larawang naka-post doon ang atensyon ni Will. Ang ilan sa mga estudyanteng naroo'y tanda niya at tinuruan din, may mga events na nasa gunita pa niya, mga kulitan na bigla-biglang nagbabalik sa kaniyang ala-ala.

"Reminiscing, huh?"

Napalingon siyang bigla kay Derek na mukhang kakagaling lang 'din sa cafeteria sa ibaba.

He smiled a bit. "It caught my attention. I suddenly wonder kung nasaan na ba ang mga batang 'to ngayon?"

Lumapit si Derek para makisilip sa kaniyang screen. Simple nitong pinulot ang ilang papel sa table ni Will. "Probably, married? Working? or cancer na ng lipunan." He then laughed. "Too many papers, huh? Mahaba-haba pa ang araw mo."

"I have plans for tomorrow kaya tatapusin kona lahat ngayon."

He was about to close his laptop when another picture from the album suddenly caught his freaking attention.

He bolted from the blue, "sabi ko na nga ba!"

Iniwan niya kaagad sa table si Derrick just to find Hiro. Nasaan ba ang mokong na 'yon? Lunch break is already done. Bakit ba hindi pa 'yon umaakyat? Sumakay siya sa lift papuntang 1st floor para sundan siya sa cafeteria pero kung susuwertihin ka nga naman.

Mabilis na tinakbo ni Will ang distansya nila ng isang pink na kotse na naka-park lang sa katapat na restaurant ng kanilang building. Sa sobrang excitement ni Will ay hindi na niya ininda kung masasagasaan ba siya ng nagdaraanang mga sasakyan. What matter is maabutan niya ang babaeng kausap ni Hiro. Makausap niya si Alexis

"Dude. Ngayon ka lang kakain?" nakangiting pagbati ni Hiro nang maaninag siya nito. "Patapos na kami, actually we're done. Kailangan mo ng kasabay?"

Muli ay hindi na naman mapakali si Alex sa kaniyang upuan, maagap nitong binuhat ang bag sa lamesa. "Sorry but I gotta go now—"

"Huh? E, ihahatid kita, 'di ba?"

"No, not so fast. I still need to talk to you, kaunting oras lang. Please, Alexis," pakiusap ni Will.

Lumapit pa siya sa babaeng kaharap, napapa-atras naman ito sa kaniyang upuan. Lito silang pinanonood ni Hiro, sinubukan nitong mamagitan sa dalawa pero masyadong seryoso si Will sa nais hingin sa dalaga... Kuhang-kuha sa picture sa kaniyang laptop ang mukha nito, wala naman masyadong nagbago sa features ng dalaga. Kung mayroon man ay iilan lang gaya ng mas na-depina niyang mata at ang labi niyang mas malaman ngayon, mas pumuti rin ito. Her corporate attire made her look more of a formal woman, he's not sure if she's working also in their building. But that doesn't matter anyway.

Nahagip ng mata ni Will ang hugis parihabang bagay sa gawing dibdib ni Alexis, mas nakumpirma lamang nito na tama siya sa hinala. Estudyante niya noon ang dalaga at isa ito sa mga pinaka-matalik na kaibigan ni Sapphire.

"Alexis Nicole Fronda," titig na titig siya sa mga mata nito habang sinasabi iyon. Naninigas naman ang dalaga sa hindi maipaliwanag na takot. "Don't try to lie again, just like what you've done the last time."

Napatungo naman ito, tuluyan nang hindi makatingin sa kay Will.

"Will, ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo? You're scaring her," singit ni Hiro.

"I think you're just trying to distance from me kagaya ng ginagawa ng pamilya ni Sapphire. Maybe to hide something or someone?" he said with conviction. Nakakapagod ng habulin ang mga taong gusto siyang layuan para magpaliwanag sa kanila kahit hindi naman kailangan. "May mga itatanong lang naman ako. I just need some answers, I just need to be enlightened of everything that's happening."

"Dude," muling pangungulit ni Hiro. "What are you really talking about? Saan ka nanggagaling?"

Pero muli ay binalewala lang nila ang mga tanong ni Hiro. Nanatili ang mga mata ni Will sa dalaga na para bang sa oras na lumingon siya o kumurap man lang ay mawawala itong muli.

"Matagal na kaming hindi nagkikita ni Sapphire. The last news I heard about her was her graduation, 'yun nalang po, Sir."

"Graduation? That means you're aware that she's still alive? Kasabwat ka rin ba sa—"

"I was just scared, Sir Will. Kay Sean lang kami nakikibalita noon dahil maski kami ay ayaw payagan ni tita Gab na maka-dalaw sa hospital. She doesn't trust us, akala ko ayun lang iyon. Hanggang sa bigla nalang kumalat ang balitang patay na si Sapphire."

"Bakit? Bakit nila kailangang gawin iyon?"

"Sad to say, wala rin po akong alam. Sapphire cut all of our connections, she deactivated her social media accounts. Tita Gab controlled everything, she's too furious of what happened to Sapphire. Kung ako mauunawaan ko rin naman po, she almost died."

She almost died, but she never really died. Will should be grateful about that, matagal ding umiikot-ikot iyon sa kaniyang pantasya at heto nga ngayon kasing-dalas sa kaniyang panaginip na nakikita niya si Sappy pero hindi naman niya magawang magdiwang nang tuluyan.

There's a part of him who felt betrayed, who felt being played...