Chapter 2

"Bakit ang tagal mo?"

Grabe talaga!

Kakapasok ko pa lang ng pinto, iyon agad ang bungad ni mama. Hindi man lang ako pinaupo muna. Sobra kaya akong napagod, si mama talaga, oh.

Alam ba niya lahat ng pinagdaanan ko ngayong araw?

"Ang tagal mo ring sumagot!" Tila nauubos ang pasensya niyang sabi, o baka ang pasensya niya sa akin ang nauubos na?

"Ang tagal mag inject ng nurse, mama." Pagdadahilan ko. 

Sana lumusot!

"Anong matagal?" Galit nitong wika, halatang duda sa dahilan ko. "Magkasunod lang naman tayo, patingin nga ako ng Vaccination Card mo."

Tungkol sa Vaccination Card na ‘yan. Muntik ko pang maiwan kanina, kung hindi lang pinaalala sa akin ni nurse bago ako tuluyan na umalis. 

Napasimangot ako ng hinablot niya iyon sa akin. "Nurse Nieva rin pala sa iyo, eh. Bakit matagal sa iyo? Ang bilis nga niyang na-inject sa amin ng ate mo."

Magkaiba naman kasi tayo mama. Gusto kong sabihin 'yon. Syempre, hindi ko ginawa. Dahil ayaw kong makutungan! Kawawa ako.

"Sabihin mo nga... anong ginawa mo?" Mapang-akusang sabi ni mama, iba na ang tingin sa akin. "May ginawa ka ba?" Napalunok naman ako ng wala sa oras.

"W-Wala naman, mama." Pagsisinungaling ko, napaiwas ako nang tingin. Hindi ko kayang salubungin ang kanyang tingin. 

"Bakit ka nauutal?" Mukhang mahuhuli na ako. Matinding pingot na naman 'to!

Hinarap ko na siya. "Hindi naman po, mama." Depensa ko, pilit na nilalabanan ang kanyang tingin. Pero alam kong hindi siya naniniwala. Paano? Wala siyang kaemo-emosyon man lang. "Aamin na nga ako." Pagsuko ko.

"Alam mo naman mama na ayaw kong magpa-inject ‘di ba?" Nagbago naman agad ang ekspresyon niya. Handa na siyang bulyawan ako, pero bago pa niya iyon gawin. Inunahan ko na siya.

"Mali ka ng iniisip, mama." Dugtong ko. Bago ko pa man sabihin, nabasa ko na ang nasa isip niya. Panigurado akong iniisip niya na hindi ako nagpa-inject at ginawan ko lang ng paraan ang Vaccination Card. "Nagpa-inject ako, 'yon nga lang natagalan."

Mukha naman siyang nakahinga nang maluwag. Sincere kasi ang pagkakasabi ko. Lumambot kasi ang ekspresyon ni mama. "Dahil sa takot ko, pinauna ko muna silang lahat... bago ako."

"Kaya pala!" Tumayo siya at dahan dahan na lumapit sa akin. Syempre, ako naman advance. Lumayo naman ako sa kanya. "Aakyat na ako, mama." Paalam ko.

"Sandali lang!" Waah! Tumakbo na ako paakyat, paano ba naman? Nakataas na ang kanang kamay ni mama, kulang na lang na makalapit siya at mapingot ako.

Humahaba kasi ang kamay niya, tuwing may nagawa akong kalokohan!

"Hindi ka na nagtanda!" Narinig ko pang sigaw niya mula sa ibaba. Mabuti na lang, nakaayat ako kaagad.

Pakiramdam ko nga, pwede na akong lumaban sa pabilisan na tumakbo. Well trained kaya ako noong bata pa. 

Laging napapa-bilis ang takbo ko kapag hinahabol ako ni mama. 

Mabilis kong sinarado ang pinto ng kwarto at habol ang hininga kong sumandal sa likod ng pinto.

Wooh! Ligtas.

Hindi raw ako tumanda? Tumanda naman ako ah, 24 na nga ako ngayong taon. Noong last year, 23. So, tumanda ako ‘di ba? Pero hindi ko alam bakit lagi sinasabi ni mama 'yon. Hindi ko minsan maiwasang husgahan 'yon si mama, baka nga hindi niya alam ang ibig sabihin ng tumanda.

Kinagabihan, inutusan ako ni mama na magluto ng ulam. Dahil nga, HRM ang kursong tinapos ko. Iyon ang naging trabaho ko dito sa bahay, tagaluto. Hindi ko sila masisisi kung gusto nila ang luto ko, ikaw ba naman magaling at masarap magluto ‘di ba?

O 'di kaya'y, hindi lang sila marunong? At ako lang talaga ang choice nila. 

Ang sama naman kung ganoon!

Kasalukuyan akong nagluluto ng manok na adobo, base sa mga narinig ko hindi pwede ang malansa pagkatapos magpa-vaccine. Sabi naman ng iba, pwede naman. Sa pangalawang dose raw hindi pwede.

Ang importante naman ay 'yong sinabi ko. At ang opinyon ko roon ay kakain pa rin ako, bawal man o hindi.

Hindi naman sila ang masisiraan ng ulo, ako naman.

Ayaw ko nga na magpa-vaccine, wala naman akong nagawa. Nagpa-vaccine pa rin!

Nang matapos ako sa niluto ko, inihanda ko muna iyon bago ko tinawag si mama at ate. 

Umakyat ako sa taas, upang matawag ko na silang dalawa. Magkatabi ang kwarto si mama at ate, ako naman katapat lang sila. Ayaw kasi ni ate na katabi ako, dahil maingay daw ako.

Astig kasi ako, eh.

Kumatok ako sa kwarto ni mama. "Mama, kakain na po." 

Sinunod ko naman ang kwarto ni ate. Sinagot lang naman nila ako pareho ng, sunod na ako.

Dumaan muna ako ng aking kwarto. Sa 'di kalayuan tanaw kong naka-ilaw ang cellphone ko, ibig sabihin may nag message sa akin.

From: +6391206*****

Hi

Inis kong binaba ang cellphone ko, akala ko importante na ang message. Hindi pala!

Hinayaan ko na, hindi naman ako nagrereply sa mga ganoong message. Wala man lang pakilala, kaya dedma!

Bumaba na akong muli, para makapag hapunan na. Hindi ako pwedeng mahuli, dahil sigurado akong ako ang maghuhugas ng pinggan. Ano iyon? From cook, to maid? Parang hindi naman yata makatarungan iyon.

Sabi ko na eh, nauna pa siyang matapos. Nakipag karera pa naman siyang kumain sa akin. Kahit sobrang sama na ng tingin ng nanay naming dalawa, iba talaga 'to si ate. Minsan iisipin ko na lang, kung dati ba siyang kabayo.

"Ate, ikaw maghugas." Wika ko nang akmang tatayo na siya. Ano siya? Sinuswerte? Papasok lang ng opisina tapos uuwi at kakain lang? Walang ambag?

Kaya wala 'tong jowa eh! Hindi lang masungit, tamad din.

"Ikaw na." Tugon niya. Tumingin ako kay mama, nanghihingi ng tulong. Favorite ako nitong si mama, eh. "Siya na ang nagluto, Kel!"

Lihim akong napangiti. "Ikaw na..." Pilit pa niya. "Bigyan kita pera."

Mabilis ko namang nilahad kamay ko. Sayang din 'no? Pang shopee ko rin! "Pera muna," Mahirap na. Kahit ate ko 'to, wala pa rin akong tiwala! Maraming scam ngayon, baka isa siya. Lugi ako!

"Bigay ko bukas, gabi na." Style mo. Hindi papasa sa akin 'yan.

"Ayaw ko, huwag na lang. Ikaw na maghugas!" Syempre, nag matigas ako.

Doon ako magaling!

"Bibigay ko nga bukas!" Pagkumbinse pa niya sa akin, pero parang hindi naman siya nangungumibinse. Parang siya pa ang galit. Siya nga ang may kailangan. Akala naman niya mauuto niya ako. Hindi 'no!

"Bahala ka riyan, ate!" Naiinis na ako. Kung binigay na niya, wala namang magbabago. Bakit kapag ba ngayon niya binigay, kung sakali man na 500. Kung bukas man niya ibigay, magiging 1000. Kung ganoon naman ang mangyayari, edi bukas na lang. Kung wala namang pinagkaiba, edi ngayon na! Pinatagal lang niya, o style lang niya? Hindi niya rin naman ibibigay sa akin.

Never ako malilinlang.

Hindi ko nga siya naabutan paggising ko, dahil mas maaga siya na pumapasok sa kanyang trabaho. 

"Oo na, wait lang!" Susuko rin pala siya. Pinatagal pa niya! "Segurista!"

"Narinig ko 'yon!"

Nakahiga na ako ngayon sa aking kama, habang naghahanap ng bibilhin sa Shopee. Binigyan kasi ako ni ate ng 1000. 

Sarap sa eyes! 

Parang mas gugustuhin ko na lang maghugas ng pinggan, isang libo kaagad. Kaysa sa magtimpla ng Milk Tea, wala man lang sa kalahati ng isang libo ang sweldo ko. Hindi ko nga alam kung saan napupunta ang kinikita ko, eh. Wala pa naman kasi akong sinasagot sa bahay. Si mama at ate pa rin naman.

Lumalamon pa rin ang role ko sa pamilya namin!

"Sino na naman ba 'to?" Naiinis kong wika.

1 new message received

From: +6391206*****

Pagkakita ko pa lang ng number, bakit ba ako ang trip nito? At saan ba niya nakuha ang number ko. Isa na lang, block 'to sa akin.

Nangunot ang noo ko sa kanyang mensahe.

"Ma'am Angeles." Pagbasa ko. Leche! Paano niya nalaman ang apelyido ko? Stalker ko ba siya?

To: +6391206*****

SINO KA? BAKIT MO AKO KILALA?!

Capslock para dama niya ang galit ko.

From: +6391206*****

Sorry, ma'am. Hindi po ako sinuka ni mommy, inire po ako.

Walangya! Nakuha pa niyang magbiro, tingin ba niya nakikipag biruan ako? Kung kaharap ko lang 'to nasapak ko na 'to, eh!

To: +6391206*****

HINDI AKO NAKIKIPAG BIRUAN! IBA-BLOCK KITA!

Mabilis naman ako nakatanggap ng tugon niya. Mukhang natakot ang loko. Ako ba naman pagtripan, talagang gagawin ko. 

From: +6391206*****

I'm Wyatt Deil Nieva, Ma'am. :)

"Sino naman 'to?" Napaisip ako. Ngayon lang ako nag-isip. Bwisit na 'to, kung sino man siya.

Isa ba siyang Yate? Pero marunong magtext? Galing ha! High-tech na lahat ngayon.

To: +6391206*****

Are you a yacht?

Sh*t! Napalaban ako doon. Sinubukan ko lang naman mag-english. Piniga ko talaga ang utak ko, buti nga mayroon, eh! Akala ko, nangangalawang na.

From: +6391206*****

What? I'm not a yacht... okay, I got it. My name sounds like a yacht, so I can't blame you for that. You're not even the only person who taught me I am a yacht.

Ang haba naman ng sinabi niya. Bakit hindi na lang niya ako diretsahin? Leche, oh! Iyong Shopee ko natengga na.

Nanlaki ang mata ko sa sumunod niyang sinabi. Putspa naman, naalala ko na naman ang aking kahihiyan!

From: +6391206*****

My name is Wyatt. I am the nurse who got you injected.

To Be Continued…