JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW
Nagising ako nang sobrang pata ng katawan ko. Para akong binugbog sa sobra kong pagkapagod. Uhaw na uhaw din ako kaya pinilit kong bumangon. "Damn it! n-nandito pa rin siya?" tanong ko sa aking isipan matapos kong makita ang isang hubad na babae na nakaakap sa akin at payapang natutulog. Yes, I knew her. Naaalala ko naman ang lahat ng ginawa namin kagabi. Kung paano niya ako napaligaya sa kama. It's just, I thought that umuwi rin siya kagabi kaso bigla kong naalala na hindi ko nga pala siya pinauwi dahil gusto ko pang makaisa sa kaniya ngayong umaga. Sa tinagal-tagal ay kagabi lang ulit ako pumatol sa isang one night stand at sa naaalala ako ay.... "Shit! oo nga pala!" Ako rin ang unang nakabutas sa kaniya. There is evidence. Ang pulang mantsa ng dugo na nakikita ko ngayon ay ebidensya na ibinigay niya nga sa akin ng buong-buong ang pagkababae niya. I fet guilty to that dahil nga one night stand lang ang nangyari but ayoko naman na magsalita ng tapos, malay mo siya na yung the one. I find her cute and appealing. Kung katawan naman ang pag-uusapan, pasok na pasok siya sa mga tipo ko. Gaya nga ng sabi ko, tumatanda na ako at kung wala naman akong makikitang problema ay puwede ko naman siyang seryosohin. Dahan-dahan kong inalis ang kamay niyang nakadantay sa akin para hindi siya magising. Maingat akong bumaba sa higaan at pinagpupulot ang mga damit naming nagkalat sa sahig. Isinuot ko ang boxer shorts ko at saka naglakad patungong kusina para kumuha at uminom ng tubig. Matapos kong uminom ng tubig ay bigla akong napaisip. Bigla akong naging interesado tungkol sa kaniyang pagkakakilanlan. Muli ko siyang binalikan sa kwarto para hanapan ng i.d. or anything na mayroong pagkakakilanlan niya. Nakita ko ang isang bi-fold na wallet na kulay itim na sa tingin ko ay kaniyang pag-aari. Dali-dali kong binuksan ito at tinignan ang laman. Wala akong nakitang pera dito at tanging Voters i.d. lang at ilang mga sm discount card ang laman. Agad kong nalaman ang pangalan niya base sa pangalan na nakalagay doon. "Leila Mercedez." Ang pangalan niya pala ay Leila Mercedez at nakatira lang din siya sa Manila. Muli ko pa siyang binalingan ng tingin at kusa akong napangiti dahil ang cute niya habang natutulog. Napakaamo ng kaniyang mukha. Naaalala ko tuloy kung paano tumirik ang mata niya kagabi dahil sa sarap. Bigla tuloy tumigas ang aking alaga. Okay na sana ang lahat. Ibabalik ko na sana ang I.D. niya kung saan ko ito nakuha nang bigla kong naisipan na pasadahan ulit ito ng tingin. Bigla akong napamura matapos kong makita ang birthday na nakalagay sa I.D. niya. "Shit! w-what? July 9, 2004? July 9, 2004 ang birthday niya? i-ibig sabihin... She is just 20 years old only? she's half of my Age?" Halos mabitawan ko ang I.D. niya. Hindi ako makapaniwala na bente anyos lang siya. Hindi ako makapaniwala na ako pa ang unang nagbigay sa kaniya ng karanasan sa kama? For Pete sake! Hindi ko alam! Kung alam ko lang na napakalaki pala ng nilaki ng edad ko sa kaniya sana hindi ko na lang siya ikinama. Bigla akong nadismaya sa aking sarili. Yes, I am a womanizer pero hindi naman ako ganito na pumapatol sa ganitong kabata. Halos mapahilamos ako ng mukha sa pagsisisi. Hindi talaga! kahit saang banda kong tignan ay pangit talaga! Nang ibinabalik ko na ang I.D. niya sa wallet niya ay sakto naman na nagising na siya. Binigyan niya ako ng isang magandang ngiti na kahit sinong ngitian ay imposibleng hindi mapapangiti pabalik. Tipid lang na ngiti ang itinugon ko sa kaniya at isinauli ang wallet na hawak ko. "N-nakakalat kasi... p-pinulot ko lang," pagsisinungaling ko. Bumangon naman siya para abutin ito at muli na namang tumambad sa akin ang kaniyang hubad at kaakit-akit na katawan. Ako na itong nag-iwas ng tingin. Hindi na para maulit pa ang pagkakamali ko kagabi. "Ahhh... eh... Aalis ako ng 8 am, pasensiya ka na pero hindi na kita maihahatid dahil may emergency meeting sa office. Ganito na lang," kumuha ako ng pera sa drawer dahil nakita ko na walang kalaman-laman ang wallet niya. "Here. take this, P-pasensiya na talaga." pinilit ko siyang tanggapin ang pera na binibigay ko para sa kaniya. Mga nasa 10k iyon. Alam kong kulang pa 'yon sa pinsalang ginawa ko pero naisip ko na kapag sobrang laki ay baka hindi naman niya tanggapin. "A-ano 'to, bayad?" tanong niya sa akin habang binibilang ang perang ibinigay ko sa kaniya. "Nope. Pang gastos mo at pamasahe pauwi." Sagot ko naman sa kaniya habang kakamot-kamot ng ulo. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kaniya na kailangan na niyang umalis. "Sabagay... h-hindi ko na tatanggihan 'to, ha? kailangan ko rin kasi ng pera dahil pinalayas ako sa amin. Hayaan mo, kapag nakuha ko yung inaantay kong malaking break, babayaran kita agad." taliwas sa inaasahan ko ang naging reaksyon niya. "P-pinalayas ka? bakit? i-ibig sabihin wala kang uuwian?" bigla akong kinabahan. Damn! Kinakabahan ako na baka mamaya ay dito pa siya umuwi mamaya gayong napalayas pala siya sa kanila. Hindi. Hindi puwede! "Oo. Pinalayas ako ng nanay ko dahil sa iniingatan niya lang ako. Yung tatay ko kasi baon sa utang, lulong sa sugal. Gusto niya akong gawing pambayad sa mga pinagkakautangan niya. Gusto niya akong ipakasal sa matandang mayaman na intsik. Tutol ang nanay ko kaya mas minabuti na lang niya na palayasin ako. Uyy, pero huwag kang maawa sa akin, ha! May inaantay akong malaking break sa Career ko. Kapag dumating 'yon, hindi ko na kailangan na magpakasal sa kung sino mang irereto sa akin ng itay dahil babayaran ko ang lahat ng pinagkakautangan niya." Paliwanag niya sa sitwasyon niya ngayon. Kinahangaan ko siya sa kaniyang pananaw sa buhay. Napaka positibo niya kahit na ganoon pala ang hinaharap niyang problema. Nakakaawa din dahil ako pa yung isa sa mga dahilan para tuluyang masira ang kinabukasan niya. Kung p'wede lang talagang ibalik ang oras sana hindi na lang nangyari ang kung ano man ang nangyari sa amin kagabi. "Gusto mo ba dagdagan ko pa iyan? magsabi ka kung magkano ang kailangan mo," muli akong naglakad patungo sa drawer kung nasaan nakalagay ang nga pera ko. "Ayos na 'to. Babalik na lang ako dito kapag kinulang," "Ha? ba-babalik?" ito na nga ba ang sinasabi ko. Ito yung ayaw ko nang mangyayari pa. "h-hindi. Ngayon mo na sabihin kung magkano. By tomorrow lilipad ako pa-Canada. Hindi ko alam kung kailan ako makakabalik kaya magsabi ka na kung magkano ang kailangan mo." pagsisinungaling ko sa kaniya para putulin na ang kung ano man ang naumpisahan. Muli akong kumuha ng pera sa drawer at inabot ko sa kaniya. This time ay tumanggi na siya. "Hindi na. Ayokong isipin mo na nagpapabayad ako. Nag-enjoy din naman ako kagabi. Sayang lang at yun na pala yung una at huli. Anyway, thank you, ha! it was a good experience for me. Matuloy man ang plano ng itay na ipakasal ako sa iba, atleast, lugi na agad ang mapapangasawa ko dahil sa iba ko ibinigay ang puri ko." Tumayo na siya at kinuha ang mga damit niya na nilagay ko sa lamesa. Nagbihis siya sa harap ko. Pinipigilan kong huwag siyang tignan pero kusa talaga akong napapatingin. "Sayang! kung nangyaring kasing edad kita sana hindi kita kailangang iwasan. Sorry na lang talaga ang masasabi ko." Sa isip-isip ko. Hanggang sa natapos na siyang magbihis at lahat. Nagpaalam siya ng maayos sa akin at tanging tango lamang ang isinagot ko. Nang makaalis siya ay dito lang ako nakahinga ng maluwag. Halos ayaw ko nang tignan ang bedsheet na nagkaroon ng pulang mantsa. Bigla kong naisip ang kahihiyan na matatanggap ko kapag may nakaalam ng nangyari. Ano na lang ang sasabihin ng aking mga kaibigan especially nila Vladimir at Ayla sa akin? Na up until now at wala pa rin akong character development? Na wala pa rin akong pinagbago at mas naging worst pa ako dahil pumatol ako sa kalahati ng aking edad? "I need to keep what happened between me and Leila in bed a secret from everyone. If I have to deny her if our paths cross again, I will do it just to avoid bringing up my mistake."Jarren, From the moment we met "in that crowded bookstore" or "on that rainy hike" I knew you were someone who’d change my life. You saw me—really saw me—even when the world tried to define us by what we "shouldn’t" be. I vow to stand by you, not just in the easy moments, but when the road gets steep. When doubt creeps in, I’ll remind you of the man who taught me courage isn’t the absence of fear, but choosing to love anyway. I promise to be your shelter in the storm and your partner in the calm. I’ll laugh at your terrible jokes, hold space for your quiet days, and fight for us when life tries to pull us apart. No matter what tomorrow brings, I’ll never stop choosing you—the you who believes in second chances, who builds hope from scraps, and who taught me that love isn’t a fairy tale. It’s showing up, messy and real, every single day. You are my always. We prove the world wrong. Anya, You once told me love is a rebellion. Today, I finally understand why. You walked i
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW I understand Jarrens situation and Capability. Naiintindihan ko na hindi niya pa kayang ibigay sa anak ko ang isang kasal na pinapangarap ng anak ko dahil na rin sa mga nangyari sa buhay niya. Ilang beses na rin namang napatunayan ni Jarren ang sarili niya sa akin kaya nandito ako para bumawi sa mga nagawa ko sa kaniya. Bukod din sa tiwalang ibinigay ko ay ipinagkakatiwala ko na rin sa kaniya ang anak ko at apo ko. Not only that, balang araw ay sa kaniya o sa kanila rin maiiwan ang lahat ng kayamanan ko at sa tingin ko deserve naman niya yon. Mahal siya ng anak ko kaya mahal ko rin siya. Samantala, akala ni Jarren ay mapupunta lamang kami sa isang golf park. He was surprise dahil dinala ko siya sa aking matalik na kaibigan na siyang gagawa ng kanilang wedding ring na siya ring magiging ninong nila ni Anya sa kasal. Oo. Ako na ang namimili ng mga magiging ninong at ninang nila sa kasal dahil wala naman ibang kakilala si Jarren dito at ganoon din
"Good morning, Daddy! yes po. Dito ko na pinatulog si Jarren. Nalasing po kasi siya eh baka kung mapaano pa kako. Okay lang naman po di ba?" Hindi ako magaling magsinungaling pero mukhang na paniwala ko naman ang daddy. Hindi naman siya galit or umalma nang sabihin ko na dito natulog si Jarren sa loob ng kwarto ko. "okay... the breakfast is ready and gisingin mo na si Jarren dahil isasama ko siya mag-golf. Intayin namin kayo sa baba." Nakahinga na nang maluwag si Anya matapos umalis ng kaniyang ama. Dali-dali niyang isinara ang pinto at nilapitan si Jarren. "Do you heard it? Isasama ka raw ni Daddy sa golf Park? Paano yan wala ka pang tulog? sabihin ko kay Daddy na huwag ka nang isama?" nag-aalala si Anya para kay Jarren. Inaalala niya ito dahil wala nga itong tulog. Pareho sila! "Sasama ako!" Dali-dali na bumangon si Jarren. "your Dad wants me to go with him then i'll go with him at the golf park. Don't worry about me, Anya. I'm okay." paniniguro ni Jarren. Or hindi niya lan
ANYA ENRIQUEZ POINT OF VIEW "Yaya, ipasok mo na si baby Warren st gabi na. ikaw Babe, hindi pa ba kayo tapos uminom?" halata kay mommy na inip na palibhasa'y na busog kaya panay ang tanong kay Daddy. "Mauna ka na sa kwarto at susunod na rin ako." sagot naman ng daddy. Mukhang nag-eenjoy sila ni Jarren sa pag-uusap. Hindi naman masyadong umiinom ang daddy pero mas mukha pa siyang lasing kaysa kay Jarren. Panay na kasi ang bida tungkol sa kaniyang kabataan na sinasakyan lang ni Jarren. "Jarren, sure ka bang kaya mo pa? namumula na ang mukha mo, oh." ako naman ay pasimpleng bumulong kay Jarren. May usapan pa kasi kami. "Okay pa ako, Anya. Minsan lang ito kaya susulitin ko na. Masaya lang ako dahil okay na okay na kami ng Daddy mo. huwag kang mag-aalala, hindi ako sasagad ng pag-inom dahil may pag-uusapan pa tayo mamaya." sagot niya sa akin na ikinakilig ko. akala ko kasi ay hindi na kami magkakaroon ng pagkakataon para makapag-usap nang masinsinan. "dito ka matutulog?" Talagan
"Mag-prepare daw tayo ng food. Dito daw sila mag-dinner ni Jarren mamaya." Awtomatikong napabalik si Anya sa kinatatayuan ng ina. Sabay pa silang Napatili. "Legit ba?" "Oo nga! Magpaganda ka anak mamaya. kami na nila manang ang bahala sa food. Yung kwarto na tutulugan niya pahanda mo na." support na support si Leila sa pagmamahalan ni Jarren at Anya. Masaya siya na makitang muli ang sigla ng kaniyang anak. Ang malawak nitong mga ngiti at ang kislap ng mata. "Luh, im nervous. But tama ka mom. Kailangan maganda ako mamaya." Hindi matawaran ang pagkasabik ni Anya sa narinig. Dali-dali niyang pinuntahan ang anak at sinabi ang magandang balita na nalaman. "Baby, hulaan mo kung bakit masaya si mommy?" pagkausap niya sa anak na kala mong kaya siya nitong sagutin sa tanong. Ramdam ng batang si Warren ang kasiyahan ng ina kaya napangiti ito kay Anya. "Ang daddy mo darating mamaya! Magkikita na kayo ulit!" Agad na inutusan ni Anya ang yaya ni Warren na ilabas ang mga bagong damit n
JOHN ENRIQUEZ POINT OF VIEW aaminin ko man tlga sa asawa at anak ko ang tungkol kay jarren at sa pagtratrabaho niya rito. Talagang sasabihin ko n tlga sana dahil kung ano ano na ang pumapasok sa utak ng asawa ko na kesyo may bagong babae ako at kung ano ano. Bukod doon ay matagal ng napatunayan ni Jarren ang sarili niya sa akin. Sadyang wrong timing lang at bago pa man ako umamin ay nalaman na ni Anya na si Jarren ang aking bagong secretary. Bigla bigla na lang siyang dumating dito at kumatok. Hindi ako prepared. Si Jarren pa ang pinagbukas ko ng pinto ayan tuloy wala na kaming lusot. Matalino si Anya at obvious din naman ang suot ni Jarren. Alam kaagad niya kung ano ang ginagawa ni Jarren dito sa loob ng office ko. Hanggang sa ito na nga ba ang sinasabi ko. Kapag nagkita sila ay ganito talaga ang mangyayari. Tamang tama ang sinabi ko kani-kanina lang. Itong si Jarren biglang nawala sa sarili. Nakalimutan niya na na nandito ako at nakikita sila. But infairness, makikita mo