[ Brad P.O.V ]
Baby?
Mommy?Damn!Nakatalikod si Charmane sa direksiyon ko at ang katawan naman ng bata ay natatakpan ng katawan niya.Sobra na akong nalilito at naguguluhan sa mga naririnig at nasasaksihan.Was this her reason why she wouldn’t let me visit her? Damn! But why did she hide her son away from me?I stepped inside the room and walked near them. Titig na titig pa rin ako sa kanilang dalawa habang naririnig ko pa rin ang mahihinang hikbi ng bata.“Mommy, Mommy, masakit po.” Sino ang ama ng anak niya?Sa naririnig ko ngayon sa mag-ina ay parang hindi ako makapaniwala. Lalo na kay Charmane. Hindi ko inaasahan ito, Oo, inaamin ko na ang laki ng duda ko simula no’ng may batang sumagot ng tawag ko, at kanina nang nasa office pa kami habang may kausap siya at may binanggit na salitang “anak ko.” Pero hindi ko naman akalaing totoo pala iyong paghihinala ko sa kanya.Fuck! Why did she do this to me?! She betrayed me!T“Hi there, little buddy.”Bigla na naman akong napalunok because my son was showing fondness to him. To his father. Nagkita na pala talaga sila nang hindi ko man lang alam.Nagsalubong ang mga tingin namin nang lumingon ako sa kanya.Brad’s silence and dark stares were making me so uneasy. Anger still showed in his eyes, para bang tagos hanggang buto ko ang masamang tingin na ipinupukol niya sa akin. And it was also full of questions that he wanted me to answer directly.I knew he recognized his features to my little one. Aminado ako na kamukhang-kamukha niya ang anak ko. Para talaga silang pinagbiyak na dalawa. Sam was his young version. Walang duda.Tumayo ako sa tabi ng higaan ng anak ko kasi feeling ko, para akong nilulusaw sa apoy sa pamamagitan ng kanyang mga titig. Sobrang nape-pressure na rin ako tuwing naririnig ang mararahas na pagbuntong-hininga niya.Brad walked to my son’s bed. Hinaplos niya ang mukha ng bata at bahagyang ginulo ang buho
Chapter 41 The Truth “Ikaw po ang d-daddy ko?” Fondness shown to his both eyes. “Yes, I’m your d-daddy. You are my son,” nakangiti niyang sagot. “Mommy?” Tumango ako at marahang ngumiti. “Really, Mommy?” Tumango uli ako. “Yes, baby. He’s your daddy… Bradley.” Nabuhayan at nakahinga ako nang hindi ko man lang ito nakitaan ng pagtatampo sa akin. Ang ama na lang nito ang galit sa akin ngayon. “Yey… may daddy na ako. Daddy, come here please. Hug mo po ako, please, Daddy.” Nakita kong napakasaya ng anak ko nang lumapit nga sa kabilang gilid niya ang kanyang ama at niyakap siya nang sobrang higpit at h******n pa nang maraming beses sa noo at pisngi. Nakita ko pang may ilang butil ng luha na sumungaw sa gilid ng mga mata ni Brad habang yakap-yakap ang bata. Tama si Brad. I was being so unfair! Dahil tiniis ko ang kaligayahan ng anak ko. Sarili ko lang ang inalala at inisip ko. Hindi ko man lang siya binigyan ng pagkakataong malaman ang tungkol sa bata, mula nang magkita na uli kami
Chapter 42 Stay Put Biglang nagningning ang mga mata ni Sam. “Talaga, Mommy? I can walk again po?” “Yes, you will, sweetie. But all you have to do now is to take your nap.” “Okay po. I love you, Mommy. Please don’t leave me alone. Dito ka lang tabi ko lagi, Mommy.” “I won’t leave your side, baby. I love you too.” H******n ko uli siya sa noo niya nang matagal. Pumikit na siya habang nakayakap pa rin sa akin. I sang him a lullaby. Mayamaya nga ay nakatulog din siyang nakayakap sa akin. Hanggang sa pati ako ay dinalaw ng antok at kalaunan ay nakatulog na rin. [BRAD P.O.V.] I stared at Charmane and Sam. They were sleeping peacefully at the wide hospital bed. Iyon ang nabungaran ko pagkapasok sa silid na pinagdalhan ko para sa anak ko. My son cuddled his mom’s waist, parang ayaw bitiwan. I smirked, ang sarap sa matang pagmasdan ng mag-ina ko. I chose this place and hospital to make my son comfortable. Sa pamilya ni Troy ang ospital na ito. My family owned one-fourth percent share
Chapter 43 Family Picture “Mommy, Daddy?” Sabay kaming napalingon sa anak namin. “Are you fighting po?” tanong niya habang palipat-lipat ang tingin sa amin. “No, baby, we’re not fighting. Nag-aalala lang si Daddy kay Mommy mo.” Humarap sa akin si Brad, ipinapahiwatig na sakyan ko siya. “Y-yes, sweetie. Tama si Daddy mo. We’re just talking.” Nakangiting humarap ako kay Sam. “Wait there, baby, tatapusin ko lang muna ang paggamot sa kamay ni Mommy, okay?” “Sure, Dad.” Tinapos naman agad ni Brad ang paggamot sa maliit kong sugat. Nilagyan niya iyon ng Betadine, pagkatapos ay ibinalot sa Band-Aid. “T-thank you,” I said. Tumingin lang si Brad sa akin at saka ako inakay sa tabi ni Sam, habang siya sa kabila. Wala na akong nagawa kundi ang sumabay sa kanila sa pagkain. “Anyway, where’s the old and young woman?” tanong ni Brad mayamaya. “Pinauwi ko muna para kumuha ng mga damit namin ni Sam,” sagot ko. “Uh, okay. Then let’s eat.” Masayang sinusubuan ni Brad ang bata ng gusto nito
Chapter 44Let Me CleanHindi agad ako nakaiwas nang mag-click agad ang flash ng camera ng cell phone. Habang ang anak ko ay todo ngiti nga.“Oh, wow. Bagay, ang ganda ng pagkakakuha ng picture ninyo. Look, bakla.” Iniabot pa ni Gee kay Bea para ipakita.Tiningnan iyon nina Bea at Greg at ngumiti pa.“Yeah, bagay na bagay nga, right, honey?” Bea asked her fiancé.“Yeah, they look like a perfect family,” sang-ayon ni Greg.“Akin na nga ‘yan, Gee. Puro ka talaga kalokohan diyan,” namumula kong asik sa kanya at inaabot ang cell phone.“Ayoko nga! I-delete mo pa ito, sayang lang. I-my day ko muna sa FB story and IG ko ito, with a caption of ‘Happy Family,’” nakatawang sabi niya.“Subukan mo lang talaga!” I mouthed at him, ‘yong walang makakakita. ‘Buti naman at tumahimik na rin siya.Nagpatuloy na kaming kumain. Nang matapos ay nagligpit sina Nene at Nanay Martha. Habang sina Greg at Brad naman ay naupo sa sofa area at nag-usap. Ako naman ay pinunasan ang anak ko at binihisan. Tumulong di
Chapter 45 Surprise Hindi nagtagal ay nagsiuwian na rin ang mga bisita ni Sam dahil may pasok pa sila bukas. Si Troy ang huling umalis dahil sinuri pa niyang muli si Sam habang tulog. Tinurukan din muna niya ng gamot ang bata sa dextrose at ibinilin na every two hours ay may nurse na magtse-check sa anak namin. Bukas ng umaga ay babalik siya para i-final test ang anak ko para sa makalawa ay makalabas na kami ng ospital. Nag-aayos ako ng mga kalat sa paligid nang may biglang humawak sa kamay ko, sabay higit ng baywang ko. Paglingon ko ay agad sinibasib ni Brad ng halik ang mga labi ko. Hindi ko siya nagawang itulak dahil ang higpit ng kapit niya sa baywang ko. Tinugon ko na lang din ang nag-aalab niyang halik. Ipinulupot ko rin ang braso ko sa batok niya. “I missed you, Boss,” he whispered when he finally released my lips. Tumitig ako sa mga mata niya. “I-I missed you too,” I slowly retorted. “I’m sorry,” sabi ko, saka yumakap sa kanya nang mahigpit. “I’m really sorry…” Hinila n
Chapter 46 Fondness Nanginginig ang mga paa ko habang palabas ako ng kotse. Hindi ko na nga alam kung paano ako nakarating sa NAIA Terminal 3. Sabado naman kaya mabilis pa sa thirty minutes ang biyahe ko. Napabuntong-hininga muna ako bago naglakas-loob na magpakita na sa pamilya ko sa arriving area. “Sis…” “A-Ate.” Napalunok ako habang napapasulyap sa mga taong nasa paligid niya. Oh, God. Nandito na nga talaga sila sa Pilipinas. Humakbang ako patungo sa kanila, hindi ko ipinapakitang kinakabahan ako. Agad akong yumakap kina Mommy at Daddy, sabay halik sa mga pisngi nila. Napapaluha silang yumakap sa akin nang mahigpit. Pinupog ako ng halik ni Mommy na parang bata. Si Ate naman ay yumakap sa akin nang sobrang higpit. “We missed you so much, darling,” Mommy said, still in her tears. “I missed you too, Mom, Dad, Ate,” maluha-luha ko ring sagot. “Ugh! I missed you so much, Changet.” Si Ate na paboritong itawag sa akin palagi. “Na-miss din kita nang sobra, Ate.” Nagyakapan kaming
Chapter 47 Filipino Dishes I smiled when I saw my family and Sam talking and laughing together. Nagagalak ang puso ko. Ramdam kong tanggap na nila si Sam, minahal na agad nila ang anak ko. Sino ba naman ang hindi maaaliw sa sobrang listo at kadaldalang taglay ni Sam? Sina Mommy at Daddy na nga agad ang personal na nag-aasikaso kay Sam ngayon. Susulitin daw nila ang ilang taon na hindi nila ito nasilayan at nakapiling man lang. “Mom, Dad.” Lumingon sila pareho sa akin pati si Sam. “Ano ho ang gusto ninyong kainin for lunch?” I asked para makapaghanda na muna ako ng lunch. “Mag-order ka na lang, hija, at nang hindi ka na mapagod pa sa pagluluto. ‘Yong puro Filipino dishes, please, anak.” Si mommy ang sumagot. “Yeah, Filipino dishes. I also want to taste it again, hija,” Daddy said. Napangiti ako. “Okay po. How about you, Sam and Gaston, what do you want to eat for lunch?” “Anything, Mommy,” nakangiting sagot ni Sam. “Anything, Tita,” sagot din ni Gaston. “Okay, I’ll go ahead.