Chapter 2

Vera's Point of View 

"Breakfast ready!" sigaw ko, nang makapasok ako nang tuluyan sa kwarto ni Ares. Oo, breakfast in bed ang mokong, tamad daw siyang umalis sa kama, iyon ang narinig ko sa mga kasambahay kaya sa kwarto siya mag-aagahan.

Kahapon nalaman ko na magkatapat lang kami ng kwarto at pareho kaming nasa ground floor lang din dahil mahirap bumaba sa hagdan ng naka-wheelchair.

"Put it here tapos, pwede ka nang umalis." masungit na wika niya kaya umikot ang aking mga mata. Umagang-umaga, ang sama ng timpla!

Hanggang ngayon ba naman, masungit ang nilalang na 'to? Ano ba ang ikinakagalit niya? Ang mismong ideya ng pekeng kasal na hindi niya alam na peke o iba pang mga dahilan na tanging siya lang ang nakakaalam dahil, ayaw niyang magsabi? Hay ewan, napaka-unpredictable talaga minsan ng utak ni Ares eh, minsan gusto ko nalang siyang sapakin. Joke, baka matanggal naman ang ulo niya kapag sinapak ko.

Dati kapag kasama niya ang mga ka-close niya, madaldal siya at kapag hindi na niya mga ka-close ang mga kasama niya, hindi siya pala-salita kung hindi kailangan. Pero ngayon? Parang lahat kami, stranger sa kanya! Ewan ko kung sa lahat ganito siya, pero kasi pagdating sa akin, masungit na nga tahimik pa! Ang totoo, trip ba ako nito? 

Well, hindi ko naman siya masisi-sisi sa ginagawa niya dahil, unang-una kaka-aksidente niya lang tapos, naging pansamantalang lumpo pa. Sino ang sasaya roon? Panigurado kahit ako, baka magbugnot ako lagi. Baka segu-segundong nakabusangot ang pagmumukha ko.

"Ano pang ginagawa mo d'yan? Alis na sabi eh!" naiinis na wika niya pero, nagmatigas ako at naupo pa sa dulo ng kama niya. 

Aba, pakapalan na! Aayusin ko na ang paraan ng pagtrato niya sa akin, dahil mukhang matatagalan ang pagrito ko sa tirahan nila. Isa pa, kailangan kong magpanggap na fiancée hanggang asawa niya in the near future kaya kailangan, maganda ang trato namin sa isa't isa para makita ng kalaban, kung gaano kami ka-close at kamahal ang isa't isa. 

Nasamid ako sa huli kong dinugtong. Ang weird hindi ko maisip na magugustuhan ko si Ares. Ang daldal nito kapag kaming mga kaibigan ang kaharap niya e, madaldal pa sa babae. Putak dito, putak do'n. 

"Alam mo Ares, hindi mo na ako kailangan pang sungitan araw-araw dahil magsasawa ka lang! Simula kasi ngayon, ang magandang pagmumukha ko na ang lagi mong makikita mula umaga, hanggang gabi," nakangisi na saad ko, pero gayon pa man, hindi ko tinanggal sa aking tono ang pagiging kalmado. 

"Hindi ako papayag na maging asawa mo, nakalimutan mo na bang may iba akong gusto? Kaya naman ngayon pa lang, ipinapaalam ko lang na, hanggang bodyguard at nurse ka lang," saad niya sa isang malamig na tinig kaya, napatawa ako at tinapik siya sa kanyang braso. 

"Okay, okay! Bahala kang gawin ang gusto mo basta, bati na tayo huh?" 

"Tss," rinig kong singhal niya kaya, napatayo ako at lalabas na sana pero nagsalita siya kaya agad akong napalingon. 

"You're my driver too, right?" 

"Oo, bakit naman?" 

"I want a date." wika niya kaya nanlaki agad ang mga mata ko. 

"Date? As in date natin?" Napamulagat ang  mga mata ko nang titigan siya sa mga sinabi niya. Date daw?

"Tama na ang maraming tanong basta ten o 'clock aalis tayo para, mag-punta sa restaurant. I want to check something there, tapos diretso na sa date," wika niya kaya agad akong napatango. 

Date? Ako ba ang ide-date niya? Wala naman kasi siyang sinabi kaya, hindi na ako mag-a-assume. Gusto ko lang talaga siya makasabay sa pagkain dahil, alam kong masarap siya magluto. Mostly kasi sa mga dates niya, siya ang nagluluto, kaya naman hindi kataka-taka na sobrang sarap talaga. Ang galing kaya magluto ni Ares! He’s not a chef for nothing!

Gaya ng sinabi niya, alas-diyes ay umalis kami papunta sa main branch ng restaurant nila. Iyon kasi ang lugar na itinuro niya kaya, agad ko naman na sinunod.

Nakasuot lamang ako ng isang itim na t-shirt na naka-tuck in sa aking pantalon. Naka-rubber shoes akong itim din ang kulay at syempre hindi ko nakalimutan itali ang buhok ko na sagabal everytime na nagmamaneho ako. Nililipad kasi everywhere, hindi ko naman gustong ipagupit dahil tuwang tuwa ang Lola ko tuwing nakikita niya ang buhok ko na mahaba. Mabuti na lamang kapag naka-uniporme kami, kailangan laging nakatali ang buhok.

Nasa passenger's seat si Ares habang diretso lamang ang tingin sa harapan. Ako naman,  panaka-naka ang pagsulyap sa kanya. Ang tahimik niya kasi, sobra. Akala ko ayos na kami pero, mukhang hindi pa yata... 

"Bakit ganyan ang suot mo?" tanong niya na nagpa-tapak sa akin sa preno ng sasakyan. Salamat na lamang ay wala kaming gaanong kasabay na ibang sasakyan, masyado kasing biglaan ang pag-preno ko baka mabangga ko sila kung sakali. 

"Bakit, mali ba?" takang tanong ko, dahil hindi naman kami ang magde-date hindi ba? 

"Hindi naman, kinuwestiyon ko lang," saad niya kaya nakahinga ako nang maluwag. 

Akala ko naman, kung ano ang sasabihin niya, iyon lang pala…

"Anyway, mag-ingat ka sa pagmamaneho, baka sa halip na makalakad pa ako ulit hindi na matupad," saad niya kaya napatango ako. 

"Sino bang ka-date mo? 'Yong doktora?" tanong ko sabay sulyap sa kanya sa salamin na nasa harapan. 

"Yeah," sagot niya at sinipat ang oras sa relo. 

"Mamayang 12 sunduin mo siya sa ospital." saad niya kaya, sumulyap muli ako sa kanya. 

"Sasama ka sa akin ha?" paalala ko at tamad siyang tumango kaya, napanatag ako. 

Hindi siya pwedeng mawala sa paningin ko dahil, hindi pa rin maayos ang kalagayan niya at maging ng paligid niya. 

Nakarating kami sa restaurant at pumasok siya para tingnan ang balak tingnan samantalang ako, hindi na ako pumasok. Safe naman siya sa loob ng part na 'yon ng restaurant kaya, hindi na talaga ako sumunod. Nag-aabang  lang ako sa labas habang nakaupo sa isang table na walang tao. 

Ang taray ng restaurant nila, mamahalin pero maraming kumakain. Well, hindi ko naman sila masisisi masarap naman kasi ang mga putahe rito. Lalo na kapag si Ares ang may pakulo. 

Tamang nilalaro ko lang ang daliri ko kasabay sa beat ng tumutugtog dito sa restaurant. 

Bantay na bantay nga sa akin ang oras hanggang sa agad akong tumindig nang makita ko si Ares na lumalabas na. 

Hindi ko napansin na alas-dose na ng tanghali. Susunduin na pala namin ang nililigawan niyang doktora. 

Napangiti ako agad nang makita ang ngiti sa kanyang labi. Masayang-masaya talaga siya sa trabaho niyang ito. 

Nang tulungan ko siyang makapasok sa sasakyan na dala namin ay agad na umikot ang mga mata ko sa paligid para maka-sigurado na walang kakaibang nagaganap. 

Matiwasay akong nagbukas ng pintuan ng driver's seat nang makita na walang kakaiba sa paligid. Naupo ako sa tabi ni Ares at nilingon ko siya para, itanong kung saan kami pupunta. 

"Saang hospital?" tanong ko habang isinusuksok ang susi sa susian ng sasakyan. 

"NorthEast Hospital, Clara ang pangalan niya,” maikling sagot niya gamit ang isang kalmado na boses. 

Nang marinig ko 'yon, pinihit ko ang susi at pinaandar ang sasakyan sa isang hindi kabilisan at hindi rin kabagalan na takbo. 

"Mukhang gumanda yata ang araw mo dahil sa pagpunta mo sa restaurant?" Diretso ang mga mata ko sa kalsada, habang naghihintay ng isasagot niya.

"Medyo," tipid na sagot niya kaya, hindi ko na binalak pa magsimula ng panibagong usapan, dahil mukhang wala siyang naitabing budget para makipag-usap sa akin. Masyadong tipid sumagot eh.

"We are here!" Pagtatapos ko sa katahimikan nang nakarating kami sa ospital kung saan nagtatrabaho ang kanyang nililigawan. 

"Sa labas lang ako huh? Abangan ko na siya. Ikaw, dito ka lang, understood?" tanong ko at kahit mukhang nagsusumamo ang itsura niya na palabasin ko rin siya, napatango na lamang siya. 

--

snsp